στη στήλη Media-λογώντας στο "Δρόμο της Αριστεράς"
Θα έχετε ακούσει, φαντάζομαι, πως σύντομα προστίθενται στην αγορά του έντυπου Τύπου δυο νέες εφημερίδες, ίσως και τρεις ή τέσσερις. Σαββατιάτικο οικονομικό φύλλο θα βγάλει ο Νίκος Χατζηνικολάου της Real, οικονομικό-πολιτικό ο Γιάννης Κουρτάκης των Παραπολιτικών, ο οποίος θέλει και αθλητική καθημερινή εφημερίδα. Μαζί με την εφημερίδα του Μιχάλη Ανδρουλιδάκη, την Εξέλιξη, φθάνουμε στις πέντε νέες εκδόσεις. Το προηγούμενο διάστημα κυκλοφόρησαν τα Παραπολιτικά, σύνολο έξι.
Πόσες εφημερίδες έκλεισαν τα χρόνια του Mνημονίου; Το Veto, η Ισοτιμία, η Παρασκευή και 13, η Απογευματινή, ο Επενδυτής, σύνολο πέντε. Και από το «κλείσιμο» της Ελευθεροτυπίας δημιουργήθηκαν δυο εκδόσεις. Η Εφημερίδα των Συντακτών και η νοικιασμένη Ελευθεροτυπία. Στην τηλεόραση τώρα, έκλεισε το Alter και έχουμε τρία ή τέσσερα νέα τηλεοπτικά κανάλια: Action 24 με προσανατολισμό και γραμμή ΠΑΣΟΚ και Ευάγγελου Βενιζέλου, Contra του Γιώργου Κουρή, ΑΒ του Βρυώνη, Ε Channel του Βρυώνη, πρώην 902 του ΚΚΕ.
Από τους αριθμούς θα έβγαζε κάποιος το συμπέρασμα πως τα ΜΜΕ στη χώρα των μνημονίων και της επικυριαρχίας της τρόικας, ανθίζουν και μεσουρανούν.
Και πράγματι, αυτή είναι η αλήθεια. Τα ΜΜΕ των διαπλεκόμενων συμφερόντων ανθούν και κυριαρχούν. Συνεχίζουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να εξυπηρετούν, να προωθούν, να μεταδίδουν και να διαχειρίζονται τα συμφέροντα της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Κανένα από αυτά, όσο χρεωμένο κι αν ήταν, κανείς από τους ιδιοκτήτες τους -όχι μάνατζερ- όσο και αν απέτυχαν ως επιχειρηματίες στην ανταγωνιστική και φιλελεύθερη αγορά, δεν έχασε την εξουσία του. Αντιθέτως, φόρτωσαν τα χρέη σε φορείς του Δημοσίου, στο κράτος, σε πολλές περιπτώσεις συνέχισαν να ενισχύονται με ζεστό κρατικό χρήμα, η περίπτωση του Θωμά Λιακουνάκου (Κέρδος), της εφημερίδας Εξπρές, της Σουλοπούλου της Μακεδονίας είναι τρανταχτά παραδείγματα της κατάστασης αυτής. Στις περισσότερες περιπτώσεις συνεχίζουν με ανοιχτή την κάνουλα των δανειοδοτήσεων από τους φίλα προσκείμενους τραπεζίτες. Με τη σύμφωνη γνώμη, βεβαίως, των τροϊκανών και την εισήγηση των πολιτικών υπαλλήλων της στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Ψυχάρης, Μπόμπολας, Αλαφούζος, Mega, Νέα, Γ. Κουρής, όσα χρέη κι αν έχουν, όσοι έλεγχοι και να γίνουν, παραμένουν οι κυρίαρχοι συνομιλητές παλιών και νέων αφεντικών της χώρας.
Τα πέντε αυτά χρόνια των μνημονίων και της τροϊκανής κατοχής, αυτό που έχει εξαφανισθεί είναι η δημοσιογραφία, σε όλες τις μορφές. Σε περισσότερα Μέσα, περισσότερες εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοπτικά κανάλια, εργάζονται πολύ λιγότεροι δημοσιογράφοι, τεχνικοί και οι μισθοί τους έχουν μειωθεί κατά τα δύο τρίτα.
Δεν υπάρχουν όροι συλλογικής σύμβασης ή εργασιακής προστασίας. Εργάζονται πολλές φορές τζάμπα, οι εισφορές τους δεν πληρώνονται στα Ταμεία, αναγκάζονται να παρέχουν εργασία ταυτόχρονα σε δυο-τρία Μέσα του ιδίου εκδότη. Κυρίως, δεν παράγουν πλέον δημοσιογραφικό έργο. Το καθήκον αυτό έχει ανατεθεί σε απόλυτα ελεγχόμενους, ενσωματωμένους «δημοσιογράφους», έτοιμους να κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί για το αφεντικό και τον ελάχιστα μεγαλύτερο μισθό τους.
Τελειώνοντας αυτή την καταγραφή αξίζει επισήμανσης πως η δημοσιογραφία και οι δημοσιογράφοι «σκοτώθηκαν» από τους ιδιοκτήτες-εκδότες με τη βοήθεια των ιδίων των δημοσιογράφων. Όχι των ξεπουλημένων, αλλά των πολλών εργαζομένων και των συνδικαλιστών τους. Επειδή όλα τα προηγούμενα χρόνια ταύτιζαν τα συμφέροντα του εκδότη, με το συμφέρον του Μέσου που κατείχε και με τα δικά τους. Αποδείχθηκε πως αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος τους.
Θα έχετε ακούσει, φαντάζομαι, πως σύντομα προστίθενται στην αγορά του έντυπου Τύπου δυο νέες εφημερίδες, ίσως και τρεις ή τέσσερις. Σαββατιάτικο οικονομικό φύλλο θα βγάλει ο Νίκος Χατζηνικολάου της Real, οικονομικό-πολιτικό ο Γιάννης Κουρτάκης των Παραπολιτικών, ο οποίος θέλει και αθλητική καθημερινή εφημερίδα. Μαζί με την εφημερίδα του Μιχάλη Ανδρουλιδάκη, την Εξέλιξη, φθάνουμε στις πέντε νέες εκδόσεις. Το προηγούμενο διάστημα κυκλοφόρησαν τα Παραπολιτικά, σύνολο έξι.
Πόσες εφημερίδες έκλεισαν τα χρόνια του Mνημονίου; Το Veto, η Ισοτιμία, η Παρασκευή και 13, η Απογευματινή, ο Επενδυτής, σύνολο πέντε. Και από το «κλείσιμο» της Ελευθεροτυπίας δημιουργήθηκαν δυο εκδόσεις. Η Εφημερίδα των Συντακτών και η νοικιασμένη Ελευθεροτυπία. Στην τηλεόραση τώρα, έκλεισε το Alter και έχουμε τρία ή τέσσερα νέα τηλεοπτικά κανάλια: Action 24 με προσανατολισμό και γραμμή ΠΑΣΟΚ και Ευάγγελου Βενιζέλου, Contra του Γιώργου Κουρή, ΑΒ του Βρυώνη, Ε Channel του Βρυώνη, πρώην 902 του ΚΚΕ.
Από τους αριθμούς θα έβγαζε κάποιος το συμπέρασμα πως τα ΜΜΕ στη χώρα των μνημονίων και της επικυριαρχίας της τρόικας, ανθίζουν και μεσουρανούν.
Και πράγματι, αυτή είναι η αλήθεια. Τα ΜΜΕ των διαπλεκόμενων συμφερόντων ανθούν και κυριαρχούν. Συνεχίζουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να εξυπηρετούν, να προωθούν, να μεταδίδουν και να διαχειρίζονται τα συμφέροντα της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Κανένα από αυτά, όσο χρεωμένο κι αν ήταν, κανείς από τους ιδιοκτήτες τους -όχι μάνατζερ- όσο και αν απέτυχαν ως επιχειρηματίες στην ανταγωνιστική και φιλελεύθερη αγορά, δεν έχασε την εξουσία του. Αντιθέτως, φόρτωσαν τα χρέη σε φορείς του Δημοσίου, στο κράτος, σε πολλές περιπτώσεις συνέχισαν να ενισχύονται με ζεστό κρατικό χρήμα, η περίπτωση του Θωμά Λιακουνάκου (Κέρδος), της εφημερίδας Εξπρές, της Σουλοπούλου της Μακεδονίας είναι τρανταχτά παραδείγματα της κατάστασης αυτής. Στις περισσότερες περιπτώσεις συνεχίζουν με ανοιχτή την κάνουλα των δανειοδοτήσεων από τους φίλα προσκείμενους τραπεζίτες. Με τη σύμφωνη γνώμη, βεβαίως, των τροϊκανών και την εισήγηση των πολιτικών υπαλλήλων της στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Ψυχάρης, Μπόμπολας, Αλαφούζος, Mega, Νέα, Γ. Κουρής, όσα χρέη κι αν έχουν, όσοι έλεγχοι και να γίνουν, παραμένουν οι κυρίαρχοι συνομιλητές παλιών και νέων αφεντικών της χώρας.
Τα πέντε αυτά χρόνια των μνημονίων και της τροϊκανής κατοχής, αυτό που έχει εξαφανισθεί είναι η δημοσιογραφία, σε όλες τις μορφές. Σε περισσότερα Μέσα, περισσότερες εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοπτικά κανάλια, εργάζονται πολύ λιγότεροι δημοσιογράφοι, τεχνικοί και οι μισθοί τους έχουν μειωθεί κατά τα δύο τρίτα.
Δεν υπάρχουν όροι συλλογικής σύμβασης ή εργασιακής προστασίας. Εργάζονται πολλές φορές τζάμπα, οι εισφορές τους δεν πληρώνονται στα Ταμεία, αναγκάζονται να παρέχουν εργασία ταυτόχρονα σε δυο-τρία Μέσα του ιδίου εκδότη. Κυρίως, δεν παράγουν πλέον δημοσιογραφικό έργο. Το καθήκον αυτό έχει ανατεθεί σε απόλυτα ελεγχόμενους, ενσωματωμένους «δημοσιογράφους», έτοιμους να κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί για το αφεντικό και τον ελάχιστα μεγαλύτερο μισθό τους.
Τελειώνοντας αυτή την καταγραφή αξίζει επισήμανσης πως η δημοσιογραφία και οι δημοσιογράφοι «σκοτώθηκαν» από τους ιδιοκτήτες-εκδότες με τη βοήθεια των ιδίων των δημοσιογράφων. Όχι των ξεπουλημένων, αλλά των πολλών εργαζομένων και των συνδικαλιστών τους. Επειδή όλα τα προηγούμενα χρόνια ταύτιζαν τα συμφέροντα του εκδότη, με το συμφέρον του Μέσου που κατείχε και με τα δικά τους. Αποδείχθηκε πως αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου