ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ ΠΑΝΤΟΥ - ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Τι περιμένεις, άραγε, από τους αιρετούς της ΕΣΗΕΑ που πρώτα πραγματοποιούν συναντήσεις με τα αφεντικά σου και μετά σε καλούν σε συνέλευση;
Τι περιμένεις από αυτούς που προκλητικά επικαλούνται "ληγμένες" Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας για την υπογραφή των οποίων "αγωνίζονται" με εθιμικές ανακοινώσεις;
Τι άλλο περιμένεις από ένα "γερασμένο", παλαιοκομματικό σωματείο που σε δέχεται στις τάξεις του υπό όρους (χρονικές και μισθολογικές προϋποθέσεις απασχόλησης, εξετάσεις, ποινικό μητρώο κ.λπ); Που κλείνει την «πόρτα» σε χιλιάδες εργαζόμενους, και δη εκείνους που δουλεύουν σε συνθήκες εξαιρετικά μεγάλης επισφάλειας, και την ίδια στιγμή διατηρεί ως μέλη εκδότες, διευθυντές, επαγγελματίες λασπολόγους, καρεκλοκένταυρους τσανακογλείφτες, υμνητές της εξαθλίωσης εκατομμυρίων ανθρώπων;
Τι περιμένεις από αυτούς που σε αντιμετωπίζουν ως "εισφορά", για ένα ταμείο (ΕΤΑΠ-ΜΜΕ/ΕΔΟΕΑΠ) που οι ίδιοι επέτρεψαν να "γδύσουν" ληστρικά οι της Τρόικας σε αγαστή συνεργασία με το εγχώριο κεφάλαιο;
Τι άλλο περιμένεις για να τους γυρίσεις την πλάτη και να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου;
Στα σύγχρονα κάτεργα των ΜΜΕ οι μισθωτοί σκλάβοι βιώνουν την επισφάλεια που κυριαρχεί και ταυτόχρονα βλέπουν τα σωματεία τους να σφυρίζουν συνωμοτικά κι αδιάφορα μπροστά στον ολοκληρωτικό πόλεμο που έχουν κηρύξει τα αφεντικά. Απολύσεις, εργοδοτικοί εκβιασμοί και απειλές, μειώσεις μισθών, καταστρατήγηση ωραρίων, πολύμηνες καθυστερήσεις στις καταβολές των δεδουλευμένων, ανασφάλιστη εργασία. Κι όμως, ακόμα και τώρα, το μότο - "καραμέλα" των εργοδοτικών που εσχάτως υιοθετεί ακόμη και η ΕΣΗΕΑ παραμένει το: "Με τις κινητοποιήσεις και τις απεργίες θα κλείσουμε το μαγαζί".
Αν παλαιότερα λέγαμε πως η ΕΣΗΕΑ είχε εγκαταλείψει τους εργαζόμενους των ΜΜΕ, έρμαια στα νύχια των αφεντικών, έφτασε η εποχή που πλέον ακόμα και αυτό θεωρείται ξεπερασμένο. Σήμερα, δεν είναι λίγες οι φορές που είτε συγκεκαλυμμένα είτε απροκάλυπτα παίρνει θέση ξεκάθαρα υπέρ της εργοδοσίας συμμετέχοντας στην εκστρατεία εκφοβισμού των εργαζόμενων. Πρόσφατα ήταν το μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ Αγγελική Γυπάκη που σε συνέλευση στον Ελεύθερο Τύπο υποστήριξε ότι "με τις απεργίες έκλεισαν και την ''Απογευματινή". Αύριο τις ίδιες αθλιότητες θα εκστομίσουν άλλοι, θεσμικοί εκ δεξιών και εξ αριστερών, ανάλογα με το μαγαζί που "κινδυνεύει" και το αφεντικό που κρύβεται από πίσω.
Ποιος, άλλωστε, μπορεί να ξεχάσει την επι διετία στάση της αριστερής ηγεσίας που δε μπόρεσε να υποστηρίξει τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων στα μεγάλα μαγαζιά του κλάδου, ούτε βέβαια να υπερασπιστεί τις Σ.Σ.Ε., φτάνοντας στο σημείο να παροτρύνει εργαζόμενους με ανυποχώρητη αγωνιστική δράση να υπογράψουν τις ατομικές συμβάσεις (βλ ΣΚΑΙ). Και φυσικά δε μπορούμε να λησμονήσουμε την κήρυξη απεργιών μια ημέρα πριν τις Γενικές Απεργίες, διαφοροποιώντας τον κλάδο των Μ.Μ.Ε. από την υπόλοιπη εργατική τάξη. Πάντα χίλιες προφάσεις, χίλιες ντρίπλες και άλλα τόσα εμπόδια και υπόγειες συνεννοήσεις απο ένα σωματείο που θυμίζει νεκρή φύση είτε φοράει μπλέ και πράσινα, είτε ροζ "κοστούμια"!
