Εργοδότες, κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ τα θέλουν όλα! Η ελπίδα βρίσκεται στην ανατροπή, όχι στη διαχείριση και την υποταγή
Ένας χρόνος μνημόνιο, αγωνία και αγώνας. Ένα αντεργατικό τσουνάμι σαρώνει καταχτήσεις και δικαιώματα: Απολύσεις, μειώσεις μισθών με το έτσι θέλω, ατομικές συμβάσεις, εκ περιτροπής εργασία, επέκταση του σκλαβοπάζαρου της αμοιβής με μπλοκάκι ή «μαύρα». Οι εργοδότες θέλουν μια εργασιακή ζούγκλα, χωρίς συλλογικές συμβάσεις (ή με επιχειρησιακές – εργοδοτικές), με μισό προσωπικό, μισό μισθό, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς φωνή, απολυμένοι υπό αναστολή.
Τυχαίο; Δεν νομίζουμε… Ούτε μοιραίο. Είναι τα μεγάλα συμφέροντα, το «κοινωνικό σφαγείο» κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, που έχουν επιβάλλει αυτή την πορεία. Για να ρίξουν τα βάρη της κρίσης τους στις πλάτες των εργαζομένων, παρότι δεν «τα φάγαμε μαζί» με τα αφεντικά και τα γκόλντεν μπόις. Για να πληρώνουμε μια ζωή στους τοκογλύφους - τραπεζίτες το χρέος, που δεν είναι δικό μας. Για να σκάσει η φούσκα της ενημέρωσης (της διαπλοκής και του μαύρου χρήματος) στα χέρια των εργαζομένων κι όχι μιντιαρχών, διαφημιστών, τραπεζών.
Πτωχεύει το κοινωνικό δικαίωμα στην ενημέρωση, μαζί με τα άλλα δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες του λαού μας, προς όφελος της νέας τυραννίας του πλούτου. Ήδη τα ΜΜΕ χάνουν ακόμα περισσότερο σε αξιοπιστία, καθώς μετατρέπονται σε βασικό φορέα προπαγάνδας της άθλιας πολιτικής του Μνημονίου, γίνονται εχθρικά στο λαό.
Να δεις τι σου’ χω για μετά: Ήδη θέλουν να επιβάλλουν το αιώνιο μνημόνιο και το επαίσχυντο Σύμφωνο για το Ευρώ. Η καπιταλιστική κρίση είναι πολύ βαθιά, η επίθεση του κεφαλαίου θα κλιμακωθεί. Οι ατομικές λύσεις, οι συντεχνιακές διεκδικήσεις, ο συνδικαλισμός της συναλλαγής με εργοδότες και κυβέρνηση και η μισή αντίσταση για να «σώσουμε το μισθό μας», έστω και πετσοκομμένο, βρίσκονται σε ανοικτή χρεοκοπία.
Το δίλημμα είναι αναπόδραστο: Ή θα επιβληθεί η εργασιακή γαλέρα και θα χαθούμε «μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» ή θα τους ανατρέψουμε!
Η κραυγή «δεν πάει άλλο!» ακούγεται ολοένα και περισσότερο. Να ψάξουμε όλοι μαζί πως μπορεί «να πάει αλλιώς!»
Μπορούμε να τους ανατρέψουμε και πως; Πάντως όχι με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό και τη γραφειοκρατία που κυριαρχεί στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ. Που οδήγησαν τον κλάδο σε ήττες και την Ένωση σε βαθιά κρίση αξιοπιστίας και προοπτικής. Ο Σόμπολος ακόμα και στο παρά πέντε προτείνει μειώσεις μισθών 10%, όσο ακριβώς επιβάλλει και η εργοδοσία.
Δεν είναι κρίση μόνο των Σομπολο-Τσαλαπάτηδων και του Κουμπιά, των παρατάξεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Σήμερα γίνεται απόμακρο και εχθρικό προς τους εργαζόμενους το μοντέλο συνδικαλισμού, που οικοδομήθηκε στην ΕΣΗΕΑ όλα τα προηγούμενα χρόνια: ανοικτά αφτιά στα αφεντικά – κλειστές πόρτες στους δημοσιογράφους. Στην απουσία σχεδίου και προοπτικής πάτησαν οι εργοδοτικοί μηχανισμοί, ώστε, με «κάλπες των διευθυντών» και φιλοεργοδοτικά «ψηφίσματα», να στήσουν μια συντεχνιακή περιχαράκωση, χωρίς καμία πρόταση, εκτός από την αποδοχή των «τετελεσμένων».
Για να ανατραπεί η επίθεση δεν αρκούν οι προεκλογικές προσθαφαιρέσεις και οι εκλογικές διαδικασίες. Δεν επαρκεί η Αριστερά που γνωρίσαμε στο Δ.Σ. και γενικότερα, που δεν ενέπνευσε μια άλλη πορεία στη βάση και σήμερα φαίνεται σαν μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης του. Η επικέντρωση στους συσχετισμούς του Δ.Σ. και η αυτολογοκρισία του αναγκαίου προγράμματος πάλης από τη μια, η απόσταση από τον μαχόμενο κόσμο και η άρνηση ακόμα και της κοινής δράσης από την άλλη (όπως στις περιφρουρήσεις της πρόσφατης απεργίας).
Υπάρχουν και άστρα μέσα στη νύχτα, που φωτίζουν ένα νέο δρόμο ελπίδας. Σε μια σειρά «μαγαζιά» οι συντάκτες αντιστάθηκαν στις απολύσεις και στις περικοπές, πραγματοποίησαν συνελεύσεις, αμφισβήτησαν τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και απαίτησαν κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, κατέλαβαν Μέσα που έκλεισαν και έβγαλαν δικά τους φύλλα. Διαμορφώθηκαν κοινές συνελεύσεις, ακόμα και διακλαδικές εργασιακές επιτροπές.
Να φτιάξουμε τα ενωτικά κέντρα αγώνα της επόμενης μέρας. Σε κάθε Μέσο να συγκροτηθούν διακλαδικές επιτροπές και συνελεύσεις, έτσι ώστε να εκφραζόμαστε συλλογικά, να απαιτούμε δυναμικά, να αντιστεκόμαστε στις επιθέσεις, να ελέγχουμε και να παρεμβαίνουμε στις διαδικασίες λειτουργίας και παραγωγής. Σε αυτή τη μάχη και στη συγκρότηση του μπλοκ και του κέντρου του αποφασιστικού αγώνα διαρκείας, για απεργίες στα χέρια των εργαζομένων, θα συμβάλλει η κοινή δράση (από τη βάση μέχρι το Δ.Σ.) όλων των μαχόμενων και αριστερών δυνάμεων, αλλά και κάθε συναδέλφου, ανεξάρτητα της εκλογικής του επιλογής.
Το συνδικάτο Τύπου και ΜΜΕ, μαζικό – ταξικό - ανοικτό σε όλους τους εργαζόμενους είναι πια πιο αναγκαίο από ποτέ. Για να ενωθεί ο κλάδος και να συγκεντρώσει τη δύναμή του, ενάντια στον κατακερματισμό ανά συντεχνία ή επιχείρηση.
Μαζί με όλους του εργαζόμενους, ενάντια στην προσπάθεια κατασυκοφάντησης των κοινωνικών δικαιωμάτων και αγώνων από τα ΜΜΕ, για να ανατραπεί ο μεσαίωνας κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου.
Διεκδικούμε και απαιτούμε:
- Συλλογική σύμβαση με αυξήσεις στους μισθούς. Για να ζούμε αξιοπρεπώς από μία δουλειά (1.500 ευρώ καθαρά βασικός μισθός), χωρίς πολυθεσίες. Ακύρωση των ατομικών συμφωνιών, επιστροφή όσων παρακρατήθηκαν. Άμεση επαναπρόσληψη όσων απολύθηκαν επειδή αντιστάθηκαν. Επιστροφή των περικοπών σε ΕΡΤ-ΑΠΕ.
- Όχι απολύσεις, δέσμευση των εργοδοτών για διατήρηση των θέσεων εργασίας. Επαναπρόσληψη των απολυμένων. Καμία κρατική ενίσχυση σε Μέσο που απολύει και δεν τηρεί κατά γράμμα τα εργατικά δικαιώματα. Έλεγχος για το εάν τηρείται ο απαραίτητος αριθμός θέσεων στα ΜΜΕ.
- Ένταξη στο μισθολόγιο και ίσα ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους (ΕΤΑΠ ΜΜΕ, ΕΔΟΕΑΠ κλπ.) από την πρώτη μέρα δουλειάς. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων, προστασία των Ταμείων από τις περικοπές κυβέρνησης – τρόικας. Να πληρώσουν εργοδότες και κράτος για την ασφάλιση.
- Προστασία των ανέργων, ικανοποιητικό επίδομα ανεργίας, ακύρωση κάθε υποχρέωσής τους σε τράπεζες κλπ.
- Γιατί «κάποιοι» στις Ενώσεις και όχι όλοι; Εγγραφή όλων των δημοσιογράφων στην ΕΣΗΕΑ, άμεσα και των συναδέλφων στο ίντερνετ, ανεξάρτητα και για να ενταχθούν στο μισθολόγιο. Εκκαθάριση του Μητρώου της ΕΣΗΕΑ, διαγραφή εργοδοτών, διευθυντικών στελεχών κλπ.
- Η ενημέρωση πρέπει να είναι κοινωνικό δικαίωμα και όχι μέσο κερδοφορίας και διαπλοκής. Αξιόπιστη ενημέρωση χωρίς αξιοπρέπεια των εργαζομένων στα ΜΜΕ δεν υπάρχει. Εργατικός και κοινωνικός έλεγχος στην ενημέρωση.
- Συμμετοχή των σωματείων στο πέρασμα στα νέα Μέσα και μεθόδους. Προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά και του έργου των δημοσιογράφων, που είναι το «περιεχόμενο» που πουλάνε οι επιχειρήσεις Μέσων στο δίκτυο πληροφόρησης.
- Όχι μετατροπή των δημοτικών ραδιοφώνων σε Ανώνυμες Εταιρείες. Η ΕΡΤ και τα δημοτικά ραδιοτηλεοπτικά Μέσα να ελέγχονται στην τήρηση της πολυφωνίας και της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας από τους εργαζόμενους. Άνοιγμα τους στην κοινωνία.
- Η κρίση στα ΜΜΕ δεν θα γίνει ευκαιρία για ανθρωποθυσίες εργαζομένων, βάρβαρες εργασιακές σχέσεις και συγκέντρωσή τους σε λίγους και ισχυρούς. Να ανοίξει η συζήτηση μέσα στους εργαζόμενους για μια απάντηση από τη σκοπιά της κοινωνικής πλειονότητας.
Οι εκλογές για το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ για εμάς δεν είναι το άπαν. Είναι ένας σταθμός για τους αυριανούς αγώνες. Δεν παριστάνουμε τους αλάθητους, η Αριστερά χρειάζεται αυτοκριτική. Δεν μετανιώνουμε όμως για το ότι προσπαθήσαμε να είμαστε πάντα με τα συμφέροντα των «κάτω» (και όχι των διευθυντάδων και των «ενσωματωμένων» δημοσιογράφων), στην πρώτη γραμμή των αγώνων, ενάντια στον κόσμο της εκμετάλλευσης.
Η ψήφος, η εκλογική ενίσχυση και η ανάδειξη στο Δ.Σ. της Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή, του ενωτικού σχήματος που συμμετέχουν οι Financial Crimes, το Αριστερό Ριζοσπαστικό ΜΜΕτωπο, ο Σπάρτακος κι ανένταχτοι συνάδελφοι, είναι κέρδος για τους αγώνες της επόμενης μέρας, για ένα νικηφόρο κίνημα και το Συνδικάτο ΜΜΕ, για μια ανεξάρτητη, αντικαπιταλιστική και ασυμβίβαστη Αριστερά της δράσης. Δεν ζητάμε λευκή επιταγή, ζητάμε συμμετοχή.
Στηρίξτε -ψηφίστε
Πρωτοβουλία για την Ανατροπή
στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου