Όσοι ενδιαφέρονται για τη διαδικασία, υπάρχει και ένα παλαιότερο άρθρο του marketing week για το τι σημαίνει η υπαγωγή στο άρθρο 99 για τις επιχειρήσεις.
Προς άρθρο 99 το Alter;
Από το adverting.gr
Συνάντηση όλων των εμπλεκόμενων πλευρών στην υπόθεση του Alter, αναμένεται να πραγματοποιηθεί τις επόμενες ώρες, με αντικείμενο συζήτησης την προοπτική ένταξης του καναλιού στο ανανεωμένο άρθρο 99.
Νέες εξελίξεις στην υπόθεση Alter καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες, την Παρασκευή (6/5) αναμένεται να πραγματοποιηθεί συνάντηση στην οποία θα συμμετέχουν η πλευρά Γιαννίκου και εκπρόσωποι του fund της Argo Capital Μanagement, της PriceWaterhouseCoopers και των συναλλασσόμενων με τον τηλεοπτικό σταθμό διαφημιστικών εταιρειών. Πληροφορίες θέλουν τη συνάντηση αυτή να έχει αντικείμενο την προοπτική ένταξης του Alter στο ανανεωμένο άρθρο 99 (ακολουθώντας μοντέλο ανάλογο με αυτό της Ολυμπιακής Αεροπορίας) και την εξασφάλιση της συναίνεσης των πιστωτών για το σχετικό περιορισμό των οφειλών.
Η συνάντηση αυτή ήταν αρχικά προγραμματισμένη να πραγματοποιηθεί χτες και έρχεται σαν αποτέλεσμα της κίνησης των διαφημιστικών εταιρειών να αποστείλουν εξώδικα σε Τράπεζα Πειραιώς, Πλάτων ΑΕ (η εταιρεία στην οποία έχει μεταβιβάσει το χαρτοφυλάκιο των επιταγών η Πειραιώς), Τράπεζα της Ελλάδος, Μodern Times και Alter.
Αξίζει να σημειωθεί πως η ανανέωση του άρθρου 99 σε πρότυπα του παλαιότερου σχετικού άρθρου 44 αποτελεί αυτήν τη στιγμή αντικείμενο επεξεργασίας από την κυβέρνηση και αναμένεται να προβλέπει πως για την υπαγωγή σε αυτό το 60% των πιστωτών θα πρέπει να συμφωνήσει στον περιορισμό των οφειλών και στην αποπληρωμή τους σε εύλογο χρονικό διάστημα.
Πηγή: http://www.advertising.gr/Article/1660/Pros-arthro-99-to-Alter-/
Η διαδικασία συνδιαλλαγής κατά τον Πτωχευτικό Κώδικα: Διέξοδος στην επιχειρηματικότητα ή colpo grosso;
Από τον Δημήτρη Κρεμαλή, Kremalis Law Firm
Η εισαγωγή της διαδικασίας συνδιαλλαγής (αρ.99επ.) αποτελεί ίσως την πιο πολυσυζητημένη αλλαγή του νέου πτωχευτικού κώδικα (Ν. 3588/2007). Η ιδέα ωστόσο της συμφωνίας πιστωτών για τη διάσωση επιχειρήσεων κατά το προπτωχευτικό στάδιο προϋπήρχε, αποτυπωμένη στα άρθρα 44 και 45 του Ν. 1892/1990. Τι εισφέρει λοιπόν ο θεσμός της διαδικασίας συνδιαλλαγής μέσα στη γενικότερη ένταση της παρούσας οικονομικής κατάστασης;
Τα άρθρα 99επ. δεν εισήχθησαν για να αντιμετωπίσουν την παρούσα οικονομική κρίση αλλά ως ένα από τα σημαντικότερα μέτρα (σύμφωνα με την έκθεση της συντακτικής επιτροπής) για τη συνέχιση της επιχειρηματικότητας. Ωστόσο, μέσα στη γενικότερη δυσπραγία που προκαλεί η συρρίκνωση του κύκλου εργασιών και η προοπτική αδυναμίας εκπλήρωσης των υποχρεώσεων προς τρίτους, η αίτηση περί υπαγωγής στα άρθρα 99επ. ΠτΚ φαντάζει μονόδρομος, η αλλιώς τελευταίο βήμα πριν την πτώχευση. Είναι λοιπόν η ένταξη στη διαδικασία συνδιαλλαγής που τόσο έχει διχάσει τον επιχειρηματικό κόσμο σανίδα σωτηρίας και διέξοδος για υπερχρεωμένες επιχειρήσεις ή colpo grosso;
Προϋποθέσεις - στάδια - συνέπειες της διαδικασίας συνδιαλλαγής
Αρχικά, για την υπαγωγή μιας επιχείρησης στο καθεστώς του άρθρου 99 και για το άνοιγμα της εν λόγω διαδικασίας, πρέπει να πληρούνται οι εξής προϋποθέσεις:
Eνεστώσα ή προβλέψιμη οικονομική αδυναμία του οφειλέτη, (οικονομική αδυναμία μπορεί να συνιστά η μη γενική κατά την αντίληψη των συναλλαγών, η πρόσκαιρη, η οφειλόμενη σε παροδικούς λόγους οικονομικής στενότητας ή δικαιολογημένης αρρυθμίας των πληρωμών)
Mη παύση πληρωμών. Πρέπει, επίσης, να συντρέχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές του νομικού ή φυσικού προσώπου ύψους τουλάχιστον 500.000 ευρώ και απασχόληση προσωπικού άνω των 20 ατόμων.
Η διαδικασία ανοίγει μετά από αίτηση του οφειλέτη ενώπιον του αρμόδιου Πολυμελούς Πρωτοδικείου (απαιτείται σημειωτέον κατάθεση παραβόλου ύψους 5.000 ευρώ), στην οποία προσδιορίζει την οικονομική κατάσταση, το μέγεθος και την κοινωνική σημασία της επιχείρησής του, τα προτεινόμενα μέτρα χρηματοδότησης και γενικότερα τα μέσα αντιμετώπισης της κρίσης.
Ειδικότερα, στοιχεία που αποδεικνύουν την οικονομική κατάσταση σύμφωνα και με τη σχετική νομολογία αποτελούν τα εξής: οικονομικά δεδομένα (π.χ. αρνητικός ισολογισμός, διακοπή τραπεζικών συναλλαγών, αφαίρεση βιβλιαρίου επιταγών, συνεχής έλλειψη κερδοφορίας), περιουσιακή κατάσταση (π.χ. επιβάρυνση των περιουσιακών στοιχείων με εμπράγματες ασφάλειες, εκποίησή τους για αντιμετώπιση βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεων, ανυπαρξία ελεύθερης περιουσίας), επιχειρηματική δραστηριότητα (π.χ. υπολειτουργία επιχείρησης, δυσαναλογία εσόδων και λειτουργικών εξόδων, έλλειψη πρώτων υλών) και οικονομικό περιβάλλον (π.χ. μείωση παραγγελιών, ανάκληση ή μη παράταση αδειών εκμετάλλευσης ή ευρεσιτεχνιών, προβληματικές σχέσεις με προμηθευτές ή με το προσωπικό).
Σημειώνεται ότι η ικανότητα ερμηνείας και αξιολόγησης των ειδικών οικονομικών στοιχείων π.χ. επιχειρησιακό project plan από το δικαστήριο είναι περιορισμένη, είναι ωστόσο δυνατόν να οριστεί εμπειρογνώμονας προς αξιολόγηση της πραγματικής οικονομικής αδυναμίας του οφειλέτη.
Αν τα στοιχεία που προσκομιστούν τελικώς, πείσουν το δικαστήριο και πιθανολογηθεί τόσο η πληρότητα και βασιμότητα της αίτησης όσο και η σκοπιμότητα της συνδιαλλαγής, ανοίγει η διαδικασία με αμετάκλητη δημοσιευτέα δικαστική απόφαση που ορίζει μεσολαβητή. Η διάρκεια της διαδικασίας ορίζεται ως δίμηνη με δυνατότητα παράτασής της κατά ένα μήνα μετά από αίτηση του μεσολαβητή με σημείο εκκίνησης τη δημοσίευση στο δελτίο Δικαστικών Δημοσιεύσεων του Ταμείου Νομικών.
Το έργο του μεσολαβητή, είναι διττό: η επίτευξη συμφωνίας μεταξύ οφειλέτη και των κυριότερων πιστωτών του, που εκπροσωπούν τουλάχιστον το 51% των κατά αυτού απαιτήσεων, και η δημιουργία σχεδίου αναδιάρθρωσης εντός του ως άνω χρονικού διαστήματος. Υπέρ του μεσολαβητή προβλέπεται το εξαιρετικό προνόμιο άρσης του τραπεζικού απορρήτου.
Για την αναδιοργάνωση της επιχείρησης μπορεί μεταξύ άλλων να προτείνει λύσεις όπως μείωση απαιτήσεων, παράταση του ληξιπρόθεσμού τους, μετοχοποίησή τους, ή ακόμα και εκποίηση της επιχείρησης. Ο μεσολαβητής συγκεντρώνει όλες τις απαιτήσεις και αφού καταγράψει τα προσδοκώμενα έσοδα σε βάθος 48 δόσεων, υποβάλλει σε όλους τους πιστωτές πρόταση περί μειωμένης αποπληρωμής τους, Η διαδικασία αυτή ρύθμισης και περικοπής του χρέους ολοκληρώνεται σε τέσσερις μήνες από τη δημοσίευση της απόφασης (το τετράμηνο ισχύει μέχρι τις 31.12.2014).
Εάν η συμφωνία επιτευχθεί με τη συναίνεση της πλειοψηφία των πιστωτών υπογράφεται και εντός δέκα ημερών επικυρώνεται ο συμβιβασμός με δικαστική απόφαση. Εφεξής, η επιχείρηση υπόκειται σε περιορισμούς με βασικότερους τους εξής: οφείλει να βαδίζει αυστηρά βάσει του πλάνου εξυγίανσης και δεν μπορεί να πληρώσει ολοσχερώς χρέος που δημιουργείται μεταγενέστερα της επικύρωσης.
Η λύση της συμφωνίας επέρχεται είτε αυτοδίκαια λόγω της παρέλευσης της διάρκειάς της ή λόγω μεταγενέστερης υπαγωγής σε εκκαθάριση ή πτώχευση, είτε με δικαστική απόφαση μετά από αίτηση συμβληθέντα πιστωτή, ο οποίος αποδεικνύει την πρόδηλη αδυναμία βιώσιμης συνέχισης της επιχειρηματικής δραστηριότητας ή τη μη τήρηση των όρων της συμφωνίας, ενώ η επιχείρηση εξέρχεται από αυτό το καθεστώς ομαλά με την αποπληρωμή του συνόλου των χρεών της, δηλαδή όταν δε χρωστάει κάποια από τις προκαθορισμένες δόσεις και έχει ικανοποιήσει τους πιστωτές της.
Οι σημαντικότερες συνέπειες της επικύρωσης είναι η προσωρινή αναστολή ασφαλιστικών μέτρων κατά του οφειλέτη, μέτρων ατομικής αναγκαστικής εκτέλεσης για απαιτήσεις προγενέστερες της σύναψης συμφωνίας (η οποία διαρκεί από την κατάθεση της αίτησης έως την εκκίνηση πληρωμής των δόσεων) και προσωρινή άρση κωλύματος ή απαγόρευσης έκδοσης επιταγών. Η δικαστική επικύρωση αποτελεί και το χρονικό σημείο γέννησης της υποχρέωσης πληρωμής των οφειλών της σε 48 κατά το μέγιστο δόσεις. Μη πληρωμή κάποιας δόσης επιφέρει άμεση ανατροπή της διαδικασίας.
Η συμφωνία και η ισχύς της άμεσα εκτελεστής δεύτερης δικαστικής απόφασης δεσμεύουν και επιδρούν αποκλειστικά και μόνο στα συμβεβλημένα μέρη. Όσο διαρκεί η συμφωνία, αναστέλλονται οι παραγραφές των απαιτήσεων των δανειστών ως ένα μέτρο προστασίας τους, αλλά και πίεσης συμμετοχής τους στη διαδικασία.
Κριτική
Η διαδικασία συνδιαλλαγής ως προπτωχευτικού θεσμού έχει αναμφισβήτητη χρησιμότητα και λόγο ύπαρξης. Στην πράξη ωστόσο ελάχιστες διαδικασίες έχουν επικυρωθεί από τα ελληνικά δικαστήρια, ενώ μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει γνωστή περίπτωση πιστής εφαρμογής της διαδικασίας, με κατάληξη στην πλήρη εξυγίανση επιχείρησης με αποπληρωμή των χρεών της.
Και τούτο διότι όχι σπάνια ο θεσμός της διαδικασίας συνδιαλλαγής χρησιμοποιείται καταχρηστικά και για σκοπούς ξένους προς τη διάσωση της επιχείρησης ή ως μέσο αναβλητικότητας πριν την πτώχευση «αξιοποιώντας» την για το διάστημα αυτό αναστολή ασφαλιστικών μέτρων και μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης.
Επιπρόσθετα, η δέσμευση μίας πλειοψηφίας πιστωτών εξασθενίζει τη δυναμική της όλης διαδικασίας, είτε δυσχεραίνοντας την κατάληξη της συμφωνίας είτε οδηγώντας σε συγκρουσιακές καταστάσεις εξαιτίας προνομιακής ικανοποίησης συμφερόντων π.χ. μεταξύ τραπεζών-προμηθευτών.
Επιπλέον, προβλήματα παρουσιάζει η εξάρτηση της διαδικασίας από τη δικαστική παρέμβαση, αφού στο διάστημα που μεσολαβεί, η οφειλέτρια επιχείρηση έχει ενδεχομένως παρουσιάσει εντονότερη οικονομική αδυναμία και έχει παύσει τις πληρωμές της. Αυτό συνεπάγεται απώλεια της μίας εκ των δύο βασικών προϋποθέσεων για την επικύρωση της συμφωνίας, ενώ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το πνεύμα «ελευθεριότητας» που διέπει τη συνδιαλλαγή, η οποία αφήνεται ουσιαστικά στην ιδιωτική βούληση.
Από την άλλη, αμφισβητούμενος είναι ο ρόλος του μεσολαβητή. Κρίνεται συχνά περιττός, ειδικά όταν οι όροι συνδιαλλαγής έχουν ήδη συμφωνηθεί από τους συμβαλλόμενους, ενώ ενδέχεται να αποβεί και επιβλαβής, αν ο οφειλέτης περιέλθει σε αδυναμία και παύση πληρωμής κατά το διάστημα που απαιτείται να παρέλθει μέχρι το διορισμό του. Κατά τον παλιό κώδικα, η «κατευθείαν» δικαστική επικύρωση της συμφωνίας μετά από συναίνεση της πλειοψηφίας των πιστωτών καθιστούσε τη διαδικασία ταχύτερη, ενώ η ύπαρξη του επιτρόπου, ρόλου ανάλογου με αυτόν του μεσολαβητή, ήταν αμιγώς επιβοηθητική και προαιρετική.
Ως προς τα χρονικά όρια που τίθενται, έχει αποδειχθεί πρακτικά δυσχερές να τηρηθεί η προθεσμία ολοκλήρωσης των εργασιών του μεσολαβητή, αλλά και να κατατεθεί η αίτηση, αφού μέχρι να οριστεί δικάσιμος και να εκδοθεί απόφαση, μεσολαβεί τουλάχιστον ένας μήνας.
Συμπερασματικά και με δεδομένες τις συνθήκες της αγοράς, δύσκολα μπορεί να παραβλέψει κανείς ότι το μέτρο της συνδιαλλαγής στην πράξη έχει παρεκκλίνει από τον επιδιωκόμενο στόχο. Και τούτο διότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων ούτε οι επιχειρήσεις εξυγιαίνονται, ούτε οι πιστωτές ικανοποιούνται, πολλώ μάλλον δεν φαίνεται να μπορούν να εξασφαλισθούν αποτελεσματικά από προσχηματικές αιτήσεις συνδιαλλαγής με τη υποβολή υποτυπωδών επιχειρηματικών σχεδίων διάσωσης.
Προτάσεις & Συμπεράσματα
Oπως γίνεται αντιληπτό, υπάρχει μεγάλο περιθώριο διαρθρωτικών παρεμβάσεων για τη βελτίωση της διαδικασίας.
Για τον περιορισμό των καταχρηστικών αιτήσεων, θα μπορούσε να προβλεφθεί προθεσμία υποχρεωτικής προσκόμισης πριν την εκδίκαση της αίτησης όλων των σχετικών με την περιουσία του οφειλέτη, εισοδημάτων, πιστωτών και απαιτήσεων, εγγράφων. Έτσι, θα επεκτεινόταν ο χρόνος διαπραγμάτευσης, αφού θα ξεκινούσε ήδη από το χρόνο άσκησης της κατάθεσης και όχι από την προσέγγιση μέσω μεσολαβητή, με αποτελεσματικότερο έλεγχο των απαιτήσεων.
Σκόπιμη κρίνεται η θέσπιση υποχρέωσης κοινοποίησης της αίτησης σε όλους τους πιστωτές προκειμένου να αποκτούν δυνατότητα παρέμβασης και δικαίωμα υποβολής παρατηρήσεων στο σχέδιο αναδιοργάνωσης.
Επίσης, η εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη χρήζει οριοθέτησης. Συγκεκριμένα, θα μπορούσε να επιτρέπεται στην περίπτωση που το τίμημα της πώλησης κατατεθεί προς ικανοποίηση των πιστωτών ή που οι τελευταίοι συναινέσουν ή που γίνει προς επένδυση σύμφωνη προς το σχέδιο αναδιοργάνωσης.
Ως επιπρόσθετη εγγύηση, η διοίκηση και οι μέτοχοι της επιχείρησης πρέπει επαρκώς να αιτιολογούν και καλύπτουν τυχόν αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου ακόμα και με την παροχή εγγυήσεων επί της ατομικής τους περιουσίας. Είναι τουλάχιστον αντιφατικό να απαιτείται από τους πιστωτές μείωση των απαιτήσεών τους ή η παράταση του χρόνου αποπληρωμής τους, χωρίς ανάληψη ευθύνης του οφειλέτη στην περίπτωση αποτυχίας της διαδικασίας.
Όπως είναι διαμορφωμένο σήμερα το καθεστώς της συνδιαλλαγής, κύρια ωφελημένος από το άνοιγμα της διαδικασίας είναι ο οφειλέτης, ενώ οι πιστωτές δεν φαίνεται να έχουν ουσιαστικά κίνητρα, ειδικά στην περίπτωση «προδιαγεγραμμένων πτωχεύσεων». Χρειάζεται ο νέος κώδικας να γίνει πιο «φιλικός» στις επιχειρήσεις, ενδεχομένως και με επαναφορά παλαιότερων ρυθμίσεων του ΠτΚ, ώστε να επιταχυνθεί η διαδικασία με αλλαγή στη νοοτροπία και στις σχέσεις οφειλέτη-πιστωτών. Κάθε κίνδυνος δεν είναι απαραίτητα και επικίνδυνος αλλά αφετηρία για μια νέα αρχή!
Πηγή:
http://www.cfoagenda.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου