Πρωτοβουλία για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ: ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΥΡΗΞΗ
Εργοδότες, κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ τα θέλουν όλα! Η ελπίδα βρίσκεται στην ανατροπή, όχι στη διαχείριση και την υποταγή
Ένας χρόνος μνημόνιο, αγωνία και αγώνας. Ένα αντεργατικό τσουνάμι σαρώνει καταχτήσεις και δικαιώματα: Απολύσεις, μειώσεις μισθών με το έτσι θέλω, ατομικές συμβάσεις, εκ περιτροπής εργασία, επέκταση του σκλαβοπάζαρου της αμοιβής με μπλοκάκι ή «μαύρα». Οι εργοδότες θέλουν μια εργασιακή ζούγκλα, χωρίς συλλογικές συμβάσεις (ή με επιχειρησιακές – εργοδοτικές), με μισό προσωπικό, μισό μισθό, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς φωνή, απολυμένοι υπό αναστολή.
Τυχαίο; Δεν νομίζουμε… Ούτε μοιραίο. Είναι τα μεγάλα συμφέροντα, το «κοινωνικό σφαγείο» κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, που έχουν επιβάλλει αυτή την πορεία. Για να ρίξουν τα βάρη της κρίσης τους στις πλάτες των εργαζομένων, παρότι δεν «τα φάγαμε μαζί» με τα αφεντικά και τα γκόλντεν μπόις. Για να πληρώνουμε μια ζωή στους τοκογλύφους - τραπεζίτες το χρέος, που δεν είναι δικό μας. Για να σκάσει η φούσκα της ενημέρωσης (της διαπλοκής και του μαύρου χρήματος) στα χέρια των εργαζομένων κι όχι μιντιαρχών, διαφημιστών, τραπεζών.
Πτωχεύει το κοινωνικό δικαίωμα στην ενημέρωση, μαζί με τα άλλα δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες του λαού μας, προς όφελος της νέας τυραννίας του πλούτου. Ήδη τα ΜΜΕ χάνουν ακόμα περισσότερο σε αξιοπιστία, καθώς μετατρέπονται σε βασικό φορέα προπαγάνδας της άθλιας πολιτικής του Μνημονίου, γίνονται εχθρικά στο λαό.
Να δεις τι σου’ χω για μετά: Ήδη θέλουν να επιβάλλουν το αιώνιο μνημόνιο και το επαίσχυντο Σύμφωνο για το Ευρώ. Η καπιταλιστική κρίση είναι πολύ βαθιά, η επίθεση του κεφαλαίου θα κλιμακωθεί. Οι ατομικές λύσεις, οι συντεχνιακές διεκδικήσεις, ο συνδικαλισμός της συναλλαγής με εργοδότες και κυβέρνηση και η μισή αντίσταση για να «σώσουμε το μισθό μας», έστω και πετσοκομμένο, βρίσκονται σε ανοικτή χρεοκοπία.
Το δίλημμα είναι αναπόδραστο: Ή θα επιβληθεί η εργασιακή γαλέρα και θα χαθούμε «μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» ή θα τους ανατρέψουμε!
Η κραυγή «δεν πάει άλλο!» ακούγεται ολοένα και περισσότερο. Να ψάξουμε όλοι μαζί πως μπορεί «να πάει αλλιώς!»
Μπορούμε να τους ανατρέψουμε και πως; Πάντως όχι με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό και τη γραφειοκρατία που κυριαρχεί στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ. Που οδήγησαν τον κλάδο σε ήττες και την Ένωση σε βαθιά κρίση αξιοπιστίας και προοπτικής. Ο Σόμπολος ακόμα και στο παρά πέντε προτείνει μειώσεις μισθών 10%, όσο ακριβώς επιβάλλει και η εργοδοσία.
Εργοδότες, κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ τα θέλουν όλα! Η ελπίδα βρίσκεται στην ανατροπή, όχι στη διαχείριση και την υποταγή
Ένας χρόνος μνημόνιο, αγωνία και αγώνας. Ένα αντεργατικό τσουνάμι σαρώνει καταχτήσεις και δικαιώματα: Απολύσεις, μειώσεις μισθών με το έτσι θέλω, ατομικές συμβάσεις, εκ περιτροπής εργασία, επέκταση του σκλαβοπάζαρου της αμοιβής με μπλοκάκι ή «μαύρα». Οι εργοδότες θέλουν μια εργασιακή ζούγκλα, χωρίς συλλογικές συμβάσεις (ή με επιχειρησιακές – εργοδοτικές), με μισό προσωπικό, μισό μισθό, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς φωνή, απολυμένοι υπό αναστολή.
Τυχαίο; Δεν νομίζουμε… Ούτε μοιραίο. Είναι τα μεγάλα συμφέροντα, το «κοινωνικό σφαγείο» κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, που έχουν επιβάλλει αυτή την πορεία. Για να ρίξουν τα βάρη της κρίσης τους στις πλάτες των εργαζομένων, παρότι δεν «τα φάγαμε μαζί» με τα αφεντικά και τα γκόλντεν μπόις. Για να πληρώνουμε μια ζωή στους τοκογλύφους - τραπεζίτες το χρέος, που δεν είναι δικό μας. Για να σκάσει η φούσκα της ενημέρωσης (της διαπλοκής και του μαύρου χρήματος) στα χέρια των εργαζομένων κι όχι μιντιαρχών, διαφημιστών, τραπεζών.
Πτωχεύει το κοινωνικό δικαίωμα στην ενημέρωση, μαζί με τα άλλα δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες του λαού μας, προς όφελος της νέας τυραννίας του πλούτου. Ήδη τα ΜΜΕ χάνουν ακόμα περισσότερο σε αξιοπιστία, καθώς μετατρέπονται σε βασικό φορέα προπαγάνδας της άθλιας πολιτικής του Μνημονίου, γίνονται εχθρικά στο λαό.
Να δεις τι σου’ χω για μετά: Ήδη θέλουν να επιβάλλουν το αιώνιο μνημόνιο και το επαίσχυντο Σύμφωνο για το Ευρώ. Η καπιταλιστική κρίση είναι πολύ βαθιά, η επίθεση του κεφαλαίου θα κλιμακωθεί. Οι ατομικές λύσεις, οι συντεχνιακές διεκδικήσεις, ο συνδικαλισμός της συναλλαγής με εργοδότες και κυβέρνηση και η μισή αντίσταση για να «σώσουμε το μισθό μας», έστω και πετσοκομμένο, βρίσκονται σε ανοικτή χρεοκοπία.
Το δίλημμα είναι αναπόδραστο: Ή θα επιβληθεί η εργασιακή γαλέρα και θα χαθούμε «μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» ή θα τους ανατρέψουμε!
Η κραυγή «δεν πάει άλλο!» ακούγεται ολοένα και περισσότερο. Να ψάξουμε όλοι μαζί πως μπορεί «να πάει αλλιώς!»
Μπορούμε να τους ανατρέψουμε και πως; Πάντως όχι με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό και τη γραφειοκρατία που κυριαρχεί στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ. Που οδήγησαν τον κλάδο σε ήττες και την Ένωση σε βαθιά κρίση αξιοπιστίας και προοπτικής. Ο Σόμπολος ακόμα και στο παρά πέντε προτείνει μειώσεις μισθών 10%, όσο ακριβώς επιβάλλει και η εργοδοσία.