Για εμάς που
ασχολούμαστε με την ψηφιακή τηλεόραση από το 1990 και δώθε, ορισμένα ζητήματα
μας φαίνονται γελοία. Για να μην πούμε κάτι βαρύτερο. Υποτίθεται λοιπόν πως από
το 2006 που ακούστηκε για πρώτη φορά δημόσια η δέσμευση, της Ν.Δ τότε, για τη
μετάβαση στην επίγεια ψηφιακή τηλεόραση, η χώρα θα υλοποιούσε μια ευρωπαϊκή
δέσμευση.
Να ολοκληρώσει ως το 2012 το σβήσιμο του αναλογικού σήματος για να
ανάψει το ψηφιακό και να παραδοθούν, όπως επέβαλλε η πολιτική της Κομισιόν, το
ψηφιακό μέρισμα (συχνότητες στα UHF) στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας για την ανάπτυξη του περίφημου 4G. Έκτοτε τα φούμαρα κόστισαν αρκετά
εκατομμύρια ευρώ.
Στις τσέπες των τηλεοπτικών καναλιών ως διαφήμιση των
τηλεπικοινωνιών για το 4G, το
οποίο διαφημίζεται αλλά δεν υπάρχει.
Λοιπόν, την 1η
Αυγούστου περνάει ***(πέρασε) και η Αττική ολοκληρωτικά στην ψηφιακή τηλεόραση, σβήνοντας
το κέντρο εκπομπής στην Πάρνηθα. (Από Υμηττό και Αίγινα εκπέμπει ήδη ψηφιακή η
τηλεόραση).
Μετά από ένα φιάσκο ψηφιακής μετάβασης στην Πελοπόννησο, όπου ο
μοναδικός πάροχος δικτύου της Digea, δηλαδή τα πέντε ιδιωτικά κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας, δηλαδή οι
πελάτες της εταιρείας, δηλαδή τα παραδοσιακά εκδοτικά συμφέροντα του Τύπου,
ήρθε σε ανοιχτή κόντρα με το έως χθες άριστα συνεργαζόμενο υπουργείο Μεταφορών,
η Αττική αποτελεί το σημαντικό crash test του ελληνικού μοντέλου.