Ο μίτος του Alter,από τα δικαστήρια στο συνέδριο των ιδιοκτητών

Δυο φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους γεγονότα απασχολούν σήμερα τη μιντιακή επικαιρότητα. Η νέα προσφυγή της ιδιοκτησίας του Alter εναντίον των απεργιακών κινητοποιήσεων στο κανάλι απαιτώντας το αυτονόητο. Την πληρωμή των δεδουλευμένων τους. Και το συνέδριο Επικοινωνίας "Η επόμενη μέρα" που διοργανώνουν όλοι μαζί οι φορείς της αγοράς, διαφημιζόμενοι(επιχειρηματίες που πληρώνουν για διαφήμιση), διαφημιστές(που μοιράζουν τη διαφήμιση), εταιρείες ερευνών(που κόβουν το "χρήμα" της μοιρασιάς), τηλεοπτικά κανάλια, ραδιοφωνικοί σταθμοί και περιοδικά (οι πελάτες), το ΙΑΒ (τα νέα Μέσα) και φυσικά το κράτος (μέσω χαιρετισμού του αρμόδιου υπουργού Τηλέμαχου Χυτήρη).
Για το συνέδριο, τους στόχους του και την πραγματικότητα του, άλλοι είναι περισσότερο αρμόδιοι να ασχοληθούν (αποκαλυπτικά πάντως δυο δημοσιεύματα, στο http://www.themediaproject.gr/mediatheme.php?id=3848  ( Για τις "φούσκες" στην αγορά τους θα μιλήσουν;)
και στο http://mediabrief.wordpress.com (Όταν η κρίση γίνεται ευκαιρία)
φωτίζουν επαρκώς του του ρεπορτάζ του Συνεδρίου της επικοινωνίας.
Η σύνδεση που προκύπτει ανάμεσα στα δυο γεγονότα είναι πασιφανής. Το Alter καταρρέει εξαιτίας ακριβώς των στρεβλώσεων, των επιλογών που έκαναν όλα τα προηγούμενα χρόνια όλοι ανεξαιρέτως οι εμπλεκόμενοι στην αγορά των media.

Από τον Οκτώβριο του 2010 που άρχισε να σκάει το πρόβλημα, οι αποκαλύψεις στη διαχείριση της αγοράς τους σοκάρουν. Σήμερα που δεν υπάρχουν πια λεφτά για τη διαφήμιση, ούτε δάνεια, ούτε κρατικό χρήμα, σοκάρουν ακόμη και τους ίδιους του συμμετέχοντες και πρωταγωνιστές οι οποίοι μπορεί και να επέβαλλαν τους στρεβλούς κανόνες! Το ντόμινο που θα συμπαρασύρει, κάποιες Τράπεζες, διαφημιστικές εταιρείες, συγκροτήματα περιοδικού Τύπου και άλλα κανάλια, είναι μπροστά μας.
Έτσι όλοι μαζί -αυτοί που ευθύνονται και σήμερα λυπημένοι το παραδέχονται και αποφασισμένοι θέλουν να κάνουν το επόμενο βήμα στις σχέσεις τους- ανοίγουν δυο μέτωπα.
Ένα εναντίον των εργαζομένων τους, λες και μπορούν να κάνουν το επόμενο βήμα μόνο με βαστάζους και αυλές.
Και το δεύτερο έναντι της κυβέρνησης από την οποία όλοι μαζί απαιτούν: να μην πληρώνουν ειδικό φόρο (έγινε αυτό), να μην πληρώνουν για κατοχή συχνοτήτων (έγινε κι αυτό), να παραμείνει "κλειστό" το επάγγελμα του ιδιοκτήτη Μέσου (το διαπραγματεύονται), να καταργηθεί ή να μειωθεί στο μισό το αγγελιόσημο που καλύπτει τις εργοδοτικές εισφορές (βέβαια αφού δεν θα έχουν εργαζόμενους τι τους νοιάζει η εργοδοτική εισφορά). Και πολλά ακόμη.
Εν κατακλείδι μία μόνο παρατήρηση. Μόνο οι εργαζόμενοι και στο Alter και συνολικά ως "σώμα", δεν κατάφεραν να διαχωρίσουν τη θέση τους από την τύχη των εταιρειών και των ιδιοκτητών τους και να απαιτήσουν συλλογικά και συνολικά προς εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων. Της δουλειάς τους. Και είναι αυτό το συμφέρον το μόνο που μπορεί να σώσει και τις εταιρίες.