Από τον Ασύνταχτο Τύπο
Την Πέμπτη αιφνιδιαστικά ο Μπακατσέλος σε συνεννόηση με Ψυχάρη και Μπόμπολα ανακοίνωσε πρόγραμμα μείωσης προσωπικού ζητώντας από τους 135 εργαζόμενους, που απασχολεί το συγκρότημα του Αγγελιοφόρου, να παραμείνουν οι 75. Με απειλή να βάλει λουκέτο στην επιχείρηση, η επιχειρηματική τρόικα ζητά σε πρώτη φάση εντός της εβδομάδας «εθελούσιες απολύσεις» 40 εργαζομένων ενώ αναστέλλει την έκδοση του καθημερινού φύλλου από αύριο Τρίτη διατηρώντας μόνο το «πόρταλ» και την Κυριακάτικη έκδοση. Απαιτεί δε όσοι απομείνουν να συνεχίσουν να αμείβονται με κουτσουρεμένους κατά 30% μισθούς.
Το πανό από τις μεγάλες κινητοποιήσεις στη «Μ» που είχαν οδηγήσει σε απεργία διαρκείας και επίσχεση εργασίας…
Και στα δυο συγκροτήματα οι εργοδότες το διάστημα των τελευταίων μηνών έχουν καταπατήσει και ξεφτιλίσει στην πράξη, συστηματικά και κατ εξακολούθηση, τις συμφωνίες και τους όρους των συμφωνητικών των ιδιωτικών συμβάσεων που έχουν υπογράψει με την πλειοψηφία των εργαζόμενων μετά από σχετικές διαβουλεύσεις με την διοίκηση της Ένωσης.
Το έχουμε ξαναγράψει αλλά οι «βίοι» των δυο συγκροτημάτων είναι καταφανώς κάτι παραπάνω από παράλληλοι. Φτάσαμε στο σημείο και στα δυο συγκροτήματα να επικρέμεται για μία ακόμη φορά η απειλή του λουκέτου και 300 περίπου εργαζόμενοι να βρίσκονται και πάλι με το πιστόλι στον κρόταφο, απλήρωτοι και με τα χρέη να τρέχουν, μπροστά σε διλήμματα όπως «κινητοποιήσεις ή υπομονή», «ανοχή ή αντίσταση»; Ως πότε;
Η Σουλοπούλου ζητά υπομονή μέχρι την εκταμίευση του περίφημου προγράμματος ανακεφαλαίωσης της επιχείρησης (τι να θυμίζει άραγε αυτό;) και οι Μπακατσελοψυχαρο μπομπολαίοι «νέο αίμα» στο βωμό των περικοπών για να μειωθεί κι άλλο το κόστος παραγωγής. Και στα δύο συγκροτήματα, οι ίδιοι εργοδότες με την προκρούστεια μέθοδο του «εξαρθρώνω και πετσοκόβω» κατά δοκούν, επέβαλαν μειώσεις μισθών κατά 30% και απέλυσαν δεκάδες εργαζόμενους για να σωθούν οι επιχειρήσεις, υποσχόμενοι ότι θα τηρήσουν τις συμφωνίες. Και στα δυο συγκροτήματα οι συμφωνίες και οι συμβάσεις κατέληξαν κουρελόχαρτα στα χέρια απλήρωτων και σκληρά εκβιαζόμενων εργαζομένων που βλέπουν τις θυσίες και την κατανόηση που επέδειξαν να γίνονται λάστιχο και δεσμά σε μία δοκιμασία χωρίς τέλος.
Ποια άλλη επιλογή υπάρχει πέρα από την απόκρουση αυτής της εργοδοτικής επιθετικότητας και της αδηφαγίας; Υπάρχει; Αν υπάρχει να την ακούσουμε. Οι εργαζόμενοι πρέπει επιτέλους να βάλουν τους δικούς τους όρους και αιτήματα στο τραπέζι και να επιμείνουν να τηρηθούν οι συμφωνίες και πάνω από όλα να γίνει σεβαστό το δίκαιο της εργασίας, όχι βέβαια στη βάση των κατοχικών νόμων των μερκελιστών της συγκυβέρνησης αλλά στο πλαίσιο των αιτημάτων του κλάδου για κατοχύρωση των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων.
Για αύριο προτείνουμε από την ΕΣΗΕΜΘ, και αν δεν υπάρξει θετική ανταπόκριση από το δ.σ. με πρωτοβουλία τους οι εργαζόμενοι που συμφωνούν, να πραγματοποιηθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα κτίρια των δυο συγκροτημάτων ή παρέμβαση ενημέρωσης σε κεντρικό σημείο της πόλης π.χ στην Αριστοτέλους.
Και στα δυο συγκροτήματα οι εργοδότες το διάστημα των τελευταίων μηνών έχουν καταπατήσει και ξεφτιλίσει στην πράξη, συστηματικά και κατ εξακολούθηση, τις συμφωνίες και τους όρους των συμφωνητικών των ιδιωτικών συμβάσεων που έχουν υπογράψει με την πλειοψηφία των εργαζόμενων μετά από σχετικές διαβουλεύσεις με την διοίκηση της Ένωσης.
Το έχουμε ξαναγράψει αλλά οι «βίοι» των δυο συγκροτημάτων είναι καταφανώς κάτι παραπάνω από παράλληλοι. Φτάσαμε στο σημείο και στα δυο συγκροτήματα να επικρέμεται για μία ακόμη φορά η απειλή του λουκέτου και 300 περίπου εργαζόμενοι να βρίσκονται και πάλι με το πιστόλι στον κρόταφο, απλήρωτοι και με τα χρέη να τρέχουν, μπροστά σε διλήμματα όπως «κινητοποιήσεις ή υπομονή», «ανοχή ή αντίσταση»; Ως πότε;
Η Σουλοπούλου ζητά υπομονή μέχρι την εκταμίευση του περίφημου προγράμματος ανακεφαλαίωσης της επιχείρησης (τι να θυμίζει άραγε αυτό;) και οι Μπακατσελοψυχαρο μπομπολαίοι «νέο αίμα» στο βωμό των περικοπών για να μειωθεί κι άλλο το κόστος παραγωγής. Και στα δύο συγκροτήματα, οι ίδιοι εργοδότες με την προκρούστεια μέθοδο του «εξαρθρώνω και πετσοκόβω» κατά δοκούν, επέβαλαν μειώσεις μισθών κατά 30% και απέλυσαν δεκάδες εργαζόμενους για να σωθούν οι επιχειρήσεις, υποσχόμενοι ότι θα τηρήσουν τις συμφωνίες. Και στα δυο συγκροτήματα οι συμφωνίες και οι συμβάσεις κατέληξαν κουρελόχαρτα στα χέρια απλήρωτων και σκληρά εκβιαζόμενων εργαζομένων που βλέπουν τις θυσίες και την κατανόηση που επέδειξαν να γίνονται λάστιχο και δεσμά σε μία δοκιμασία χωρίς τέλος.
Ποια άλλη επιλογή υπάρχει πέρα από την απόκρουση αυτής της εργοδοτικής επιθετικότητας και της αδηφαγίας; Υπάρχει; Αν υπάρχει να την ακούσουμε. Οι εργαζόμενοι πρέπει επιτέλους να βάλουν τους δικούς τους όρους και αιτήματα στο τραπέζι και να επιμείνουν να τηρηθούν οι συμφωνίες και πάνω από όλα να γίνει σεβαστό το δίκαιο της εργασίας, όχι βέβαια στη βάση των κατοχικών νόμων των μερκελιστών της συγκυβέρνησης αλλά στο πλαίσιο των αιτημάτων του κλάδου για κατοχύρωση των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων.
Για αύριο προτείνουμε από την ΕΣΗΕΜΘ, και αν δεν υπάρξει θετική ανταπόκριση από το δ.σ. με πρωτοβουλία τους οι εργαζόμενοι που συμφωνούν, να πραγματοποιηθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα κτίρια των δυο συγκροτημάτων ή παρέμβαση ενημέρωσης σε κεντρικό σημείο της πόλης π.χ στην Αριστοτέλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου