Ένοχος κρίθηκε σήμερα ο πρώην εκδότης-νυν αρθρογράφος του "Ελεύθερου Τύπου" που φούνταρε την εταιρεία του, πούλησε τον τίτλο κι άφησε απλήρωτους τους 80 εργαζόμενους του, Δ.Ρίζος. Η δίκη έγινε μετά από της Γ.Μπρίνια κατά του Δημήτρη και του Απόστολου Ρίζου για διαφορές δεδουλευμένων (παλιά υπόθεση). Ο πρώην εκδότης κρίθηκε ένοχος με 5 μήνες αναστολή και χρηματική ποινή 5.000 ευρώ.
Στο μεταξύ οι απλήρωτοι του Αδέσμευτου Τύπου συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους, απαιτώντας το αυτονόητο από τον εκδότη. Ο σχολιασμός της καθημερινής του αρθρογραφίας στον "Ελεύθερο Τύπο" προσφέρει άφθονο υλικό για τους εργαζόμενους αλλά και τους αναγνώστες, να κρίνουν τη συμπεριφορά του. Όπως για παράδειγμα στο πρόσφατο ρεπορτάζ στην "Ελευθεροτυπία" "Ο Ρίζος στον «Ε.Τ.», οι εργαζόμενοι στο δρόμο". Σε αυτό η είδηση βρίσκεται στο τέλος:
" Και, τέλος, επειδή ακόμη και σήμερα σπέρνει ελπίδα σε κάποιους από τους εξαθλιωμένους πρώην συνεργάτες ότι θα τους δώσει δουλειά στο νέο μαγαζί, αρκεί βέβαια να μην τον κυνηγήσουν δικαστικά".
αναδημοσίευση από την "Ελευθεροτυπία"
Μια ακόμη εφημερίδα ανέστειλε την έκδοσή της μέσα στον κυκεώνα της κρίσης, αφήνοντας στο δρόμο δεκάδες απλήρωτους εργαζόμενους.
Μέχρις εδώ, πρωτοτυπία καμιά. Και όμως, η 18χρονη εκδοτική ιστορία του «Αδέσμευτου Τύπου» και του δημιουργού του, Δημήτρη Ρίζου, έχει πολλές διαφορές και ιδιαιτερότητες... Επειδή αρκετοί από τους φεσωμένους σήμερα εργαζομένους άφησαν νύχτα την ασφάλεια και την προϋπηρεσία στον τότε «Ελεύθερο Τύπο» για να ακολουθήσουν τυφλά τον μέντορα-εκδότη στον πρώτο «Αδέσμευτο», με χρηματοδότη τον ξενοδόχο Κώστα Μήτση, όπου υπήρχε καθημερινά και ένας λίβελος για το παλιό «μαγαζί» τους.
Επειδή ακόμη μεγαλύτερο μέρος τον ακολούθησε, ξανά νύχτα και μάλιστα πασχαλινή, στον νέο «Αδέσμευτο» -παρά τις δελεαστικές προτάσεις παραμονής-, όπου άρχισε μια χρονοβόρα δικαστική διαμάχη με τον πρώην χρηματοδότη μέχρι ο τίτλος της εφημερίδας να κατοχυρωθεί στον Ρίζο.
Επειδή κάποιοι δέχτηκαν, χωρίς να το επιλέξουν, να δουλέψουν για 5 χρόνια στο ραδιόφωνο του Ρίζου -που ανήκει σε άλλη εταιρεία- εικονικά, για να πάρει άδεια λειτουργίας από το ΕΣΡ.
Επειδή κανείς δεν πήρε τις προβλεπόμενες συλλογικές συμβάσεις, με αποτέλεσμα να πληρώνεται με μνημονιακούς μισθούς 5 χρόνια προ της τρόικας.
Επειδή όλοι τον τελευταίο ενάμιση χρόνο «έβαλαν πλάτη», ξεχνώντας επί μήνες τα δεδουλευμένα, για να βοηθήσουν -εκείνοι απλήρωτοι, εκείνος όχι- να σωθεί η εφημερίδα.
Επειδή τον άκουσαν να τους χαρακτηρίζει «σκοτεινές δυνάμεις» όταν κήρυξαν την πρώτη απεργία -για μισθούς 3 μηνών-, ενώ «έλειπαν» από τον ισολογισμό της εταιρείας 7,5 εκατ. ευρώ, για τα οποία έχει ζητηθεί έλεγχος από το ΣΔΟΕ.
Επειδή τον είδαν τις τελευταίες μέρες να επιστρέφει θριαμβευτής στον, πρώην «μισητό», «Ελεύθερο Τύπο», στην εταιρεία του οποίου έχει ήδη πουλήσει τους τίτλους του «Αδέσμευτου».
Επειδή διάβασαν στο πρώτο του άρθρο: «Αυτή τη στιγμή κατακλύζει την ψυχή μου ένα δυνατό συναίσθημα: είναι ως να ξαναγυρίζω στην οικογένειά μου. Ετσι ξανασμίγω και με την άλλη μεγάλη μου οικογένεια: με την οικογένεια των αναγνωστών...».
Και, τέλος, επειδή ακόμη και σήμερα σπέρνει ελπίδα σε κάποιους από τους εξαθλιωμένους πρώην συνεργάτες ότι θα τους δώσει δουλειά στο νέο μαγαζί, αρκεί βέβαια να μην τον κυνηγήσουν δικαστικά.
Ντ.Λ.
Μια ακόμη εφημερίδα ανέστειλε την έκδοσή της μέσα στον κυκεώνα της κρίσης, αφήνοντας στο δρόμο δεκάδες απλήρωτους εργαζόμενους.
Μέχρις εδώ, πρωτοτυπία καμιά. Και όμως, η 18χρονη εκδοτική ιστορία του «Αδέσμευτου Τύπου» και του δημιουργού του, Δημήτρη Ρίζου, έχει πολλές διαφορές και ιδιαιτερότητες... Επειδή αρκετοί από τους φεσωμένους σήμερα εργαζομένους άφησαν νύχτα την ασφάλεια και την προϋπηρεσία στον τότε «Ελεύθερο Τύπο» για να ακολουθήσουν τυφλά τον μέντορα-εκδότη στον πρώτο «Αδέσμευτο», με χρηματοδότη τον ξενοδόχο Κώστα Μήτση, όπου υπήρχε καθημερινά και ένας λίβελος για το παλιό «μαγαζί» τους.
Επειδή ακόμη μεγαλύτερο μέρος τον ακολούθησε, ξανά νύχτα και μάλιστα πασχαλινή, στον νέο «Αδέσμευτο» -παρά τις δελεαστικές προτάσεις παραμονής-, όπου άρχισε μια χρονοβόρα δικαστική διαμάχη με τον πρώην χρηματοδότη μέχρι ο τίτλος της εφημερίδας να κατοχυρωθεί στον Ρίζο.
Επειδή κάποιοι δέχτηκαν, χωρίς να το επιλέξουν, να δουλέψουν για 5 χρόνια στο ραδιόφωνο του Ρίζου -που ανήκει σε άλλη εταιρεία- εικονικά, για να πάρει άδεια λειτουργίας από το ΕΣΡ.
Επειδή κανείς δεν πήρε τις προβλεπόμενες συλλογικές συμβάσεις, με αποτέλεσμα να πληρώνεται με μνημονιακούς μισθούς 5 χρόνια προ της τρόικας.
Επειδή όλοι τον τελευταίο ενάμιση χρόνο «έβαλαν πλάτη», ξεχνώντας επί μήνες τα δεδουλευμένα, για να βοηθήσουν -εκείνοι απλήρωτοι, εκείνος όχι- να σωθεί η εφημερίδα.
Επειδή τον άκουσαν να τους χαρακτηρίζει «σκοτεινές δυνάμεις» όταν κήρυξαν την πρώτη απεργία -για μισθούς 3 μηνών-, ενώ «έλειπαν» από τον ισολογισμό της εταιρείας 7,5 εκατ. ευρώ, για τα οποία έχει ζητηθεί έλεγχος από το ΣΔΟΕ.
Επειδή τον είδαν τις τελευταίες μέρες να επιστρέφει θριαμβευτής στον, πρώην «μισητό», «Ελεύθερο Τύπο», στην εταιρεία του οποίου έχει ήδη πουλήσει τους τίτλους του «Αδέσμευτου».
Επειδή διάβασαν στο πρώτο του άρθρο: «Αυτή τη στιγμή κατακλύζει την ψυχή μου ένα δυνατό συναίσθημα: είναι ως να ξαναγυρίζω στην οικογένειά μου. Ετσι ξανασμίγω και με την άλλη μεγάλη μου οικογένεια: με την οικογένεια των αναγνωστών...».
Και, τέλος, επειδή ακόμη και σήμερα σπέρνει ελπίδα σε κάποιους από τους εξαθλιωμένους πρώην συνεργάτες ότι θα τους δώσει δουλειά στο νέο μαγαζί, αρκεί βέβαια να μην τον κυνηγήσουν δικαστικά.
Ντ.Λ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου