Η ΦΟΥΣΚΑ ΤΩΝ ΟΜΙΛΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ
Ο βασιλιάς της ενημέρωσης είναι γυμνός. Πίσω από τις μεγαλοστομίες και τους όρκους στη δεοντολογία κρύβεται το ωμό κυνήγι του κέρδους, με πρώτο θύμα τούς εργαζόμενους στον κλάδο
Γράφει ο ΙΟΣ
Πάνε πια οι καλές μέρες. Επιχειρώντας να απαντήσει στον ΣΥΡΙΖΑ, σύσσωμο το διευθυντικό επιτελείο του Mega και οι μεγαλομέτοχοι της επιχείρησης κλαίγονται δημόσια που τους κακομεταχειρίζονται οι τράπεζες και τους δανειοδοτούν με λεόντειες συμβάσεις. Λες κι έχει περάσει ένας αιώνας από τη «χρυσή εποχή» του Χρηματιστηρίου, που τροφοδότησε τη φούσκα των μέσων ενημέρωσης μέσω των τραπεζών με τα γνωστά «μετοχοδάνεια» και τις άλλες τραπεζικές «διευκολύνσεις».
Τώρα που έσκασε κι αυτή η φούσκα, εκείνοι που την πληρώνουν δεν είναι βέβαια άλλοι από τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, που βρίσκονται αντιμέτωποι με μαζικές απολύσεις χωρίς αποζημίωση, άρνηση εξόφλησης των δεδουλευμένων τους, εκβιαστικές προτάσεις για εργασία κάτω από εξευτελιστικές συνθήκες.
Πρόκειται για τη σκοτεινή όψη της βιομηχανίας της ενημέρωσης, που άρχισε να αχνοφαίνεται τώρα που καταρρέει ο χάρτινος πύργος των τηλεστάρ και του λάιφ στάιλ. Αλλά οι σπασμωδικές σημερινές κινήσεις των επιχειρηματιών του Τύπου δεν ξεκίνησαν με τη σημερινή κρίση. Ακόμα και την περίοδο των παχειών αγελάδων και του Χρηματιστηρίου, οι επιχειρήσεις αυτές ανοιγόκλειναν, απέλυαν κατά το δοκούν και εκμεταλλεύονταν την ανυπαρξία ελεγκτικών μηχανισμών προκειμένου να εδραιώσουν την παντοδυναμία τους.
Παρακολουθήσαμε την πορεία αυτή μέσα από τις δημόσιες ανακοινώσεις της ΕΣΗΕΑ τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Και η εικόνα που προκύπτει είναι εξαιρετικά διαφωτιστική για το είδος των επιχειρήσεων που ελέγχουν μέχρι σήμερα την ενημέρωση στη χώρα μας. Οι ανακοινώσεις της ΕΣΗΕΑ και των άλλων Ενώσεων του Τύπου που αναφέρονται αποκλειστικά σε εργασιακά ζητήματα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο από το 1997 μέχρι σήμερα. Ενώ τα πρώτα χρόνια τα θέματα αφορούσαν περισσότερο ζητήματα δεοντολογίας, τώρα πια δεν ασχολούνται παρά μόνο με απολύσεις, κανόνια και χρέη.
Ο βασιλιάς της ενημέρωσης είναι γυμνός. Πίσω από τις μεγαλοστομίες και τους όρκους στη δεοντολογία κρύβεται το ωμό κυνήγι του κέρδους, με πρώτο θύμα τούς εργαζόμενους στον κλάδο
Γράφει ο ΙΟΣ
Πάνε πια οι καλές μέρες. Επιχειρώντας να απαντήσει στον ΣΥΡΙΖΑ, σύσσωμο το διευθυντικό επιτελείο του Mega και οι μεγαλομέτοχοι της επιχείρησης κλαίγονται δημόσια που τους κακομεταχειρίζονται οι τράπεζες και τους δανειοδοτούν με λεόντειες συμβάσεις. Λες κι έχει περάσει ένας αιώνας από τη «χρυσή εποχή» του Χρηματιστηρίου, που τροφοδότησε τη φούσκα των μέσων ενημέρωσης μέσω των τραπεζών με τα γνωστά «μετοχοδάνεια» και τις άλλες τραπεζικές «διευκολύνσεις».
Τώρα που έσκασε κι αυτή η φούσκα, εκείνοι που την πληρώνουν δεν είναι βέβαια άλλοι από τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, που βρίσκονται αντιμέτωποι με μαζικές απολύσεις χωρίς αποζημίωση, άρνηση εξόφλησης των δεδουλευμένων τους, εκβιαστικές προτάσεις για εργασία κάτω από εξευτελιστικές συνθήκες.
Πρόκειται για τη σκοτεινή όψη της βιομηχανίας της ενημέρωσης, που άρχισε να αχνοφαίνεται τώρα που καταρρέει ο χάρτινος πύργος των τηλεστάρ και του λάιφ στάιλ. Αλλά οι σπασμωδικές σημερινές κινήσεις των επιχειρηματιών του Τύπου δεν ξεκίνησαν με τη σημερινή κρίση. Ακόμα και την περίοδο των παχειών αγελάδων και του Χρηματιστηρίου, οι επιχειρήσεις αυτές ανοιγόκλειναν, απέλυαν κατά το δοκούν και εκμεταλλεύονταν την ανυπαρξία ελεγκτικών μηχανισμών προκειμένου να εδραιώσουν την παντοδυναμία τους.
Παρακολουθήσαμε την πορεία αυτή μέσα από τις δημόσιες ανακοινώσεις της ΕΣΗΕΑ τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Και η εικόνα που προκύπτει είναι εξαιρετικά διαφωτιστική για το είδος των επιχειρήσεων που ελέγχουν μέχρι σήμερα την ενημέρωση στη χώρα μας. Οι ανακοινώσεις της ΕΣΗΕΑ και των άλλων Ενώσεων του Τύπου που αναφέρονται αποκλειστικά σε εργασιακά ζητήματα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο από το 1997 μέχρι σήμερα. Ενώ τα πρώτα χρόνια τα θέματα αφορούσαν περισσότερο ζητήματα δεοντολογίας, τώρα πια δεν ασχολούνται παρά μόνο με απολύσεις, κανόνια και χρέη.
Για τη συνέχεια στην ιστοσελίδα της Εφημερίδας των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου