Περί πρακτικών και τακτικής των σωματείων ΜΜΕ

Ποιος κοροϊδεύει ποιόν;
Γράφει η Ανασυγκρότηση, παράταξη τεχνικών Τύπου στην ΕΤΗΠΤΑ

Υποτίθεται ότι τα συνδικάτα είναι ενώσεις προσώπων που έχουν σκοπό την εξυπηρέτηση κοινών συμφερόντων. Σωστό; Σωστό!

Μόνο που τα κοινά συμφέροντα χρειάζονται, στην εποχή μας, σαφή προσδιορισμό. Παράλληλα, δεν φτάνει να μιλούν μόνο γι αυτά, πρέπει να κάνουν και κάτι ώστε να τα προβάλλουν και να τα προασπίζουν.
Τι κάνουν όμως οι επαγγελματικές ενώσεις στο χώρο του Τύπου και δη οι πλειοψηφίες των εκλεγμένων Δ.Σ.; Ομολογουμένως δυσκολεύεται να καταλάβει κάποιος.
Ζήτημα πρώτο. Μπορεί να υπάρξει διασφάλιση κεκτημένων δικαιωμάτων χωρίς επαγρύπνηση; Ασφαλώς όχι!
Ζήτημα δεύτερο. Μπορεί να υπάρξει διεκδίκηση δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων χωρίς οργανωμένο κίνημα; Προφανώς όχι!

Η προάσπιση και προώθηση των συνδικαλιστικών σωματείων, ώστε να διαδραματίσουν ενεργό ρόλο στην οργανική ζωή ενός έθνους, χρειάζονται, τόσο επαγρύπνηση, όσο και κινητοποίηση. Σωστό; Σωστό!
Ζήτημα τρίτο. Ποιο συνδικάτο όμως, απ' αυτά που έχουν την αντιπροσώπευση στο χώρο του Τύπου κλιμακώνει τις δραστηριότητες που προαναφέρθηκαν ώστε να εμπνεύσει και να ενεργοποιήσει τα μέλη του για να δώσουν τον αγώνα που χρειάζεται; Κανένα! Και για να ακριβολογούμε, οι πλειοψηφίες των ηγεσιών αυτών των σωματείων ακολουθούν πορεία που οδηγεί με ακρίβεια στην αντίθετη κατεύθυνση. Λειτουργούν ως εν δυνάμει υποχείρια των εργοδοτών.

Πάμε, λοιπόν, στο ψητό. Σε τρία σημαντικά ζητήματα για την εξυπηρέτηση των κοινών συμφερόντων, αυτές οι πλειοψηφικές ηγεσίες κάνουν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που χρειάζεται.

Καθησυχάζουν αντί να ενεργοποιούν τους εργαζόμενους που βιώνουν σε αντίξοες συνθήκες,
παρεμποδίζουν με διάφορα τεχνάσματα αντί να κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται,
περιορίζουν αντί να απλώνουν το συνδικαλιστικό κίνημα ώστε να γίνει υπόθεση όλων των λαϊκών -εργατικών στρωμάτων και εν τέλει, σαν κύκνειο άσμα,
επιρρίπτουν με περίσσιο φαρισαϊσμό τις ευθύνες της ανυπαρξίας τους το ένα σωματείο στο άλλο, τροφοδοτώντας έτσι με νερό το μύλο των εργοδοτών, των μνημονιακών και μονοπωλιακών κυβερνήσεων με αποτέλεσμα να οδηγούν στον όλεθρο και τη συντριβή ανθρώπινες υπάρξεις.Άρα είναι ολοφάνερο, ότι συνειδητά ξεπουλάνε δικαιώματα και ανθρώπους για να μη διαταραχθούν οι σχέσεις τους με την εργοδοσία και τους κυβερνητικούς παράγοντες.

Αλλά εμείς, οι εργαζόμενοι που δεν θυσιάζουμε τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας στο βωμό της υποτέλειας αυτών των ολίγιστων και "πραγματιστών" (όπως αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται), μέχρι πότε θα τους αφήνουμε να παίζουν με το ψωμί και την αξιοπρέπειά μας;