(αναδημοσίευση από την Αυγή της Κυριακής)
Σκηνικό συνολικής κατάρρευσης του συστήματος των media καταγράφεται με την είσοδο του 2012, κατά τη διάρκεια του οποίου, σύμφωνα με οικονομικούς αναλυτές, ο κλάδος «θα πιάσει πάτο» και θα σταθεροποιηθεί σε αυτόν.
Έως ότου βρεθεί ο «πάτος», ήδη εδώ και δύο χρόνια και πιο εντατικά τους τελευταίους μήνες, έχει αρχίσει να «ξηλώνεται το πουλόβερ» της επικοινωνιακής -μιντιακής αγοράς, όπως χτίστηκε από τη δεκαετία του ’90: άναρχη είσοδος ιδιωτικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, συμπληρωματικός ρόλος για τον Τύπο, αλματώδης άνοδος της διαφημιστικής δαπάνης, διαπλοκή με την πολιτική εξουσία και τις τράπεζες.
Το νέο τοπίο θα διαμορφωθεί στη βάση των αρχών που προσδιορίζονται από το άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα, το οποίο επίσημα ή ανεπίσημα θα διαπερνά τη λειτουργία όλης της αγοράς της Επικοινωνίας. Ήδη προσφυγή για ένταξη στη διαδικασία έχουν κάνει πρόσφατα η «Ελευθεροτυπία», το Alter, ο ραδιοφωνικός σταθμός του πρώην Δήμου Άνω Λιοσίων «Ξένιος», η διαφημιστική «Leo Burnett», η «Alapis», βασικός επιχειρηματικός βραχιόνας του Λ. Λαυρεντιάδη με ευρύ φάσμα επενδύσεων στα ΜΜΕ και πριν από ένα χρόνο η «Απογευματινή», η «Mototeck» (περιοδικά Drive, Moto, Autocar, Burn Out), η «Περιοδικός Τύπος Α.Ε.» του Ανεμοδουρά (περιοδικά Κατερίνα, Γρίφος, Αφισόραμα, Μπλεκ, Μικρός Ήρως κ.ά.).
Κοινό χαρακτηριστικό ότι κανένα από αυτά τα μέσα δεν λειτουργεί και βεβαίως οι εργαζόμενοι - «πιστωτές» των εταιρειών δεν πληρώνονται.
Οι επιχειρήσεις ΜΜΕ, είτε με τη βούλα της προσφυγής στο άρθρο 99 «για την προστασία από τους πιστωτές» είτε χωρίς, θα λειτουργούν ως οιονεί υπό πτώχευση: καθυστερήσεις στην καταβολή μισθών ή και παύση πληρωμών, καθυστερήσεις ή και αδυναμία εκπλήρωσης δανειακών υποχρεώσεων και υποχρεώσεων σε πιστωτές, περιορισμένα έσοδα λόγω και της γενικής οικονομικής κρίσης.
Μόνο οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρείες Μέσων έχουν χρέη άνω του 1 δισ. ευρώ, τα οποία στις παρούσες συνθήκες είναι αδύνατο να εξυπηρετηθούν. Θεωρείται πολύ πιθανό έτσι ακόμη και μεγάλοι όμιλοι να προσφύγουν στο άρθρο 99, προκειμένου να πετύχουν ένα γενναίο haircut των χρεών τους -και βεβαίως του αριθμού των εργαζομένων και των αποδοχών τους. Ο «πάτος» θα διαμορφωθεί έτσι με κύριο χαρακτηριστικό τη μείωση του αριθμού των μέσων ενημέρωσης (εφημερίδων, περιοδικών, τηλεοράσεων, ραδιοφώνων), την έκπτωση στο περιεχόμενο -ήδη φανερή-, και την επιπλέον μείωση του αριθμού και των αποδοχών των εργαζομένων.
Σε δύο χρόνια, μόνο στις εισηγμένες εταιρείες ΜΜΕ οι θέσεις εργασίας έχουν μειωθεί κατά 1.500 τουλάχιστον, χωρίς σε αυτές να υπολογίζονται το Alter και η «Ελευθεροτυπία», που ανεβάζουν τον αριθμό σε 3.000. Αν σε αυτούς προστεθούν και οι συμβασιούχοι της ΕΡΤ (900 άτομα από το 2010 έως το τέλος Ιανουαρίου που εκπαραθυρώνονται οι τελευταίοι), 130 της "Απογευματινής" και 100 του «Επενδυτή» -για να αναφέρουμε μόνο τα «χοντρά» παραδείγματα-, ο αριθμός των θέσεων εργασίας που έχουν χαθεί μέσα σε δύο χρόνια φτάνει τις 4.100, χωρίς να υπολογίζονται οι θέσεις στον περιοδικό Τύπο.
Η δημόσια διαμάχη Παπανδρέου - Ψυχάρη δείχνει τη ρήξη στις παραδοσιακές σχέσεις διαπλοκής, οι οποίες στήριζαν τα media μέσω τραπεζικού δανεισμού, κρατικής διαφήμισης, δημοσίων έργων και προμηθειών, δεξαμενές χρηματοδότησης οι οποίες στερεύουν.
Η παραδοσιακή διαπλοκή δίνει τη θέση της στη νέα διαπλοκή, η οποία προσπαθεί να προσδιοριστεί στο νέο τοπίο και να βρει στηρίγματα -δηλαδή νέες δεξαμενές άντλησης χρήματος.
Οι εκδότες επιχειρούν να τοποθετηθούν για την «επόμενη μέρα», όχι όμως με την παλιά τους ισχύ: οι επιχειρήσεις τους καταρρέουν από έλλειψη ρευστότητας και από κρίση αξιοπιστίας. Παρότι καταρρέουν, αρνούνται να τις ενισχύσουν από την τσέπη τους (π.χ. με αύξηση μετοχικού κεφαλαίου), όμως επιμένουν να παραμείνουν στο μιντιακό παιχνίδι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της επιχειρηματικής «λογικής» των εκδοτών, ο «ξαφνικός θάνατος» της εφημερίδας «ο Κόσμος του Επενδυτή» την Τετάρτη.
Με αφορμή απεργία των εργαζομένων για καταβολή δεδουλευμένων δύο μηνών, ο ιδιοκτήτης Κ. Γιαννίκος αποφάσισε να αναστείλει την έκδοσή της. Εάν είναι αλήθεια ή μπλόφα θα φανεί στο επόμενο διάστημα. Όμως είναι πραγματικά άξιο απορίας πώς αποφασίζεται εν μια νυκτί να κλείσει η πρώτη σε κυκλοφορία εβδομαδιαία εφημερίδα, η οποία είναι σε θέση να καλύψει το κόστος της.
Η μέση κυκλοφορία της το διάστημα Ιανουαρίου - Οκτωβρίου 2011, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΙΗΕΑ, είναι 37.000 στο τεύχος και, παρότι είχε πέσει στα 22.000 το τελευταίο διάστημα, παρέμενε πρώτη με διαφορά από τις υπόλοιπες.
Η τιμή της παρέμενε υψηλή, στα 4 ευρώ το φύλλο, γεγονός που της έδινε σημαντικά έσοδα από πωλήσεις. Τα έσοδά της το 2011 από διαφήμιση ανήλθαν, σύμφωνα με τη Media Services, σε 5 εκατ. ευρώ. Οι εργαζόμενοι δεν ξεπερνούν τους 90, ενώ οι αμοιβές τους κινούνται στη Συλλογική Σύμβαση ή και χαμηλότερα.
Είναι ο «Επενδυτής» η «φούσκα του Τύπου που σκάει»; Ή μήπως είναι η «Ελευθεροτυπία»; Η σάρωση του Τύπου στο μηνημονιακό περιβάλλον δεν θα πλήξει τους χειρότερους, αλλά... ό,τι να 'ναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου