Τα κέρδη "τρέχουν" για την σε πτώχευση εταιρεία "Περιοδικός Τύπος"

Τρία χρόνια ασυλίας στην Περιοδικός Τύπος Α.Ε.

(αναδημοσίευση από Παρατύπως) 

Πέντε εκατομμύρια ευρώ το χρόνο αποφέρει ως έσοδα η έκδοση των τίτλων που ανήκουν στην εταιρεία Περιοδικός Τύπος Α.Ε. Κι όμως οι εργαζόμενοι της εταιρείας εδώ και δυο χρόνια εξακολουθούν να διεκδικούν δυο εκατομμύρια ευρώ από δεδουλευμένα του 2010 και αποζημιώσεις απόλυσης.
Αυτή η προκλητική κατάσταση στηρίζεται σε ένα απαράδεκτο καθεστώς ασυλίας που προσφέρουν οι νόμοι που έχουν ψηφίσει η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ στους επιχειρηματίες. Η οικογένεια Ανεμοδουρά τρία χρόνια μετά την είσοδο της εταιρείας στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Νόμου εξακολουθεί να κερδοσκοπεί με την πλειονότητα των εργαζομένων να παραμένουν άνεργοι. Ο άλλοτε μεγάλος εκδοτικός όμιλος έχει απομείνει σκιά του εαυτού του, χωρίς να απασχολεί τυπικά εργαζόμενους, παρά ελάχιστους σε θυγατρικές εταιρείες, αλλά οι ιδιοκτήτες του εξακολουθούν να «επιχειρούν» και να αποφεύγουν τις νομικές συνέπειες των πράξεών τους, οχυρωμένοι πίσω από «προστασίες» και ανυπαρξία ελέγχων.
• Πώς εξακολουθεί να προστατεύεται από το άρθρο 99 μια επιχείρηση για τρία ολόκληρα χρόνια, η οποία δεν έχει προσκομίσει στα δικαστήρια κανένα επιχειρηματικό σχέδιο;
• Ποιες θέσεις εργασίας προστατεύει ο νόμος, αφού στην Περιοδικός Τύπος Α.Ε. έχει απομείνει μόνο ένας, από τους περισσότερους από 120 εργαζόμενους που απασχολούνταν τον Ιούνιο του 2009, όταν προσέφυγε στις προστατευτικές διαδικασίες του Πτωχευτικού Νόμου;

Η πρώτη πτώχευση στα ΜΜΕ(Περιοδικός Τύπος) και το χρέος των 2 εκατ. ευρώ

Τρία χρόνια περίπου μετά την είσοδο της εταιρείας Περιοδικός Τύπος Α.Ε. του Γ. Ανεμοδουρά στο άρθρο 99 του πτωχευτικού νόμου, οι εργαζόμενοι ακόμα παλεύουν να πάρουν τις αποζημιώσεις και μέρος των δεδουλευμένων τους. Αύριο καλούνται σε συνάντηση από την ΕΣΠΗΤ, την Ένωση Λιθογράφων και την ΕΠΠΗΤ στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ (7 μ.μ.) προκειμένου να συζητήσουν και να οργανώσουν την διεκδίκηση των οφειλομένων.
Να σημειώσουμε ότι στην εταιρεία Περιοδικός Τύπος Α.Ε. σήμερα απασχολείται μόνο ένα (!) άτομο, ενώ ορισμένοι εργαζόμενοι έχουν μεταφερθεί στην εταιρεία Λιθοτύπ Α.Ε. του ιδίου ιδιοκτήτη. Αρκετές από τις εκδόσεις του άλλοτε ισχυρού ομίλου κυκλοφορούν από διάφορα εκδοτικά σχήματα, αποφέροντας σημαντικά ποσά, αλλά οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να περιμένουν την αποπληρωμή οφειλομένων που αγγίζουν τα δυο εκατομμύρια.

Η ανακοίνωση των τριών σωματείων 

Γιατί θέλει η Χ.Κ.Τεγόπουλος να βγει αμέσως απόφαση για το άρθρο 99;

Η πρώτη ανάγνωση των αλλαγών στο άρθρο 99 που περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο-σκούπα του υπουργείου Ανάοτυξης, έβαλαν φωτιά στα μπατζάκια της εργοδοσίας της "Ελευθεροτυπίας". Αιτία η πιθανότητα να κριθεί η υπόθεση "σωτηρίας" δια της πτώχευσης με τις νέες διατάξεις του νόμου.

Και όπως σωστά επισημάνθηκε ήδη υπάρχει στο σχέδιο νόμου η μεταβατική διάταξη <<Η παράγραφος 13 (μεταβατική διάταξη) ορίζει ότι οι τροποποιήσεις που εισάγονται στον Πτωχευτικό Κώδικα με το παρόν νομοσχέδιο καταλαμβάνουν και τις εκκρεμείς διαδικασίες>>. 

Η πρώτη ανάγνωση των αλλαγών που επιχειρούνται έγιναν και αναρτήθηκαν στο blog του εκπροσώπου της "Ε" από όπου και τις αναδημοσιεύουμε:

Τροποποιήσεις στο "99" με το νέο πολυνομοσχέδιο του υπ.Ανάπτυξης

ΑΡΘΡΟ 235 – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ άρθρων 99επ. του πτωχευτικου κώδικα

Γενικά:

Τον Σεπτέμβριο του 2011, με το νόμο 4013/2011 (Α’ 204), αντικαταστάθηκε ολόκληρο το έκτο κεφάλαιο του Πτωχευτικού Κώδικα (άρθρα 99-106 ν. 3588/2007) με κατάργηση της «διαδικασίας συνδιαλλαγής» και εισαγωγή νέας προπτωχευτικής διαδικασίας, της «διαδικασίας εξυγίανσης».

 Η νέα αυτή διαδικασία (νέα άρθρα 99-106ι του ν. 3588/2007) στοχεύει στη διόρθωση ατελειών του αρχικού νόμου, που καθιστούσαν δυνατή την κατάχρηση του θεσμού της συνδιαλλαγής, στην παροχή δυνατότητας στο δικαστήριο να καθιστά υποχρεωτική και για τους διαφωνούντες μια συμφωνία που έχει συγκεντρώσει κάποια σημαντική πλειοψηφία των πιστωτών, και σε άλλες βελτιώσεις του νόμου, εκ των οποίων σημαντική είναι η απευθείας επικύρωση συμφωνίας εξυγίανσης που έχει συναφθεί ήδη πριν από την υπαγωγή της επιχείρησης στα άρθρα 99 επ. (διαδικασία του άρθρου 106β, «prepackaged plan»). 

Με το ν. 4013/2011 επιδιώχθηκε όχι η αθρόα υπαγωγή επιχειρήσεων στα άρθρα 99 επ., με συνέπεια το «πάγωμα» των δικαιωμάτων των πιστωτών και με μικρές πιθανότητες σύναψης συμφωνίας, αλλά η επίτευξη μικρότερου μεν αριθμού υπαγωγών, περισσότερων όμως συμφωνιών. Εξάλλου, σε πολλά σημεία η διαμόρφωση της νέας διαδικασίας επαφίεται στην κρίση του δικαστή, π.χ. κατά τον καθορισμό της περιμέτρου των προληπτικών μέτρων (νέο άρθρο 103), το διορισμό του «ειδικού εντολοδόχου» (νέο άρθρο 102 § 6), κλπ. ώστε να προσαρμόζεται καλύτερα η διαδικασία στις εκάστοτε ανάγκες της οφειλέτριας επιχείρησης και των πιστωτών της.

Με δεδομένο ότι η νέα διαδικασία εξυγίανσης εισήχθη πολύ πρόσφατα και δεν έχει ακόμη δοκιμασθεί και αποτιμηθεί στην πράξη, είναι πρόωρο να επιχειρηθεί εκ νέου αναμόρφωση, και μάλιστα εκ βάθρων, της σχετικής νομοθεσίας. Μπορούν ωστόσο να επιχειρηθούν επιμέρους βελτιώσεις, όπου κρίνεται ότι αυτό θα καταστήσει τη διαδικασία ταχύτερη και αποτελεσματικότερη, πιο φιλική για τους πιστωτές και τους εργαζομένους, και λιγότερο ευεπίφορη σε καταχρήσεις. 

Σε σχέση με το πρώτο θα πρέπει να σημειωθεί ότι ως καθυστέρηση της διαδικασίας δεν μπορεί να εκληφθεί ο χρόνος υλοποίησης της συμφωνίας, που καμιά φορά υπολογίζεται σε 4 έτη (ο νόμος δεν μνημονεύει τίποτε σχετικό, αλλά αποτελεί άποψη που διατυπώνεται καμιά φορά), διότι η υλοποίηση οποιασδήποτε συμφωνίας μπορεί να εκτείνεται έτσι κι αλλιώς στο χρόνο (αυτό μπορεί να συμβεί και με το ενδοπτωχευτικό σχέδιο αναδιοργάνωσης). Αντίθετα, καθυστερήσεις που πρέπει να αντιμετωπισθούν είναι εκείνες που αφορούν την ίδια τη διαδικασία και που μπορεί να είναι οδυνηρές για τους πιστωτές, ιδιαίτερα αν έχουν διαταχθεί προληπτικά μέτρα. Ο ν. 4013/2011 περιόρισε δραστικά τις προϋποθέσεις λήψης προληπτικών μέτρων, ιδίως εξαρτώντας τα από γνωμάτευση εμπειρογνώμονα για την ανάγκη λήψης τους (άρθρο 100 § 3). Ωστόσο υπάρχουν δυνατότητες περαιτέρω συντόμευσης της διαδικασίας, όπως θα φανεί από τις προτεινόμενες ρυθμίσεις.

Σε σχέση με τη θέση των εργαζομένων στη διαδικασία θα πρέπει να υπομνησθεί ότι με το ν. 4013/2011 προβλέφθηκαν τα ακόλουθα: 

Πρώτον, επετράπη στο δικαστή να εξαιρεί τις εργατικές απαιτήσεις για μισθούς από την αναστολή των ατομικών διώξεων που διατάσσει ως προληπτικό μέτρο (άρθρο 103 § 5).

Δεύτερον, προβλέφθηκε ότι στη συμφωνία εξυγίανσης η αρχή της ίσης μεταχείρισης των πιστωτών μπορεί να υποστεί εξαιρέσεις υπέρ των εργαζομένων (άρθρο 106ζ § 2 δ’). 

Τρίτον, επαναλήφθηκε ο κανόνας του παλαιού άρθρου 103 § 3, κατά τον οποίο στη συζήτηση για την επικύρωση της συμφωνίας ακούγεται και εκπρόσωπος των εργαζομένων (άρθρο 106στ § 4). Είναι δυνατή ωστόσο και εδώ η περαιτέρω ενίσχυση της θέσης των εργαζομένων στη διαδικασία.

Ιδιαίτερη προσοχή αξίζει να δοθεί επίσης στο άρθρο 106η § 3, που εξαλείφει το αξιόποινο της καθυστέρησης καταβολής οφειλών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία και που έχει κατηγορηθεί ότι έχει αποτελέσει ή μπορεί να αποτελέσει μέθοδο καταχρήσεων.

Απλήρωτοι στα ΜΜΕ σώζουν τα αφεντικά τους...

Ο επίμονος Μάρτης της πτώχευσης στα ΜΜΕ

από τη στήλη Media-λογώντας

(αναδημοσίευση από το Δρόμο της Αριστεράς)

Η ερχόμενη εβδομάδα κρύβει ορισμένες από τις καθοριστικές εξελίξεις για το χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ. 7 Μαρτίου εκδικάζεται η προσφυγή της εκδότριας Μάνιας Τεγοπούλου για την ένταξη της εκδοτικής εταιρείας «Χ.Κ.Τεγόπουλος» στο άρθρο 99. Την ίδια μέρα λήγει η «προθεσμία» που έδωσε η διορισμένη από τον Γιώργο Κουρή, προσωρινή διοίκηση του Alter στα σωματεία να εγκαταλείψουν το κτίριο του καναλιού στο Μπουρνάζι. Κοινός παρονομαστής και στις δυο μιντιακές ανοιχτές υποθέσεις είναι το άρθρο 99. Το μεν Alter έχει ήδη ενταχθεί-με τη σύμφωνη τότε γνώμη των συνδικαλιστικών σωματείων και των εργαζομένων- η δε Ελευθεροτυπία το ζητά. Με έναν και μόνο στόχο, όπως ήδη αποδείχθηκε. Να συνεχίσει τη λειτουργία και έκδοση της χωρίς να πληρώνει τους εργαζόμενους της.
Θα ήταν πλεονασμός να αναφερθούμε αναλυτικά στην έως σήμερα εμπειρία της συμπεριφοράς και στάσης των εταιρειών- των μιντιακών εταιρειών- που μπήκαν στο άρθρο 99 κερδίζοντας τον πολύτιμο για τους ιδιοκτήτες τους, χρόνο να τελειώσουν με τις άλλες οικονομικές, περιουσιακές εκκρεμότητες τους. Και μόνο το γεγονός πως η πρώτη στα ΜΜΕ περίπτωση ένταξης του «Περιοδικού Τύπου» του Γ. Ανεμοδουρά πριν περίπου τρία χρόνια δεν έχει ακόμη τελεσιδικίσει, θα έπρεπε να δώσει πολύτιμα μαθήματα σε όσους επιμένουν να συναινέσουν οι εργαζόμενοι στο άρθρο 99, χωρίς όρους. Με επιχείρημα μόνο τη «σωτηρία» της εταιρείας του εκδότη. Η οποία θεωρητικά θα διατηρεί τις θέσεις εργασίας, χωρίς όμως αντίκρισμα αφού θα είναι απλήρωτες...

Το βρόμικο άρθρο 99

Πώς οι επιχειρήσεις βρίσκουν την… υγειά τους και οι εργαζόμενοι τον μπελά τους
(αναδημοσίευση από το site http://ergazomenoiependyti.wordpress.com/

Για τη συντριπτική πλειοψηφία των εταιρειών, η προπτωχευτική εξυγίανση προοιωνίζεται την πτώχευση

Απλή, συντεταγμένη, επιλεκτική, προσωρινή ή δόλια, η χρεοκοπία του ελληνικού επιχειρείν είναι γεγονός. Όσοι «κουτσοί στραβοί» επιχειρηματίες έχουν απομείνει στην ψωροκώσταινα σπεύδουν να ενημερωθούν για τις ευεργετικές διατάξεις της διαδικασίας συνδιαλλαγής (το περίφημο άρθρο 99), που πλέον ονομάζεται εξυγίανση και -μεταξύ άλλων- στοιβάζει τους εργαζομένους στη λίστα μ’ όλους τους άλλους πιστωτές.
Πλέον, από τον μικρό έμπορο έως τη λουσάτη εισηγμένη, όλοι μπορούν να διεκδικήσουν πίστωση χρόνου και «κούρεμα χρεών», με σκοπό -υποτίθεται- τη σωτηρία της επιχείρησης και ήδη εκτιμάται ότι περισσότερες από 3.000 έχουν αγοράσει το προαπαιτούμενο παράβολο του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων.
Δεδομένης μάλιστα της οικονομικής ασφυξίας και της αποσύνθεσης που αναμένεται, προβλέπεται ότι τους επόμενους μήνες ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί με γεωμετρική πρόοδο. Είναι χαρακτηριστικό πως δεκάδες δικηγορικά γραφεία έχουν αναπτύξει ειδικά τμήματα για το άρθρο 99, ενώ στον κλάδο των συμβούλων επιχειρήσεων η νέα αυτή μπίζνα κάνει θραύση, επιβεβαιώνοντας έτσι το κλισέ των επιχειρηματιών ότι η κρίση γεννά ευκαιρίες…
Όπως ακούγεται, δε, από τις πολύ γνωστές επιχειρήσεις, πρώτες στη σειρά για να βαρέσουν κανόνι είναι δύο εταιρείες πληροφορικής, μία από τον κλάδο των ηλεκτρικών, ένα πολυκατάστημα με παρουσία στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, μία λιανεμπορική εταιρεία από τον χώρο των σούπερ μάρκετ και ένας όμιλος που δραστηριοποιείται στον χώρο του οικιακού και επαγγελματικού επίπλου.

Σε ...πτώχευση τα ΜΜΕ καταρρέουν

Της Αγγέλας Νταρζάνου
 (αναδημοσίευση από την Αυγή της Κυριακής)

 Σκηνικό συνολικής κατάρρευσης του συστήματος των media καταγράφεται με την είσοδο του 2012, κατά τη διάρκεια του οποίου, σύμφωνα με οικονομικούς αναλυτές, ο κλάδος «θα πιάσει πάτο» και θα σταθεροποιηθεί σε αυτόν.
Έως ότου βρεθεί ο «πάτος», ήδη εδώ και δύο χρόνια και πιο εντατικά τους τελευταίους μήνες, έχει αρχίσει να «ξηλώνεται το πουλόβερ» της επικοινωνιακής -μιντιακής αγοράς, όπως χτίστηκε από τη δεκαετία του ’90: άναρχη είσοδος ιδιωτικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, συμπληρωματικός ρόλος για τον Τύπο, αλματώδης άνοδος της διαφημιστικής δαπάνης, διαπλοκή με την πολιτική εξουσία και τις τράπεζες. 

Το νέο τοπίο θα διαμορφωθεί στη βάση των αρχών που προσδιορίζονται από το άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα, το οποίο επίσημα ή ανεπίσημα θα διαπερνά τη λειτουργία όλης της αγοράς της Επικοινωνίας. Ήδη προσφυγή για ένταξη στη διαδικασία έχουν κάνει πρόσφατα η «Ελευθεροτυπία», το Alter, ο ραδιοφωνικός σταθμός του πρώην Δήμου Άνω Λιοσίων «Ξένιος», η διαφημιστική «Leo Burnett», η «Alapis», βασικός επιχειρηματικός βραχιόνας του Λ. Λαυρεντιάδη με ευρύ φάσμα επενδύσεων στα ΜΜΕ και πριν από ένα χρόνο η «Απογευματινή», η «Mototeck» (περιοδικά Drive, Moto, Autocar, Burn Out), η «Περιοδικός Τύπος Α.Ε.» του Ανεμοδουρά (περιοδικά Κατερίνα, Γρίφος, Αφισόραμα, Μπλεκ, Μικρός Ήρως κ.ά.).
Κοινό χαρακτηριστικό ότι κανένα από αυτά τα μέσα δεν λειτουργεί και βεβαίως οι εργαζόμενοι - «πιστωτές» των εταιρειών δεν πληρώνονται.
 Οι επιχειρήσεις ΜΜΕ, είτε με τη βούλα της προσφυγής στο άρθρο 99 «για την προστασία από τους πιστωτές» είτε χωρίς, θα λειτουργούν ως οιονεί υπό πτώχευση: καθυστερήσεις στην καταβολή μισθών ή και παύση πληρωμών, καθυστερήσεις ή και αδυναμία εκπλήρωσης δανειακών υποχρεώσεων και υποχρεώσεων σε πιστωτές, περιορισμένα έσοδα λόγω και της γενικής οικονομικής κρίσης.

Η ασυλία του άρθρου 99 για τους "δεν πληρώνω" επιχειρηματίες

Το άρθρο 99 ακυρώνει κάθε ευκαιρία διεκδίκησης

Πάνω από 1000 επιχειρήσεις έχουν καταφύγει στον αντεργατικό νόμο

Του Γιώργου Κατερίνη

(αναδημοσίευση από το Δρόμο της Αριστεράς)

Τι κοινό έχουν η Χ. Κ. Τεγόπουλος, η PC Systems και η Μάρακ Ηλεκτρονική; Είναι και οι τρεις εισηγμένες στο χρηματιστήριο και επίσης έκαναν πρόσφατα αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα.

Τα Πρωτοδικεία έχουν αποκτήσει εκατοντάδες «πελάτες», από μια νομοθεσία που διαφημίστηκε ως «δεύτερη ευκαιρία» πριν 4 χρόνια, όταν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ σε μια βιαστική θερινή διαδικασία εισήγαγαν την αναμόρφωση του Πτωχευτικού Κώδικα. Σύμφωνα με δημοσιεύματα οι αιτήσεις για ένταξη στη «διαδικασία συνδιαλλαγής», όπως είναι η ονομασία των περιγραφόμενων στα άρθρα 99 έως και 106 του Ν. 3588/2007, ξεπερνούν τις 1.000 και αφορούν κάθε είδους επιχείρηση και δραστηριότητα. Εκδόσεις, κατασκευές, πληροφορική, εμπόριο τροφίμων, ένδυση, τηλεπικοινωνίες, σχεδόν σε κάθε κλάδο υπάρχουν πλέον δείγματα επιχειρήσεων που καταφεύγουν σε αυτή την ιδιότυπη ασυλία. Όποιος επιχειρηματίας νιώθει οικονομικό… στένεμα, δεν έχει παρά να προσφύγει σε ένα από τα δικηγορικά γραφεία που ειδικεύονται σε αυτή τη νέα μπίζνα και έχει εξασφαλίσει τα επόμενα βήματά του με την ησυχία του!

Είναι πραγματικά εκπληκτικό, πώς το άρθρο 99 έχει μετατραπεί σε νομική κάλυψη του… κινήματος «Δεν πληρώνω» που έχουν συστήσει οι επιχειρήσεις, αφήνοντας απλήρωτους επί μήνες τους εργαζόμενούς τους, συσσωρεύοντας έτσι τα αναγκαία κεφάλαια για τα επόμενα επιχειρηματικά –και όχι μόνο- βήματά τους. Κι όσο κι αν νομικοί και πολιτικοί κύκλοι εστιάζουν την κριτική τους στην εφαρμογή του άρθρου 99, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: πρόκειται για ένα αντεργατικό νόμο, τον πιο αντεργατικό της προ-μνημονιακής εποχής, ο οποίος έμελλε να μετατραπεί σε ισχυρό όπλο στα χέρια όλων των εργοδοτών.

Απλήρωτοι… πιστωτές

Από τις πρώτες επιχειρήσεις που κατέφυγαν στις διαδικασίες του άρθρου 99 μέχρι και τις πιο πρόσφατες, ένα στοιχείο είναι αδιαμφισβήτητο. Οι εργαζόμενοι αυτών των επιχειρήσεων έμειναν στο περιθώριο ως απλοί θεατές, ανίκανοι να διεκδικήσουν οφειλόμενες αποδοχές και αποζημιώσεις. Το πέπλο προστασίας που προσφέρει και μόνο η αίτηση υπαγωγής μιας επιχείρησης στο καθεστώς του άρθρου 99, αφαιρεί κάθε διεκδικητική ισχύ από τους εργαζόμενους. Ο νόμος αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους ως πιστωτές και τυχόν απαιτήσεις τους στοιβάζονται στη λίστα των υποχρεώσεων της εταιρίας, χάνοντας μάλιστα το προνόμιο που παραδοσιακά είχαν από το Εργατικό Δίκαιο. Για όσο διάστημα οι επιχειρήσεις χρονοτριβούν στη δαιδαλώδη δικαστική διαδικασία, καμιά διεκδίκηση εργαζομένων δεν μπορεί να γίνει εκτελεστή, ακόμη κι αν υπάρχει τελεσίδικη δικαστική απόφαση.

Ούτε καν υποσχέσεις όπως στο Alter, δίνει η Μ.Τεγοπούλου...

Προκλητική χαρακτηρίζεται ήδη η επιστολή της ιδιοκτήτριας της "Ελευθεροτυπίας" Μ.Τεγοπούλου προς τους εργαζόμενους της εφημερίδας. Η παρέμβαση της στις εξελίξεις ένταξης στο άρθρο 99, με αυτό τον τρόπο,  δείχνει πως η ιδιοκτησία παίζει τα ρέστα της. Ως εταιρεία δεν φαίνεται να χρωστάει πουθενά, να έχει δηλαδή πιστωτές που πιέζουν για επιταγές της ή χρέη. Τα δάνεια εξυπηρετούνται κανονικά. Ο μοναδικός "πιστωτής" της είναι οι εργαζόμενοι οι οποίοι -για το πούμε κυνικά-χρηματοδοτούσαν την έκδοση της εφημερίδας τους τελευταίους μήνες. Αυτόν τον "πιστωτή" λοιπόν πρέπει να "πείσει" να συμφωνήσει στο σχέδιο εξυγίανσης αλα άρθρου 99. Δηλαδή "κούρεμα" κατά 1/3 τουλάχιστον των χρωστούμενων μισθών για αρχή της συζήτησης.
Και ζητά τη συμφωνία των μοναδικών της "πιστωτών" χωρίς καν να κάνει αυτό που έκανε το Alter (Κ.Γιαννίκος, Γ.Κουρής) πριν επτά μήνες. Να πληρώσει τα μισά από τα δεδουλευμένα και να υποσχεθεί-"δεσμευτεί"- πως θα πληρώσει τα υπόλοιπα σε δόσεις. Ως κίνητρο δηλαδή, ως δόλωμα δηλαδή, για να εξασφαλίσει τη συμφωνία τους.
Το ότι δεν το πράττει, δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά.
Πρώτον αν υπάρχει οποιοδήποτε σχέδιο της ιδιοκτησίας για την εφημερίδα.
Δεύτερον αν πίσω από τις ενέργειες αυτές δεν κρύβεται ο στόχος να απαλλαγεί με το αζημίωτο απ΄όσο περισσότερους εργαζόμενους γίνεται.
Αύριο πραγματοποιείται η συνέλευση των εργαζομένων. Και είναι απορίας άξιον αν θα βρεθούν εργαζόμενοι της εφημερίδας να υποστηρίξουν πως η Χ.Κ.Τεγόπουλος πρέπει να υπαχθεί στο άρθρο 99 με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων-πιστωτών της.

Η επιστολή της Μ.Τεγοπούλου στους εργαζόμενους.

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ Χ.Κ.ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΣ

Το σχέδιο αναδιοργάνωσης του Alter

Σε λεπτό σχοινί ακροβατεί το Alter

(αναδημοσίευση από Ισοτιμία Σαββάτου)
ΤΡΙΠΛΗ είναι η δικαστική παρέμβαση για την ένταξη του Alter στο άρθρο 99 του νόμου 3588/07, σύμφωνα με την απόφαση 861 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Η έγκριση προσφυγής της εταιρείας «Ελεύθερη Τηλεόραση», για το άνοιγμα της διαδικασίας συνδιαλλαγής είναι η πρώτη φάση. Θα ακολουθήσει υπό την εποπτεία ειδικού διαμεσολαβητή, η δεύτερη απόφαση, για την επικύρωση της συμφωνίας μεταξύ του Alter και της πλειονότητας των πιστωτών του. Ενώ θα εκκρεμεί η λύση της συμφωνίας λόγω αθέτησης των όρων της.

Ευθύνες ζητάνε οι πολυεθνικές για τις "τοξικές" επιταγές του Alter

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα όσα λέει ο ο Mathias Emmerich, εκπρόσωπος του Publicis Groupe, "μαμάς" εταιρείες της Leo Burnett που κατέθεσε αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99. Ο εκπρόσωπος της πολευθνικής εταιρείας και πρόεδρος πλέον της Leo Burnett δωσε δυο συνεντεύξεις στα κλαδικά έντυπα του χώρου της επικοινωνίας. Η πρώτη του συνέντευξη δημοσιεύεται σήμερα στο Daily Fax ενώ αναμένεται και η δεύτερη που έδωσε στο περιοδικό Ad Business το οποίο κυκλοφορεί τη Δευτέρα.
Τα όσα διαβάζουμε είναι αποκαλυπτικά για τις σχέσεις διαφημιστικών-καναλιών. Και ακόμη πιο ενδιαφέρον ότι δηλώνει πως δεν αποκλείεται να καταφύγει η πολυεθνική εναντίον των υπευθύνων
της εταιρείας, εάν προκύψουν στοιχεία.


συνέχεια στη συνέντευξη...