Λοιπόν από το 1995 του νόμου 2328 του Ε Βενιζέλου πόσα χρόνια έχουν περάσει; 15 και κάτι. Σε αυτό το νόμο οριζόταν η διαδικασία με την οποία οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί θα πλήρωναν στα πρότυπα της ευρωπαϊκής νομοθεσίας και της "εντολής" της τότε "Ευρωπαϊκής Κοινότητας" για στήριξη του ευρωπαϊκού κινηματογράφου έναντι του επιθετικού αμερικάνικου, το 1,5% στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου για την παραγωγή ελληνικών ταινιών. Τα ποσά δεν πληρώθηκαν ποτέ. Το πως αυτό επιιτεύχθηκε, τι νόμοι και διατάξεις χρησιμοποίησαν τα κανάλια, το ΕΣΡ το υπουργείο Πολιτισμού και η Βουλή για να μην πληρώσουν ούτε μια δραχμή, ούτε ένα ευρώ, αξίζει πράγματι να μελετηθεί σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Σαν μέθοδος τακτικής έναντι υποχρεώσεων στο κράτος αξίζει να μείνει στην ιστορία.
Σήμερα 15 χρόνια μετά, ο υπουργός Πολιτισμού Π. Γερουλάνος αξιοποιώντας την εμπειρία του παρελθόντος, ικανοποιεί το αίτημα των τηλεοπτικών σταθμών, χρησιμοποιώντας μια παλαιότερη πρόταση του Χρήστου Παναγόπουλου όταν ήταν πρόεδρος της ΕΡΤ!
Τι θα ισχύει για το 1,5 σύμφωνα με το νομοσχέδιο που θα μπει σε διαβούλευση:
-Η υποχρέωση απόδοσης του 1,5% επί του ετήσιου τζίρου στο ΕΚΚ διατηρείται για την ΕΡΤ.
-Ποσοστό 1,5% επί των ετήσιων διαφημιστικών εσόδων (καθαρών; ακαθάριστων;) θα πρέπει να επενδύουν οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί πανελλαδικής εμβέλειας σε ελληνικές παραγωγές δικής του επιλογής.
- Τα κανάλια έχουν την επιλογή b, να επενδύσουν το 0,75% για την παραγωγή ταινιών και το υπόλοιπο ποσό να το προσφέρουν στο ΕΚΚ για τη διαφήμιση άλλων ελληνικών ταινιών στο πρόγραμμα τους; (με τι ακριβώς τιμολόγιο; σε ποιά ζώνη;)
Μένει να αποδεχθεί στη διαβούλευση (!) αν θα χαρισθούν τα χρέη όλων των παρελθόντων ετών μετά την ψήφιση του νέου νόμου για το ελληνικό σινεμά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου