H μετάβαση στις αποκλειστικά ψηφιακές επίγειες ραδιοτηλεοπτικές υπηρεσίες προχωρά σε ολόκληρη την Ευρώπη και η ανάγκη να κινηθεί η χώρα μας συντονισμένα, με συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων φορέων, προς αυτήν την κατεύθυνση είναι αδήριτη. Η ψηφιακή μετάβαση δεν είναι εύκολη διαδικασία, καθώς στην Ελλάδα η συντριπτική πλειοψηφία των νοικοκυριών εξαρτάται από την επίγεια αναλογική μετάδοση για τη λήψη τηλεοπτικού περιεχομένου. Επίσης, αυτό που χρειάζεται δεν είναι μόνο νέος εξοπλισμός. Ο πολίτης πρέπει να είναι ενημερωμένος για τις ωφέλειες της ψηφιακής μετάβασης και, το κυριότερο, για τις επιλογές που έχει και πόσο αυτές καλύπτουν τις ανάγκες του.
Υπάρχουν σήμερα εκκρεμότητες και καθυστερήσεις οι οποίες θα έχουν ως αποτέλεσμα υψηλότερο κόστος για τον πολίτη σήμερα αλλά και για την Πολιτεία αύριο.
Η εταιρία Digea, παροχέας δικτύου επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης που έχουν δημιουργήσει από κοινού τα μεγάλα παν-εθνικής εμβέλειας ιδιωτικά κανάλια, προχωρά υλοποιώντας τη
ιακοπή των αναλογικών μεταδόσεων σε συγκεκριμένες γεωγραφικές ζώνες της χώρας της δικής της επιλογής (κάνοντας αυτό που διεθνώς αποκαλείται regional switchover) αξιοποιώντας τη δυνατότητα που της παρέχει η Κοινή Υπουργική Απόφαση (Κ.Υ.Α.) 21161/2008. ΄Ενα από τα πολλά προβλήματα αυτής της πρακτικής είναι ότι ο χάρτης συχνοτήτων που περιλαμβάνει η Κ.Υ.Α. δεν είναι ο τελικός οριστικός χάρτης συχνοτήτων της επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης. Ως αποτέλεσμα, σε τουλάχιστον 7 θέσεις εκπομπής περιλαμβάνονται συνολικά 10 τηλεοπτικοί δίαυλοι οι οποίοι πρέπει να εκπέμ-
ψουν στη ζώνη 790-862 MHz (κανάλια 61 έως 69) των UHF, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση κατευθύνεται (όπως υπάρχουν πολλές ενδείξεις) να αποδώσει αυτή τη ζώνη συχνοτήτων ως ψηφιακό μέρισμα και επομένως να μην επιτρέψει τηλεοπτικές μεταδόσεις ! Κι αυτό δεν είναι το μόνο παράδοξο: η επιλογή προτύπου συμπίεσης/ κωδικοποίησης ( MPEG-2 ή MPEG-4) έπρεπε να γίνει κεντρικά από την κυβέρνηση και όχι από τον κάθε παροχέα δικτύου προκαλώντας σύγχυση στους καταναλωτές.
Σημαντική είναι, και μελετάται -πέραν της σύνταξης του τελικού χάρτη συχνοτήτων- η δημιουργία ειδικού φορέα επιφορτισμένου με τη χάραξη, τον έλεγχο και την εποπτεία της διαδικασίας ψηφιακής μετάβασης. Ο ίδιος φορέας θα παρέχει πληροφόρηση σε τηλεοπτικούς οργανισμούς, διαχειριστές δικτύων, εμπόρους ηλεκτρονικού εξοπλισμού και, το κυριότερο, τους ίδιους τους πολίτες. Επίσης, υπάρχουν ζητήματα όπως: -η τελική χωρητικότητα κάθε πολυπλέκτη (multiplex), αφού η επιλογή του MPEG-4 αυξάνει τον αριθμό των καναλιών σε συμβατική ευκρίνεια που χωρούν σε κάθε ένα –η διαμόρφωση πολιτικής για τη μετάβαση στην υψηλή ευκρίνεια (HDTV) δράση που υλοποιείται σε πολλές άλλες χώρες -η πολιτική για την αξιοποίηση του ψηφιακού μερίσματος -η αποσαφήνιση της μεθοδολογίας σχετικά με τις επιδοτήσεις και την αρωγή
προς πολίτες και επιχειρήσεις για επιτάχυνση της μετάβασης -η προετοιμασία της αγοράς και των καταναλωτών. Ο κατάλογος θα μπορούσε να είναι ευρύτερος και να περιλαμβάνει το καίριο ζήτημα του παροχέα δικτύου και του παροχέα περιεχομένου. Όμως, δεν υφίσταται ένα μοντέλο στην Ευρώπη αλλά πολλά. Π.χ. στις χώρες του νότου, όπως Ισπανία, Ιταλία και Γαλλία, η άδεια χορηγείται στον παροχέα περιεχομένου. Στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη η άδεια χορηγείται στον παροχέα δικτύου (βλ. Βρετανία Σκανδιναβικές χώρες, Ολλανδία κ.α.). Πάντως, είναι σαφές ότι έχουμε φθάσει στην τελική ευθεία λήψης αποφάσεων για την υλοποίηση της πορείας προς την ψηφιακή μετάβαση. Απαιτείται σοβαρή μελέτη των βέλτιστων πρακτικών, όπως αυτές προκύπτουν από τα παραδείγματα των ευρωπαϊκών χωρών, δημιουργία ειδικού φορέα, συνεργασία με όλους τους εμπλεκομένους και αποτελεσματικός συντονισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου