Αναδημοσίευση από τη Συσπείρωση
Απάντηση του Προέδρου της ΕΣΗΕΑ Δ.Τρίμη στις συκοφαντίες του Κατ’ Ανάθεσιν ανώνυμου αρθρογράφου «Κ.Α.» του «Εθνους της Κυριακής» (3/2/2013)
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι θεμιτή η ταύτιση ενός, έστω και ανώνυμου αρθρογράφου (με την Κατ’ Ανάθεσιν υπογραφή «Κ.Α»), με τις απόψεις της εργοδοσίας: ότι δηλαδή για την κρίση, τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών, τη διάλυση των συνθηκών εργασίας, την απαξίωση και το κλείσιμο επιχειρήσεων, κλπ., φταίνε οι εργαζόμενοι και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις τους. Ότι είναι «φυσιολογικό» το αφεντικό να κάνει ό,τι του γουστάρει αρκεί να κρατά στη δούλεψή του τα golden boys & girls και να διώχνει τους άλλους κι ας πουλάει διαπλοκή και «προπαγάνδα» και όχι δημοσιογραφία.
Ωστόσο, είναι απολύτως αθέμιτη, αντιδεοντολογική και συκοφαντική η προσφυγή σε ψέματα για την υποστήριξη των εργοδοτικών, αλλά και όποιων άλλων, απόψεων από μια εφημερίδα. Και το κείμενο του “Κ.Α”. με τίτλο «οι επιλεκτικές ευαισθησίες της ΕΣΗΕΑ» ( http://www.ethnos.gr/entheta.asp?catid=22807&subid=2&pubid=63776608 ) λέει συνειδητά ψέματα.
Λόγου χάρη:
Κατά το δισέλιδο «ρεπορτάζ», υπάρχει «ανοχή» της ΕΣΗΕΑ στα «κομματικά» μέσα, Ριζοσπάστη, Αυγή, Κόκκινο ή Τυποεκδοτική, για τα οποία «όχι μόνο» δεν έχει «κηρυχτεί απεργία, αλλά ούτε καν» έχει «εκδοθεί έστω μία ανακοίνωση για τα μάτια του κόσμου».
Απάντηση του Προέδρου της ΕΣΗΕΑ Δ.Τρίμη στις συκοφαντίες του Κατ’ Ανάθεσιν ανώνυμου αρθρογράφου «Κ.Α.» του «Εθνους της Κυριακής» (3/2/2013)
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι θεμιτή η ταύτιση ενός, έστω και ανώνυμου αρθρογράφου (με την Κατ’ Ανάθεσιν υπογραφή «Κ.Α»), με τις απόψεις της εργοδοσίας: ότι δηλαδή για την κρίση, τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών, τη διάλυση των συνθηκών εργασίας, την απαξίωση και το κλείσιμο επιχειρήσεων, κλπ., φταίνε οι εργαζόμενοι και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις τους. Ότι είναι «φυσιολογικό» το αφεντικό να κάνει ό,τι του γουστάρει αρκεί να κρατά στη δούλεψή του τα golden boys & girls και να διώχνει τους άλλους κι ας πουλάει διαπλοκή και «προπαγάνδα» και όχι δημοσιογραφία.
Ωστόσο, είναι απολύτως αθέμιτη, αντιδεοντολογική και συκοφαντική η προσφυγή σε ψέματα για την υποστήριξη των εργοδοτικών, αλλά και όποιων άλλων, απόψεων από μια εφημερίδα. Και το κείμενο του “Κ.Α”. με τίτλο «οι επιλεκτικές ευαισθησίες της ΕΣΗΕΑ» ( http://www.ethnos.gr/entheta.asp?catid=22807&subid=2&pubid=63776608 ) λέει συνειδητά ψέματα.
Λόγου χάρη:
Κατά το δισέλιδο «ρεπορτάζ», υπάρχει «ανοχή» της ΕΣΗΕΑ στα «κομματικά» μέσα, Ριζοσπάστη, Αυγή, Κόκκινο ή Τυποεκδοτική, για τα οποία «όχι μόνο» δεν έχει «κηρυχτεί απεργία, αλλά ούτε καν» έχει «εκδοθεί έστω μία ανακοίνωση για τα μάτια του κόσμου».
Για την ευκολία της «επιχειρηματολογίας» (κι εσείς βασανίζεται του μαύρους) αποκρύπτονται, έτσι, και οι σχετικές απεργίες (π.χ. «Κόκκινο» στις 13/3/2012) και οι ανακοινώσεις όπως η δήλωση μου για τις απολύσεις σε Ριζοσπάστη 27/12/2012: «Όπως είναι γνωστό και έχει προαναγγελθεί επίσημα από το ΚΚΕ ως ιδιοκτήτη του “Ριζοσπάστη” και του “902″, έχει ξεκινήσει πρόγραμμα απολύσεων στα δύο μέσα. Είναι προφανές ότι η κρίση που έχει προκαλέσει η καταστροφική πολιτική των μνημονίων, της τρόικας και της κυβέρνησης δεν θα μπορούσε να κάνει εξαιρέσεις στα θύματά της. Είναι κατανοητό ότι και οι επιχειρήσεις του ΚΚΕ που δραστηριοποιούνται στις εκδόσεις έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ίσως και προβλήματα επιβίωσης. Αλλά, εξίσου κατανοητό είναι ότι δεν υπάρχουν «καλές» και «κακές» απολύσεις όταν οδηγούν δημοσιογράφους και άλλους εργαζόμενους στην ανεργία, και μάλιστα άγνωστης διάρκειας υπό τις συνθήκες κατάρρευσης που επικρατούν στον κλάδο των ΜΜΕ. Πριν σπεύσουν κάποιοι να με συμπεριλάβουν στους «εχθρούς και άσπονδους φίλους» του ΚΚΕ, υπογραμμίζω πως αντιλαμβάνομαι ότι ούτε το ΚΚΕ, ούτε η διοίκηση του «Ριζοσπάστη» ή του «902» είναι «εργοδότες σαν όλους τους άλλους».
Και οι επιχειρήσεις τους δεν εξομοιώνονται με τις «αστικές κερδοσκοπικές επιχειρήσεις». Ωστόσο, ως εκπρόσωπος ενός σωματείου τα μέλη του οποίου έχουν ίδια δικαιώματα, ως πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, οφείλω να υπερασπιστώ και τους συναδέλφους του «Ριζοσπάστη» ή του «902» που απολύονται. Πολύ περισσότερο, όφειλα να ανταποκριθώ στις καταγγελίες που έγιναν από τους ίδιους και να κινήσω τις διαδικασίες που προβλέπει το καταστατικό της Ένωσης, φέρνοντας το θέμα στο Δ.Σ. και καλώντας σε διαβούλευση τους εκλεγμένους εκπροσώπους στο Μεικτό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ από τον “Ριζοσπάστη” και τον “902″, άσχετα από την εχθρική ή αδιάφορη αντιμετώπιση που συνάντησα. Σε όσους βλέπουν πίσω από αυτή τη στοιχειώδη λειτουργία του σωματείου «πολιτικές συνωμοσίες» και «ιδιοτελή πολιτικά κίνητρα» υπενθυμίζω ότι από τις ανάλογες συνδικαλιστικές ενέργειες δεν έχει εξαιρεθεί κανένα μέσο που ανήκει ή ελέγχεται από κόμματα είτε της Αριστεράς είτε της Δεξιάς. Και όσοι πιστεύουν ότι οι συνδικαλιστικές αρχές πρέπει να εφαρμόζονται α λα καρτ φοβούμαι ότι συνεργούν στην αποδυνάμωση του σωματείου και στην υποβάθμιση της όποιας αξιοπιστίας του απομένει. Η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός. Δημήτρης Τρίμης“.
Το «ρεπορτάζ», πιστό στις αρχές του κιτρινισμού σημειώνει ότι «αν αληθεύουν οι πληροφορίες» (sic!) «ο ίδιος» [ο Τρίμης] «είχε προσφέρει ένα ποσό από τα αποθεματικά της Ένωσης» [αφήνεται δηλαδή να εννοηθεί ότι «ο ίδιος» ο πρόεδρος τις ΕΣΗΕΑ τα έκλεψε από το Ταμείο της Ενωσης!] «για να ενισχυθεί το εγχείρημα αυτό» [της Εφημερίδας των Συντακτών]. Στην πραγματικότητα, κανένα ποσό δεν έχει δοθεί στην «Εφημερίδα των Συντακτών» -και «οι πληροφορίες» δεν ήταν δύσκολο να ελεγχθούν. Εκείνο που πράγματι έγινε ήταν η οικονομική ενίσχυση με ένα ποσό του αγώνα των εργαζομένων στην «Ελευθεροτυπία», και επίσης η επιδότηση του πρώτου τους απεργιακού φύλλου (με ομόφωνη -πλην ενός- απόφαση του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, της 9/2/2012, βλ. πρακτικά Διοικητικού Συμβουλίου), πολιτική που η ΕΣΗΕΑ έχει εφαρμόσει ανάλογα και με τα απεργιακά φύλλα του «Ελεύθερου Τύπου» της «Απογευματινής» κ.λπ . Παράλληλα το “ρεπορτάζ” του κ. Μπόμπολα θεωρεί ότι πρσωπικά ως πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ έχω “ηγηθεί των αγώνων που οδήγησαν στο κλείσιμο της ‘Ελευθεροτυπίας’” και περίπου ως επιχειρηματίας “στηρίζω την Εφημερίδα των Συντακτών”, την οποία ο κ. Μπόμπολας θεωρεί εγχείρημα “πρωτοφανούς εκμετάλλευσης του δημοσιογραφικού έργου” (sic).
Το «ρεπορτάζ», πιστό στις αρχές του κιτρινισμού σημειώνει ότι «αν αληθεύουν οι πληροφορίες» (sic!) «ο ίδιος» [ο Τρίμης] «είχε προσφέρει ένα ποσό από τα αποθεματικά της Ένωσης» [αφήνεται δηλαδή να εννοηθεί ότι «ο ίδιος» ο πρόεδρος τις ΕΣΗΕΑ τα έκλεψε από το Ταμείο της Ενωσης!] «για να ενισχυθεί το εγχείρημα αυτό» [της Εφημερίδας των Συντακτών]. Στην πραγματικότητα, κανένα ποσό δεν έχει δοθεί στην «Εφημερίδα των Συντακτών» -και «οι πληροφορίες» δεν ήταν δύσκολο να ελεγχθούν. Εκείνο που πράγματι έγινε ήταν η οικονομική ενίσχυση με ένα ποσό του αγώνα των εργαζομένων στην «Ελευθεροτυπία», και επίσης η επιδότηση του πρώτου τους απεργιακού φύλλου (με ομόφωνη -πλην ενός- απόφαση του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, της 9/2/2012, βλ. πρακτικά Διοικητικού Συμβουλίου), πολιτική που η ΕΣΗΕΑ έχει εφαρμόσει ανάλογα και με τα απεργιακά φύλλα του «Ελεύθερου Τύπου» της «Απογευματινής» κ.λπ . Παράλληλα το “ρεπορτάζ” του κ. Μπόμπολα θεωρεί ότι πρσωπικά ως πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ έχω “ηγηθεί των αγώνων που οδήγησαν στο κλείσιμο της ‘Ελευθεροτυπίας’” και περίπου ως επιχειρηματίας “στηρίζω την Εφημερίδα των Συντακτών”, την οποία ο κ. Μπόμπολας θεωρεί εγχείρημα “πρωτοφανούς εκμετάλλευσης του δημοσιογραφικού έργου” (sic).
Καλά δεν ντρέπεται ο κ. Μπόμπολας; Δεν ντρέπεται, όταν γνωρίζει κι αυτός και όλη η πιάτσα, ότι παραμένω 18 μήνες απλήρωτος και ζω τους τελευταίους λίγους μήνες με ένα πενιχρό επίδομα επίσχεσης του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ
Κατά το κατ’ ανάθεσιν του εθνικού εργολάβου Μπόμπολα «ρεπορτάζ», «η ηγετική ομάδα της ΕΣΗΕΑ «στοχοποιεί [τις επιχειρήσεις όπως του Πήγασου] και θέλει να τις οδηγήσει σε ασφυξία και τελικά στο λουκέτο». Δεν ξέρουμε από πού αντλεί τις «πληροφορίες» για τη «θέληση» της «ηγετικής ομάδας της ΕΣΗΕΑ», να «στοχοποιήσει» τον κ. Μπόμπολα, η αλήθεια πάντως είναι ότι τα περί «στοχοποίησης» προφανέστατα δεν ανταποκρίνονται στα αντικειμενικά δεδομένα: μόνο το 2012, η ΕΣΗΕΑ κήρυξε 351 απεργίες και 66 στάσεις εργασίας -καθόλου με ειδικό «στόχο» τον Πήγασο!
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε. Όμως, επί της ουσίας, έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον η αντιπαράθεση με την εργοδοσία της οποίας η γραμμή εμφανίζεται στο «ρεπορτάζ»
Η βασική ιδέα της εργοδοσίας είναι ότι για όλα τα δεινά φταίνε οι εργαζόμενοι. Έτσι, κατά το άρθρο, μια εφημερίδα κλείνει εξαιτίας των εργαζόμενων: όπως οι αγώνες «που οδήγησαν στο κλείσιμο της Ελευθεροτυπίας». Δεν είναι οι επιχειρηματίες, δεν είναι -έστω- η «κρίση» ή τα «μνημόνια», είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και οι «αγώνες» τους!!!
Το δεύτερο που λένε, ιδιαίτερα μερικοί μεγάλοι εργοδότες -όπως του Πήγασου, ο οποίος είναι αντιπρόεδρος της εργοδοτικής ένωσης-, είναι ότι αυτοί «συνεχίζουν να πληρώνουν» τους εργαζομένους τους (όσους πληρώνουν, γιατί στον Sentra FM του Πήγασου το ισχύον καθεστώς είναι πλέον η δωρεάν εργασία!) και, άρα, δικαιούνται να κάνουν ό,τι θέλουν, όπως να απολύουν τώρα στην Ημερησία, γιατί πάντα υπάρχουν και χειρότερα…
Αυτό είναι και το τρίτο που λένε. Ότι δηλαδή εφόσον πάντα υπάρχει κάποιος χειρότερος εργοδότης, τα σωματεία πρέπει να ανέχονται τις αθλιότητες όλων των υπολοίπων, δηλαδή όλων! Αλλά ξεχνάνε ότι την εισαγωγή της εξαθλίωσης, της ελαστικότητας, της ανεργίας, της προπαγανδιστικής αλλοίωσης της ενημέρωσης αυτοί οι ίδιοι οι μεγάλοι εργοδότες την άνοιξαν και την ενισχύουν. Τα «μπλοκάκια», η κατάργηση των όρων των συμβάσεων, τόσο στους μισθούς όσο και στους όρους εργασίας, είναι αυτά που εισήγαγαν οι ίδιοι ακόμα και πριν την «κρίση». Και ακόμα χειρότερα, είναι αυτό που οι ίδιοι διαιωνίζουν: γιατί ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών, μαζί με τον πρόεδρό της και τους υπολοίπους της ΕΙΗΕΑ, αρνούνται συστηματικά την υπογραφή δεσμεύσεων, συλλογικών συμβάσεων, κλπ., κι αν είναι ειλικρινείς ας πάψουν υποκριτικά να γκρινιάζουν για τη γενικευμένη απορρύθμιση της εργασίας και τα χάλια της Ενημέρωσης.
Τέλος, υποτίθεται, κατά το άρθρο, ότι τα σωματεία έχουν κλείσει «συμβόλαιο της τρόικας για την ανασύνθεση του οικονομικού, επιχειρηματικού και μιντιακού τοπίου στην Ελλάδα» το οποίο «φαίνεται» ότι «έχει ήδη ανατεθεί και εκτελείται». Τι να πείς γι αυτή την ανοησία; Μπορεί κανένας λογικός άνθρωπος να πάρει στα σοβαρά αυτά τα επιχειρήματα του κ. Μπόμπολα;
Και ένα τελευταίο. Στην περίπτωση που βρεθεί έστω και ένα δημοσιογράφος του Ομίλου Μπόμπολα ο οποίος να διαφωνήσει με τη συκοφάντηση της ΕΣΗΕΑ και του προέδρου της, ο εργοδότης του θα τον απολύσει, όπως και τους προηγούμενους 600 εργαζόμενούς του την τελευταία τριετία;
Δημήτρης Τρίμης
πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ
Κατά το κατ’ ανάθεσιν του εθνικού εργολάβου Μπόμπολα «ρεπορτάζ», «η ηγετική ομάδα της ΕΣΗΕΑ «στοχοποιεί [τις επιχειρήσεις όπως του Πήγασου] και θέλει να τις οδηγήσει σε ασφυξία και τελικά στο λουκέτο». Δεν ξέρουμε από πού αντλεί τις «πληροφορίες» για τη «θέληση» της «ηγετικής ομάδας της ΕΣΗΕΑ», να «στοχοποιήσει» τον κ. Μπόμπολα, η αλήθεια πάντως είναι ότι τα περί «στοχοποίησης» προφανέστατα δεν ανταποκρίνονται στα αντικειμενικά δεδομένα: μόνο το 2012, η ΕΣΗΕΑ κήρυξε 351 απεργίες και 66 στάσεις εργασίας -καθόλου με ειδικό «στόχο» τον Πήγασο!
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε. Όμως, επί της ουσίας, έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον η αντιπαράθεση με την εργοδοσία της οποίας η γραμμή εμφανίζεται στο «ρεπορτάζ»
Η βασική ιδέα της εργοδοσίας είναι ότι για όλα τα δεινά φταίνε οι εργαζόμενοι. Έτσι, κατά το άρθρο, μια εφημερίδα κλείνει εξαιτίας των εργαζόμενων: όπως οι αγώνες «που οδήγησαν στο κλείσιμο της Ελευθεροτυπίας». Δεν είναι οι επιχειρηματίες, δεν είναι -έστω- η «κρίση» ή τα «μνημόνια», είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και οι «αγώνες» τους!!!
Το δεύτερο που λένε, ιδιαίτερα μερικοί μεγάλοι εργοδότες -όπως του Πήγασου, ο οποίος είναι αντιπρόεδρος της εργοδοτικής ένωσης-, είναι ότι αυτοί «συνεχίζουν να πληρώνουν» τους εργαζομένους τους (όσους πληρώνουν, γιατί στον Sentra FM του Πήγασου το ισχύον καθεστώς είναι πλέον η δωρεάν εργασία!) και, άρα, δικαιούνται να κάνουν ό,τι θέλουν, όπως να απολύουν τώρα στην Ημερησία, γιατί πάντα υπάρχουν και χειρότερα…
Αυτό είναι και το τρίτο που λένε. Ότι δηλαδή εφόσον πάντα υπάρχει κάποιος χειρότερος εργοδότης, τα σωματεία πρέπει να ανέχονται τις αθλιότητες όλων των υπολοίπων, δηλαδή όλων! Αλλά ξεχνάνε ότι την εισαγωγή της εξαθλίωσης, της ελαστικότητας, της ανεργίας, της προπαγανδιστικής αλλοίωσης της ενημέρωσης αυτοί οι ίδιοι οι μεγάλοι εργοδότες την άνοιξαν και την ενισχύουν. Τα «μπλοκάκια», η κατάργηση των όρων των συμβάσεων, τόσο στους μισθούς όσο και στους όρους εργασίας, είναι αυτά που εισήγαγαν οι ίδιοι ακόμα και πριν την «κρίση». Και ακόμα χειρότερα, είναι αυτό που οι ίδιοι διαιωνίζουν: γιατί ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών, μαζί με τον πρόεδρό της και τους υπολοίπους της ΕΙΗΕΑ, αρνούνται συστηματικά την υπογραφή δεσμεύσεων, συλλογικών συμβάσεων, κλπ., κι αν είναι ειλικρινείς ας πάψουν υποκριτικά να γκρινιάζουν για τη γενικευμένη απορρύθμιση της εργασίας και τα χάλια της Ενημέρωσης.
Τέλος, υποτίθεται, κατά το άρθρο, ότι τα σωματεία έχουν κλείσει «συμβόλαιο της τρόικας για την ανασύνθεση του οικονομικού, επιχειρηματικού και μιντιακού τοπίου στην Ελλάδα» το οποίο «φαίνεται» ότι «έχει ήδη ανατεθεί και εκτελείται». Τι να πείς γι αυτή την ανοησία; Μπορεί κανένας λογικός άνθρωπος να πάρει στα σοβαρά αυτά τα επιχειρήματα του κ. Μπόμπολα;
Και ένα τελευταίο. Στην περίπτωση που βρεθεί έστω και ένα δημοσιογράφος του Ομίλου Μπόμπολα ο οποίος να διαφωνήσει με τη συκοφάντηση της ΕΣΗΕΑ και του προέδρου της, ο εργοδότης του θα τον απολύσει, όπως και τους προηγούμενους 600 εργαζόμενούς του την τελευταία τριετία;
Δημήτρης Τρίμης
πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου