Να τι λέει το χριστουγεννιάτικο παραμύθι των ημερών στην (αποκαλούμενη) πιάτσα του Τύπου.
Έφθασε η ώρα που ένας ακόμη εκδότης ετοιμάζεται να φουντάρει αύτανδρο το μαγαζί του, δραπετεύει ως το ποντίκι στα ναυάγια, πρώτος και καλοταϊσμένος. Επειδή, λέει, υπέγραψε με άλλη εφημερίδα, πρώην ανταγωνιστική και θα εμφανιστεί πρώτη μούρη στο πρωτοσέλιδο της στη θέση σχολιαστή. Να εμφανιστεί και το πολιτικό κόμμα που στηρίζουν οι εν λόγω εφημερίδες, ενωμένο, δυνατό...
Και η εφημερίδα του; Α, αυτή θα τη βουλιάξει μαζί με τους απλήρωτους επί 5 μήνες εργαζόμενους. Οι οποίοι ξύπνησαν, λέει, και απαιτούν να πληρώνονται για τη δουλειά τους. Ακούς εκεί να πληρώνονται. Δεν τους φθάνει που βλέπουν το όνομα τους στις τυπωμένες σελίδες. Αχάριστοι. Ε, αχάριστοι..
Ζητούσε, λέει το παραμύθι, ενίσχυση από φίλους επιχειρηματίες. Και τη βρήκε! Δέχθηκε κάποιος "καλός" να δώσει τα λεφτά των χρωστούμενων μισθών αλλά ο εκδότης δεν την ήθελε για τους μισθούς αλλά για τον ίδιο! Κι έτσι ναυάγησε κι αυτό το σχέδιο. Και η εφημερίδα θα βουλιάξει, θα κλείσει, θα πεθάνει. Γιατί ο εκδότης σώθηκε. Επιστρέφει στην αρχή του, γίνεται σχολιαστής, να κλείσει ένδοξα την καριέρα του.
Και επειδή τα στερνά τιμούν τα πρώτα, θα γίνει ο εκδότης που (ξε)πούλησε εφημερίδα κι συναδέλφους του για την τσέπη του.
Έφθασε η ώρα που ένας ακόμη εκδότης ετοιμάζεται να φουντάρει αύτανδρο το μαγαζί του, δραπετεύει ως το ποντίκι στα ναυάγια, πρώτος και καλοταϊσμένος. Επειδή, λέει, υπέγραψε με άλλη εφημερίδα, πρώην ανταγωνιστική και θα εμφανιστεί πρώτη μούρη στο πρωτοσέλιδο της στη θέση σχολιαστή. Να εμφανιστεί και το πολιτικό κόμμα που στηρίζουν οι εν λόγω εφημερίδες, ενωμένο, δυνατό...
Και η εφημερίδα του; Α, αυτή θα τη βουλιάξει μαζί με τους απλήρωτους επί 5 μήνες εργαζόμενους. Οι οποίοι ξύπνησαν, λέει, και απαιτούν να πληρώνονται για τη δουλειά τους. Ακούς εκεί να πληρώνονται. Δεν τους φθάνει που βλέπουν το όνομα τους στις τυπωμένες σελίδες. Αχάριστοι. Ε, αχάριστοι..
Ζητούσε, λέει το παραμύθι, ενίσχυση από φίλους επιχειρηματίες. Και τη βρήκε! Δέχθηκε κάποιος "καλός" να δώσει τα λεφτά των χρωστούμενων μισθών αλλά ο εκδότης δεν την ήθελε για τους μισθούς αλλά για τον ίδιο! Κι έτσι ναυάγησε κι αυτό το σχέδιο. Και η εφημερίδα θα βουλιάξει, θα κλείσει, θα πεθάνει. Γιατί ο εκδότης σώθηκε. Επιστρέφει στην αρχή του, γίνεται σχολιαστής, να κλείσει ένδοξα την καριέρα του.
Και επειδή τα στερνά τιμούν τα πρώτα, θα γίνει ο εκδότης που (ξε)πούλησε εφημερίδα κι συναδέλφους του για την τσέπη του.
1 σχόλιο:
Ποιος είναι; Μήπως ο Πίκουλας της ΑΞΙΑΣ και του ΓΑΥΡΟΥ; Γιατί αυτός χρωστάει σε όλους τους εργαζόμενους αλλά την καλή ζωούλα του στη Φιλοθέη με την Πόρσε και τα επαγγελματικά ραντεβού στα Χίλτον συνεχίζει να την κάνει χωρίς διακοπή!
Δημοσίευση σχολίου