Στο ίδιο έργο θεατές
Από το blog δημοσιογράφων ΕΡΤ
Της Αλεξάνδρας Χριστακάκη ( συμβασιούχος 13 χρόνια)
Του Προκόπη Αγγελόπουλου ( συμβασιούχος 17 χρόνια )και
Της Τζούλυ Τσίγκα ( συμβασιούχος 10 χρόνια )
Υπολείπονται 2 μήνες για την λήξη όλων των συμβάσεων ορισμένου χρόνου 62 δημοσιογράφων. Το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο. Όλοι εκτός του Ραδιομεγάρου, στο όνομα της νομιμότητας. «Θέλω να παραμείνετε αλλά το βρίσκω δύσκολο..». Αυτό λέγεται από τα στόματα μελών της Διοίκησης της ΕΡΤ, της κυβέρνησης, που ομνύουν στην αναγκαιότητα της παραμονής μας. Όμως, ΟΥΔΕΙΣ αναλαμβάνει την ευθύνη νομοθετικής πρωτοβουλίας για την παραμονή μας.
Ο αρμόδιος Υπουργός Τύπου, Σίμος Κεδίκογλου, προ μηνός σε συνάντηση με την Διοίκηση της ΠΟΕΣΥ, μας διαβεβαίωσε, μας καθησύχασε ότι προτίθεται να καταθέσει σχετική τροπολογία στη βουλή για να αρθεί το αδιέξοδο..
Πριν αλέκτωρ φωνήσαι, η διαβεβαίωση μετατράπηκε σε… αδυναμία . «Θέλω αλλά είμαι αναρμόδιος» απάντησε στην ΕΣΗΕΑ , όταν προσκλήθηκε σε διάλογο για το επίμαχο θέμα..
Και οι αρμόδιοι (Οικονομικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης) άφωνοι….
Ο Χρόνος όμως κυλάει . Ο χρόνος σώνεται και μετράει αντίστροφα για μας.
Θεωρούμε ότι αυτοί που αποφασίζουν έχουν πλάνο και σχέδιο για την επόμενη μέρα.
«Άδειασμα» των συμβασιούχων και επιλεκτική «παραμονή» ως ΠΕΘ παρουσιαστών και των «επίλεκτων» του πολιτικού ρεπορτάζ.. Οι υπόλοιποι στην επαιτεία για μια θέση σε μεικτή και εξωτερική παραγωγή , με καθεστώς ενοικιαζόμενου εργαζόμενου… Και τα σωματεία μας; Και οι εκπρόσωποι των εργαζομένων; Και οι συνάδελφοι, πως αμύνονται σε αυτό το σενάριο; Οπαδοί του ρεαλισμού ; Μήπως να γυρίσουμε την μηχανή του χρόνου πίσω ένα χρόνο , ή ένα μήνα πριν και να ξαναθυμηθούμε τις «μικρές ανάσες» και τις μικρές μας νίκες. Η δράση και η συλλογικότητα, ήταν η κινητήριος δύναμη. Μήπως πρέπει να την ενεργοποιήσουμε; Εκτός και αν ο φόβος, τροφοδοτεί την άποψη «εγώ ελπίζω να τη βολέψω..»Κάποιοι μας καθησυχάζουν, με την υπόσχεση επιστροφής στο καθεστώς της απόδειξης παροχής υπηρεσιών. Οι ίδιοι που καταδίκαζαν το περίφημο «μπλοκάκι» ως εργαλείο ομηρίας και προεκλογικής ψηφοθηρίας.
Δυστυχώς, αυτό που γίνεται σαφές από τα συνεχή και αόριστα κλεισίματα του ματιού προς τους συμβασιούχους, είναι ότι απλά κάποιοι προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο για να έχουν τους συμβασιούχους «ζεστούς» μέχρι και την τελευταία μέρα της σύμβασής τους. Άλλωστε, η συντριπτική πλειοψηφία εργάζονται σε θέσεις έντασης-εργασίας, δηλαδή, όπως λέμε λαϊκά, «βγάζουν όλη τη δουλειά».
Την ίδια ώρα, έχουν πάρει θέσεις εκκίνησης οι επόμενοι, η νέα γενιά των «μπλοκάκηδων» που θα κληθούν να εργαστούν, στη μέση της σεζόν και με τον τομέα της ενημέρωσης να βρίσκεται εν μέσω μιας τηλεοπτικής χρονιάς με σκληρή επικαιρότητα. Επικαιρότητα την οποία διαχειρίζονται, στο πλευρό των μονίμων, και οι 61 εναπομείναντες συμβασιούχοι, μέσα από δελτία ειδήσεων, εκπομπές επικαιρότητας κ.ο.κ.
Από το blog δημοσιογράφων ΕΡΤ
Της Αλεξάνδρας Χριστακάκη ( συμβασιούχος 13 χρόνια)
Του Προκόπη Αγγελόπουλου ( συμβασιούχος 17 χρόνια )και
Της Τζούλυ Τσίγκα ( συμβασιούχος 10 χρόνια )
Υπολείπονται 2 μήνες για την λήξη όλων των συμβάσεων ορισμένου χρόνου 62 δημοσιογράφων. Το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο. Όλοι εκτός του Ραδιομεγάρου, στο όνομα της νομιμότητας. «Θέλω να παραμείνετε αλλά το βρίσκω δύσκολο..». Αυτό λέγεται από τα στόματα μελών της Διοίκησης της ΕΡΤ, της κυβέρνησης, που ομνύουν στην αναγκαιότητα της παραμονής μας. Όμως, ΟΥΔΕΙΣ αναλαμβάνει την ευθύνη νομοθετικής πρωτοβουλίας για την παραμονή μας.
Ο αρμόδιος Υπουργός Τύπου, Σίμος Κεδίκογλου, προ μηνός σε συνάντηση με την Διοίκηση της ΠΟΕΣΥ, μας διαβεβαίωσε, μας καθησύχασε ότι προτίθεται να καταθέσει σχετική τροπολογία στη βουλή για να αρθεί το αδιέξοδο..
Πριν αλέκτωρ φωνήσαι, η διαβεβαίωση μετατράπηκε σε… αδυναμία . «Θέλω αλλά είμαι αναρμόδιος» απάντησε στην ΕΣΗΕΑ , όταν προσκλήθηκε σε διάλογο για το επίμαχο θέμα..
Και οι αρμόδιοι (Οικονομικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης) άφωνοι….
Ο Χρόνος όμως κυλάει . Ο χρόνος σώνεται και μετράει αντίστροφα για μας.
Θεωρούμε ότι αυτοί που αποφασίζουν έχουν πλάνο και σχέδιο για την επόμενη μέρα.
«Άδειασμα» των συμβασιούχων και επιλεκτική «παραμονή» ως ΠΕΘ παρουσιαστών και των «επίλεκτων» του πολιτικού ρεπορτάζ.. Οι υπόλοιποι στην επαιτεία για μια θέση σε μεικτή και εξωτερική παραγωγή , με καθεστώς ενοικιαζόμενου εργαζόμενου… Και τα σωματεία μας; Και οι εκπρόσωποι των εργαζομένων; Και οι συνάδελφοι, πως αμύνονται σε αυτό το σενάριο; Οπαδοί του ρεαλισμού ; Μήπως να γυρίσουμε την μηχανή του χρόνου πίσω ένα χρόνο , ή ένα μήνα πριν και να ξαναθυμηθούμε τις «μικρές ανάσες» και τις μικρές μας νίκες. Η δράση και η συλλογικότητα, ήταν η κινητήριος δύναμη. Μήπως πρέπει να την ενεργοποιήσουμε; Εκτός και αν ο φόβος, τροφοδοτεί την άποψη «εγώ ελπίζω να τη βολέψω..»Κάποιοι μας καθησυχάζουν, με την υπόσχεση επιστροφής στο καθεστώς της απόδειξης παροχής υπηρεσιών. Οι ίδιοι που καταδίκαζαν το περίφημο «μπλοκάκι» ως εργαλείο ομηρίας και προεκλογικής ψηφοθηρίας.
Δυστυχώς, αυτό που γίνεται σαφές από τα συνεχή και αόριστα κλεισίματα του ματιού προς τους συμβασιούχους, είναι ότι απλά κάποιοι προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο για να έχουν τους συμβασιούχους «ζεστούς» μέχρι και την τελευταία μέρα της σύμβασής τους. Άλλωστε, η συντριπτική πλειοψηφία εργάζονται σε θέσεις έντασης-εργασίας, δηλαδή, όπως λέμε λαϊκά, «βγάζουν όλη τη δουλειά».
Την ίδια ώρα, έχουν πάρει θέσεις εκκίνησης οι επόμενοι, η νέα γενιά των «μπλοκάκηδων» που θα κληθούν να εργαστούν, στη μέση της σεζόν και με τον τομέα της ενημέρωσης να βρίσκεται εν μέσω μιας τηλεοπτικής χρονιάς με σκληρή επικαιρότητα. Επικαιρότητα την οποία διαχειρίζονται, στο πλευρό των μονίμων, και οι 61 εναπομείναντες συμβασιούχοι, μέσα από δελτία ειδήσεων, εκπομπές επικαιρότητας κ.ο.κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου