Απάντηση Γ.Πλαχούρη

...με καταγγελίες επίσης προσωπικές και χαρακτηρισμούς προσωπικούς σε ...φίλους και συνδικαλιστικούς αντίπαλους. Απάντηση επί της ανάρτησης στο blog "Ρεπορτάζ για πρόσωπα και πράγματα στο συνδικαλισμό των ΜΜΕ" 

Για το διάλογο στα σωματεία
Αθήνα 10/11/2012

Σχετικά με πρόσφατη δημόσια γραφή σας - την οποία τώρα πληροφορήθηκα, όπου, μεταξύ άλλων, ζητάτε απάντηση «για να ανοίξει ο διάλογος για τις0θέσεις που εξυπηρετεί καθένας στα σωματεία» με τον ερωτηματικό τίτλο «μήπως έχουμε τρελαθεί τελείως;», η απάντηση είναι όχι, μην ανησυχείτε.
Για όσα γράφετε για μένα, πιθανότατα είσαστε θύμα παραπληροφόρησης, όταν με εμφανίζετε ως πρωταγωνιστή και υποστηρικτή της απόπειρας δημιουργίας επαγγελματικών ταμείων.
Τα άλλα, μπορούσατε να τα διασταυρώσετε, πριν τα ισχυριστείτε, επειδή: Δεν …συμπαρατάσσομαι με αυτούς που αναδείκνυαν ως κυρίαρχο κίνδυνο για την ενιαία ασφάλιση στο Ταμείο Τύπου τις κομμώτριες και τις μακιγιέζ (θυμίζω ότι το σύνθημα περιλάμβανε ακόμα κηπουρούς και ξυλουργούς). 

Είναι άλλες οι απόψεις και οι εκφρασμένες δημόσια ή ιδιωτικά θέσεις μου για το Ενιαίο Ταμείο ΜΜΕ. Δόθηκαν και δίνονται συνεχώς μάχες απέναντι σε ομάδες – χώρους - πρόσωπα και είναι γνωστό με ποιους συντάσσεται ή συντάχθηκε καθένας από μας. Τέλος, πολλοί συνάδελφοι ξέρουν το μέγεθος των κομματικών εξαρτήσεών μου ή όχι, για το πόσο ελεύθερος ή δούλος είμαι, τελικά, στις προσωπικές – συνδικαλιστικές –πολιτικές επιλογές μου.

Αν δεν υπήρχε η πρόσκλησή σας να τοποθετηθούν όλοι για να αρχίσει ο διάλογος ξεκαθαρίσματος στον ταλαίπωρο και από κάποιους πουλημένο συνδικαλιστικό χώρο και των ΜΜΕ, δεν θα σας απαντούσα. Ιδιαίτερα, μετά τις νέες ρυθμίσεις που ληστεύουν όποιο ίχνος παροχών απόμεινε στους πληβείους του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ. Πρόκειται για παλιά ιδέα Πετραλιά – Κουτρουμάνη και λοιπών, ιδέα που μέχρι χθες, τουλάχιστον, ο κλάδος είχε αποτρέψει την εφαρμογή της. Οι ευθύνες είναι πολλές. Όχι μόνο της νεόκοπης διοίκησης Μπερεδήμα, η οποία ερήμην και εν αγνοία πολλών σωματείων υποβάθμισε συμφωνημένες θέσεις με τεχνικούς και υπαλλήλους -που πέτυχαν αποτελέσματα στο παρελθόν- και στράφηκε στη μετατροπή του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ σε ταμείο επαγγελματικής ασφάλισης (όπως αυτά που πρωτοεμφανίστηκαν στη Χιλή τα χρόνια της ηγεμονίας του δικτάτορα Αουγκούστο Πινοσέτ, υιοθετώντας εισηγήσεις του «πατέρα» της σχολής του Σικάγου -του ακραίου νεοφιλελευθερισμού δηλαδή- Μίλτον Φρίντμαν).

Ευθύνες υπάρχουν, πέρα από άλλους, και στο Παρατύπως, γιατί στις σχετικές καταγγελίες μας –έγκαιρα πριν την κατάθεση της τροπολογίας- το μέλος του ΔΣ της ΠΟΕΣΥ Γ. Κατερίνης φρόντισε όλους και να τους καλύψει και να τους δώσει άλλοθι. Καταλαβαίνω τη δυσκολία ηγετικών στελεχών αυτής της παράταξης να καταδικάσουν τις μεθοδεύσεις μιας διοίκησης στην ΕΣΠΗΤ, που μόλις πριν δυο μήνες «παρατύπως» κάποιοι από αυτούς επέλεξαν με την αιτιολογία, όπως οι ίδιοι δήλωσαν, ότι την ψήφισαν υπό …ανοχή (ενδιαφέρουσα «συνδικαλιστική» θέση…). Θεωρώ, μάλιστα, υποκρισία τις πύρινες τοποθετήσεις Κατερίνη -παρ΄ ότι ήταν σωστές- στο ΔΣ της ΠΟΕΣΥ πέντε μέρες αργότερα εναντίον των επαγγελματικών Ταμείων, γιατί έγιναν καθυστερημένα και γιατί την ώρα που χρειαζόταν άμεση αντίδραση, εκείνος πρόβαλε τη γνωστή στάση του: «δεν ξέρω, δεν είδα», υιοθετώντας ταυτόχρονα (πόσο βολικό…) το επιτήδειο βάπτισμα των καταγγελιών μας για Τσαλαπάτη - Μπερεδήμα ως «προσωπικές αντιπαραθέσεις» και… «σκυλοκαυγά».

Επίσης, δεν σχολιάσατε καν σχετικές αποκαλυπτικές επιστολές, ανακοινώσεις, δημοσιοποιημένες καταγγελίες άλλων συναδέλφων του Δ.Σ. της ΕΣΠΗΤ για την υπόθεση «επαγγελματοποίησης» του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, τις οποίες μπορείτε να διασταυρώσετε, ρωτώντας τους συναδέλφους σας στον «Δρόμο».

Γνωρίζετε ότι για να είναι γόνιμη μια κριτική, θα πρέπει όποιος την ασκεί να απελευθερωθεί από ιδεοληψίες. Όσοι τόσα χρόνια αγωνιστήκαμε μαζί στην ΕΣΠΗΤ και στον συνδικαλισμό γνωρίζουν καλά, την κατεύθυνση, τις αρχές, καθώς και την αποτελεσματικότητα ή όχι της κοινής δράσης. Είναι χρήσιμο πριν αρχίσουμε να πυροβολούμε αδιάκριτα συναδέλφους, να διασταυρώνουμε τις πηγές μας, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις θέσεις και τα πεπραγμένα τους. Κρίμα για σας...

Είναι υποκριτικό, επίσης, εν ονόματι της «ιδεολογικής συγγένειας», να «θάβουμε» τα «σημεία και τέρατα» που συμβαίνουν στο χώρο μας. Να βγάζουμε πύρινους λόγους κατά της ανασφάλιστης - μαύρης εργασίας και, ταυτόχρονα, ως συνδικαλιστές να παρέχουμε «μαύρη» εργασία σε νεόκοπα εκδοτικά εγχειρήματα, «καλύπτοντας» εισφοροφυγάδες και εισφοροκλέφτες εκδότες...

Βρίσκω, από όσους αναφέρετε, τουλάχιστον άδικη την ισοπέδωση της συνολικής προσφοράς της Νανάς Νταουντάκη στον κλάδο, αν και με την οποία εσχάτως, διαφωνώ, σε διάφορα σημεία θέσεων και τακτικής (την θεωρώ πάντα καλή φίλη).

Είμαι στην διάθεσή σας για κάθε συζήτηση. Την συνδικαλιστική αναξιοπιστία στους συναδέλφους, πέρα από τους συστημικούς και γνωστούς συντεχνιαστές, προκάλεσαν και οι κάθε λογής «δήθεν» και είναι χρήσιμο όλα να συζητηθούν. Όμως, όπως γνωρίζετε, η αξία του κάθε διαλόγου μετριέται με το πόση αλήθεια μπορεί να σηκώσει.

Γιάννης Πλαχούρης
Μέλος της ΕΣΠΗΤ