Τα κατάφερε ο δήμος Αθηναίων. Κοινοποίησε την απόλυση της δημοσιογράφου Λαμπρινής Θωμά στο σπίτι της όπου και θυροκολλήθηκε το επίσημο έγγραφο. Το ΔΣ της ΔΕΡΑ είχε αποφασίσει την απόλυση της, έστειλε εξώδικο στη δημοσιογράφο επιχειρώντας να επιβάλλει λογοκρισία, ζητώντας "δήλωση μετανοίας".
Η ΕΣΗΕΑ προκήρυξε 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες στο σταθμό. Σήμερα η απόλυση εστάλη πακέτο. Το μήνυμα της δημοτικής εξουσίας σαφές. Όποιος δεν μας υπακούει, όποιος δεν μας παρακαλάει, απολύεται...
Η Λαμπρινή Θωμά γράφει σήμερα στο Thepressproject :
<<Η κρίση της Δημοσιογραφίας και η δημοσιογραφία της Κρίσης>>
Ο Ι.Φ. Στόουν, από τους σοφούς αντάρτες παππούδες της δημοσιογραφίας, συνήθιζε να λέει πως υπάρχουμε, εμείς, οι δημοσιογράφοι, γιατί οι κυβερνήσεις ψεύδονται. Και υπάρχουμε όχι μόνο για να ξεσκεπάσουμε αυτό το ψέμμα, όπως ονειρευόμασταν οι περισσότεροι όταν μπαίναμε στο επάγγελμα, αλλά και γιατί η κάθε κυβέρνηση χρειάζεται ντουντούκες για να περάσει το ψέμμα ως αλήθεια. (...) Από τη μια ο δημοσιογράφος «γραφείο τύπου» της εξουσίας, και από την άλλη ο δημοσιογράφος ο οποίος την ελέγχει. Όποιος από εμάς μιλάει με κόσμο εκτός επαγγέλματος, ή παρακολουθεί τα σχόλια του σε ιστολόγια και αλλού, γνωρίζει ήδη ότι επικρατεί η άποψη ότι το δεύτερο είδος δημοσιογραφίας υποεκπροσωπείται.
Όπως ακριβώς δεν τα φάγαμε «όλοι μαζί» ―και ας λένε οι πρωτεργάτες στο φαγοπότι των ολίγων―, έτσι και ποτέ δεν είπαμε όλοι οι δημοσιογράφοι ψέμματα. Οι περισσότεροι τιμήσαμε το επάγγελμά μας και τον κοινωνικό μας ρόλο. Όσο για τις απολαβές μας, τις απολαβές του μέσου δημοσιογράφου ―αν βέβαια είναι τυχερός ώστε να εργάζεται ακόμα―, αυτές είναι ίδιες ή και χαμηλότερες με του μέσου χτυπημένου από την κρίση εργαζόμενου.
Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό εν μέσω Κρίσης - μιας βαθιάς οικονομικής, κοινωνικής και αξιακής κρίσης - η εξουσία να καταφεύγει ανοικτά και συχνά σε λογοκριτικές ενέργειες ―αρκετά κρούσματα μετρήσαμε μόλις τον περασμένο μήνα και είχα την «τύχη» να αποτελώ θύμα του ενός από αυτά. Είναι επίσης ιδιαίτερα ανησυχητικό ότι ολόκληρα συγκροτήματα ενημέρωσης εμφανίζονται να ακολουθούν μια και μόνη «γραμμή», στο βαθμό που να προκαλούν μάλλον την περιφρόνηση και το σαρκασμό του κόσμου.
Η κρίση, άλλωστε, βοηθάει τους εκβιασμούς. Καλείσαι να προσέχεις τι θα πείς και τι θα γράψεις γιατί η ανεργία παραμονεύει. Σε αυτό το πλαίσιο παίζουν οι απειλές για κλείσιμο ή απολύσεις στα ιδιωτικά και δημόσια ΜΜΕ: την δημιουργία φόβου για να «φυλάει τα έρημα». Και είναι ειδικά στα δημόσια μέσα που πρέπει να ενσταλακτεί ο φόβος, τόσο γιατί σε αυτά, λόγω νομοθετικής προστασίας, περνάνε πιο δύσκολα οι απειλές και οι εκβιασμοί, όσο και γιατί, σε ένα δημοσιογραφικό τοπίο που ολοένα συρρικνώνεται, είναι αυτά που θα κληθούν να σηκώσουν το μεγάλο βάρος της ενημέρωσης στο κοντινό μέλλον.
Όπως ακριβώς δεν τα φάγαμε «όλοι μαζί» ―και ας λένε οι πρωτεργάτες στο φαγοπότι των ολίγων―, έτσι και ποτέ δεν είπαμε όλοι οι δημοσιογράφοι ψέμματα. Οι περισσότεροι τιμήσαμε το επάγγελμά μας και τον κοινωνικό μας ρόλο. Όσο για τις απολαβές μας, τις απολαβές του μέσου δημοσιογράφου ―αν βέβαια είναι τυχερός ώστε να εργάζεται ακόμα―, αυτές είναι ίδιες ή και χαμηλότερες με του μέσου χτυπημένου από την κρίση εργαζόμενου.
Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό εν μέσω Κρίσης - μιας βαθιάς οικονομικής, κοινωνικής και αξιακής κρίσης - η εξουσία να καταφεύγει ανοικτά και συχνά σε λογοκριτικές ενέργειες ―αρκετά κρούσματα μετρήσαμε μόλις τον περασμένο μήνα και είχα την «τύχη» να αποτελώ θύμα του ενός από αυτά. Είναι επίσης ιδιαίτερα ανησυχητικό ότι ολόκληρα συγκροτήματα ενημέρωσης εμφανίζονται να ακολουθούν μια και μόνη «γραμμή», στο βαθμό που να προκαλούν μάλλον την περιφρόνηση και το σαρκασμό του κόσμου.
Η κρίση, άλλωστε, βοηθάει τους εκβιασμούς. Καλείσαι να προσέχεις τι θα πείς και τι θα γράψεις γιατί η ανεργία παραμονεύει. Σε αυτό το πλαίσιο παίζουν οι απειλές για κλείσιμο ή απολύσεις στα ιδιωτικά και δημόσια ΜΜΕ: την δημιουργία φόβου για να «φυλάει τα έρημα». Και είναι ειδικά στα δημόσια μέσα που πρέπει να ενσταλακτεί ο φόβος, τόσο γιατί σε αυτά, λόγω νομοθετικής προστασίας, περνάνε πιο δύσκολα οι απειλές και οι εκβιασμοί, όσο και γιατί, σε ένα δημοσιογραφικό τοπίο που ολοένα συρρικνώνεται, είναι αυτά που θα κληθούν να σηκώσουν το μεγάλο βάρος της ενημέρωσης στο κοντινό μέλλον.
Ολόκληρο το κείμενο της Λαμπρινής Θωμά που απολύθηκε γιατί είχε άποψη ως δημοσιογράφος στο pressproject
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου