Στου Μπόμπολα την αυλή η διαδήλωση διαμαρτυρίας

Η Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζομένων Ενώσεων στο χώρο των ΜΜΕ διοργανώνει συγκέντρωση στον σταθμό του μετρό Δουκίσσης Πλακεντίας στις 18.00 την Δευτέρα 14/5/2012 και πορεία- διαμαρτυρία μέχρι τις εγκαταστάσεις του Πήγασου όπου στεγάζονται οι επιχειρήσεις Μπόμπολα: Έθνος, Ημερησία, GOAL, Αγγελιοφόρος, τα περιοδικά: ELLE, Το ιδανικό Σπίτι, το Άστρα και Όραμα, το ΣΙΝΕΜΑ, το Αρμονία, το car and driver, το sporty, το tv Zapping, τα sites: women only.gr, sentragoal.gr, και ο ραδιοσταθμός SENTRA, όπου οι ενδιαφερόμενες Ενώσεις απεργούν 25 ημέρες ζητώντας την ανάκληση των απολύσεων συναδέλφων μας.
Συνάδελφοι,
Συμμετέχουμε μαζικά και ενωτικά στην συγκέντρωση και την πορεία διαμαρτυρίας συμπαραστεκόμενοι δυναμικά τόσο στους απεργούς όσο και στους απολυμένους συναδέλφους μας, αλλά και σ’ αυτούς που έχουν απομείνει στην εργασία τους με όλο και πιο περιορισμένα δικαιώματα.
Συνάδελφοι,
Ο ΑΓΩΝΑΣ, Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΜΑΣ


Γιατί στο Μπόμπολα; Δεν θέλει και πολύ σκέψη. Αναδημοσιεύουμε το μικρό αλλά αποκαλυπτικό "ιστορικό" της δράσης του εκδότη και του συγκροτήματος που είναι ταυτισμένο με τη "φούσκα" των διαπλεκομένων εντός και εκτός ΜΜΕ τα τελευταία 30 χρόνια από τον ιστότοπο της  Κατάληψη της ΕΣΗΕΑ).

                   Μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο, ο Φώτης Μπόμπολας έχει προχωρήσει σε εκατοντάδες απολύσεις στα ΜΜΕ που κατέχει. Έχει επιβάλει δυο φορές περικοπές μισθών εξαναγκάζοντας τους εργαζόμενους στην υπογραφή ατομικών συμβάσεων εργασίας, δείχνοντας πάντα την πόρτα εξόδου σε όσους αρνήθηκαν να το πράξουν. Για να το πετύχει αυτό, κινητοποίησε όλα τα μέσα: την τρομοκρατία, την επιστράτευση των τραμπούκων ρουφιάνων του μέσα στους χώρους δουλειάς και τους συνεχείς εκβιασμούς, απειλώντας ακόμα και με λουκέτα στα «μαγαζιά» του σε περίπτωση αντιδράσεων.
Κι όλα αυτά, επικαλούμενος τη μείωση του κύκλου εργασιών του λόγω κρίσης. Όταν τα προηγούμενα χρόνια ο όμιλος Μπόμπολα συσσώρευε αμύθητα κέρδη στα οποία οι εργαζόμενοι (εκτός μιας μικρής κλίκας επιτελικών στελεχών) δεν είχαν καμιά συμμετοχή. Όταν, όσο συνεχίζει το μακελειό στους χώρους εργασίας, αναλαμβάνει νέα έργα στα Βαλκάνια, οδεύοντας προς υπογραφή συμβάσεων ύψους 226 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ επικεντρώνεται στη διεκδίκηση νέων projects στα Βαλκάνια, τη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή, ιδίως στο Κατάρ. Όταν έχει διεισδύσει στη διαχείριση απορριμμάτων από την Ελλάδα μέχρι τη Ρωσία, περνώντας από την Κύπρο και τη Γερμανία. Όταν, τέλος, αποκομίζει κέρδη 261,2 εκατ. ευρώ από την πώληση του 7,7% της European Goldfields, ιδιοκτήτριας του 95% της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, δηλαδή των Μεταλλείων Κασσάνδρας Χαλκιδικής, για την εκμετάλλευση των οποίων ετοιμάζεται από τα ΜΑΤ νέο μακελειό των κατοίκων που εναντιώνονται στη λειτουργία τους.
Διαβλέποντας ότι η οικονομική συγκυρία θα χτυπήσει την πόρτα του, εφάρμοσε –πρώτος απ’ όλους, μαζί με τον Ψυχάρη στον ΔΟΛ– το δικό του μνημόνιο, έτσι ώστε ν’ αντισταθμίσει τις όποιες απώλειες, επωφελούμενος προκαταβολικά από τα κρατικά μνημόνια που θ’ ακολουθούσαν. Προκειμένου να κάμψει τις αντιδράσεις των εργαζομένων, έριξε στην ανεργία όσους τόλμησαν να εναντιωθούν, κι έπειτα όσους δεν ανήκαν στο στενό κύκλο της εργοδοσίας.
Αντιμέτωποι με αυτή τη βάρβαρη εργοδοτική επίθεση, δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ότι εναρκτήριο λάκτισμα στην εξέλιξή της αποτέλεσε η απόλυση της πρώην συνδικαλιστικής εκπροσώπου των εργαζομένων του Έθνους, Πόπης Χριστοδουλίδου, που πρωτοστατούσε στον αγώνα κατά της υπογραφής ατομικών συμβάσεων και έχαιρε της εκτίμησης όλων των εργαζόμενων. Ούτε θα ξεχάσουμε το πισώπλατο χτύπημα απεργοσπάστη-εντεταλμένου της εργοδοσίας, δημοσιογράφου στην εφημερίδα Ημερησία, κατά συναδέλφου που βρισκόταν στην περιφρούρηση της απεργίας ενάντια στην απόλυση της Π. Χριστοδουλίδου.
Δεν πρόκειται να ξεχάσουμε τις βίαιες λεκτικές και σωματικές επιθέσεις από τους τραμπούκους της εργοδοσίας κατά της Ιωάννας Ηλιάδη, συνδικαλιστικής εκπροσώπου στην ίδια εφημερίδα, κατά τη διάρκεια γενικής συνέλευσης των εργαζομένων όπου κυριαρχούσε η διάθεση για αγωνιστικές κινητοποιήσεις – επιθέσεις που συνεχίστηκαν ακόμη και την ώρα που η συνάδελφος μεταφερόταν με φορείο στο ασθενοφόρο έξω από τη γενική συνέλευση.
Είναι αδύνατον να ξεχάσουμε ότι επικεφαλής αυτής της ομάδας τραμπούκων, που εξακολουθεί να δρα μέχρι σήμερα, είναι γνωστός κοντυλοφόρος της ΕΥΠ, πολυθεσίτης, με ανάλογη δράση ενάντια στους αγώνες των εργαζόμενων στην ΕΡΤ. Ούτε ότι αυτή τη στιγμή, έστω και τυπικά, εκπρόσωπος των εργαζομένων στο Έθνος, στη θέση των δύο συναδέλφων μας που έδωσαν με γενναιότητα σκληρές μάχες απέναντι στην εργοδοσία, είναι ένας άνθρωπος του Μπόμπολα, εκλεγμένος με μόλις 7 ψήφους στο σύνολο των 176 εναπομεινάντων (τη μέρα της εκλογής του) δημοσιογράφων! Και είναι αδύνατο να παραβλέψουμε ότι στην πρώτη γραμμή των απολύσεων βρέθηκαν, και βρίσκονται (όσοι έχουν απομείνει), οι συνάδελφοι που τόλμησαν και τολμούν ν’ αντιταχθούν στην επιβολή της εργοδοτικής τρομοκρατίας στο συγκρότημα του Μπόμπολα.
Ανένδοτος στη σφαγή των εργαζομένων, ο Φώτης Μπόμπολας έχει προχωρήσει στο τελευταίο διάστημα στην απόλυση ακόμη 8 δημοσιογράφων και τεχνικών στον ραδιοφωνικό σταθμό SENTRA FM, δύο δημοσιογράφων στην εφημερίδα Ημερησία και άγνωστου αριθμού εργαζόμενων στα ατελιέ των εντύπων, ενώ έχει εξαγγείλει και νέο ψαλίδισμα των θέσεων εργασίας, αυτή τη φορά στο τμήμα ελεύθερου ρεπορτάζ στο κυριακάτικο Έθνος.
Η επιλογή των συστηματικών απολύσεων και η γενική αναδιάρθρωση στα ΜΜΕ δεν συμβαδίζει απλώς με την πρόθεση των ιδιοκτητών να μετακυλήσουν το βάρος της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων. Αντανακλά επιπλέον τη στρατηγική επιλογή των αφεντικών για τον ακόμη πιο ασφυκτικό έλεγχο της παραγόμενης πληροφορίας-είδησης, σε μια περίοδο που οξύνονται οι κοινωνικές και ταξικές αντιδράσεις ενάντια στον μνημονιακό ολοκληρωτισμό. Αντανακλά τη στρατηγική επιλογή για την οργανωμένη –με στρατιωτική πειθαρχία– διάχυση του φόβου με στόχο την κάμψη των κοινωνικών αντιστάσεων.