(αναδημοσίευση από το mono )
Το mono στο δεύτερο τεύχος του παρουσιάζει και μια διαχρονική έρευνα για την πορεία των μέσων μαζικής ενημέρωσης στην Ελλάδα. Οι συνάδελφοι Χρήστος Ιωάννου, Τάσος Τσακίρογλου και Επιστήμη Μπινάζη, ασχολήθηκαν με θέματα, τα οποία συζητιούνται καθημερινά από τους πολίτες αλλά γράφονται και ακούγονται ελάχιστα από τα ίδια, κυρίως τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Στο mono μιλάει και η Anne Cecile Robert της Le MondeDiplomatique, η οποία επισημαίνει ότι η ελευθερία της ενημέρωσης είναι σε κίνδυνο, αλλά χαρακτηρίζει πολύ ενθαρρυντικό το φαινόμενο της δημιουργίας ανεξάρτητων μέσων.
Οι δημοσιογράφοι και ο έλεγχος της εξουσίας
Ρεπορτάζ φάντασμα
Άντλησαν 564 εκατ. ευρώ σε έξι μήνες από το Χρηματιστήριο και μετρούσαν αξίες 2,8 δις. ευρώ την εποχή της φούσκας 1999-2000. Τώρα αξίζουν 117 εκατ. ευρώ!
Ο χώρος του τύπου προσέλκυσε (και προσελκύει διαχρονικά) διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα τα οποία επένδυσαν μεγάλα ποσά προκειμένου να έρθουν σε επαφή με το πολιτικό σύστημα, αλλά και να χειραγωγήσουν τον τύπο. Άλλωστε είναι καταγεγραμμένο γεγονός ότι οι μεγάλες επενδύσεις στον τύπο, οι πολυδάπανες προσφορές δεν μεταφράζονται σε επιχειρηματικά κέρδη. Αντίθετα, εξυπηρετούν άλλους στόχους.
Η κρίση δεν ξέσπασε σήμερα στα ΜΜΕ. Σοβεί εδώ και χρόνια από τη διογκούμενη διαπλοκή, επιχειρηματική και πολιτική, την υποβάθμιση της ποιότητας, την υπεροψία, την έλλειψη διορατικότητας και την λανθασμένη στρατηγική μη ενσωμάτωσης τεχνολογικών μέσων. Και τέλος την έλλειψη υγιούς ανταγωνισμού.
Στο χώρο των ΜΜΕ δεν λειτουργούν υγιώς πολλά πράγματα. Από το γιατί μια τράπεζα χρηματοδοτεί ένα μέσο ενημέρωσης, μέχρι το πώς και που κατευθύνεται η κρατική και ιδιωτική διαφήμιση. Ακόμα για το εάν τηρούνται ή όχι οι σχετικοί νόμοι, που ρυθμίζουν α) θέματα τύπου, β) εργασιακές σχέσεις και γ) εταιρική και χρηματιστηριακή νομοθεσία.
Πολλά μέσα στήθηκαν χωρίς ουσιαστικό αποκλειστικό περιεχόμενο, αλλά με φθηνές ή ακριβές προσφορές άλλων προϊόντων διότι είχαν προνομιακή σχέση με το τραπεζικό, πολιτικό ή και επιχειρηματικό σύστημα. Τελευταία δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται μέσα ενημέρωσης από τα «κλεμμένα» λεφτά των τραπεζών. Το φαινόμενο δεν το αγγίζει ούτε η πολιτεία ούτε η ανεξάρτητη δικαιοσύνη!
περι αποδοτικότητας
Όταν η εταιρεία Πήγασος Εκδοτική Α.Ε. διάβαινε την πόρτα του Χρηματιστηρίου στις αρχές του 2000, ο τότε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, Θεόδωρος Καρατζάς μιλούσε για μία «εξαιρετική επενδυτική ευκαιρία». Ο κ. Καρατζάς είχε προβεί σε αυτή τη δημόσια δήλωση στην κεντρική παρουσίαση της επιχείρησης προς το επενδυτικό κοινό για να προωθήσει τα συμφέροντα του πελάτη του και της τράπεζας, η οποία ήταν ανάδοχος στην έκδοση, δηλαδή έπαιρνε αμοιβή από την πώληση των μετοχών της Πήγασος στο επενδυτικό κοινό.
Η εταιρεία Πήγασος δεν επιβεβαίωσε ποτέ τον χαρακτηρισμό που έδωσε ολόκληρος διοικητής της Εθνικής Τράπεζας. Η μετοχή δεν «μεγαλούργησε» με εξαίρεση την σύντομη περίοδο της χρηματιστηριακής φούσκας. Ούτε η εταιρεία ήταν ποτέ μεταξύ αυτών, που θαυμάζουν οι επενδυτές για την αποδοτικότητά τους.
Είναι αποκαλυπτικό το γεγονός ότι η Πήγασος Εκδοτική, ως εισηγμένη εταιρεία στο Χρηματιστήριο, δεν έχει δώσει μέρισμα στους μετόχους της από το έτος 2000, έτος κατά το οποίο εισήλθε στο Χρηματιστήριο και άντλησε χρήματα. Ακόμα πιο αποκαλυπτικό είναι το γεγονός ότι τα τελευταία 19 χρόνια (1994- 2011) η Πήγασος Εκδοτική έδωσε μέρισμα μόνο δύο φορές. Το 2000 (25 δραχμές ανά μετοχή) και το 1999 (17 δραχμές ανά μετοχή). Από τότε δεν έχει ξαναδώσει μέρισμα στους μετόχους ενώ τα τελευταία τρία χρόνια (2009, 2010 και 2011) έχει ζημιές, οι οποίες αθροιστικά προσεγγίζουν τα 80 εκατ. ευρώ (15,495 εκατ. ευρώ το 2009, 33,544 εκατ. ευρώ το 2010 και 28,7 εκατ. ευρώ στο 9μηνο Ιαν.-Σεπτ. 2011) .
Αντίθετα μεγαλούργησαν άλλες δραστηριότητες στις οποίες συμμετείχε η οικογένεια Μπόμπολα. Κατασκευές, εκμετάλλευση δρόμων, καζίνο, εκμετάλλευση του χρυσού της Χαλκιδικής, διαχείριση σκουπιδιών, διανομή νερού κλπ.
Για το πώς χρηματοδοτούνται οι ζημιογόνες εκδοτικές δραστηριότητες, αυτό το ξέρουν οι τράπεζες, οι οποίες δανείζουν τον όμιλο παρότι έχει τα περισσότερα δάνεια από όλες τις εταιρείες του κλάδου και είναι δεύτερος από πλευράς ζημιών στον κλάδο με βάση τις λογιστικές καταστάσεις της περιόδου Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου 2011. Προς επίρρωση των χρηματοδοτικών ικανοτήτων του ομίλου, η Πήγασος Εκδοτική θα συμμετάσχει στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τηλέτυπος Α.Ε. ύψους 10 εκατ. ευρώ, καλύπτοντας το ποσό που του αναλογεί (26,82% ή 2,68 εκατ. ευρώ)!
Στο χώρο των ΜΜΕ δεν λειτουργούν υγιώς πολλά πράγματα. Από το γιατί μια τράπεζα χρηματοδοτεί μέχρι το πώς και που κατευθύνεται η κρατική και ιδιωτική διαφήμιση. Ζήτημα εάν τηρούνται ή όχι οι σχετικοί νόμοι, που ρυθμίζουν α) θέματα τύπου, β) εργασιακές σχέσεις και γ) εταιρική και χρηματιστηριακή νομοθεσία.
Τα μαγικά του ομίλου Κυριακίδη-Λαυρεντιάδη
ESPRESSO, ATHENS NEWS, ΣΦΗΝΑ, Flash, μερίδιο στην Πήγασος Εκδοτική, μερίδιο στην Χ.Κ Τεγόπουλος, VETO, Ποντίκι, Ισοτιμία κλπ.
Ο Λ. Λαυρεντιάδης, επιχειρηματίας, πρώην φαινόμενο, προσπάθησε να αλώσει τον τύπο με τα λεφτά που έβγαλε από την Νεοχημική, την Alapis και τα χρήματα της Proton Bank. Ο επιχειρηματίας, ο οποίος συνήθιζε να δίνει τις συνεντεύξεις για τα μεγαλεπίβολα σχέδιά του στις εφημερίδες Βήμα και Έθνος, πραγματοποίησε κινήσεις στο χώρο του τύπου μέσω του συνεταίρου του στην Alapis (και παλιότερα σε άλλες εταιρείες) και στενού συνεργάτη του Πέτρου Κυριακίδη και των διαδόχων του τελευταίου. Η άλωση έγινε μέσω των εταιρειών ΝΕΠ Α.Ε., ΑΝΩ Α.Ε. και ΑΔΕΛΕ Εκδόσεις Α.Ε. Σε συνεργασία με τον δημοσιογράφο Σπύρο Καρατζαφέρη εξέδωσαν την εφημερίδα Σφήνα . Στη συνέχεια ιδρύθηκαν τέσσερις εταιρείες: Ημεροσκόπος Α.Ε., Εκδοτικός Οργανισμός Πέτρου Κυριακίδη Α.Ε., Παραγραφίδα Α.Ε. και ΚΥΚΑ Α.Ε Αγοράστηκε η Athens News από τον Λαμπράκη και οι εφημερίδες Espresso και Ισοτιμία από την ομάδα Γιάννη Φιλιππάκη, η οποία στεγαζόταν στις εγκαταστάσεις του ομίλου Βαρδινογιάννη στον Περισσό (στη συνέχεια η ομάδα του Γιάννη Φιλιππάκη δημιούργησε την καθημερινή εφημερίδα Δημοκρατία, η οποία με το ζόρι ή και καθόλου έχει ρεπορτάζ για τα σκάνδαλα που εμπλέκεται ο επιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης,). Ο Π. Κυριακίδης χρηματοδότησε την εφημερίδα Veto, του γνωστού δημοσιογράφου Μάκη Τριανταφυλλόπουλου (Ζούγκλα κλπ.).
Από τον έλεγχο που έκανε η Τράπεζα της Ελλάδος στην Proton Bank και τα παραστατικά της τράπεζας προκύπτουν ότι η εξαγορά μειοψηφικού πακέτου μετοχών της Χ.Κ. Τεγόπουλος (10,5%), μέσω Χρηματιστηρίου και της Πήγασος Εκδοτική μέσω συνδυασμένης αγοράς μετοχών από τους βασικούς μετόχους αλλά και από το Χρηματιστήριο, η Proton είχε αρχικώς εγκρίνει ποσό 26 εκατ. που το Μάρτιο του 2010 μειώθηκε σε 22 εκατ.
Τον Ιανουάριο του 2011 ανακοινώθηκε ότι ο Π. Κυριακίδης εξαγόρασε το 33,3% των μετοχών της εταιρείας που εκδίδει το «Ποντίκι», με τη διευκρίνιση ότι η διοίκηση και η δημοσιογραφική διεύθυνση θα ασκείται από τον Αντώνη Δελλατόλα. Και αυτό σημειώνεται στο πόρισμα της Τράπεζας της Ελλάδας, που απαριθμεί και τις συμβάσεις παραχώρησης δικαιωμάτων περιοδικών που έχει εξασφαλίσει η ΝΕΠ: «L’Officiel», «BBC Olive», «Parents», «Bob ο Σφουγγαράκης», «Ντόρα η Εξερευνήτρια», «Hot Wheels», «Spiderman» κ.ά., των οποίων έχουν ανασταλεί οι εκδόσεις.Την ίδια περίοδο η Proton εγκρίνει δάνειο 10 εκατ. ευρώ με σκοπό την εξαγορά από τη ΝΕΠ του 49% της «Veto» που ιδρύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2009 από τον Μάκη Τριανταφυλόπουλο. Η «Veto» όμως έκλεισε και η «ταμειακή διευκόλυνση» 9 εκατ. ευρώ που της είχε προσφέρει η ΝΕΠ καταγράφεται στις επισφάλειες της Proton. Επιπροσθέτως είχαν εξαγοραστεί το Κανάλι 10-SBC, ο Flash κ.ά. Στο «όμιλο» προστέθηκαν τα «Επίκαιρα» από κοινού με τον όμιλο Λιβάνη. Η συνεργασία αυτή διεκόπη πρόσφατα.
Αρθρο 99… όπως λέμε αγοράζω ελπίδα
Το άρθρο 99, είναι από τους πολλούς νέους όρους που μάθαμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, μαζί με τα spread, τα ομόλογα το μνημόνιο, το ΔΝΤ κλπ. Αφορά κυρίως επιχειρήσεις, οι οποίες βρίσκονται σε αδυναμία πληρωμών. Το άρθρο 99 είναι ένα από τα αριθμημένα άρθρα του Πτωχευτικού Κώδικα, ο οποίος ρυθμίζει τη διαδικασία της πτώχευσης. Σχεδιάστηκε για να δώσει τη δυνατότητα σε επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα να συνεχίσουν τη λειτουργία τους ακολουθώντας ένα βιώσιμο πλάνο λειτουργίας.
Η ένταξη στο άρθρο 99 δεν ήταν μέχρι πρόσφατα αυτοσκοπός για τις επιχειρήσεις. Έγινε όμως για δύο λόγους:
Α) Διότι η κρίση έχει τέτοια ένταση που παρασύρει στο πέρασμά της χιλιάδες επιχειρήσεις ακόμα και μέχρι πρόσφατα υγιείς.
Β) Διότι, οι εταιρείες καταθέτουν μαζί με την αίτηση υπαγωγής στις διατάξεις του Πτωχευτικού Κώδικα και αίτηση λήψης των προληπτικών μέτρων που προβλέπονται από αυτές τις διατάξεις, όπως είναι η αναστολή εκτελέσεως (κατάσχεσης κλπ.) των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας και αναστολής πάσης φύσεως διωκτικών μέτρων εναντίον των εκπροσώπων της εταιρείας.
Η ένταξη στο άρθρο 99 έχει πολλά στάδια:
Από την υποβολή της αίτησης μέχρι τη μακρά διαδικασία της επιτυχημένης συνδιαλλαγής ή της σύντομης ή αργής και βασανιστικής πτώχευσης.
Ας δούμε συνοπτικά τα στάδια:
Υποβολή αίτησης για ένταξη στο άρθρο και υποβολή αιτήματος λήψης των προληπτικών μέτρων για την προστασία της εταιρείας και των εκπροσώπων της
Ακολουθεί δικάσιμος, στην οποία ο δικαστής αποφασίζει εάν όντως η εταιρεία αξίζει να της δοθεί η δυνατότητα να γίνει βιώσιμη (κάτω από ένα συγκεκριμένο επιχειρηματικό πλάνο). Σε αυτό το στάδιο δεν είναι απαραίτητη η συναίνεση των πιστωτών. Η εταιρεία παρουσιάζει ένα επιχειρηματικό σχέδιο, το οποίο ας σημειωθεί ότι μπορεί να φαίνεται βιώσιμο, αλλά να μην είναι στην πράξη. Αλλά αυτό δεν έχει πολύ σημασία για το δικαστήριο. Άλλωστε ο δικαστής δεν είναι ειδικός για να αξιολογήσει ένα σοβαρό ή αστείο business plan ή ένα business plan το οποίο μπορεί να αλλάξει. Είναι όμως σημαντική η θέση των εργαζομένων. Εάν οι εργαζόμενοι συναινέσουν στη διαδικασία, τότε οι πιθανότητες η απόφαση να είναι θετική για την εταιρεία είναι αυξημένες. Εάν οι εργαζόμενοι αντιταχθούν, τότε είναι πιθανό το δικαστήριο να μην ανοίξει τον κύκλο της συνδιαλλαγής με τους πιστωτές. Το παραπάνω επισημαίνουν έμπειροι στο άρθρο 99 νομικοί κύκλοι.
Το δικαστήριο αυτό μπορεί να αναβληθεί. Σε αυτή την περίπτωση παρατείνεται η αγωνία των πιστωτών και των εργαζομένων ενώ οι εκπρόσωποι της επιχείρησης κερδίζουν χρόνο.
Εάν το δικαστήριο δώσει το πράσινο φως, τότε αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην εταιρεία και τους πιστωτές. Το δικαστήριο ορίζει έναν μεσολαβητή, ο οποίος θα κάνει τις διαπραγματεύσεις με στόχο να πετύχει τη συμφωνία. Σε αυτό το στάδιο χρειάζεται να συμφωνήσουν το 60% των πιστωτών εκ των οποίων το 40% έχει δικαιώματα επί εμπράγματων στοιχείων του ενεργητικού της εταιρείας. Εάν συμφωνήσουν, τότε η εταιρεία πετυχαίνει την ένταξή της στο άρθρο 99. Όπως σημειώνουν οι ίδιοι νομικοί κύκλοι, σημαντικός είναι ο ρόλος των εργαζομένων. Ακόμα κι αν η εταιρεία έρθει σε συμφωνία με τους πιστωτές θα πρέπει να συμφωνήσουν και οι εργαζόμενοι. Διαφορετικά, οι εργαζόμενοι μπορεί να κάνουν απεργίες και να μπλοκάρουν τη λειτουργία της εταιρείας. Τα δεδουλευμένα και οι αποζημιώσεις των εργαζομένων μπορεί να κουρευτούν, μπορεί και όχι. Είναι θέμα διαπραγμάτευσης και ρεαλισμού (εάν υπάρχουν ή όχι τα λεφτά).
Εάν η απόφαση του δικαστηρίου είναι αρνητική. Τότε η εταιρεία μπαίνει σε περιπέτειες με χειρότερη αυτή της πτώχευσης. Στην περίπτωση της πτώχευσης ακολουθεί άλλο δικαστήριο, το οποίο ορίζει ένα σύνδικο, ο οποίος θα είναι ο συντονιστής για την εκκαθάριση της εταιρείας. Η εκκαθάριση της εταιρείας μπορεί να καθυστερήσει σημαντικά. Αυτό σημαίνει ότι εάν έχει σημαντικής αξίας περιουσιακά στοιχεία και αυτά εκποιηθούν, το αποτέλεσμα της εκποίησης θα έρθει μετά από τρία χρόνια στην καλύτερη περίπτωση, σύμφωνα με τους νομικούς.
Ρεπορτάζ φάντασμα
Άντλησαν 564 εκατ. ευρώ σε έξι μήνες από το Χρηματιστήριο και μετρούσαν αξίες 2,8 δις. ευρώ την εποχή της φούσκας 1999-2000. Τώρα αξίζουν 117 εκατ. ευρώ!
Ο χώρος του τύπου προσέλκυσε (και προσελκύει διαχρονικά) διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα τα οποία επένδυσαν μεγάλα ποσά προκειμένου να έρθουν σε επαφή με το πολιτικό σύστημα, αλλά και να χειραγωγήσουν τον τύπο. Άλλωστε είναι καταγεγραμμένο γεγονός ότι οι μεγάλες επενδύσεις στον τύπο, οι πολυδάπανες προσφορές δεν μεταφράζονται σε επιχειρηματικά κέρδη. Αντίθετα, εξυπηρετούν άλλους στόχους.
Η κρίση δεν ξέσπασε σήμερα στα ΜΜΕ. Σοβεί εδώ και χρόνια από τη διογκούμενη διαπλοκή, επιχειρηματική και πολιτική, την υποβάθμιση της ποιότητας, την υπεροψία, την έλλειψη διορατικότητας και την λανθασμένη στρατηγική μη ενσωμάτωσης τεχνολογικών μέσων. Και τέλος την έλλειψη υγιούς ανταγωνισμού.
Στο χώρο των ΜΜΕ δεν λειτουργούν υγιώς πολλά πράγματα. Από το γιατί μια τράπεζα χρηματοδοτεί ένα μέσο ενημέρωσης, μέχρι το πώς και που κατευθύνεται η κρατική και ιδιωτική διαφήμιση. Ακόμα για το εάν τηρούνται ή όχι οι σχετικοί νόμοι, που ρυθμίζουν α) θέματα τύπου, β) εργασιακές σχέσεις και γ) εταιρική και χρηματιστηριακή νομοθεσία.
Πολλά μέσα στήθηκαν χωρίς ουσιαστικό αποκλειστικό περιεχόμενο, αλλά με φθηνές ή ακριβές προσφορές άλλων προϊόντων διότι είχαν προνομιακή σχέση με το τραπεζικό, πολιτικό ή και επιχειρηματικό σύστημα. Τελευταία δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται μέσα ενημέρωσης από τα «κλεμμένα» λεφτά των τραπεζών. Το φαινόμενο δεν το αγγίζει ούτε η πολιτεία ούτε η ανεξάρτητη δικαιοσύνη!
περι αποδοτικότητας
Όταν η εταιρεία Πήγασος Εκδοτική Α.Ε. διάβαινε την πόρτα του Χρηματιστηρίου στις αρχές του 2000, ο τότε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, Θεόδωρος Καρατζάς μιλούσε για μία «εξαιρετική επενδυτική ευκαιρία». Ο κ. Καρατζάς είχε προβεί σε αυτή τη δημόσια δήλωση στην κεντρική παρουσίαση της επιχείρησης προς το επενδυτικό κοινό για να προωθήσει τα συμφέροντα του πελάτη του και της τράπεζας, η οποία ήταν ανάδοχος στην έκδοση, δηλαδή έπαιρνε αμοιβή από την πώληση των μετοχών της Πήγασος στο επενδυτικό κοινό.
Η εταιρεία Πήγασος δεν επιβεβαίωσε ποτέ τον χαρακτηρισμό που έδωσε ολόκληρος διοικητής της Εθνικής Τράπεζας. Η μετοχή δεν «μεγαλούργησε» με εξαίρεση την σύντομη περίοδο της χρηματιστηριακής φούσκας. Ούτε η εταιρεία ήταν ποτέ μεταξύ αυτών, που θαυμάζουν οι επενδυτές για την αποδοτικότητά τους.
Είναι αποκαλυπτικό το γεγονός ότι η Πήγασος Εκδοτική, ως εισηγμένη εταιρεία στο Χρηματιστήριο, δεν έχει δώσει μέρισμα στους μετόχους της από το έτος 2000, έτος κατά το οποίο εισήλθε στο Χρηματιστήριο και άντλησε χρήματα. Ακόμα πιο αποκαλυπτικό είναι το γεγονός ότι τα τελευταία 19 χρόνια (1994- 2011) η Πήγασος Εκδοτική έδωσε μέρισμα μόνο δύο φορές. Το 2000 (25 δραχμές ανά μετοχή) και το 1999 (17 δραχμές ανά μετοχή). Από τότε δεν έχει ξαναδώσει μέρισμα στους μετόχους ενώ τα τελευταία τρία χρόνια (2009, 2010 και 2011) έχει ζημιές, οι οποίες αθροιστικά προσεγγίζουν τα 80 εκατ. ευρώ (15,495 εκατ. ευρώ το 2009, 33,544 εκατ. ευρώ το 2010 και 28,7 εκατ. ευρώ στο 9μηνο Ιαν.-Σεπτ. 2011) .
Αντίθετα μεγαλούργησαν άλλες δραστηριότητες στις οποίες συμμετείχε η οικογένεια Μπόμπολα. Κατασκευές, εκμετάλλευση δρόμων, καζίνο, εκμετάλλευση του χρυσού της Χαλκιδικής, διαχείριση σκουπιδιών, διανομή νερού κλπ.
Για το πώς χρηματοδοτούνται οι ζημιογόνες εκδοτικές δραστηριότητες, αυτό το ξέρουν οι τράπεζες, οι οποίες δανείζουν τον όμιλο παρότι έχει τα περισσότερα δάνεια από όλες τις εταιρείες του κλάδου και είναι δεύτερος από πλευράς ζημιών στον κλάδο με βάση τις λογιστικές καταστάσεις της περιόδου Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου 2011. Προς επίρρωση των χρηματοδοτικών ικανοτήτων του ομίλου, η Πήγασος Εκδοτική θα συμμετάσχει στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τηλέτυπος Α.Ε. ύψους 10 εκατ. ευρώ, καλύπτοντας το ποσό που του αναλογεί (26,82% ή 2,68 εκατ. ευρώ)!
Στο χώρο των ΜΜΕ δεν λειτουργούν υγιώς πολλά πράγματα. Από το γιατί μια τράπεζα χρηματοδοτεί μέχρι το πώς και που κατευθύνεται η κρατική και ιδιωτική διαφήμιση. Ζήτημα εάν τηρούνται ή όχι οι σχετικοί νόμοι, που ρυθμίζουν α) θέματα τύπου, β) εργασιακές σχέσεις και γ) εταιρική και χρηματιστηριακή νομοθεσία.
Τα μαγικά του ομίλου Κυριακίδη-Λαυρεντιάδη
ESPRESSO, ATHENS NEWS, ΣΦΗΝΑ, Flash, μερίδιο στην Πήγασος Εκδοτική, μερίδιο στην Χ.Κ Τεγόπουλος, VETO, Ποντίκι, Ισοτιμία κλπ.
Ο Λ. Λαυρεντιάδης, επιχειρηματίας, πρώην φαινόμενο, προσπάθησε να αλώσει τον τύπο με τα λεφτά που έβγαλε από την Νεοχημική, την Alapis και τα χρήματα της Proton Bank. Ο επιχειρηματίας, ο οποίος συνήθιζε να δίνει τις συνεντεύξεις για τα μεγαλεπίβολα σχέδιά του στις εφημερίδες Βήμα και Έθνος, πραγματοποίησε κινήσεις στο χώρο του τύπου μέσω του συνεταίρου του στην Alapis (και παλιότερα σε άλλες εταιρείες) και στενού συνεργάτη του Πέτρου Κυριακίδη και των διαδόχων του τελευταίου. Η άλωση έγινε μέσω των εταιρειών ΝΕΠ Α.Ε., ΑΝΩ Α.Ε. και ΑΔΕΛΕ Εκδόσεις Α.Ε. Σε συνεργασία με τον δημοσιογράφο Σπύρο Καρατζαφέρη εξέδωσαν την εφημερίδα Σφήνα . Στη συνέχεια ιδρύθηκαν τέσσερις εταιρείες: Ημεροσκόπος Α.Ε., Εκδοτικός Οργανισμός Πέτρου Κυριακίδη Α.Ε., Παραγραφίδα Α.Ε. και ΚΥΚΑ Α.Ε Αγοράστηκε η Athens News από τον Λαμπράκη και οι εφημερίδες Espresso και Ισοτιμία από την ομάδα Γιάννη Φιλιππάκη, η οποία στεγαζόταν στις εγκαταστάσεις του ομίλου Βαρδινογιάννη στον Περισσό (στη συνέχεια η ομάδα του Γιάννη Φιλιππάκη δημιούργησε την καθημερινή εφημερίδα Δημοκρατία, η οποία με το ζόρι ή και καθόλου έχει ρεπορτάζ για τα σκάνδαλα που εμπλέκεται ο επιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης,). Ο Π. Κυριακίδης χρηματοδότησε την εφημερίδα Veto, του γνωστού δημοσιογράφου Μάκη Τριανταφυλλόπουλου (Ζούγκλα κλπ.).
Από τον έλεγχο που έκανε η Τράπεζα της Ελλάδος στην Proton Bank και τα παραστατικά της τράπεζας προκύπτουν ότι η εξαγορά μειοψηφικού πακέτου μετοχών της Χ.Κ. Τεγόπουλος (10,5%), μέσω Χρηματιστηρίου και της Πήγασος Εκδοτική μέσω συνδυασμένης αγοράς μετοχών από τους βασικούς μετόχους αλλά και από το Χρηματιστήριο, η Proton είχε αρχικώς εγκρίνει ποσό 26 εκατ. που το Μάρτιο του 2010 μειώθηκε σε 22 εκατ.
Τον Ιανουάριο του 2011 ανακοινώθηκε ότι ο Π. Κυριακίδης εξαγόρασε το 33,3% των μετοχών της εταιρείας που εκδίδει το «Ποντίκι», με τη διευκρίνιση ότι η διοίκηση και η δημοσιογραφική διεύθυνση θα ασκείται από τον Αντώνη Δελλατόλα. Και αυτό σημειώνεται στο πόρισμα της Τράπεζας της Ελλάδας, που απαριθμεί και τις συμβάσεις παραχώρησης δικαιωμάτων περιοδικών που έχει εξασφαλίσει η ΝΕΠ: «L’Officiel», «BBC Olive», «Parents», «Bob ο Σφουγγαράκης», «Ντόρα η Εξερευνήτρια», «Hot Wheels», «Spiderman» κ.ά., των οποίων έχουν ανασταλεί οι εκδόσεις.Την ίδια περίοδο η Proton εγκρίνει δάνειο 10 εκατ. ευρώ με σκοπό την εξαγορά από τη ΝΕΠ του 49% της «Veto» που ιδρύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2009 από τον Μάκη Τριανταφυλόπουλο. Η «Veto» όμως έκλεισε και η «ταμειακή διευκόλυνση» 9 εκατ. ευρώ που της είχε προσφέρει η ΝΕΠ καταγράφεται στις επισφάλειες της Proton. Επιπροσθέτως είχαν εξαγοραστεί το Κανάλι 10-SBC, ο Flash κ.ά. Στο «όμιλο» προστέθηκαν τα «Επίκαιρα» από κοινού με τον όμιλο Λιβάνη. Η συνεργασία αυτή διεκόπη πρόσφατα.
Αρθρο 99… όπως λέμε αγοράζω ελπίδα
Το άρθρο 99, είναι από τους πολλούς νέους όρους που μάθαμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, μαζί με τα spread, τα ομόλογα το μνημόνιο, το ΔΝΤ κλπ. Αφορά κυρίως επιχειρήσεις, οι οποίες βρίσκονται σε αδυναμία πληρωμών. Το άρθρο 99 είναι ένα από τα αριθμημένα άρθρα του Πτωχευτικού Κώδικα, ο οποίος ρυθμίζει τη διαδικασία της πτώχευσης. Σχεδιάστηκε για να δώσει τη δυνατότητα σε επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα να συνεχίσουν τη λειτουργία τους ακολουθώντας ένα βιώσιμο πλάνο λειτουργίας.
Η ένταξη στο άρθρο 99 δεν ήταν μέχρι πρόσφατα αυτοσκοπός για τις επιχειρήσεις. Έγινε όμως για δύο λόγους:
Α) Διότι η κρίση έχει τέτοια ένταση που παρασύρει στο πέρασμά της χιλιάδες επιχειρήσεις ακόμα και μέχρι πρόσφατα υγιείς.
Β) Διότι, οι εταιρείες καταθέτουν μαζί με την αίτηση υπαγωγής στις διατάξεις του Πτωχευτικού Κώδικα και αίτηση λήψης των προληπτικών μέτρων που προβλέπονται από αυτές τις διατάξεις, όπως είναι η αναστολή εκτελέσεως (κατάσχεσης κλπ.) των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας και αναστολής πάσης φύσεως διωκτικών μέτρων εναντίον των εκπροσώπων της εταιρείας.
Η ένταξη στο άρθρο 99 έχει πολλά στάδια:
Από την υποβολή της αίτησης μέχρι τη μακρά διαδικασία της επιτυχημένης συνδιαλλαγής ή της σύντομης ή αργής και βασανιστικής πτώχευσης.
Ας δούμε συνοπτικά τα στάδια:
Υποβολή αίτησης για ένταξη στο άρθρο και υποβολή αιτήματος λήψης των προληπτικών μέτρων για την προστασία της εταιρείας και των εκπροσώπων της
Ακολουθεί δικάσιμος, στην οποία ο δικαστής αποφασίζει εάν όντως η εταιρεία αξίζει να της δοθεί η δυνατότητα να γίνει βιώσιμη (κάτω από ένα συγκεκριμένο επιχειρηματικό πλάνο). Σε αυτό το στάδιο δεν είναι απαραίτητη η συναίνεση των πιστωτών. Η εταιρεία παρουσιάζει ένα επιχειρηματικό σχέδιο, το οποίο ας σημειωθεί ότι μπορεί να φαίνεται βιώσιμο, αλλά να μην είναι στην πράξη. Αλλά αυτό δεν έχει πολύ σημασία για το δικαστήριο. Άλλωστε ο δικαστής δεν είναι ειδικός για να αξιολογήσει ένα σοβαρό ή αστείο business plan ή ένα business plan το οποίο μπορεί να αλλάξει. Είναι όμως σημαντική η θέση των εργαζομένων. Εάν οι εργαζόμενοι συναινέσουν στη διαδικασία, τότε οι πιθανότητες η απόφαση να είναι θετική για την εταιρεία είναι αυξημένες. Εάν οι εργαζόμενοι αντιταχθούν, τότε είναι πιθανό το δικαστήριο να μην ανοίξει τον κύκλο της συνδιαλλαγής με τους πιστωτές. Το παραπάνω επισημαίνουν έμπειροι στο άρθρο 99 νομικοί κύκλοι.
Το δικαστήριο αυτό μπορεί να αναβληθεί. Σε αυτή την περίπτωση παρατείνεται η αγωνία των πιστωτών και των εργαζομένων ενώ οι εκπρόσωποι της επιχείρησης κερδίζουν χρόνο.
Εάν το δικαστήριο δώσει το πράσινο φως, τότε αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην εταιρεία και τους πιστωτές. Το δικαστήριο ορίζει έναν μεσολαβητή, ο οποίος θα κάνει τις διαπραγματεύσεις με στόχο να πετύχει τη συμφωνία. Σε αυτό το στάδιο χρειάζεται να συμφωνήσουν το 60% των πιστωτών εκ των οποίων το 40% έχει δικαιώματα επί εμπράγματων στοιχείων του ενεργητικού της εταιρείας. Εάν συμφωνήσουν, τότε η εταιρεία πετυχαίνει την ένταξή της στο άρθρο 99. Όπως σημειώνουν οι ίδιοι νομικοί κύκλοι, σημαντικός είναι ο ρόλος των εργαζομένων. Ακόμα κι αν η εταιρεία έρθει σε συμφωνία με τους πιστωτές θα πρέπει να συμφωνήσουν και οι εργαζόμενοι. Διαφορετικά, οι εργαζόμενοι μπορεί να κάνουν απεργίες και να μπλοκάρουν τη λειτουργία της εταιρείας. Τα δεδουλευμένα και οι αποζημιώσεις των εργαζομένων μπορεί να κουρευτούν, μπορεί και όχι. Είναι θέμα διαπραγμάτευσης και ρεαλισμού (εάν υπάρχουν ή όχι τα λεφτά).
Εάν η απόφαση του δικαστηρίου είναι αρνητική. Τότε η εταιρεία μπαίνει σε περιπέτειες με χειρότερη αυτή της πτώχευσης. Στην περίπτωση της πτώχευσης ακολουθεί άλλο δικαστήριο, το οποίο ορίζει ένα σύνδικο, ο οποίος θα είναι ο συντονιστής για την εκκαθάριση της εταιρείας. Η εκκαθάριση της εταιρείας μπορεί να καθυστερήσει σημαντικά. Αυτό σημαίνει ότι εάν έχει σημαντικής αξίας περιουσιακά στοιχεία και αυτά εκποιηθούν, το αποτέλεσμα της εκποίησης θα έρθει μετά από τρία χρόνια στην καλύτερη περίπτωση, σύμφωνα με τους νομικούς.
Η διαδικασία της ένταξης ή μη στο άρθρο 99 μπορεί να κρατήσει από τέσσερις μήνες μέχρι οκτώ ενώ μπορεί να πάρει παράταση μέχρι και 18 μήνες.
Η μέχρι τώρα εμπειρία των νομικών που ειδικεύονται στο άρθρο 99 λέει ότι οι τα δικαστήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ήταν λιγότερο αυστηρά και έκαναν δεκτά αρκετά αιτήματα μέχρι πρόσφατα. Τελευταία, η διαδικασία έχει γίνει πιο αυστηρή και από αυτά τα δικαστήρια, διότι αρκετοί επιχειρηματίες αξιοποιούσαν την νομοθεσία για να κερδίσουν χρόνο. Τίποτα άλλο. Βέβαια, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι υπό αυτές τις πρωτόγνωρες οικονομικές συνθήκες δεν σώζονται ούτε εταιρείες που θα μπορούσαν να εξυγιανθούν.
αντίσταση στην παρακμή
Οι όροι της διαπλοκής επιχειρηματικών συμφερόντων – πολιτικής εξουσίας τίθενται υπό αναδιαπραγμάτευση περίπου από μηδενική βάση, σε μια περίοδο που οι πραγματικότητες του μνημονίου αφήνουν όλο και μικρότερο χώρο στην ανεξαρτησία της γνώμης, στην κριτική έκφραση και στον ουσιαστικό διάλογο για τα πολιτικά διακυβεύματα.
Αντίθετα, όσα ΜΜΕ κατορθώνουν ακόμη να επιβιώνουν εμφανίζουν μια εικόνα σχεδόν ολικής ρήξης με τα συμφέροντα της λαϊκής πλειοψηφίας και ταύτισης με τις επιλογές της πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ. Ουσιαστικά δηλαδή ζούμε μια πλήρη αντιστροφή της αποστολής τους ως αντι-εξουσία, έτσι όπως απλοϊκά έχει διατυπωθεί στην Αμερική: να βολεύει τους κατατρεγμένους και να κατατρέχει τους βολεμένους.Για το λόγο αυτό, η ραγδαία απαξίωση του πολιτικού συστήματος συμπαρασύρει στην αναξιοπιστία τα περισσότερα Μέσα Ενημέρωσης, καθιστώντας ταυτόχρονα την αναζήτηση ανεξάρτητων και εναλλακτικών πηγών πληροφόρησης απολύτως αναγκαία.Σε μια κατάσταση όπου η μαχόμενη δημοσιογραφία είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ, η “φυσική επιλογή” της κρίσης επιτρέπει την επιβίωση στα πλέον “ενσωματωμένα” ΜΜΕ και τους πιο ευάλωτους στην υποταγή δημοσιογράφους, λειτουργώντας με βάση το αξίωμα του Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, “όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας”.
Το δικαίωμα των πολιτών για έντιμη και πραγματική ενημέρωση είναι άρρηκτα δεμένο με το δικαίωμα στην εργασία και στην αξιοπρέπεια των παραγωγών των ειδήσεων, δηλαδή των δημοσιογράφων. Η υποβάθμιση και απαξίωσή τους, αλλά και η υπαγωγή τους όλο και περισσότερο σε καθεστώς “εργασιακής ανασφάλειας”, μαζί με την απειλή της μαζικής ανεργίας, ανοίγουν το δρόμο για μια ελεγχόμενη και εξαρτημένη δημοσιογραφία, όπου έννοιες όπως αυτές της δεοντολογίας και του ερευνητικού και αποκαλυπτικού ρεπορτάζ φαντάζουν σήμερα κενές περιεχομένου.
Η αναγκαστική πολυαπασχόληση των πολλών εξαιτίας των κακοπληρωμένων θέσεων εργασίας (σε αντίθεση με την επιλεκτική και πλούσια αμοιβόμενη πολυαπασχόληση των σταρ της ενημέρωσης) αποτελεί την υλική βάση για οικονομική εξάρτηση-εξαθλίωση και την αναζήτηση θέσης στο σύστημα της διαπλοκής.
Η μέχρι τώρα εμπειρία των νομικών που ειδικεύονται στο άρθρο 99 λέει ότι οι τα δικαστήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ήταν λιγότερο αυστηρά και έκαναν δεκτά αρκετά αιτήματα μέχρι πρόσφατα. Τελευταία, η διαδικασία έχει γίνει πιο αυστηρή και από αυτά τα δικαστήρια, διότι αρκετοί επιχειρηματίες αξιοποιούσαν την νομοθεσία για να κερδίσουν χρόνο. Τίποτα άλλο. Βέβαια, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι υπό αυτές τις πρωτόγνωρες οικονομικές συνθήκες δεν σώζονται ούτε εταιρείες που θα μπορούσαν να εξυγιανθούν.
αντίσταση στην παρακμή
Οι όροι της διαπλοκής επιχειρηματικών συμφερόντων – πολιτικής εξουσίας τίθενται υπό αναδιαπραγμάτευση περίπου από μηδενική βάση, σε μια περίοδο που οι πραγματικότητες του μνημονίου αφήνουν όλο και μικρότερο χώρο στην ανεξαρτησία της γνώμης, στην κριτική έκφραση και στον ουσιαστικό διάλογο για τα πολιτικά διακυβεύματα.
Αντίθετα, όσα ΜΜΕ κατορθώνουν ακόμη να επιβιώνουν εμφανίζουν μια εικόνα σχεδόν ολικής ρήξης με τα συμφέροντα της λαϊκής πλειοψηφίας και ταύτισης με τις επιλογές της πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ. Ουσιαστικά δηλαδή ζούμε μια πλήρη αντιστροφή της αποστολής τους ως αντι-εξουσία, έτσι όπως απλοϊκά έχει διατυπωθεί στην Αμερική: να βολεύει τους κατατρεγμένους και να κατατρέχει τους βολεμένους.Για το λόγο αυτό, η ραγδαία απαξίωση του πολιτικού συστήματος συμπαρασύρει στην αναξιοπιστία τα περισσότερα Μέσα Ενημέρωσης, καθιστώντας ταυτόχρονα την αναζήτηση ανεξάρτητων και εναλλακτικών πηγών πληροφόρησης απολύτως αναγκαία.Σε μια κατάσταση όπου η μαχόμενη δημοσιογραφία είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ, η “φυσική επιλογή” της κρίσης επιτρέπει την επιβίωση στα πλέον “ενσωματωμένα” ΜΜΕ και τους πιο ευάλωτους στην υποταγή δημοσιογράφους, λειτουργώντας με βάση το αξίωμα του Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, “όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας”.
Το δικαίωμα των πολιτών για έντιμη και πραγματική ενημέρωση είναι άρρηκτα δεμένο με το δικαίωμα στην εργασία και στην αξιοπρέπεια των παραγωγών των ειδήσεων, δηλαδή των δημοσιογράφων. Η υποβάθμιση και απαξίωσή τους, αλλά και η υπαγωγή τους όλο και περισσότερο σε καθεστώς “εργασιακής ανασφάλειας”, μαζί με την απειλή της μαζικής ανεργίας, ανοίγουν το δρόμο για μια ελεγχόμενη και εξαρτημένη δημοσιογραφία, όπου έννοιες όπως αυτές της δεοντολογίας και του ερευνητικού και αποκαλυπτικού ρεπορτάζ φαντάζουν σήμερα κενές περιεχομένου.
Η αναγκαστική πολυαπασχόληση των πολλών εξαιτίας των κακοπληρωμένων θέσεων εργασίας (σε αντίθεση με την επιλεκτική και πλούσια αμοιβόμενη πολυαπασχόληση των σταρ της ενημέρωσης) αποτελεί την υλική βάση για οικονομική εξάρτηση-εξαθλίωση και την αναζήτηση θέσης στο σύστημα της διαπλοκής.
Αλλά θέματα που θα βρείτε στην έρευνα είναι:
Πόσα χρήματα άντλησαν οι εταιρείες από το χρηματιστήριο την περίοδο 1999-2000 και πόσο αξίζουν σήμερα.
Πως οι τράπεζες στρεβλώνουν τον υγιή ανταγωνισμό και διαστρεβλώνουν την ανεξαρτησία των ΜΜΕ.
Τα μέσα ενημέρωσης ως εργαλεία άσκησης πολιτικής και οικονομικής εξουσίας και ως δίκτυα σταυροειδών πωλήσεων προϊόντων και υπηρεσιών .
Τί σημαίνει το περιβόητο άρθρο 99 για ιδιοκτήτες και εργαζόμενους;
Πώς να αντισταθούμε στην παρακμή των ΜΜΕ
Πόσα χρήματα άντλησαν οι εταιρείες από το χρηματιστήριο την περίοδο 1999-2000 και πόσο αξίζουν σήμερα.
Πως οι τράπεζες στρεβλώνουν τον υγιή ανταγωνισμό και διαστρεβλώνουν την ανεξαρτησία των ΜΜΕ.
Τα μέσα ενημέρωσης ως εργαλεία άσκησης πολιτικής και οικονομικής εξουσίας και ως δίκτυα σταυροειδών πωλήσεων προϊόντων και υπηρεσιών .
Τί σημαίνει το περιβόητο άρθρο 99 για ιδιοκτήτες και εργαζόμενους;
Πώς να αντισταθούμε στην παρακμή των ΜΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου