mono ...για επίμονους αναγνώστες

Στα περίπτερα και σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία το 4ο τεύχος του περιοδικού των δημοσιογράφων mono magazine.
Στα θέματα του 4ου τεύχους ξεχωρίζουμε:




Το ταμείο που βγήκε μείον / Η οπερέτα της αποκρατικοποίησης με στοιχεία και ονόματα

Ο Χρήστος Ιωάννου παρουσιάζει όλες τις διεργασίες του ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου) από τη σύστασή του ως τώρα, αλλά και την αδιαφάνεια που επικρατεί στις ανακοινώσεις και τις εξελίξεις για το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου.


 Δεν πληρώνω ή δεν έχω; – Της Ντίνας Καράτζιου

Ρεπορτάζ για το προφίλ των πολιτών που δεν πληρώνουν τα χαράτσια. Αδυνατούν ή αντιδρούν; Οι απλήρωτοι λογαριασμοί της ΔΕΗ είναι περίπου οι μισοί από όσους εκδόθηκαν!

 Τρεις πλευρές μιας μαύρης κερδοφορίας – Διατροφή & Αγορές

Ο Γιάννης Μπαμπούλιας εξετάζει μία προς μία τις πλευρές των αιτιών για τα ύψη των τιμών στην αγορά τροφίμων, ώστε να κατανοήσουμε πώς οι προηγούμενες δεκαετίες της «μαύρης κερδοφορίας», μετατράπηκαν σε αυτό που τώρα δεν μπορούμε παρά να αποκαλέσουμε «μαύρη αισχροκέρδεια».

Ένα χρήσιμο ανάγνωσμα (ειδικά για την Ελευθεροτυπία) ενόψει του άρθρου 99.

Αποσπάσματα από την μεγάλη έρευνα του ΜΟΝΟ για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης(ΜΜΕ).

(αναδημοσίευση από το mono )

Το mono στο δεύτερο τεύχος του παρουσιάζει και μια διαχρονική έρευνα για την πορεία των μέσων μαζικής ενημέρωσης στην Ελλάδα. Οι συνάδελφοι Χρήστος Ιωάννου, Τάσος Τσακίρογλου και Επιστήμη Μπινάζη, ασχολήθηκαν με θέματα, τα οποία συζητιούνται καθημερινά από τους πολίτες αλλά γράφονται και ακούγονται ελάχιστα από τα ίδια, κυρίως τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Στο mono μιλάει και η Anne Cecile Robert της Le MondeDiplomatique, η οποία επισημαίνει ότι η ελευθερία της ενημέρωσης είναι σε κίνδυνο, αλλά χαρακτηρίζει πολύ ενθαρρυντικό το φαινόμενο της δημιουργίας ανεξάρτητων μέσων.

Οι δημοσιογράφοι και ο έλεγχος της εξουσίας
Ρεπορτάζ φάντασμα

Άντλησαν 564 εκατ. ευρώ σε έξι μήνες από το Χρηματιστήριο και μετρούσαν αξίες 2,8 δις. ευρώ την εποχή της φούσκας 1999-2000. Τώρα αξίζουν 117 εκατ. ευρώ!

Ο χώρος του τύπου προσέλκυσε (και προσελκύει διαχρονικά) διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα τα οποία επένδυσαν μεγάλα ποσά προκειμένου να έρθουν σε επαφή με το πολιτικό σύστημα, αλλά και να χειραγωγήσουν τον τύπο. Άλλωστε είναι καταγεγραμμένο γεγονός ότι οι μεγάλες επενδύσεις στον τύπο, οι πολυδάπανες προσφορές δεν μεταφράζονται σε επιχειρηματικά κέρδη. Αντίθετα, εξυπηρετούν άλλους στόχους.

Η κρίση δεν ξέσπασε σήμερα στα ΜΜΕ. Σοβεί εδώ και χρόνια από τη διογκούμενη διαπλοκή, επιχειρηματική και πολιτική, την υποβάθμιση της ποιότητας, την υπεροψία, την έλλειψη διορατικότητας και την λανθασμένη στρατηγική μη ενσωμάτωσης τεχνολογικών μέσων. Και τέλος την έλλειψη υγιούς ανταγωνισμού.
Στο χώρο των ΜΜΕ δεν λειτουργούν υγιώς πολλά πράγματα. Από το γιατί μια τράπεζα χρηματοδοτεί ένα μέσο ενημέρωσης, μέχρι το πώς και που κατευθύνεται η κρατική και ιδιωτική διαφήμιση. Ακόμα για το εάν τηρούνται ή όχι οι σχετικοί νόμοι, που ρυθμίζουν α) θέματα τύπου, β) εργασιακές σχέσεις και γ) εταιρική και χρηματιστηριακή νομοθεσία.
Πολλά μέσα στήθηκαν χωρίς ουσιαστικό αποκλειστικό περιεχόμενο, αλλά με φθηνές ή ακριβές προσφορές άλλων προϊόντων διότι είχαν προνομιακή σχέση με το τραπεζικό, πολιτικό ή και επιχειρηματικό σύστημα. Τελευταία δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται μέσα ενημέρωσης από τα «κλεμμένα» λεφτά των τραπεζών. Το φαινόμενο δεν το αγγίζει ούτε η πολιτεία ούτε η ανεξάρτητη δικαιοσύνη!

περι αποδοτικότητας

Όταν η εταιρεία Πήγασος Εκδοτική Α.Ε. διάβαινε την πόρτα του Χρηματιστηρίου στις αρχές του 2000, ο τότε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, Θεόδωρος Καρατζάς μιλούσε για μία «εξαιρετική επενδυτική ευκαιρία». Ο κ. Καρατζάς είχε προβεί σε αυτή τη δημόσια δήλωση στην κεντρική παρουσίαση της επιχείρησης προς το επενδυτικό κοινό για να προωθήσει τα συμφέροντα του πελάτη του και της τράπεζας, η οποία ήταν ανάδοχος στην έκδοση, δηλαδή έπαιρνε αμοιβή από την πώληση των μετοχών της Πήγασος στο επενδυτικό κοινό.

Η εταιρεία Πήγασος δεν επιβεβαίωσε ποτέ τον χαρακτηρισμό που έδωσε ολόκληρος διοικητής της Εθνικής Τράπεζας. Η μετοχή δεν «μεγαλούργησε» με εξαίρεση την σύντομη περίοδο της χρηματιστηριακής φούσκας. Ούτε η εταιρεία ήταν ποτέ μεταξύ αυτών, που θαυμάζουν οι επενδυτές για την αποδοτικότητά τους.

Διαβάστε τα, στηρίξτε τα...

Διαβάστε στο UNFOLLOW #3. 

Διαβάστε στο MONO που κυκλοφορεί. 

Άντεξαν και βρίσκονται στα περίπτερα. 

Δυο ανεξάρτητες δημοσιογραφικές εκδόσεις, από συντάκτες χωρίς εξαρτήσεις οικονομικές, άντεξαν στο περίπτερο και ήδη κυκλοφορούν το 3ο και 2ο φύλλο τους.

Ανεξάρτητα διαφωνιών ή ενστάσεων, διαβάζουμε, στηρίζουμε τις εκδόσεις. Έτσι κι αλλιώς οι διαφωνίες προϋποθέτουν  διάλογο και τροφή για σκέψη και προβληματισμό. Και τα περιοδικά, το "Unfollow" και το "Mono" τα προσφέρουν άφθονα.