Του Κωνσταντίνου Παπαβασιλόπουλου
Από τη στήλη Μεταβατικά στο περιοδικό Digital Tv Info
Συνεχίζοντας την ενδιαφέρουσα διαδρομή μας στο τηλεοπτικό γίγνεσθαι κάποιων γειτονικών χωρών, μετά την Ιταλία και την Τουρκία, θα ασχοληθούμε με την Ισπανία. Η περίπτωση της Ισπανίας διαφοροποιείται από τις προηγούμενες, καθώς μπορεί να υπάρχουν σημαντικές ομοιότητες με την Ελλάδα (πάντα αναφερόμενοι στα τηλεοπτικά), εντούτοις υπάρχουν και ουσιαστικές διαφορές. Πάντως η αρχή είναι κοινή και στην Ισπανία όπως και στην Ελλάδα. H τηλεόραση είναι παιδί της... δικτατορίας.
Στη χώρα της Ιβηρικής η πρώτη τηλεοπτική εκπομπή έγινε τον Οκτώβριο του 1956 στη Μαδρίτη, την εποχή που η χώρα βρισκόταν κάτω από τη δικτατορία του στρατηγού Φράνκο. Έως το 1964 η τηλεόραση είχε επεκταθεί σε όλη τη χώρα, εγχείρημα ιδιαίτερα απαιτητικό από τεχνικής άποψης, αφού η Ισπανία έχει σχεδόν πενταπλάσια έκταση από την Ελλάδα και δύσκολο γεωγραφικό ανάγλυφο με πολλές ορεινές περιοχές.
Το τηλεοπτικό πρόγραμμα της δημόσιας τηλεόρασης, της Radio Television Espanola (RTVE) ήταν αυστηρά λογοκριμένο έως το 1975, όταν ο θάνατος του Φράνκο επαναφέρει τη χώρα στη δημοκρατία. Το διοικητικό συμβούλιο της RTVE ελεγχόταν από τους στρατιωτικούς (κάτι αντίστοιχο γινόταν και με τη δική μας ΕΡΤ επί χούντας) και κάθε εκπομπή έπρεπε να απηχεί την πίστη και αφοσίωση στο ιδεολόγημα του Φράνκο περί εθνικο-καθολικισμού (κάτι αντίστοιχο με το Ελλάς-Ελλήνων-Χριστιανών).
Όμως όλα αυτά αλλάζουν και το νέο σύνταγμα του 1978 όπως και ο νέος νόμος για το ράδιο και την τηλεόραση του 1980 επιτρέπουν την ίδρυση καναλιών από τις αυτόνομες περιφέρειες (στην Ισπανία οι περιφέρειες όπως π.χ. η Καταλονία, η Ανδαλουσία, η χώρα των Βάσκων κλπ. απολαμβάνουν σημαντική αυτονομία σε αρκετούς τομείς πολιτικής όπως η εκπαίδευση, υγεία, περιβάλλον κ.ά.).
Από τη στήλη Μεταβατικά στο περιοδικό Digital Tv Info
Συνεχίζοντας την ενδιαφέρουσα διαδρομή μας στο τηλεοπτικό γίγνεσθαι κάποιων γειτονικών χωρών, μετά την Ιταλία και την Τουρκία, θα ασχοληθούμε με την Ισπανία. Η περίπτωση της Ισπανίας διαφοροποιείται από τις προηγούμενες, καθώς μπορεί να υπάρχουν σημαντικές ομοιότητες με την Ελλάδα (πάντα αναφερόμενοι στα τηλεοπτικά), εντούτοις υπάρχουν και ουσιαστικές διαφορές. Πάντως η αρχή είναι κοινή και στην Ισπανία όπως και στην Ελλάδα. H τηλεόραση είναι παιδί της... δικτατορίας.
Στη χώρα της Ιβηρικής η πρώτη τηλεοπτική εκπομπή έγινε τον Οκτώβριο του 1956 στη Μαδρίτη, την εποχή που η χώρα βρισκόταν κάτω από τη δικτατορία του στρατηγού Φράνκο. Έως το 1964 η τηλεόραση είχε επεκταθεί σε όλη τη χώρα, εγχείρημα ιδιαίτερα απαιτητικό από τεχνικής άποψης, αφού η Ισπανία έχει σχεδόν πενταπλάσια έκταση από την Ελλάδα και δύσκολο γεωγραφικό ανάγλυφο με πολλές ορεινές περιοχές.
Το τηλεοπτικό πρόγραμμα της δημόσιας τηλεόρασης, της Radio Television Espanola (RTVE) ήταν αυστηρά λογοκριμένο έως το 1975, όταν ο θάνατος του Φράνκο επαναφέρει τη χώρα στη δημοκρατία. Το διοικητικό συμβούλιο της RTVE ελεγχόταν από τους στρατιωτικούς (κάτι αντίστοιχο γινόταν και με τη δική μας ΕΡΤ επί χούντας) και κάθε εκπομπή έπρεπε να απηχεί την πίστη και αφοσίωση στο ιδεολόγημα του Φράνκο περί εθνικο-καθολικισμού (κάτι αντίστοιχο με το Ελλάς-Ελλήνων-Χριστιανών).
Όμως όλα αυτά αλλάζουν και το νέο σύνταγμα του 1978 όπως και ο νέος νόμος για το ράδιο και την τηλεόραση του 1980 επιτρέπουν την ίδρυση καναλιών από τις αυτόνομες περιφέρειες (στην Ισπανία οι περιφέρειες όπως π.χ. η Καταλονία, η Ανδαλουσία, η χώρα των Βάσκων κλπ. απολαμβάνουν σημαντική αυτονομία σε αρκετούς τομείς πολιτικής όπως η εκπαίδευση, υγεία, περιβάλλον κ.ά.).