H ψηφιακή διαπλοκή και τα κουλουβάχατα των θεσμών

Από το DigitalTVinfo που κυκλοφορεί στα περίπτερα 

Editorial 

Θα έπρεπε να το περιμένουμε. Όσα δεν έγιναν μέσα σε πέντε χρόνια, πρέπει να γίνουν, αν τελικά γίνουν, σε δέκα μήνες. Για την οριστική παύση της αναλογικής τηλεόρασης ο λόγος που με υπουργική απόφαση ορίστηκε στο τέλος του περασμένου Αυγούστου για τον Οκτώβριο του 2014.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί πως στην Ελλάδα όλα γίνονται τελευταία στιγμή με έναν εντελώς ελληνικό τρόπο, άρα δεν υπάρχει κάτι περίεργο και για την ψηφιακή μετάβαση. Μόνο που εδώ μιλάμε για τον απόλυτο κλαυσίγελο των πολιτικών και τηλεοπτικών επιχειρηματικών συμφερόντων.

Από τις αρχές του περασμένου Ιουλίου (για να επιβεβαιωθούμε πως όλα στο χώρο της αγοράς των media γίνονται Καλοκαίρι) άρχισαν οι παρεμβάσεις –σκούπα των αρμοδίων θεσμικών αρχών. Παρεμβάσεις που γίνονται ανάποδα, από το τέλος προς την αρχή. Γεγονός που αποδεικνύει πως οι όποιες διαδικασίες είναι για τα «μάτια του κόσμου», για να μην έχουν να γκρινιάξουν οι Ευρωπαίοι και η Κομισιόν. Πώς το κράτος, η κυβέρνηση, οι ιθύνοντες έχουν ήδη αποφασίσει ποιος θα πάρει το φάσμα ευρυεκπομπής. Πριν λοιπόν ανακοινωθεί ο περιβόητος διαγωνισμός για τον οποίο είναι λίγο-πολύ υποχρεωμένη η χώρα, εκδόθηκε πλειάδα υπουργικών αποφάσεων και Κανονισμών.

Βγήκε η υπουργική απόφαση με την οποία δίνονται στη ΝΕΡΙΤ η οποία δεν λειτουργεί αλλά ΘΑ λειτουργήσει στο μέλλον στη θέση της ΕΡΤ, δυο πολυπλεξίες με συγκεκριμένους διαύλους σε 34 allotments τα οποία είχαν οριστεί με άλλη υπουργική απόφαση τον Ιούνιο. Τον Αύγουστο δημοσιοποιείται η απόφαση της ΕΕΤΤ για τις κεραίες στις οποίες δεν χρειάζονται άδεια εγκατάστασης και εντάσσει σε αυτές και τους gap fillers της ψηφιακής τηλεόρασης. Τους οποίους τους αναθέτει απευθείας στους παρόχους δικτύου που επίσης ΘΑ κερδίσουν το ψηφιακό φάσμα. Κάπου χωμένη σε διάταξη άλλου νόμου υπάρχει ρύθμιση με την οποία οι δήμοι στις περιφέρειες της χώρας θα είναι υποχρεωμένοι να αναλαμβάνουν το κόστος εγκατάστασης των gap fillers, τους οποίους όμως υποχρεωτικά θα αναλαμβάνει ο πάροχος δικτύου. 

Λίγες μέρες αργότερα εκδίδεται άλλη υπουργική απόφαση με την οποία αλλάζει το χρονοδιάγραμμα της ψηφιακής μετάβασης ως προς την αρχή του, όπως επίσης και η κατανομή των 34 allotments  στην Ελλάδα. Άρα απαιτείται άλλη μια απόφαση που θα διορθώνει(!) την απονομή του φάσματος για τη ΝΕΡΙΤ. Στο τέλος Σεπτεμβρίου εκδίδεται η τελευταία υπουργική απόφαση με την οποία καθορίζονται οι όροι του διαγωνισμού (διαβάστε και στα ρεπορτάζ του transmitter) με την οποία οι άδειες στους παρόχους δικτύου θα είναι 15ετούς διάρκειας.

Στο εύλογο ερώτημα-ένσταση που τέθηκε στη Διαβούλευση της περασμένης Άνοιξης από τους συμμετέχοντες πως κανείς εχέφρων επιχειρηματίας που θέλει να επενδύσει στην ανάπτυξη ψηφιακού επίγειου δικτύου, δεν μπορεί να το κάνει εάν δεν γνωρίζει πόσους και ποιους πελάτες, «παρόχους δικτύου» δηλαδή θα έχει, η κυβέρνηση βρήκε πάλι τη λύση. Έφερε στη Βουλή μια διάταξη με την οποία «νομιμοποιεί» προσωρινά τα «παράνομα» μη αδειούχα τηλεοπτικά κανάλια για να μπορούν να γίνουν «πελάτες» των δικτύων. Με αυτή τη διάταξη έκλεισε ο κύκλος των θεσμικών παρεκτροπών για τη μετάβαση από την αναλογική στην ψηφιακή διαπλοκή.

Όμως...Όμως και πάλι η ψηφιακή μετάβαση είναι στον αέρα! Το Συμβούλιο της Επικρατείας δυο μέρες μετά τη ρύθμιση που επινόησε και επέβαλλε θεσμικά η κυβέρνηση Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ ανακοινώνει την απόφαση του. Η σύνθεση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης είναι οριστικά παράνομη! Στο βρόντο πήγε η ρύθμιση που πέρασε σιωπηλά και χωρίς μεγάλο ντόρο κάποια στιγμή μέσα στο Καλοκαίρι για ανανέωση της θητείας του ΕΣΡ για τους επόμενους έξι μήνες. Η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε πως οι συνεχείς ανανεώσεις της θητείας των μελών ανεξάρτητων αρχών έχουν ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο του Συντάγματος. Πρακτικά το ΕΣΡ δεν μπορεί πια να δώσει βεβαιώσεις ψηφιακής πληρότητας προγράμματος για τους τηλεοπτικούς σταθμούς ώστε να γίνουν «πελάτες» των παρόχων δικτύου. Και η λήξη της θητείας του προέδρου της ΕΕΤΤ δημιουργεί επίσης πρόβλημα για την ανακοίνωση του διαγωνισμού.

Ένα χρόνο πριν την δεσμευτική ημερομηνία του οριστικού switch off του αναλογικού τηλεοπτικού σήματος, τι απομένει στο πολιτικό σύστημα το οποίο δημιούργησε τους κανόνες της προσωρινής παρανομίας στην ιδιωτικής τηλεόρασης, υπέθαλψε και συμμετείχε σε φαινόμενα τηλεοπτικής διαπλοκής,  να κάνει; Το πιθανότερο να παραδώσει το ψηφιακό φάσμα με μια Πράξη νομοθετικού Περιεχομένου!