Παρακράτος, όπως λέμε κράτος

Φύσσας-Λαμπράκης. Δύο υποθέσεις με απίστευτες ομοιότητες

Αναδημοσίευση από το  aristeroblog 

Ποιός οργάνωσε τη δολοφονία που έκανε η Χρυσή Αυγή;

Και τότε και τώρα υπάρχουν φασιστικές-παρακρατικές ομάδες που αντιπαρατίθενται στο "πεζοδρόμιο¨ με τις αριστερές πολιτικές δυνάμεις και το κίνημα.

Και τότε και τώρα, οι ομάδες αυτές έχουν "αρχηγούς" που βγάζουν το παντεσπάνι τους με σκοτεινούς τρόπους. Αλλά και οπαδούς που συνιστούν μια αγέλη, η οποία συντηρείται με χαρτζιλίκια από θελήματα και συγκροτούνται στη βάση της ψυχολογικής αναφοράς τους σε μια στενή συλλογικότητα.

Παρακράτος: Το κράτος σε παράνομη δράση

Ανάμεσα σε αυτούς κυκλοφορούν και κρατικοί υπάλληλοι με δυσδιάκριτα -φυσικά- εισοδήματα που έχουν στρατολογηθεί από το κοινό έγκλημα κι εκτελούν τις "ειδικές αποστολές". Οι τύποι αυτοί έχουν περιφερειακή σύνδεση με τις φασιστικές ομάδες και μια μόνιμη παρουσία στις εκδηλώσεις τους. Αυτό είναι αναγκαίο για να αποτελούν προσφιλή πρόσωπα ανάμεσα στα μέλη των οργανώσεων αυτών, να θεωρούνται από αυτούς "δικοί" τους για να μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα μέσα στις γραμμές τους κατά τη διάρκεια των "επεισοδίων".



Και τότε και τώρα, η επιλογή των χειρουργικών χτυπημάτων δεν ήταν υπόθεση των παρακρατικών αλλά του κράτους και της "καθωσπρέπει" πολιτικής ηγεσίας.

Και τότε και τώρα, παρόλο που το σκηνικό "στήθηκε" για να θυμίζει "δυστύχημα" στα πλαίσια μιας συμπλοκής "οπαδών", η επιλογή του θύματος μόνο τυχαία δεν ήταν.

Και τότε και τώρα, η δολοφονία αυτή, εκτός από χαρακτήρα εκφοβισμού των κοινωνικά ενεργών ανθρώπων, είχε και σημαντικές παράπλευρες πολιτικές παρενέργειες που βολεύουν τους "επίσημους" πολιτικούς εκπροσώπους του αστικού πολιτικού συστήματος.

Και τότε και τώρα το κανονικό κράτος είχε οργανώσει, προετοιμάσει, στρατολογήσει και "συντονίσει" όλους αυτούς για να επιτευχθούν οι παραπάνω στόχοι.

Ένας φόνος με παρουσία της αστυνομίας, άψογα οργανωμένος

Κάποιοι χρυσαυγίτες εντοπίζουν κάποιους αριστερούς και λογομαχούν, μάλλον χαλαρά.

Οι χρυσαυγίτες ειδοποιούν τους αρχηγούς κι αυτοί κινητοποιούν τον τραμπούκικο όχλο για να κάνουν επίδειξη δύναμης. Το ίδιο πράγμα είχαν κάνει και λίγες μέρες νωρίτερα με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ.

Αυτήν όμως τη φορά, ο τραμπουκισμός δεν είναι τυφλός. Ο Φύσσας είναι γνωστός αριστερός και αντιφασίστας, με φανερή, δημόσια, μαχητική δράση. Ένας παράλληλος μηχανισμός ενεργοποιείται.

Ο δολοφόνος ενημερώνεται να πάει να κάνει τη δουλειά του. Δεν αποτελεί μέρος της "παρέας" των τραμπούκων, που δρα επιτόπου, εκείνη τη στιγμή. ’’Έρχεται’’ από αλλού, υποτίθεται ανεξάρτητα. Δεν έρχεται για να τραμπουκίσει. Έρχεται για να σκοτώσει. Δεν ενημερώθηκε τυχαία από τα SMS. Ο τύπος είναι εκπαιδευμένος δολοφόνος. Έχει σκοτώσει πολλές ακόμα φορές. Η τεχνική του τον προδίδει.

Όπως ανάμεσα στον όχλο που έβριζε τον Λαμπράκη εμφανίστηκε ο Γκοτζαμάνης με το τρίκυκλο για να χτυπήσει και να σκοτώσει, έτσι και τώρα. Ο τύπος έρχεται με το αυτοκίνητό του. Για να αποφύγει να χάσει χρόνο οδηγεί το αυτοκίνητό του ανάποδα στο δρόμο. Κατεβαίνει οπλισμένος, ρωτάει εάν βρίσκεται στη σωστή συμπλοκή, μαχαιρώνει ΜΟΝΟ αυτόν που είχε εντολή και πάει να φύγει.

Δεν ήταν σε βρασμό ψυχής και δε φοβόταν τη σύλληψη. Είναι φανερό ότι αυτός ο άνθρωπος είχε λάβει ισχυρές εγγυήσεις για την προσωπική του ασφάλεια κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του. Τέτοιες δε μπορεί να του δώσει η Χρυσή Αυγή. Αυτές τις δίνει αποκλειστικά το κράτος.

Όπως και τότε έτσι και τώρα η αστυνομία είχε προετοιμαστεί να "διευκολύνει" το δολοφονικό χτύπημα. Η διάταξή της ήταν γνωστή στους δολοφόνους κι υπήρχε αρκετή ιδεολογική προετοιμασία, έτσι ώστε η αστυνομία να θεωρεί περισσότερο εχθρούς το Λαμπράκη και το Φύσσα παρά τον αλαλάζοντα φασιστικό όχλο. Φυσικά δε μπορεί κανείς να δώσει εντολές στους αστυνομικούς να συνεργαστούν σε ένα έγκλημα και πάντα υπάρχει ο κίνδυνος κάποιος χαζός κρατικός λειτουργός να επιδείξει βλακώδη ευσυνειδησία και να εκθέσει τους σκοτεινούς κρατικούς μηχανισμούς.

Πολλές φορές πάει η στάμνα για νερό. Μια φορά σπάει…

"Ε, όχι και μαχαίρια!"

Τότε ήταν ο δικαστής Σαρτζετάκης. Αυτή τη φορά το ρόλο αυτό τον είχε η αστυνομικός που συνέλαβε (κατά παράβαση καθήκοντος) το δολοφόνο. Η προετοιμασία της ήταν "ελλιπής". Προδόθηκε όταν αφού παρακολούθησε απαθής όλη τη διαδικασία του τραμπούκικου εκφοβισμού ως δικαιολογημένη και κοινωνικά αναγκαία πράξη, θεώρησε ότι το μαχαίρωμα ήταν απλά μια μάλλον υπερβολική έκφραση της. Του είπε λοιπόν "ε, όχι και μαχαίρια". Και τον συνέλαβε. Σωστά. Το να σπάνε στο ξύλο 50 τραμπούκοι δύο ανθρώπους δεν είναι παράνομη πράξη. Το μαχαίρωμα όμως είναι.

Το αστείο όμως είναι ότι ακριβώς η σύλληψη του δράστη δείχνει ότι η αστυνομία δεν ήταν ανίκανη να επέμβει -όπως λένε- γιατί οι τραμπούκοι ήταν δήθεν "πολλοί". Η αστυνομία δεν επενέβαινε γιατί δεν θεωρούσε ότι αυτό ήταν "παρανομία", ούτε την ενοχλούσε.. Μόλις έγινε κάτι που ξεπέρασε τα όριά της "δικής της νομιμότητας", ίσως επειδή φοβήθηκε πλέον το ‘’μπλέξιμο’’, ίσως τυχαία, ίσως επειδή βρέθηκε μια γυναίκα που κάποια παραπάνω σχέση έχει με την ανθρώπινη ζωή, έγινε πανεύκολα η σύλληψη.

Μη μας κάνει εντύπωση. Το τυχαίο, κάθε φορά επιβεβαιώνει τη γενικότητα και δεν την αναιρεί. Αποτελεί μέρος της κανονικότητάς της.

Στόχος η περιστολή των κοινωνικών αγώνων

Τα οφέλη του "καθώς πρέπει" αστικού σκηνικού είναι πολύπλευρα.

Η δολοφονία συνιστά ένα αποφασιστικό αντιπερισπασμό απέναντι σε ένα ογκούμενο απεργιακό κίνημα. Οι απεργίες, οι μεγαλειώδεις πρωινές απεργιακές κινητοποιήσεις θάφτηκαν κάτω από το βάρος της στυγερής δολοφονίας. Μόνο παραγγελία θα γινόταν με τέτοιο θαυμαστό συγχρονισμό. Ο στόχος είναι να ανατραπεί και να ηττηθεί η τάση για κοινωνική και πολιτική αντίσταση. Και όχι μόνο στους καθηγητές. Δεν είναι καθόλου τυχαίος ο χρόνος.

Όσοι από την οικονομική ολιγαρχία και τα ευρωπαϊκά αφεντικά αναρωτιούνται αν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις θαρραλέες να συγκρουστούν και να πατάξουν κοινωνικές αντιδράσεις που ξεπερνούν τα όρια του συμβολικού, σίγουρα πήραν μια θετική απάντηση.

Η Χ.Α. ακολουθώντας έναν ανεξάρτητο δρόμο διεκδικεί από τον αστικό κόσμο μέρος της εξουσίας. Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος αμφισβητεί την αστική και ευρωπαϊκή επικυριαρχία, αλλά όμως αυτό δε σημαίνει ότι ο μεταξύ τους πόλεμος για τη νομή της εξουσίας είναι λιγότερο κτηνώδης ή ότι δεν είναι πραγματικός.

Μας κάνει εντύπωση;

Στο οικονομικό πεδίο η αστική τάξη συγκροτεί ενιαία δύναμη απέναντι στην εργατική τάξη, αλλά ο ανταγωνισμός των μερίδων της είναι κάτι παραπάνω από ανελέητος. Και στο πολιτικό πεδίο, δεν λείπουν οι αντιθέσεις.

Χρυσή Αυγή: Με ‘’Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών’’

Το βαθύ ελληνικό κράτος χρησιμοποίησε τη νεο-ναζιστική συμμορία.

Ταυτόχρονα έχτισε τις προϋποθέσεις της παγίδευσής της. Ακολουθώντας τα ίχνη των τηλεφωνικών συνομιλιών, τα οποία η ΕΥΠ σίγουρα διαθέτει, μπορεί να αποδείξει οποιαδήποτε στιγμή ότι ο δολοφόνος, παρόλο που αποτέλεσε τον τελευταίο αποδέκτη μιας (παρα) κρατικής εντολής, ειδοποιήθηκε μέσα από το δίκτυο της Χρυσής Αυγής. Οι εισβολές στα γραφεία της ΧΑ είναι στην ίδια γραμμή.

Επισήμως, δε θα βρεθεί τίποτα σημαντικό. Αλλά, πολλά θα κρατηθούν σε συρτάρι και θα επιδειχθούν αναλόγως. Προφανώς αυτά τα στοιχεία δεν θα έρθουν στο φως. Απλά θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εκβιάσουν με ποινικές ευθύνες την ηγετική ομάδα τη συμμορίας, να την σύρουν σε βολικούς, για το κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό, δρόμους και -φυσικά- να την χαλιναγωγήσουν για να την χρησιμοποιήσουν σα μηχανισμό κρούσης κάτω από τις δικές τους -πλέον- οδηγίες.

Ας μην παραξενευτούμε εάν η Χ.Α. εμφανιστεί ξαφνικά π.χ. στα σχολεία για να στηρίξει "έμπρακτα" τους απεργοσπάστες ή για να "σπάσει" κάποια μαθητική κατάληψη.

Ποιός ο εκτελεστής και ποιός ο δολοφόνος;

Ας μην ξεχνάμε. Τον Λαμπράκη τον ''καθάρισε'' ένας Γκοτζαμάνης. Από ιστορική και πολιτική άποψη, είμαστε πλέον όλοι πεισμένοι ότι τον θάνατο τον αποφάσισε και τον παρήγγειλε ο Καραμανλής. Ακριβέστερα το βαθύ αστικό κράτος, μέσα από τους παράνομους μηχανισμούς του.

Ας μη γελιόμαστε. Το Φύσσα τον εκτέλεσε η συμμορία του Μιχαλολιάκου. Τον σκότωσε όμως στην ουσία αυτό που αντιπροσωπεύει και οδηγεί ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος. Είδατε πόσο έτοιμος ήταν ο Λαζαρίδης; Η διαφορά με την υπόθεση Λαμπράκη, είναι ότι ο εκτελεστής δεν είναι απλός πληρωμένος, έχει και κομματική πολιτική ταυτότητα της νεο-ναζιστικής οργάνωσης (άσχετα αν αυτή ‘’δε θα βρεθεί’’ ποτέ), που δρα με ''Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών''.