Πριν και μετά το λουκέτο στην ΕΡΤ, η μαύρη πολιτική ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κατέστρεφε την κρατική τηλεόραση

Η ΕΡΤ από τα μέσα, πριν και μετά την 11η Ιουνίου

Του Νάσου Μπράτσου, μέλος του γενικού συμβουλίου της ΠΟΕΣΥ.
Εργαζόμενος στην ιστοσελίδα της ΕΡΤ www.ert.gr και μετά την 11η Ιουνίου που την «κατέβασε» η κυβέρνηση στο www.ertopen.com

Το 2009, που επίσης στην κυβέρνηση ήταν η ΝΔ, η ΕΡΤ αριθμούσε (πάντα σε πανελλαδικό επίπεδο) περίπου 5.300 εργαζόμενους. Τον Ιούνιο του 2010 δεν ανανεώθηκε η σύμβαση 1.300 συμβασιούχων, ενώ λίγους μήνες πριν το Δεκέμβρη 2009 – Ιανουάριο 2010 δεν είχε ανανεωθεί η σύμβαση άλλων 80. Παράλληλα με τους κανονικούς ρυθμούς συνταξιοδότησης ο συνολικός αριθμός των εργαζομένων στην ΕΡΤ την ημέρα που ανακοινώθηκε το κλείσιμο ήταν περίπου 2.655.Αν συνέχιζε απρόσκοπτα τη λειτουργία της, μέσα στον επόμενο χρόνο θα έφευγαν με σύνταξη άλλοι 500 με 600.
Η μείωση του αριθμού των εργαζομένων δημιούργησε ασφυκτικές εργασιακές πιέσεις, με αποτέλεσμα τα οφειλόμενα ρεπό την ημέρα του κλεισίματος, να πλησιάζουν τις 22.000 !!
Παράλληλα είχαν αρχίσει να εμφανίζονται σύνδρομα εργασιακής κόπωσης (τενοντίτιδες, αυχενικά σύνδρομα, δερματοπάθειες από άγχος, υπερκοπώσεις, κλπ).
Eίναι χαρακτηριστικό, ότι στην τηλεόραση της ΝΕΤ, τους τελευταίους μήνες πριν ανακοινωθεί το κλείσιμο, είχε μείνει μόνο ένας (01) ελεύθερος ρεπόρτερ.
Την ίδια ώρα οι συνεχείς περικοπές έφεραν την ΕΡΤ να έχει σημαντικό πλεόνασμα, από το οποίο μέρος του πήγε με απόφαση της κυβέρνησης, στην ενίσχυση ιδιωτών για επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Οι μισθοί των εργαζόμενων της ΕΡΤ με ΣΣΕ που είχε λήξει το 2008 και δεν είχε ανανεωθεί (ενώ παράλληλα ήταν από τις χαμηλότερες ΣΣΕ στα ΜΜΕ) είχαν υποστεί περικοπές με αποτέλεσμα το απολεσθέν εισόδημα να είναι της τάξης του 33,3% σε σχέση με τις ετήσιες αποδοχές του 2008.
Golden Boys
Μέχρι το 2010, το έτος εισόδου στο μνημόνιο, η διοίκηση της ΕΡΤ εφάρμοζε διαφορετική πολιτική στις αμοιβές των διευθυντικών στελεχών, ενώ συχνά έδινε και Bonus επίτευξης στόχων στον ίδιο της τον εαυτό. Επίσης υπήρχε και το φαινόμενα να εγγράφονται ανύπαρκτες υπερωρίες σε συγκεκριμένα πρόσωπα, καθώς και συγκεκριμένα στελέχη να μην εμφανίζονται στην εργασία τους για χρόνια, χωρίς να επιδιώκουν να τους αναζητήσουν οι υπεύθυνοι. Την ίδια ώρα ο απλός μισθωτός κόσμος εργάζονταν ανελλιπώς και φιλότιμα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι οι ετήσιες απολαβές του προέδρου της ΕΡΤ ήταν 347.659,98 ευρώ, όταν ένας μέσος μισθός απλού εργαζόμενου στην ΕΡΤ με 20-30 χρόνια δουλειάς και δύο παιδιά κυμαίνονταν από 1300-1500 ευρώ καθαρά.
Επίσης πολλοί εργαζόμενοι στην ΕΡΤ ήταν για χρόνια συμβασιούχοι έργου και όταν με το Προεδρικό Διάταγμα 164 έγιναν συμβασιούχοι εργασίας αορίστου χρόνου, υπήρξαν από την ΕΡΤ αρνήσεις αναγνώρισης της προϋπηρεσίας σε αρκετούς, όπως και άρνηση καταβολής μισθολογικών διαφορών σε όσους όταν ήταν συμβασιούχοι αμείβονταν με ποσά κάτω από τη ΣΣΕ, με αποτέλεσμα να εκκρεμούν δικαστήρια, ενώ αρκετοί εντάχτηκαν στο μισθολόγιο σε χαμηλότερα κλιμάκια, με αποτέλεσμα να χάσουν χρήματα.

Όσοι από τα στελέχη της ΕΡΤ (πάντα με πολιτική – κυβερνητική κάλυψη) απολάμβαναν υψηλότατες αποδοχές, συχνά εμφανίζονταν στα δικαστήρια σαν μάρτυρες υπέρ της ΕΡΤ, όταν συμβασιούχοι έκαναν ασφαλιστικά μέτρα για να συνεχίσουν να εργάζονται, ή όταν τα συνδικάτα των ΜΜΕ έκαναν απεργίες. Άλλο ένα κόλπο για να «τραβηχτεί» κάποιος (ιδιαίτερα αν ήταν από το εκάστοτε φιλοκυβερνητικό στρατόπεδο) από το επίπεδο του απλού μισθωτού σε golden καταστάσεις, ήταν μέχρι το 2010 η λεγόμενη «αποκλειστική σύμβαση», με αποδοχές που το ύψος τους ήταν εισήγηση του προϊσταμένου και ενέκρινε το ΔΣ και συνήθως ήταν πολύ πάνω από τη ΣΣΕ, με αντάλλαγμα να μην έχει δικαίωμα ο έχων την αποκλειστική σύμβαση να εργαστεί οπουδήποτε αλλού, ενώ οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στο ενδεχόμενο δεύτερης εργασίας, κατέθεταν αίτηση παράλληλης απασχόλησης και αν γίνονταν δεκτή από το ΔΣ της ΕΡΤ, τότε το έπρατταν.
Από το 2010 το καθεστώς των ειδικών συμβάσεων» (σύμβουλοι και Προσωπικό Ειδικών Θέσεων – ΠΕΘ) κατέβασε το πλαφόν των συμβάσεων αυτών στις 3.500 ευρώ το μήνα.

Και έτσι όμως εμφανίστηκε το φαινόμενο να υπογράφουν μερικοί τέτοιες συμβάσεις και να μην εμφανίζονται ποτέ, ή να παίρνουν αποσπάσεις, όπως πχ πολιτεύτρια της ΝΔ από την περιοχή του κυβερνητικού εκπροσώπου, που τοποθετήθηκε σαν υπεύθυνη του τμήματος δημοσίων σχέσεων της ΕΡΤ και αποσπάστηκε στο γραφείο του κ. Κεδίκογλου. Ακολούθως πρωθυπουργικοί κουμπάροι, αποτυχόντες πολιτευτές, κομματικοί φίλοι, συνέχισαν να παρελαύνουν σε θέσεις ευθύνης.
Δόγμα της κυβέρνησης από τον Ιούνιο του 2012 (τοποθέτησε νέα διοίκηση στην ΕΡΤ λίγο μετά τις εκλογές) ήταν να προβάλλονται οι «ευχάριστες ειδήσεις», δηλαδή αυτές που εξωράιζαν την κυβερνητική πολιτική. Όταν εμφανίζονταν κριτικές απόψεις, είχαμε φαινόμενα να κόβονται εκπομπές, όπως το φθινόπωρο του 2012 με την εκπομπή των Αρβανίτη – Κατσίμη, που χρειάστηκαν απεργίες στην ΕΡΤ και συγκεντρώσεις τηλεθεατών για να επανέλθουν στο πρόγραμμα.

Οι συνεχείς παρεμβάσεις τέτοιου είδους είχαν σαν αποτέλεσμα να κατεβάσουν τα ποσοστά τηλεθέασης-ακροαματικότητας-επισκεψιμότητας της ΕΡΤ, που μέχρι τον Ιούνιο του 2012 και μέσα σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, ήταν ιδιαίτερα υψηλά, γιατί παρά τις αδυναμίες της, κράτησε ένα στοιχειώδες επίπεδο πλουραλισμού, που στη συνέχεια υποχώρησε αρκετά.

Aπό την ανακοίνωση του κλεισίματος και μετά…
Αποφασίστηκε να μείνουμε και να συνεχίσουμε την δουλειά μας, ακριβώς όπως και πριν. Σε πρακτικό επίπεδο σήμαινε με την ίδια εργασιακή ιεραρχία. Αυτό δεν εφαρμόστηκε ακριβώς, αφού υπήρξαν στελέχη που αποχώρησαν μη θέλοντας να πάρουν μέρος στην κόντρα αυτή. Τους μήνες που ακολούθησαν φάνηκε ποιοι έμειναν μέσα για να δουλέψουν λογικές ήττας και προσαρμογής στα νέα σχέδια της κυβέρνησης, αφού «πέρασαν» στον λεγόμενο ενδιάμεσο φορέα, ενώ σταθερά έβαζαν εμπόδια στο άνοιγμα και στο δέσιμο με την κοινωνία, που μαζικά στήριζε την ΕΡΤ.
Να πούμε ότι το αρχικό σχέδιο της κυβέρνησης, ήταν να κλείσει τελείως η ΕΡΤ και για μερικούς μήνες να μην τη διαδεχτεί τίποτα, αφήνοντας το επικοινωνιακό-προπαγανδιστικό της έργο σε ιδιωτικά ΜΜΕ, τα οποία είχαν να λεηλατήσουν τις διαφημίσεις, τις αθλητικές μεταδόσεις, τις ψηφιακές συχνότητες, που «άφηνε» η ΕΡΤ. Δηλαδή ο αγώνας που ξεκίνησε μετά την ανακοίνωση του κλεισίματος, οδήγησε στην απόπειρα εκτόνωσης της κρίσης με τη δημιουργία ενός ενδιάμεσου μορφώματος της Δημόσιας Τηλεόρασης (ΔΤ) που θα προετοίμαζε το έδαφος για να οικοδομηθεί η νέα ΕΡΤ, με το όνομα ΝΕΡΙΤ.

Η ΔΤ απαιτούσε να αποδεχτούμε ότι απολυθήκαμε (έχουμε ήδη προσφύγει δικαστικά γι αυτό), να αποδεχτούμε ότι δουλεύουμε στον ίδιο εργοδότη (Ελληνικό Δημόσιο) με χειρότερους εργασιακούς όρους και συμβάσεις περιορισμένου χρόνου και να αποδεχτούμε ότι μετά θα ξαναπολυθούμε και θα προσληφθούμε ακόμα πιο λίγοι, επίσης με ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Παράλληλα, θα έπρεπε να αποδεχτούμε τη «σφαγή» των περιφερειακών σταθμών της ΕΡΑ τόσο σε αριθμό σταθμών, όσο και στους εργαζόμενους που θα παρέμεναν σε αυτούς.

2013 ενάντια στο "μαύρο"
Για πολιτικούς (με την ευρύτητα του όρου – στάση ζωής) λόγους, ηθικούς αλλά και νομικούς το αρνηθήκαμε, αλλά όχι όλοι. Υπήρξε μερίδα συναδέλφων που αποδέχτηκε τις δίμηνες συμβάσεις της ντροπής, ανάμεσά τους και μέλη των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες εκλογές της ΕΣΗΕΑ (έγιναν τον Ιούνιο με την ΕΡΤ σε κινητοποίηση). Ο μόνος πολιτικός χώρος που δεν είχε ούτε έναν "δηλωσία" από το ψηφοδέλτιό του στην ΕΣΗΕΑ, αλλά και στην ΕΣΗΕΜΘ ήταν η εξωκοινοβουλευτική αριστερά σε όλο της το φάσμα και αποτελεί τιμή για όλους-ες που άντεξαν και στάθηκαν όρθιοι εκεί που έπρεπε.
Ήδη η ΔΤ αντιμετωπίζει το εμπάργκο από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τα συνδικάτα, με μόνες εξαιρέσεις τους συνδικαλιστές που έχουν εκλεγεί με τα δύο κόμματα που αποτελούν τη συγκυβέρνηση και πάλι όχι όλους από αυτούς.
Η ανακοίνωση του κλεισίματος της ΕΡΤ συνοδεύτηκε από συγκεντρώσεις χιλιάδων πολιτών στο ραδιομέγαρο, αλλά και στις εγκαταστάσεις στις επαρχιακές πόλεις που έπαιρναν μέρος σε ένα μεγάλο «αγωνιστικό πάρτυ», με συγκεντρώσεις, συναυλίες, συζητήσεις, απεργίες, περιφρουρήσεις, εθελοντική βοήθεια, κλπ
Η μαζική παρουσία κόσμου οδήγησε την κυβέρνηση σε αδιέξοδο γιατί δεν πίστευε ότι θα συνέβαινε αυτό για ένα μέσο που η ίδια συνειδητά απαξίωνε σαν «κυβερνητικό», αλλά στην ΕΡΤ η κοινωνία είδε τι έρχεται σε βάρος της και αντέδρασε όχι για την ΕΡΤ, αλλά με αφορμή την ΕΡΤ.
Μπορεί αριθμητικά να αποκλιμακώθηκε η παρουσία αυτή μέσα στο καλοκαίρι (φυσιολογική εξέλιξη) αλλά πάλι άρχισε να δείχνει σημάδια αναζωπύρωσης, αφού η επίθεση της κυβέρνησης εξελίσσεται και σε άλλους κλάδους, που βρίσκουν στην ΕΡΤ σημείο αναφοράς.
Όλους αυτούς τους μήνες το πρόγραμμα έγινε πιο ελεύθερο, βρήκαν φωνή κοινωνικές ομάδες που πλήττονται από την κρίση και αντιστέκονται, άνοιξαν θεματικές «απαγορευμένες», ή που στην καλύτερη περίπτωση θα μεταδίδονταν σε «δύσκολες ώρες» τηλεθέασης και ακροαματικότητας. Παράλληλα γίνονταν εκδηλώσεις και μέσα στην ΕΡΤ με τη συμμετοχή των κοινωνικών ομάδων, αλλά και εκτός ΕΡΤ με καλεσμένους εργαζόμενους της ΕΡΤ.

Το καθοριστικό σημείο
Το γεγονός ότι αντέξαμε από την καλοκαιρινή περίοδο, κρατώντας ζωντανό ένα πρωτόγνωρο πείραμα στην κατεύθυνση του εργατικού ελέγχου και της αυτοδιαχείρισης. Χωρίς λαμόγια, διευθυντικά στελέχη, αργόμισθους και σε διατεταγμένη υπηρεσία τροϊκανούς τοποτηρητές, το εκπεμπόμενο πρόγραμμα, έκανε σημαντικά βήματα προόδου και έχει μπροστά του άλλα τόσα να κάνει. Οι προσδοκίες της κυβέρνησης ότι οι εργαζόμενοι δεν θα αντέξουν και θα διαλυθούν μέσα στον δύσκολο Αύγουστο, δεν επαληθεύτηκαν. Αν και με μόνο έσοδο τις αποζημιώσεις και το επίδομα ανεργίας, που ακόμα δεν έχουμε πάρει λόγω γραφειοκρατικής διαδικασίας, το πείσμα των εργαζομένων της ΕΡΤ, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και για άλλους κλάδους εργαζομένων.

Παρά την κούραση, τα τεχνικά προβλήματα, τις διαφορετικές διαδρομές, αντιλήψεις και εκτιμήσεις, των ανθρώπων που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης, αλλά και τις συνεχείς κυβερνητικές προβοκάτσιες με υβριστικούς μονόλογους από τα ιδιωτικά ΜΜΕ, με κατεδαφίσεις κεραιών της ΕΡΤ από μπράβους, από υπόδικους για εκβιασμό, ιδιώτες καναλάρχες και ΜΑΤ, η σχέση των εργαζόμενων της ΕΡΤ με την κοινωνία και τα συνδικάτα, βάθυνε ακόμα περισσότερο. Ειδικά με τους εργαζόμενους στο χώρο της Υγείας και τους εκπαιδευτικούς, σειρά κοινών εκδηλώσεων, συγκεντρώσεων, συζητήσεων εντός ΕΡΤ και εκτός αυτής, σε γειτονιές, πόλεις, συνοικίες, αλλά και η συμμετοχή στην απεργιακή διαδήλωση των υγειονομικών στις 23 Αυγούστου, ήταν συγκεκριμένα βήματα.

Τώρα για να πάει ο αγώνας παρακάτω και επειδή έχουν ανοίξει όλα τα μέτωπα σε όλους τους κλάδους, απαιτείται η γενίκευση της πάλης με μοναδική ρεαλιστική διέξοδο την γενική πολιτική απεργία διαρκείας, μέχρι να πέσει η κυβέρνηση, με την οποία δεν υπάρχει-δεν υπήρξε ποτέ το παραμικρό περιθώριο «διαπραγμάτευσης» και «εξαίρεσης», γιατί απλά δεν υπάρχει περιθώριο «διαλόγου» με τους γκάνγκστερς των αγορών, όπως επιχειρούσαν ακόμα και πρόσφατα να μας πείσουν τα συνδικαλιστικά υπόλοιπα των μνημονιακών κομμάτων μέσα στους εργασιακούς χώρους. Έτσι θα νικήσει το κάθε νοσοκομείο, το κάθε σχολείο, ο κάθε συνταξιούχος, ο κάθε φοιτητής, ο κάθε απολυμένος, ο κάθε εργαζόμενος σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να κάνουμε πράξη αυτό που φωνάζαμε στη διαδήλωση των νοσοκομείων στις 23/8 όσοι συμμετείχαμε από την ΕΡΤ, δηλαδή «η ΕΡΤ θα μείνει ανοιχτή, του κάθε εργαζόμενου θα γίνει η φωνή».

** ...το άρθρο γράφτηκε για λογαριασμό γερμανικού πολιτικού περιοδικού. Αναρτήθηκε στο http://nasosbratsos.blogspot.gr/