Όπως είναι φανερό τα κυριακάτικα φύλλα των εκδοτών που ισχυρίζονται πως προσφέρουν ανεξάρτητη, αδέσμευτη ενημέρωση στους πολίτες θα κυκλοφορήσουν. Με ευθύνη των δημοσιογραφικών τους στελεχών. Κάποια από αυτά τσακώνονταν με τους πιο ψύχραιμους, γιατί δεν μπορούσαν να υπογράψουν τα (απεργοσπαστικά) κομμάτια τους!
Πρώτο Θέμα, Real, Έθνος, Βήμα και λοιπές "ανεξάρτητες" εφημερίδες θα βγουν απεργοσπαστικά στα περίπτερα. Για να αποδείξουν πως η δημοσιογραφία του 1975, ουδεμία σχέση έχει πλέον με το δημοσιογραφικό κλάδο του 2013. Οι εκδότες του σήμερα, γαλουχημένοι στο διαπλεκόμενο, κρατικοδίαιτο, απόλυτα ελεγχόμενο παζάρι των δεκατιών '90 (εκσυγχρονισμός), 2000 (εκτυφλωτικές λαμογιές Ολυμπιάδας) δεν έχουν καμία σχέση με τον Τύπο.
Έχουν σχέση ο διευθυντές του σήμερα που απειλούν, τρομοκρατούν, φωνασκούν "τι με νοιάζουν ρε εμένα οι δημοσιογράφοι των κρατικών" με διευθυντές της "Ακρόπολης", "Απογευματινής" που στα σκοτεινά χρόνια της χούντας προσελάμβαναν αριστερούς δημοσιογράφους από τον "Ριζοσπάστη" (στην παρανομία), κόντρα στα συμφέροντα των αφεντικών τους για να τους σώσουν από τη φυλακή και την πείνα;
Έχουν καμιά σχέση τα δημοσιογραφικά στελέχη του σήμερα που σμπρώχνονται στον πάγκο της απεργοσπασίας να κλείσουν ύλη, που συγκαλούν εργοδοτικές συναντήσεις με παρουσία των εκδοτών τους(!) και βγάζουν πύρινους λόγους ενάντια σε απεργία και τον αγώνα για την ελευθερία άποψης, ενημέρωσης με δημοσιογράφους του 1975;
Τότε που μετά από ένα μήνα απεργία για συλλογική σύμβαση, μετά τη χούντα, δημοσιογραφικά στελέχη όπως οι Κώστας Νίτσος, ο Δημήτρης Ψαθάς, ο Παύλος Παλαιολόγος, ο Σπύρος Μελάς, ο Μάριος Πλωρίτης, ο Χρήστος Πασαλάρης, ο Απόστολος Μαγγανάρης, ο Νίκος Καραντηνός, ο Σεραφείμ Φυντανίδης, ο Λυκούργος Κομίνης, ο Τόλης Γαρουφαλής, έβγαλαν την "Αδέσμευτη Γνώμη"; Αυτοί παρέδωσαν στους νεότερους τις εφημερίδες που γιγαντώθηκαν τη δεκαετία του '80 και '90.
Οι τωρινοί απεργοσπάστες, που το μόνο που ξέρουν πολύ καλά να κάνουν- εκτός της προσφοράς τους στα εργοδοτικά, πολιτικά, οικονομικά συμφέροντα- είναι να τρομοκρατούν τους νεότερους συντάκτες, θα υπογράψουν στην ταφόπλακα του ελληνικού Τύπου. Όσα έσοδα κι αν φέρει ο Λούκυ Λουκ και τα κουπόνια σούπερ μάρκετ, δεν αλλάζει το νούμερο της απαξίωσης των ελληνικών εφημερίδων. Τα χρόνια 1980-1990 οι εφημερίδες πουλούσαν στο περίπτερο 1.800.000 - 2.000.000 φύλλα. Σήμερα μετά βίας 800.000 τα κυριακάτικα, 200.000 τα καθημερινά.
Αφήστε τους ρε, να υπογράψουν τα απεργοσπαστικά τους κομμάτια. Να μάθουν και οι νεότεροι συντάκτες στις μελλοντικές πλατφόρμες διάχυσης της ενημέρωσης, ποιοι έκαναν διαγωνισμό να θάψουν την ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας.
Πρώτο Θέμα, Real, Έθνος, Βήμα και λοιπές "ανεξάρτητες" εφημερίδες θα βγουν απεργοσπαστικά στα περίπτερα. Για να αποδείξουν πως η δημοσιογραφία του 1975, ουδεμία σχέση έχει πλέον με το δημοσιογραφικό κλάδο του 2013. Οι εκδότες του σήμερα, γαλουχημένοι στο διαπλεκόμενο, κρατικοδίαιτο, απόλυτα ελεγχόμενο παζάρι των δεκατιών '90 (εκσυγχρονισμός), 2000 (εκτυφλωτικές λαμογιές Ολυμπιάδας) δεν έχουν καμία σχέση με τον Τύπο.
Έχουν σχέση ο διευθυντές του σήμερα που απειλούν, τρομοκρατούν, φωνασκούν "τι με νοιάζουν ρε εμένα οι δημοσιογράφοι των κρατικών" με διευθυντές της "Ακρόπολης", "Απογευματινής" που στα σκοτεινά χρόνια της χούντας προσελάμβαναν αριστερούς δημοσιογράφους από τον "Ριζοσπάστη" (στην παρανομία), κόντρα στα συμφέροντα των αφεντικών τους για να τους σώσουν από τη φυλακή και την πείνα;
Έχουν καμιά σχέση τα δημοσιογραφικά στελέχη του σήμερα που σμπρώχνονται στον πάγκο της απεργοσπασίας να κλείσουν ύλη, που συγκαλούν εργοδοτικές συναντήσεις με παρουσία των εκδοτών τους(!) και βγάζουν πύρινους λόγους ενάντια σε απεργία και τον αγώνα για την ελευθερία άποψης, ενημέρωσης με δημοσιογράφους του 1975;
Τότε που μετά από ένα μήνα απεργία για συλλογική σύμβαση, μετά τη χούντα, δημοσιογραφικά στελέχη όπως οι Κώστας Νίτσος, ο Δημήτρης Ψαθάς, ο Παύλος Παλαιολόγος, ο Σπύρος Μελάς, ο Μάριος Πλωρίτης, ο Χρήστος Πασαλάρης, ο Απόστολος Μαγγανάρης, ο Νίκος Καραντηνός, ο Σεραφείμ Φυντανίδης, ο Λυκούργος Κομίνης, ο Τόλης Γαρουφαλής, έβγαλαν την "Αδέσμευτη Γνώμη"; Αυτοί παρέδωσαν στους νεότερους τις εφημερίδες που γιγαντώθηκαν τη δεκαετία του '80 και '90.
Οι τωρινοί απεργοσπάστες, που το μόνο που ξέρουν πολύ καλά να κάνουν- εκτός της προσφοράς τους στα εργοδοτικά, πολιτικά, οικονομικά συμφέροντα- είναι να τρομοκρατούν τους νεότερους συντάκτες, θα υπογράψουν στην ταφόπλακα του ελληνικού Τύπου. Όσα έσοδα κι αν φέρει ο Λούκυ Λουκ και τα κουπόνια σούπερ μάρκετ, δεν αλλάζει το νούμερο της απαξίωσης των ελληνικών εφημερίδων. Τα χρόνια 1980-1990 οι εφημερίδες πουλούσαν στο περίπτερο 1.800.000 - 2.000.000 φύλλα. Σήμερα μετά βίας 800.000 τα κυριακάτικα, 200.000 τα καθημερινά.
Αφήστε τους ρε, να υπογράψουν τα απεργοσπαστικά τους κομμάτια. Να μάθουν και οι νεότεροι συντάκτες στις μελλοντικές πλατφόρμες διάχυσης της ενημέρωσης, ποιοι έκαναν διαγωνισμό να θάψουν την ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου