Στο Mega όλα είναι ανοιχτά. Από την αποχώρηση ηχηρών ονομάτων, τις μαζικές απολύσεις, την αλλαγή διοίκησης και διεύθυνσης. Κυρίως παραμένει ανοιχτό το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Τα στοιχεία αυτά δεν ελήφθησαν προφανώς καθόλου από τους εργαζόμενους που όπως καταγράφει το ρεπορτάζ της Κατάληψης, έχουν βάλει ήδη την υπογραφή τους σε λευκό χαρτί. Οι όροι των ατομικών συμβάσεων για όσους απομείνουν στο κανάλι θα είναι πολύ χειρότεροι από κάθε άλλο Μέσο. Στη συνέλευση του καναλιού δεν κατάφεραν καν να ακουστούν όσοι είχαν διαφορετική άποψη. Τελικά για το Mega η απόσταση από ένα ιδιωτικό κανάλι που ήθελε να το λένε έγκυρο σε business voice των ιδιοκτητών του, είναι πολύ μικρή.
Το αύριο είναι ήδη εδώ (και είναι ζοφερό)
Ρεπορτάζ από την Κατάληψη
Η αναμονή στο MEGA σχετικά με την έκβαση της διαπραγμάτευσης πάνω στις ατομικές συμβάσεις (που η εργοδοσία προώθησε πριν το Πάσχα στους εργαζόμενους αορίστου χρόνου) φαίνεται ότι έλαβε τέλος. Και η αυλαία σε ένα έργο που κάνει θραύση τον τελευταίο καιρό στα μαγαζιά των ΜΜΕ έπεσε κι εκεί χωρίς εκπλήξεις, με ένα φινάλε κακό και αναπόδραστο.
Οι εργαζόμενοι του MEGA ίσως πίστευαν ότι δεν θα έπαιζαν τον ρόλο τους σαν οποιοσδήποτε θίασος. Προσπαθώντας να διαπραγματευτούν σε συμβιβαστικό τόνο κάποιους από τους επαχθείς όρους μια ατομικής σύμβασης από τις πιο διάτρητες που έχουν εμφανιστεί στα ΜΜΕ, συνειδητοποίησαν τελικά ότι η παράσταση ήταν στημένη, το έργο παίχτηκε σε κλειστό κύκλο και εκείνοι από θίασος κατέληξαν απλοί θεατές. Έργο χωρίς ιδιαίτερα δράματα αλλά ούτε και ανατροπές, με το αναμενόμενο κλισέ που όλοι υποψιάζονταν απ’ την αρχή: το κείμενο της σύμβασης (δείτε το εδώ) δεν πρόκειται να αλλάξει. Η δικαιολογία αφοπλιστική: ήδη έχουν υπογράψει οι εργαζόμενοι από τα περισσότερα τμήματα του καναλιού (διοικητικοί) και απομένουν πλέον μόνο οι δημοσιογράφοι. Ενώ όμως το κείμενο παραμένει ως έχει, η εργοδοσία, σε μεγάλες στιγμές γαλαντομίας απέναντι στις πιέσεις των εργαζομένων, φαίνεται ότι συμφώνησε να συμπεριλάβει ένα ξεχωριστό έγγραφο, κάτι σαν συμπληρωματικό κείμενο στη σύμβαση, που θα κάνει λόγο για διατήρηση έστω κάποιων οικονομικών και θεσμικών παροχών (άδειες, αμοιβές τα Σαββατοκύριακα κλπ.) που η παρούσα ατομική καταργεί.
Ουδείς γνωρίζει τι ακριβώς θα λέει αυτό το κείμενο, αν θα περιλαμβάνει ρητές και σαφείς εξαιρέσεις ως προς την σύμβαση στην οποία θα επισυνάπτεται, και κυρίως αν θα έχει νομική ισχύ.
Η αναμονή στο MEGA σχετικά με την έκβαση της διαπραγμάτευσης πάνω στις ατομικές συμβάσεις (που η εργοδοσία προώθησε πριν το Πάσχα στους εργαζόμενους αορίστου χρόνου) φαίνεται ότι έλαβε τέλος. Και η αυλαία σε ένα έργο που κάνει θραύση τον τελευταίο καιρό στα μαγαζιά των ΜΜΕ έπεσε κι εκεί χωρίς εκπλήξεις, με ένα φινάλε κακό και αναπόδραστο.
Οι εργαζόμενοι του MEGA ίσως πίστευαν ότι δεν θα έπαιζαν τον ρόλο τους σαν οποιοσδήποτε θίασος. Προσπαθώντας να διαπραγματευτούν σε συμβιβαστικό τόνο κάποιους από τους επαχθείς όρους μια ατομικής σύμβασης από τις πιο διάτρητες που έχουν εμφανιστεί στα ΜΜΕ, συνειδητοποίησαν τελικά ότι η παράσταση ήταν στημένη, το έργο παίχτηκε σε κλειστό κύκλο και εκείνοι από θίασος κατέληξαν απλοί θεατές. Έργο χωρίς ιδιαίτερα δράματα αλλά ούτε και ανατροπές, με το αναμενόμενο κλισέ που όλοι υποψιάζονταν απ’ την αρχή: το κείμενο της σύμβασης (δείτε το εδώ) δεν πρόκειται να αλλάξει. Η δικαιολογία αφοπλιστική: ήδη έχουν υπογράψει οι εργαζόμενοι από τα περισσότερα τμήματα του καναλιού (διοικητικοί) και απομένουν πλέον μόνο οι δημοσιογράφοι. Ενώ όμως το κείμενο παραμένει ως έχει, η εργοδοσία, σε μεγάλες στιγμές γαλαντομίας απέναντι στις πιέσεις των εργαζομένων, φαίνεται ότι συμφώνησε να συμπεριλάβει ένα ξεχωριστό έγγραφο, κάτι σαν συμπληρωματικό κείμενο στη σύμβαση, που θα κάνει λόγο για διατήρηση έστω κάποιων οικονομικών και θεσμικών παροχών (άδειες, αμοιβές τα Σαββατοκύριακα κλπ.) που η παρούσα ατομική καταργεί.
Ουδείς γνωρίζει τι ακριβώς θα λέει αυτό το κείμενο, αν θα περιλαμβάνει ρητές και σαφείς εξαιρέσεις ως προς την σύμβαση στην οποία θα επισυνάπτεται, και κυρίως αν θα έχει νομική ισχύ.
Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι οι εργαζόμενοι καλούνται να πιστέψουν στην καλή πρόθεση της εργοδοσίας να συμπεριλάβει αυτό το κείμενο στη σύμβαση εν καιρώ. Και αυτό γιατί –εφόσον τελειώνει ο μήνας– η σύμβαση πρέπει να υπογραφεί από όσους θέλουν να κρατήσουν τη δουλειά τους μέχρι την Τρίτη,αλλιώς θα απολυθούν!
Είναι απορίας άξιο με ποια κριτήρια εμπιστοσύνης, λοιπόν, για την οποία έκανε πολύ λόγο σε ανοιχτή κουβέντα του με τους δημοσιογράφους ο διευθυντής ειδήσεων του σταθμού Χρήστος Παναγιωτόπουλος, θα έπρεπε οι πρώτοι να περιμένουν ότι η εργοδοσία θα τηρήσει τον λόγο της και το συμπληρωματικό στη σύμβαση χαρτί θα είναι κάτι παραπάνω από ένα δελτίο Τύπου ή μια γραφική πατσαβούρα. Το επιχείρημα ότι «το MEGA τόσα χρόνια δεν ήταν κακοπληρωτής και σεβόταν τους εργαζομένους» αποδεικνύεται τώρα ότι ανατρέπεται σκληρά στην πράξη. Αν υπήρχε κάποιος λόγος για εμπιστοσύνη, η ίδια η εργοδοσία τον κλόνισε, αρχικά με τις μειώσεις μισθών, αλλά και με τις απολύσεις που έβαλε μπροστά, προτού φτάσει στη συγκεκριμένη ανεκδιήγητη σύμβαση.
Η συνέλευση των εργαζομένων δεν μπόρεσε, δυστυχώς, καν να αρθρώσει ούτε στοιχειώδη λόγο αντίστασης. Οποιαδήποτε κουβέντα για απεργία διαλύθηκε με τις καίριες παρεμβάσεις ανθρώπων που εδώ και χρόνια δίνουν υπόσταση στα ιδεώδη των «υπασπιστών» της εργοδοσίας, όπως ο Μανώλης Καψής, που φέρεται να πρότεινε «συνέχεια των διαπραγματεύσεων» με τη διεύθυνση ακόμα και στην τελευταία αυτή φάση!
Αν η απεργία σε ένα μαγαζί όπως το MEGA θεωρείται «μαξιμαλισμός» που πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία για να «μην κάνουμε τα πράγματα χειρότερα αύριο», τότε η πλήρης αποδοχή της στρεβλής λογικής του συμβιβασμού και των προθέσεων διαπραγμάτευσης είναι η δικλείδα που εξασφάλισε την άφιξη του χειρότερου αύριο από σήμερα. Το έργο ανέβηκε, παίχτηκε και τέλειωσε, και φαίνεται ότι το κοινό ούτε που πρόλαβε να καταλάβει ότι ίσως να μπορούσε να είχε διανομή.
Είναι απορίας άξιο με ποια κριτήρια εμπιστοσύνης, λοιπόν, για την οποία έκανε πολύ λόγο σε ανοιχτή κουβέντα του με τους δημοσιογράφους ο διευθυντής ειδήσεων του σταθμού Χρήστος Παναγιωτόπουλος, θα έπρεπε οι πρώτοι να περιμένουν ότι η εργοδοσία θα τηρήσει τον λόγο της και το συμπληρωματικό στη σύμβαση χαρτί θα είναι κάτι παραπάνω από ένα δελτίο Τύπου ή μια γραφική πατσαβούρα. Το επιχείρημα ότι «το MEGA τόσα χρόνια δεν ήταν κακοπληρωτής και σεβόταν τους εργαζομένους» αποδεικνύεται τώρα ότι ανατρέπεται σκληρά στην πράξη. Αν υπήρχε κάποιος λόγος για εμπιστοσύνη, η ίδια η εργοδοσία τον κλόνισε, αρχικά με τις μειώσεις μισθών, αλλά και με τις απολύσεις που έβαλε μπροστά, προτού φτάσει στη συγκεκριμένη ανεκδιήγητη σύμβαση.
Η συνέλευση των εργαζομένων δεν μπόρεσε, δυστυχώς, καν να αρθρώσει ούτε στοιχειώδη λόγο αντίστασης. Οποιαδήποτε κουβέντα για απεργία διαλύθηκε με τις καίριες παρεμβάσεις ανθρώπων που εδώ και χρόνια δίνουν υπόσταση στα ιδεώδη των «υπασπιστών» της εργοδοσίας, όπως ο Μανώλης Καψής, που φέρεται να πρότεινε «συνέχεια των διαπραγματεύσεων» με τη διεύθυνση ακόμα και στην τελευταία αυτή φάση!
Αν η απεργία σε ένα μαγαζί όπως το MEGA θεωρείται «μαξιμαλισμός» που πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία για να «μην κάνουμε τα πράγματα χειρότερα αύριο», τότε η πλήρης αποδοχή της στρεβλής λογικής του συμβιβασμού και των προθέσεων διαπραγμάτευσης είναι η δικλείδα που εξασφάλισε την άφιξη του χειρότερου αύριο από σήμερα. Το έργο ανέβηκε, παίχτηκε και τέλειωσε, και φαίνεται ότι το κοινό ούτε που πρόλαβε να καταλάβει ότι ίσως να μπορούσε να είχε διανομή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου