Κρίμα.
Τόσο μακρινό αλλά και τόσο κοντινές οι επιπτώσεις της οικονομικής πολιτικής του βάρβαρου κεφαλαίου.
ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ, ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΚΑΙ BUSINESS
10 Μαΐου 2012, 22:00 - ΝΕΤ & EPT HD
Τον Ιούλιο του 2011, το Κέρας της Αφρικής πλήττεται από λιμό. Πάνω από 13 εκατομμύρια άνθρωποι απειλούνται από την πείνα. Η Σομαλία, η Κένυα και η Αιθιοπία βρίσκονται στο επίκεντρο μιας τρομερής ανθρωπιστικής κρίσης και τα Ηνωμένα Έθνη κάνουν έκκληση στη διεθνή κοινότητα για άμεση επισιτιστική βοήθεια.
Είναι η πολλοστή φορά που ένας λιμός σκορπά το θάνατο στην Αφρική. Εδώ και δεκαετίες οι οθόνες μας γεμίζουν από εικόνες σκελετωμένων Αφρικανών και πάντα ο λεγόμενος ανεπτυγμένος κόσμος τους στέλνει βοήθεια. Τι, όμως, δε γίνεται σωστά και η Μαύρη Ήπειρος εξακολουθεί να πεινάει; Γυρισμένο στην Κένυα και τις Η.Π.Α., τις δύο άκρες του ανθρωπιστικού νήματος, το «Φιλανθρωπία, Διπλωματία και Business» διερευνά τις όχι και τόσο αλτρουιστικές πτυχές ενός συστήματος, που εγκλωβίζει τα φτωχά κράτη της Αφρικής στο φαύλο κύκλο της εξάρτησης και της πείνας.
Περίπου 100.000 χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του λιμού στη Σομαλία, την Κένυα και την Αιθιοπία. 29.000 ήταν παιδιά κάτω των 5 ετών.
Κι όμως, αυτή η ξηρασία είχε προβλεφθεί και θα είχαν σωθεί ζωές αν το σύστημα λειτουργούσε διαφορετικά. Μετά το βιβλικό λιμό που έπληξε την Αιθιοπία το '84-'85 με ένα εκατομμύριο θύματα, η αμερικάνικη κυβέρνηση δημιούργησε ένα σύστημα πρόγνωσης για επικίνδυνες ξηρασίες, προκειμένου να μην επαναληφθούν ποτέ πια τέτοιες τραγωδίες στο μέλλον. Το σύστημα αυτό ήδη από το 2010 είχε προειδοποιήσει για το τι επρόκειτο να συμβεί.
ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΟΦΕΛΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ
Ο νόμος 480 προέβλεπε ότι οι ΗΠΑ παρέχουν βοήθεια σε είδος, με προϊόντα που έχουν καλλιεργηθεί σε αμερικανικό έδαφος, και που το 75% αυτών υποχρεωτικά πρέπει να μεταφερθεί από αμερικανικές ναυτιλιακές εταιρείες. Έτσι, πέρα από την εξωτερική πολιτική, η επισιτιστική βοήθεια είχε και άλλα οφέλη στο εσωτερικό της χώρας, για τις μεγάλες αμερικάνικες εταιρείες τροφίμων και τις ναυτιλιακές εταιρείες.
"Είναι ευκολότερο να καταχραστείς την επισιτιστική βοήθεια, παρά να γυρνάς από χωριό σε χωριό και να μαζεύεις το 10% από τη σοδειά των ανθρώπων", λέει ο Τζέιμς Σικουάτι. "Οι κυβερνητικοί υπάλληλοι δηλώνουν το λιμό ως καταστροφή και αναθέτουν στις πολιτικές ελίτ την εισαγωγή τροφίμων στη χώρα και έτσι γίνεται ακόμα ευκολότερο να κερδίσεις περισσότερα χρήματα από την εισαγωγή τροφίμων, σε βάρος φυσικά του λιμοκτονούντα πληθυσμού, αντί να επιτρέψεις στους Κενυάτες να παράγουν μόνοι τους την τροφή τους".
Κι όμως, η Κένυα είναι μια αγροτική χώρα και η γεωργία αποτελεί την ραχοκοκαλιά της οικονομίας. Μάλιστα, πριν τη δεκαετία του ’80, η χώρα όχι μόνο παρήγαγε, αλλά και εξήγαγε τρόφιμα.
Η Κένυα έχει παραγωγικές εκτάσεις που παραμένουν ακαλλιέργητες. Θα πίστευε λοιπόν κανείς πως αξιοποιώντας την ίδια της τη γη, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της διατροφικής ασφάλειας. Ωστόσο αυτό δε συμβαίνει. Αντίθετα, ξένοι επενδυτές έρχονται για να φέρουν "ανάπτυξη".
«Πρέπει να το συνηθίσουμε. Όπως είναι οι ξένοι που εκμεταλλεύονται τον ορυκτό μας πλούτο, έτσι θα συμβεί και με τη γη, πρέπει να το συνηθίσουμε αυτό», .
ΒΑΣΙΚΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σενάριο, Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος / Επιτόπια Έρευνα & Οργάνωση Θέματος: Γεωργία Ανάγνου / Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιάννης Αυγερόπουλος / Επιπρόσθετη Έρευνα: Ανδρέας Βάγιας / Μοντάζ: Γιάννης Μπιλήρης, Άννα Πρόκου / Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης / Μια παραγωγή της Small Planet για την ΕΡΤ © 2011-2012
Διαβάστε και θα καταλάβετε. Οι φτωχοί δεν έχουν να φάνε, οι κρατικοί υπάλληλοι και οι κυβερνήσεις βγάζουν λεφτά από τη φιλανθρωπία τροφής και οι αγρότες χάνουν τη γη, τον αέρα, το νερό, την τροφή τους. Η γη τους φτιάχνει τρόφιμα για την Αμερική που μετά θα τους τα επιστρέψει σε τσουβάλια επισιτιστικής βοήθειας με το αζημίωτο.
Το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού όπου γης.
<< Το 2002, ο Αμερικάνος Κάλβιν Μπέρτζες και η οικογένειά του επισκέφτηκαν στην Κένυα την περιοχή της Γιάλα Σουάμπ. Είναι μια βαλτώδης, αλλά εύφορη περιοχή. «Είχαν λεφτά και πίστεψαν ότι έπρεπε να τα βάλουν στη φάρμα για να βοηθήσουν στη διατροφική ασφάλεια στην Αφρική. Ο επενδυτής λοιπόν ήρθε εδώ και νοίκιασε τη φάρμα από τις τοπικές αρχές για 25 χρόνια», μας εξηγεί ο κ. Κρις Αμπίρ. Είναι ο διευθυντής της Dominion Farms, την οποία εγκατέστησε ο κ. Μπέρτζες σε 17.000 εκτάρια γης που νοίκιασε πολύ φτηνά. Η εταιρεία του στις Η.Π.Α, μεταξύ άλλων, χτίζει ιδιωτικές φυλακές, ενώ στη Κένυα παράγει ρύζι που σχεδόν όλο τυποποιείται και φεύγει για τα μεγάλα σούπερ μάρκετ...
Οι κάτοικοι στην αρχή πίστεψαν πως θα έχουν δουλειές, ανάπτυξη και περισσότερο φαγητό. Εξάλλου ο επενδυτής τους είχε προσεγγίσει μέσω της εκκλησίας, για να τους παρουσιάσει τους καλούς του σκοπούς. Τελικά όμως οι προσδοκίες των κατοίκων διαψεύστηκαν. Οι επεκτατικές τάσεις της εταιρείας τους απομακρύνουν από τη γη τους, ενώ το φράγμα που έφτιαξε η Dominion για να ελέγξει τη ροή του ποταμού ώστε να ποτίζει τις υδροβόρες καλλιέργειες ρυζιού, προκαλεί ανεξέλεγκτες πλημμύρες στην περιοχή>>.
Οι κάτοικοι στην αρχή πίστεψαν πως θα έχουν δουλειές, ανάπτυξη και περισσότερο φαγητό. Εξάλλου ο επενδυτής τους είχε προσεγγίσει μέσω της εκκλησίας, για να τους παρουσιάσει τους καλούς του σκοπούς. Τελικά όμως οι προσδοκίες των κατοίκων διαψεύστηκαν. Οι επεκτατικές τάσεις της εταιρείας τους απομακρύνουν από τη γη τους, ενώ το φράγμα που έφτιαξε η Dominion για να ελέγξει τη ροή του ποταμού ώστε να ποτίζει τις υδροβόρες καλλιέργειες ρυζιού, προκαλεί ανεξέλεγκτες πλημμύρες στην περιοχή>>.
ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ, ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΚΑΙ BUSINESS
10 Μαΐου 2012, 22:00 - ΝΕΤ & EPT HD
Τον Ιούλιο του 2011, το Κέρας της Αφρικής πλήττεται από λιμό. Πάνω από 13 εκατομμύρια άνθρωποι απειλούνται από την πείνα. Η Σομαλία, η Κένυα και η Αιθιοπία βρίσκονται στο επίκεντρο μιας τρομερής ανθρωπιστικής κρίσης και τα Ηνωμένα Έθνη κάνουν έκκληση στη διεθνή κοινότητα για άμεση επισιτιστική βοήθεια.
Είναι η πολλοστή φορά που ένας λιμός σκορπά το θάνατο στην Αφρική. Εδώ και δεκαετίες οι οθόνες μας γεμίζουν από εικόνες σκελετωμένων Αφρικανών και πάντα ο λεγόμενος ανεπτυγμένος κόσμος τους στέλνει βοήθεια. Τι, όμως, δε γίνεται σωστά και η Μαύρη Ήπειρος εξακολουθεί να πεινάει; Γυρισμένο στην Κένυα και τις Η.Π.Α., τις δύο άκρες του ανθρωπιστικού νήματος, το «Φιλανθρωπία, Διπλωματία και Business» διερευνά τις όχι και τόσο αλτρουιστικές πτυχές ενός συστήματος, που εγκλωβίζει τα φτωχά κράτη της Αφρικής στο φαύλο κύκλο της εξάρτησης και της πείνας.
Περίπου 100.000 χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του λιμού στη Σομαλία, την Κένυα και την Αιθιοπία. 29.000 ήταν παιδιά κάτω των 5 ετών.
Κι όμως, αυτή η ξηρασία είχε προβλεφθεί και θα είχαν σωθεί ζωές αν το σύστημα λειτουργούσε διαφορετικά. Μετά το βιβλικό λιμό που έπληξε την Αιθιοπία το '84-'85 με ένα εκατομμύριο θύματα, η αμερικάνικη κυβέρνηση δημιούργησε ένα σύστημα πρόγνωσης για επικίνδυνες ξηρασίες, προκειμένου να μην επαναληφθούν ποτέ πια τέτοιες τραγωδίες στο μέλλον. Το σύστημα αυτό ήδη από το 2010 είχε προειδοποιήσει για το τι επρόκειτο να συμβεί.
ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΟΦΕΛΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ
Ο νόμος 480 προέβλεπε ότι οι ΗΠΑ παρέχουν βοήθεια σε είδος, με προϊόντα που έχουν καλλιεργηθεί σε αμερικανικό έδαφος, και που το 75% αυτών υποχρεωτικά πρέπει να μεταφερθεί από αμερικανικές ναυτιλιακές εταιρείες. Έτσι, πέρα από την εξωτερική πολιτική, η επισιτιστική βοήθεια είχε και άλλα οφέλη στο εσωτερικό της χώρας, για τις μεγάλες αμερικάνικες εταιρείες τροφίμων και τις ναυτιλιακές εταιρείες.
"Είναι ευκολότερο να καταχραστείς την επισιτιστική βοήθεια, παρά να γυρνάς από χωριό σε χωριό και να μαζεύεις το 10% από τη σοδειά των ανθρώπων", λέει ο Τζέιμς Σικουάτι. "Οι κυβερνητικοί υπάλληλοι δηλώνουν το λιμό ως καταστροφή και αναθέτουν στις πολιτικές ελίτ την εισαγωγή τροφίμων στη χώρα και έτσι γίνεται ακόμα ευκολότερο να κερδίσεις περισσότερα χρήματα από την εισαγωγή τροφίμων, σε βάρος φυσικά του λιμοκτονούντα πληθυσμού, αντί να επιτρέψεις στους Κενυάτες να παράγουν μόνοι τους την τροφή τους".
Κι όμως, η Κένυα είναι μια αγροτική χώρα και η γεωργία αποτελεί την ραχοκοκαλιά της οικονομίας. Μάλιστα, πριν τη δεκαετία του ’80, η χώρα όχι μόνο παρήγαγε, αλλά και εξήγαγε τρόφιμα.
Η Κένυα έχει παραγωγικές εκτάσεις που παραμένουν ακαλλιέργητες. Θα πίστευε λοιπόν κανείς πως αξιοποιώντας την ίδια της τη γη, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της διατροφικής ασφάλειας. Ωστόσο αυτό δε συμβαίνει. Αντίθετα, ξένοι επενδυτές έρχονται για να φέρουν "ανάπτυξη".
«Πρέπει να το συνηθίσουμε. Όπως είναι οι ξένοι που εκμεταλλεύονται τον ορυκτό μας πλούτο, έτσι θα συμβεί και με τη γη, πρέπει να το συνηθίσουμε αυτό», .
ΒΑΣΙΚΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σενάριο, Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος / Επιτόπια Έρευνα & Οργάνωση Θέματος: Γεωργία Ανάγνου / Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιάννης Αυγερόπουλος / Επιπρόσθετη Έρευνα: Ανδρέας Βάγιας / Μοντάζ: Γιάννης Μπιλήρης, Άννα Πρόκου / Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης / Μια παραγωγή της Small Planet για την ΕΡΤ © 2011-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου