Η φούσκα των ΜΜΕ σκάει στα μούτρα των συντακτών τους

Tης Ματίνας Παπαχριστούδη
(αναδημοσίευση από το Δρόμο της Αριστεράς)

Τα δελτία απολύσεων πλέον στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης είναι ημερήσια. Αν όλο το προηγούμενο διάστημα, περίπου ένας χρόνος που ξεκίνησε ο αργόσυρτος θάνατος της παραπαίουσας και σε βαθειά κρίση και ανυποληψία δημοσιογραφίας, καταγράφονται τουλάχιστον 700 απολύσεις, μέσα σε μια μόλις εβδομάδα ξεπέρασαν τις 85. Γιατί δεν είναι μόνο οι 16 στο ΣΚΑΙ, οι 9 στην ΙΜΑΚΟ, οι 4 στις Αττικές Εκδόσεις, οι 5 στην τηλεόραση του 902, οι 2 στον ΑΝΤ1. Είναι οι 50 που έσκασαν στις «Αποκαλύψεις» σε απλήρωτους από τον περασμένο Σεπτέμβριο εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων μετά την ανακοίνωση του λουκέτου που θα μπει προσεχώς.

Και έπονται οι εκατοντάδες από το Alter στο οποίο όπως σαφώς δηλώνουν μέτοχοι και στελέχη του (ναι, ναι αυτοί που λυπημένα αναγνωρίζουν πως έκαναν λάθη και φούσκωσαν τόσο το κανάλι στα όρια του μισού δισεκατομμυρίων χρεών) θα βρεθεί λύση σωτηρίας. Για τους ίδιους φυσικά. Γιατί η «σωτηρία» τους θα επιβληθεί με το σκληρό μνημόνιο απολύσεων, τουλάχιστον 500 ατόμων, όσο κι αν προσπαθούν να κρύψουν τους αριθμούς στα business plan που εγκρίνουν οι τράπεζες για να αναλάβουν τα ηνία του Alter.
Πίσω πάλι στις απολύσεις. Γιατί –έτσι λένε οι πληροφορίες- ακολουθεί πογκρόμ σε συγκρότημα Μπόμπολα, σε Mega, στο ΔΟΛ και φυσικά στην «Ελευθεροτυπία». Με πρόσχημα τα οικονομικά στοιχεία των ισολογισμών και της φημολογίας για αναστολή διαπραγμάτευσης των μετοχών στις εισηγμένες επιχειρήσεις των ΜΜΕ.



Δεν είναι όμως μόνο οι απολύσεις γενικά. Είναι η εξόντωση κάθε διαφορετικής φωνής, κάθε συνδικαλιστή που δεν χαριεντίζεται με τους εκδότες διαπραγματευόμενος προσλήψεις από την προσωπική του λίστα «πελατών» και ο οποίος μπορεί να αποτελέσει εστία αντίστασης. Είναι οι απολύσεις-πολιτικές διώξεις σε όσους τολμούν ακόμη να υπερασπίζονται το ρόλο του δημοσιογράφου με τη φωνή τους, το γραπτό τους, το ρεπορτάζ τους.
Σε αυτή την τελευταία κατηγορία οι εκδότες έδειξαν το πραγματικό πρόσωπο τους με απόλυτα τραμπούκικες μεθόδους. Και σε ορισμένες περιπτώσεις, διόλου περίεργο, είχαν και έχουν «συμμάχους» τα μεγαλοστελέχη της δημοσιογραφίας. Μετά τον Θεοχάρη Φιλιππόπουλο ο οποίος ανέλαβε και το ρόλο πραγματικού «αφέντη» στις γαλέρες σκλάβων στα περιοδικά που ονειρεύεται πως θα διατηρήσει και στο μέλλον, ήρθε ο Πέτρος Κωστόπουλος να απολύσει δυο συνδικαλίστριες δημοσιογράφους. Επίσης καθόλου παράξενο πως το έκανε με τον απόλυτα λαιφιστιλάδικο τρόπο του. Φώναξε την αστυνομία για να εκδιώξει από το κτίριο τους απολυμένους. Στο ΣΚΑΙ ανάμεσα στους 16 που είδαν την έξοδο είναι ο δημοσιογράφος Άρης Χατζηστεφάνου, δημιουργός του Infowar και του ανεξάρτητου ντοκιμαντέρ «Debtocracy». Δεν υπέγραψε τη μείωση του μισθού του κατά 10%, είχε την τόλμη της αιρετικής φωνής με τη δουλειά του στο συγκρότημα. Συνδυασμός ασυγχώρητος, ειδικά αυτή την περίοδο.
Αυτό που δεν κατανοούν οι δημοσιογράφοι είναι πως στην παρούσα φάση εξέλιξης της κρίσης δεν θα μειωθεί ο αριθμός των Μέσων, όσο κι αν ταυτόχρονα ξέσπασε ο μεταξύ των εκδοτών πόλεμος για την επικράτηση των ισχυρότερων. Ο αριθμός τίτλων σε Μέσα θα αυξηθεί και θα αλλάξει μορφή. Αυτό που καταρρέει είναι το μοντέλο στη δομή της εργασίας και του περιεχομένου. Ελάχιστοι στρατευμένοι στην εργοδοσία δημοσιογράφοι που θα κρατάνε τα ηνία στη διαμεσολάβηση οικονομικής και πολιτικής εξουσίας και μειωμένες δραματικά θέσεις εργασίας καλυμμένες με εκατοντάδες κακοπληρωμένους «εργάτες» των media οι οποίοι θα γεμίζουν σελίδες, sites, blogs, iPad, τηλεοπτικές παραγωγές με ανούσια θέματα.