Όχι απεργία στις 6 Μάη, έχει μπάσκετ!

Alberto Cerriteno

Περί συνέχισης των απεργιών ο λόγος στο δημοσιογραφικό κλάδο μιας και είναι φανερό πως οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ ακολουθούν τακτική εμπαιγμού για τη συλλογική σύμβαση εργασίας. Στα πρότυπα Παπανδρέου αφήνουν τις εξελίξεις για μετά το Πάσχα με τις αποφάσεις μειώσεων, περικοπών, απολύσεων να είναι ειλλημμένες.
Και ενώ στο Διασωματειακό σήμερα συζητήθηκε η απεργιακή συνέχιση στις "διαπραγματεύσεις" που δηλώνουν πως θέλουν οι εκδότες και οι ιδιοκτήτες, από την πλευρά της ΕΣΗΕΑ (η πλειοψηφία) δεν δείχνει διατεθειμμένη να κουβεντιάσει. (Το ρεπορτάζ στους Financial crimes ενδεικτικό της κατάστασης http://financialcrimesnews.blogspot.com/2011/04/blog-post_4133.html).
Τέθηκε κατά πληροφορίες ημερομηνία για απεργιακές κινητοποιήσεις στις 6 Μάϊου αλλά από την πλευρά της ΕΣΗΕΑ υπήρξε αντίδραση. Το γιατί, το εξηγούν οι ...φίλαθλοι. Στις 6 με 8 Μάϊου διεξάγεται το Φάιναλ φορ της Euroleague στο μπάσκετ!

Παρέμβαση στο μεταξύ για την 4ήμερη απεργία στα ΜΜΕ και απαντήσεις για την τακτική της ΕΣΗΕΑ δίνει και ο γενικός γραμματέας του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ Αντώνης Νταβανέλλος στο site της Συσπείρωσης

Η 4ήμερη απεργία στα ΜΜΕ και η διεκδίκηση των Συλλογικών μας Συμβάσεων
Του Αντώνη Νταβανέλλου

Η 4ήμερη απεργία (7-8-9-10 Απρίλη) στα ΜΜΕ υπήρξε μια σημαντική επιτυχία, στην προσπάθεια να ανακοπεί ο κατήφορος ενός ολόκληρου κλάδου προς την πλήρη «απορρύθμιση», όπως ξεκάθαρα πλέον επιδιώκουν οι εκδότες-καναλάρχες.

Για 4 ημέρες οι δημοσιογράφοι, οι τεχνικοί, οι διοικητικοί υπάλληλοι στα ΜΜΕ, απεργήσαμε πραγματικά. Η έκδοση των απεργοσπαστικών φύλλων (ψευδεπίγραφα «κυριακάτικων») την Πέμπτη 7/4, περισσότερο ανέδειξε τον εκφυλισμό των εκδοτών (με την τιμητική εξαίρεση της «Αυγής» και της «Ελευθεροτυπίας») παρά τις δυνατότητές τους για απεργοσπασία. Η λειτουργία κάποιων ενημερωτικών -εντός ή εκτός εισαγωγικών- sites, έθεσε επιτακτικά ζητήματα στα σωματεία (να οργανωθούν επειγόντως συνδικαλιστικά οι εργαζόμενοι σε αυτά), αλλά δεν αρκούσε για να καλύψει την εκκωφαντική σιωπή που επέβαλε η δύναμη της απεργίας.



Η απεργία αυτή έγινε και πέτυχε –διαψεύδοντας ποικιλόχρωμες κασσάνδρες- γιατί μια μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στα Μέσα, τάχθηκε υπέρ της συνδικαλιστικής αντίστασης, απομονώνοντας –έστω και προσωρινά- τα διευθυντικά στελέχη που έδωσαν και έχασαν τη μάχη για να μας σταματήσουν. Αυτός ο παράγοντας οικοδομήθηκε μέσα από μια σκληρή διαδικασία: μέσα από τη συσσώρευση οδυνηρών εμπειριών ήττας (ΣΚΑΪ, Βήμα, Αγγελιοφόρος, Μακεδονία…) και κάτω από τα αλαζονικά χτυπήματα των εργοδοτών που εξακολουθούν να αρνούνται την υπογραφή ΣΣΕ και επιδιώκουν τις διαβόητες ατομικές συμβάσεις, τη γενικευμένη μείωση των μισθών και την επέκταση της “ελαστικής” εργασίας.

Την πορεία προς την απεργία δυσκόλεψαν η (τουλάχιστον) ανεπάρκεια των συνδικαλιστικών ηγεσιών, που αναδείχθηκε στην αποτυχία της προηγούμενης 48ωρης απεργίας, του Δεκέμβρη. Μέσα στις διεργασίες των σωματείων ξεχώρισε η πλήρης αποστασιοποίηση της παλιάς παράταξης του ΠΑΣΟΚ (Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων, του Δ. Τσαλαπάτη) που ταυτίστηκε με τη δράση των εργοδοτικών στελεχών (κείμενα υπογραφών ενάντια στις «τυφλές απεργίες» της ΕΣΗΕΑ…), αλλά και η «ψυχρή» ένταξη του ΚΚΕ στο απεργιακό μπλοκ, με την επίκληση της ανάγκης για «προετοιμασία» και «καλύτερη οργάνωση» ενός αγώνα που θα έπρεπε να δοθεί… αργότερα. (1)

Παρ’ όλα αυτά, η απεργία έγινε και πέτυχε. Ήταν ένα σημαντικό βήμα μπροστά για το συνδικαλιστικό κίνημα στα ΜΜΕ. Ήταν όμως και ένα βήμα με γενικότερη σημασία, ενισχύοντας τις φωνές που στο σύνολο του συνδικαλιστικού-εργατικού κινήματος υποστηρίζουν τη μετάβαση σε πιο γενικευμένους και αποφασιστικούς αγώνες, πέρα από τις 24ωρες απεργίες που περιορίζονται στη διαμαρτυρία.

Την επόμενη ημέρα, οι εκδότες-καναλάρχες απαντούν με μια τακτική που συνδυάζει τον «διάλογο» με την επιθετικότητα. Η τάση του «διαλόγου» αναδεικνύεται με τις προτάσεις του Ψυχάρη και της ΕΙΗΕΑ για επανάληψη των διαπραγματεύσεων με τα σωματεία για τη ΣΣΕ. Όμως την ίδια στιγμή, ο Μπόμπολας απαιτεί «ατομικές συμβάσεις» και διαμηνύει ότι η μείωση μισθών είναι αδιαπραγμάτευτη για όλους στον “Πήγασο”, ενώ η οικογένεια Βαρδινογιάννη επιχειρεί μείωση μισθών και «ατομικές» συμβάσεις στο Star ενώ η βόμβα του «λουκέτου» στο Alter μοιάζει έτοιμη να πυροδοτηθεί…

Αυτή η συγκυρία πρέπει να απαντηθεί με αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα από τα σωματεία, που είναι «έτοιμα» να διαπραγματευθούν, ζητώντας μια Συλλογική Σύμβαση που θα διασφαλίζει τους μισθούς από τις περικοπές (με το κόλπο των “ατομικών” συμβάσεων) οι οποίες πραγματοποιήθηκαν εκβιαστικά το 2010-11. Συλλογική Σύμβαση που θα ανακόπτει το κύμα ομαδικών απολύσεων. Όμως, τα σωματεία θα πρέπει να αποδείξουν ότι είναι ταυτόχρονα έτοιμα και να συγκρουστούν, να δώσουν συνέχεια στο βήμα που έγινε με την 4ήμερη απεργία, αν οι εργοδότες εξακολουθήσουν να αρνούνται την υπογραφή μιας τέτοιας σύμβασης.

Το Διασωματειακό πρότεινε σε όλες τις Ενώσεις-μέλη του την κήρυξη νέας 4ήμερης απεργίας, στις αρχές Μαΐου. Η πρόταση αυτή –που δεν έχει ακόμα γίνει δεκτή από την ΕΣΗΕΑ- πρέπει επειγόντως να υιοθετηθεί από όλα τα σωματεία. Οι εκδότες έχουν ήδη αποδείξει ότι θα υποχωρήσουν στο θέμα της Σύμβασης μόνο αν πιεστούν ασφυκτικά. Οι διαπραγματεύσεις για τη ΣΣΕ θα προχωρήσουν μόνο αν η δυναμική που ανέδειξε η 4ήμερη του Απρίλη παραμένει ενεργή.

Τέλος, επειδή οι μέρες είναι «πονηρές» -μετά την κήρυξη των εκλογών της ΕΣΗΕΑ στις 26 Μαΐου- οφείλουμε να υπογραμμίσουμε δύο στοιχεία:

Α) Η μάχη για την ΣΣΕ δεν μπορεί να υποταχθεί στις εκλογικές σκοπιμότητες. Θα ήταν μεγάλη υπηρεσία προς τους εκδότες η «αναστολή» των απεργιακών διεκδικήσεων (αλλά και των διαπραγματεύσεων) για μετά τις εκλογές, με φανερό τον κίνδυνο παραπομπής τους στις καλένδες …

Β) Οι εκπρόσωποι της “Συσπείρωσης Δημοσιογράφων – Δούρειος Τύπος” στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, αντιμετωπίσαμε έγκαιρα τα ζητήματα της Σύμβασης, από τη σκοπιά της αγωνιστικής διεκδίκησής της. Από τον Οκτώβρη του 2010 προτείναμε στην ΕΣΗΕΑ μια διαδικασία Γενικής Συνέλευσης της Ένωσης και την απόφαση για απεργιακό αγώνα διαρκείας για την υπογραφή της.

Από αυτή τη σκοπιά συμμετείχαμε σε όλες τις μάχες που ακολούθησαν, γι’ αυτό δεχτήκαμε πολλές επιθέσεις από το εργοδοτικό μπλοκ, γι’ αυτό αισθανόμαστε απολύτως αλληλέγγυοι με όλους τους συναδέλφους-φισσες που έδωσαν στους μήνες που πέρασαν τις συνδικαλιστικές μάχες και κάποιοι-ες πλήρωσαν γι’ αυτό ακόμα και με την απόλυσή τους.

Από αυτήν τη σκοπιά θα συνεχίσουμε σε όλες τις ενωτικές και αγωνιστικές διαδικασίες μιας περιόδου που στα ΜΜΕ είναι απολύτως κρίσιμη.

(1). Ο «Ριζοσπάστης» της Τρίτης 12/4, στην πρώτη έκδοσή του μετά την απεργία, χαρακτηρίζει την 4ήμερη κινητοποίηση «τάχα μάχες, που είναι αδιέξοδες» (!!). Και ο «Κυριακάτικος Ριζοσπάστης», που κυκλοφόρησε την… Πέμπτη 7/4 (πρώτη ημέρα της απεργίας), κάνει λόγο για «σωματεία» (σε εισαγωγικά!) και προειδοποιεί ότι «οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ έχουν μοναδικό τους στήριγμα (!!) τα ΜΜΕ του κόμματος της εργατικής τάξης (!!!)».

http://syspeirosi.wordpress.com/