Θα ήταν τόσο απλό, αρκεί το Mega, o ANT1, το Alter να έκαναν τον κόπο μιας απλής αναπαραγωγής ενός ρεπορτάζ. Δεν θα χρειαζόταν καν να στείλουν δικό τους ρεπόρτερ ανάμεσα στους 250 της Νομικής, μήπως και "λερωθούν" από τις διαφορετικές απόψεις.Ή μήπως πληρώσουν βάρδια σε δεύτερο συνεργείο. Δεν τον έκαναν όμως. Γιατί έχουν προ πολλού εγκαταστήσει τη νέα τηλεοπτική εκδοχή της πραγματικότητας. Είδηση και ρεπορτάζ είναι ότι συζητάμε στις συσκέψεις μας. Και πάνω στις απόψεις των γνωστών τηλε-αστέρων που μετέχουν στη σύσκεψη, προκύπτουν οι τηλεοπτικές ειδήσεις. Οι δε ρεπόρτερ εκπαιδευμένοι πλέον στο σύστημα της τηλεοπτικής κατασκευής της πραγματικότητας ούτε καν τολμούν να προτείνουν διαφορετικό ρεπορτάζ.
Ιδού το δημοσίευμα της "Ε" με τις απόψεις των απεργών μεταναστών τους οποίους η τηλεόραση μετέτρεψε σε "εχθρό".
ΠΕΝΤΕ ΜΕ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 250
«Δώστε μας χαρτιά για να φύγουμε»
Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΔΑΜΑ
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=245339
«Είμαστε αποφασισμένοι να ζήσουμε νόμιμοι ή να πεθάνουμε. Η αδικία μάς ώθησε ν' αγωνισθούμε» απαντούν νεαροί Αραβες, απεργοί πείνας. Ολοι τους συμφωνούν ότι μόλις πάρουν χαρτιά στα χέρια τους θα εγκαταλείψουν τη χώρα.
Αμπντούλ (27): 7 χρόνια Αμπντούλ (27): 7 χρόνια Ο 27χρονος Αμπντούλ απ' το Μαρόκο είναι μάγειρας σε εστιατόριο της Γλυφάδας. Εργάζεται στη χώρα μας επτά χρόνια. Πιστεύει ότι «θα συνεχίσουμε μέχρι τέλους».
Λέει ότι υπέβαλε δικαιολογητικά το 2005 περιμένοντας τη νομιμοποίησή του: «Πλήρωσα 1.500 ευρώ για ένσημα και έπειτα από τρία χρόνια πήρα απορριπτική απάντηση. Δεν είχα αποδεικτικά στοιχεία πως βρίσκομαι στην Ελλάδα από το 2004. Πού να τα βρω;».
«Γι' αυτό είμαστε αποφασισμένοι. Φθάνει η εκμετάλλευση τόσων χρόνων. Δουλέψαμε πέντε με δέκα χρόνια. Πληρώνουμε ενοίκια, ένσημα. Δεν μπορούμε ούτε να ταξιδέψουμε».
Ελπίζει ότι με την ενέργειά τους «θα πιέσουμε λίγο. Είναι σκληρός αγώνας. Θα συνεχίσουμε μέχρι να δοθεί άδεια παραμονής. Μιλάμε πέντε γλώσσες ο καθένας. Κι είμαστε θυμωμένοι από τις επιθέσεις των ακροδεξιών».
Ο 28χρονος Μαροκινός Αχμέτ Μανκόρ ήρθε στην Ελλάδα το 2005: «Πούλησε ο πατέρας μου ένα σπίτι. Πήγα αεροπορικώς στην Τουρκία κι από εκεί, πέρασα με βάρκα. Πληρώνοντας 3.000 ευρώ. Απ' την Αθήνα κατέβηκα στην Κρήτη επειδή υπήρχε δουλειά. Δούλευα σε καΐκι, οικοδομές, στα σφαγεία, σερβιτόρος σε καφετέρια, τώρα είμαι μαραγκός».
Προσπάθησε να νομιμοποιηθεί: «Πλήρωσα 1.200 ευρώ ένσημα στον ΟΓΑ, 1.800 σε δικηγόρο, 150 ευρώ το παράβολο. Χωρίς αποτέλεσμα. Τόσα χρόνια οι εργοδότες δεν μου βάζουν ένσημα. Και δουλεύω απ' το πρωί μέχρι το βράδυ με μεροκάματο 30 ευρώ. Στην πλατεία Αττικής μάς κυνηγούσαν με παλούκια. Με ειδοποίησαν φίλοι για την απεργία πείνας. Το αποφάσισα αμέσως. Δεν έχω επιλογή. Απ' την τσέπη μας πληρώσαμε το εισιτήριο στο καράβι που ήρθα απ' την Κρήτη. Πρέπει να παλέψω για να πάρουμε χαρτιά. Να υπάρξει ευκαιρία νομιμοποίησης για όλους. Θέλουμε να παλέψουμε ενωμένοι με τους Ελληνες. Για να ζήσουν καλύτερα τα παιδιά μας».
«Τον πρώτο χρόνο μάθαινα ελληνικά. Μετά δούλευα μπογιατζής. Με μεροκάματο 20-30 ευρώ. Χωρίς ένσημα» λέει ο 40άρης Μαροκινός Μαχζούπ Ελμπάχ. Προσθέτει πως «όλοι μ' εκμεταλλεύτηκαν. Παλεύω για τα παιδιά μου που περιμένουν. Μόλις νικήσουμε θα γυρίσω. Δεν φοβάμαι».
Ο Νουριντίν Καϊμά (26 ετών) εργάζεται πέντε χρόνια στην Κρήτη: «Πέρασα απ' την Τουρκία με τα πόδια. Περπατώντας απ' τον Εβρο μέχρι τη Θεσσαλονίκη. Στην Κρήτη δούλεψα στα χωράφια. Ελιές, πατάτες, θερμοκήπια, οικοδομές. Μας κλέβουν. Χωρίς χαρτιά δεν μπορείς να τους καταγγείλεις. Αν βγεις στον δρόμο, σε μαζεύει η Αστυνομία. Σπίτι-δουλειά».
Αποφάσισε να έρθει «όταν έβλεπα την Ελλάδα στην τηλεόραση. Μου άρεσαν τα νησιά, οι άνθρωποι, η θάλασσα. Πίστεψα πως θ' αλλάξει η ζωή μου».
Τώρα «δεν έχω επιλογή. Θα πάρω χαρτιά ή θα πεθάνω. Η καταπίεση κι η εκμετάλλευση μας έκαναν αριστερούς. Δεν φοβόμαστε την Αστυνομία που μας κυνηγάει τόσα χρόνια. Δεν θα φύγουμε από τη Νομική. Εδώ νιώθουμε ασφάλεια. Δεν είναι όλοι οι Ελληνες ρατσιστές. Υπάρχουν άνθρωποι που μας στηρίζουν. Τόσα χρόνια είμαστε στον δρόμο μαζί και διεκδικούμε».
Εφτά χρόνια εργάζεται στην Ελλάδα ο 27χρονος Αλγερινός Αμπντούλ: «Ηρθα το 2004. Ο πατέρας μου πούλησε το οικόπεδο. Δέκα μέρες περπατούσα απ' τον Εβρο μέχρι τη Θεσσαλονίκη. Ηρθα με μια παρέα φίλων, για να ζήσω καλύτερα, να βοηθήσω την οικογένειά μου. Πλήρωσα 2.500 τον έμπορο να με περάσει με τα πόδια τον Εβρο. Περπατούσα 10 μέρες. Δεν ήρθα να κλέψω, δεν είμαστε εγκληματίες».
Ζει στον Νέο Κόσμο. «Ρατσισμός υπάρχει ακόμα και στη χώρα μου. Αλλά δεν μπορώ να ζω παράνομα, να μας βρίζουν, να μας χτυπάνε, να κρυβόμαστε. Θέλω να πάρω χαρτιά, να φύγω» αναφέρει. *
«Θέλουμε να μην είμαστε παράνομοι»
«Θέλουμε χαρτιά, να σταματήσουμε να είμαστε παράνομοι. Είμαστε αποφασισμένοι να κερδίσουμε και θα κερδίσουμε». Είναι τα λόγια του 22χρονου Ρέντα από το Μαρόκο που από την Τρίτη κάνει απεργία πείνας στον 7ο όροφο του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης μαζί με άλλους 49 μετανάστες.
Βρίσκεται 5 χρόνια στην Ελλάδα, ήρθε για να μείνει, αλλά χαρτιά νομιμοποίησης δεν απέκτησε ποτέ. Δούλευε σε ταβέρνα της Κρήτης και το 2010 ο ιδιοκτήτης της του είπε ότι δεν τον απασχολεί άλλο επειδή δεν είναι εφοδιασμένος με τα απαραίτητα έγγραφα. Εκτοτε προσπαθεί να βρει οπουδήποτε μεροκάματο για να μην πεινάσει.
«Οι μετανάστες είδαν ότι ο μόνος τρόπος για να αλλάξουν τη ζωή τους είναι να ρισκάρουν, να θέσουν σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή τους», εξήγησε ο συνοδός των μεταναστών Γκάνι, στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας. Υπογράμμισε ότι εκδηλώσεις αλληλεγγύης στους απεργούς γίνονται σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και αναμένεται να αυξηθούν τις επόμενες μέρες.
Ρατσιστικό παραλήρημα στα τηλεοπτικά κανάλια και προσπάθεια στοχοποίησης πολιτικών και κοινωνικών χώρων, με αφορμή την απεργία πείνας των μεταναστών στη Νομική Σχολή της Αθήνας, κατήγγειλε ο εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας νοσοκομειακών γιατρών Θεόδωρος Σδούκος.
Η απεργία πείνας στη Θεσσαλονίκη εξελίσσεται ομαλά και εθελοντές φροντίζουν για την υγιεινή και καθαριότητα στους χώρους του ΕΚΘ. Δεν δημιουργήθηκαν προβλήματα στη λειτουργία του, παρά το γεγονός ότι εκεί στεγάζονται τα σωματεία και υπάρχει προσέλευση συνδικαλιστών και εργαζομένων που προμηθεύονται κάρτες του ΟΑΣΘ, τόνισε ο πρόεδρος του ΕΚΘ Παναγιώτης Τσαραμπουλίδης.
ΝΙΚΟΣ ΡΟΥΜΠΟΣ
«Δεν μπορούμε να μαζέψουμε 200 ένσημα το χρόνο»
«Το 2004 χάθηκαν 120 μετανάστες στα ολυμπιακά έργα. Κανείς δεν τους αναζήτησε. Τότε ήμασταν καλοί, τώρα όχι». Είναι το παράπονο του Αμπντούλ Χατζί, του 39χρονου Τυνήσιου που ζει 18 χρόνια στη χώρα μας και εργάζεται ως ζαχαροπλάστης στα Χανιά και το Ηράκλειο, μέλος του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης.
«Είναι φασιστικό να λένε ότι κάποιο κόμμα ή κάποια πολιτική οργάνωση-καπέλωσε τον αγώνα μας. Ηταν μια πρωτοβουλία όλων των μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα».
Γιατί βρίσκεστε στη Νομική;
«Εκφράζω την αλληλεγγύη μου στους άλλους μετανάστες. Δεν είμαι απεργός πείνας. Από τους 250 οι 150 είναι εννιά χρόνια στην Ελλάδα και δεν έχουν κάρτα παραμονής. Από τους υπόλοιπους 100 άλλοι έχουν κάρτα, σε άλλους έχει απορριφθεί το αίτημα, άλλοι λόγω κρίσης δεν έχουν ένσημα».
Πώς αποφασίστηκε να έρθετε εδώ στη Σόλωνος;
«Οι επιτροπές των μεταναστών αποφάσισαν στις 22 Ιανουαρίου στα Χανιά να συγκεντρωθούμε εδώ, επειδή ο χώρος προασπίζει την ελευθερία και την αλληλεγγύη. Οι μετανάστες συνεννοήθηκαν με τους φοιτητές, γι' αυτό και ήρθαμε».
Πόσο θα κρατήσει η απεργία;
«Εάν δεν βρεθεί λύση, τέσσερις εβδομάδες, με νερό, τσάι, ζάχαρη και αλάτι».
Από πού προέρχονται οι μετανάστες απεργοί;
«Από Τυνησία, Μαρόκο, Αλγερία και άλλες χώρες, τις οποίες δεν θέλουν να δηλώσουν».
Ουσιαστικά τι ζητάτε;
«Νομιμοποίηση. Εχουμε πρόβλημα με τα ένσημα· τα 200 το χρόνο δεν μπορούμε να τα μαζέψουμε. Θέλουμε να πεθαίνουμε με αξιοπρέπεια στην Ελλάδα, όχι να μας βρίσκουν σε χαντάκια χωρίς κανείς να μας αναζητεί».
Τη στάση του πρύτανη πώς την είδατε;
«Ηταν σωστή. Ηρθαν γιατροί, είδαν τους χώρους, τον ενημέρωσαν πως μπορούμε να διαμείνουμε εδώ».
Του κ. Παπουτσή;
«Δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο· απογοητευτήκαμε και από την κυβέρνηση».
Τι εκτιμάτε από εδώ και πέρα να γίνεται;
«Δεν αποφασίζω εγώ, είμαστε 250 εδώ. Ας το καταλάβει η κυβέρνηση».
Δεν φοβάστε μήπως η κοινή γνώμη στραφεί εναντίον σας;
«Δεν έχουμε τίποτε να χωρίσουμε, αλληλεγγύη και σεβασμό ζητάμε».
Γ.Α.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου