Οι δημοσιογράφοι κοντά στους απεργούς πείνας

Την παρέμβαση της Βουλής και προσωπικά του προέδρου της Φίλιππου Πετσάλνικου ζητούν δημοσιογράφοι που βρέθηκαν σήμερα κοντά στους απεργούς πείνας της Υπατίας για να εκφράσουν τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη τους στο δίκαιο αγώνα τους. Τηλεοπτική κάμερα δεν εντοπίστηκε στη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν οι ίδιοι οι δημοσιγράφοι. Και καλά τα ιδιωτικά κανάλια αλλά ούτε η "ανεξάρτητη ΕΡΤ" που κατά δήλωση Χυτήρη, κόβει τον ομφάλιο λώρο με τους υπουργούς, δεν ενδιαφέρθηκε;

Πριν την ανάρτηση της επιστολής των δεκάδων δημοσιογράφων προς τον πρόεδρο της Βουλής αναρτάται η φωνή της 23ψρονης Rabiaa, μάνας και γυναίκας του Addelhak, απεργού πείνας στην Υπατία, εργαζόμενου στη χώρα μας επί οκτώ χρόνια.

"Οι απεργοί πείνας είναι άνθρωποι μπουχτισμένοι από την εκμετάλλευση και την καταλήστευση των δικαιωμάτων και των κόπων τους και αποφάσισαν να δράσουν. Αποφάσισαν να διεκδικήσουν το δικαίωμα να γίνουν ορατοί και αντιληπτοί, έστω και με τίμημα τη ζωή τους.
Είναι άνθρωποι που έχουν οικογένειες, εδώ στην καινούργια πατρίδα ή που τους περιμένουν οικογένειες στις παλιές πατρίδες.
Είναι εργαζόμενοι που δεν ζητούν τίποτα παραπάνω από ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους Ελληνες εργαζομένους.
Η Rabiaa 23 χρόνων, γυναίκα του Abdelhak, ενός από τους 300 απεργούς πείνας και μητέρα μιας κορούλας 8 μηνών μας λέει: «Ηρθα να συναντήσω τον άντρα μου στην Ελλάδα πριν 4 χρόνια. Αυτός είναι εδώ 8 χρόνια. Πριν 8 μήνες αποκτήσαμε μια κορούλα. Τώρα παρακαλώ τους Γιατρούς του Κόσμου, το Φόρουμ, τους φαρμακοποιούς για να βρω τα εμβόλια του παιδιού μας. Δεν έχουμε ασφάλιση και τα εμβόλια είναι πανάκριβα. Δύο που χρειάζεται τώρα κοστίζουν περίπου 100 ευρώ. Είμαι δίπλα στον άντρα μου και στον αγώνα που κάνει μαζί με τ’ άλλα παιδιά. Ηθελα και εγώ να συμμετάσχω στην απεργία πείνας, επειδή είναι για καλό σκοπό. Θέλουμε μόνο να ζούμε νόμιμα. Θέλουμε μόνο η κυβέρνηση να μας αντιμετωπίζει όπως τους άλλους εργαζομένους και τα παιδιά μου όπως τα άλλα παιδιά. Δεν με άφησαν, όμως, επειδή η κόρη μας είναι πολύ μικρή. Ομως θα κάνω ό,τι μπορώ για να δίνω κουράγιο στον άντρα μου και στους υπόλοιπους».
Η Soukeina, 5 μηνών έγκυος, 6 χρόνια στην Ελλάδα. Ο άντρας της, ο Χασάν, είναι στην απεργία πείνας και είναι 7 χρόνια στην Ελλάδα: «Ο άντρας μου αγωνίζεται για όλους μας. Για μας που είμαστε οικογένειά του και για τους άλλους, που τόσα χρόνια ζουν μέσα στον φόβο. Φοβάμαι να πάω για ψώνια ή σε μια φίλη μου. Χωρίς χαρτιά όλο φοβάσαι. Θα ’ρθει ο άντρας μου από τη δουλειά ή θα τον πιάσουν; Ολοι αγωνίζονται για όλους. Και για αυτούς που ζουν εδώ και για τα παιδιά μας, που θα γεννηθούν».
Το Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης αισθάνεται περήφανο που στέκει δίπλα σ’ αυτόν τον αγώνα. Σε έναν αγώνα ζωής και αξιοπρέπειας, πέρα για πέρα δίκαιο.
Νίκη στην απεργία πείνας".

Πηγή: xaniotikanews

Και η επιστολή των δημοσιογράφων:

Προς τον πρόεδρο, Φίλιππο Πετσάλνικο, και το Προεδρείο της Βουλής

Αθήνα, 3/3/2011

Εμείς οι δημοσιογράφοι, που ανταποκριθήκαμε σήμερα στην πρόσκληση των μεταναστών απεργών πείνας, που βρίσκονται στο κτίριο «Υπατία», εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στο δίκαιο αγώνα τους αλλά και την αγωνία μας για τη ζωή των απεργών.

Μπροστά στο αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί μετά από 38 ημέρες απεργίας πείνας και την αδιάλλακτη στάση της κυβέρνησης, ζητάμε την παρέμβαση της Βουλής των Ελλήνων ώστε να δοθεί άμεσα δίκαιη λύση στο πρόβλημα.

Από την πλευρά τους, οι απεργοί πείνας μας δήλωσαν, για μία ακόμα φορά, ότι είναι έτοιμοι να προσέλθουν σε έναν εποικοδομητικό διάλογο με τις αρμόδιες Αρχές, επί τη βάση των ήδη διατυπωμένων αιτημάτων τους.

Διαπιστώνοντας, ωστόσο, το διαφαινόμενο αδιέξοδο, καλούμε, έστω και την ύστατη αυτή στιγμή, τη Βουλή των Ελλήνων και εσάς προσωπικά να αναλάβετε πρωτοβουλία πριν θρηνήσουμε ανθρώπινες ζωές.

Ημέρα απεργίας 28η: Διαμαρτυρία ενάντια στη διαστρέβλωση

Up date
Ακυρώνεται τελικά η συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Mega αύριο Δευτέρα

Στο Mega στις 7.00 μ.μ.

Ήμουν κι εγώ εκεί. Στην Κατάληψη

...Οι φωνές των διαδηλωτών, των γιατρών, των εργαζόμενων στις αστικές συγκοινωνίες, των δημοσίων υπαλλήλων, των μεταναστών, των πολιτών της Κερατέας, αυτών που αρνούνται να πληρώσουν διόδια, δεν είναι πολύ μακριά πια. Έφτασαν κάτω από τα κανάλια μας και τα ραδιόφωνα μας. Αν δεν υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια της δουλειάς μας, θα μπουν μέσα...
--------
'Ημουν κι εγώ εκεί
της Μαρία Λούκα
για την Κατάληψη στον Αθήνα 9,84

Τα δημοτικά ραδιόφωνα εξ ορισμού αναφέρονται στην πόλη, στη ζωή της, στην καθημερινότητα της, τους φορείς και τα υποκείμενα της. Αναδεικνύουν τη φωνή της σε όλο της το φάσμα. Από αυτήν τροφοδοτούνται και σ΄ αυτήν λογοδοτούν εν τέλει. Όταν λοιπόν το ραδιόφωνο δε μπαίνει στην πόλη, ακόμα και στις πιο σκοτεινές και σκονισμένες γωνιές της, μπαίνει η πόλη στο ραδιόφωνο. Και μπήκε. Τη Δευτέρα στον 9,84. Άνοιξε για δύο ώρες τα μικρόφωνα του, σ’ αυτούς που δεν έχουν μικρόφωνα και ίσως ούτε καν φωνή και υπόσταση, στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας και σε όλους εκείνους τους κοινωνικούς φορείς που τους συμπαρίστανται.
Η συνέχεια στο http://www.themediaproject.gr/mediatheme.php?id=3486

"Μόλυνση" οι διακηρύξεις μίσους από τα κανάλια

Ενώ οι τηλεοπτικοί αστέρες, βαυκαλιζόμενοι ως γνήσια "νούμερα" από τα νούμερα των μετρήσεων τηλεθέασης, συνεχίζουν την τακτική πρόκλησης μίσους ενάντια στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, δημιουργοί από το χώρο του πολιτισμού επισκέφθηκαν σήμερα το κτίριο της Υπατίας και έδωσαν συνέντευξη Τύπου. Και μόνο η επίσκεψη τους προκάλεσε νέο γύρο μισαδόξων αναφορών στην τηλεόραση. Και άντε οι έχοντες τηλεοπτική δύναμη και εξουσία πίσω και μπροστά από τον τηλεοπτικό παραμορφωτικό φακό. Τα μεσημεριανάδικα τι θέλουν και ανακατεύονται μετατρέποντας την πολιτική και ιδεολογική μάχη σε κόντρα ανάμεσα σε τηλεοπτικά πρόσωπα; Τόσα καταλαβαίνουν, έτσι κάνουν. Το κλίμα που καλλιεργεί η τηλεόραση επισημάνθηκε από τους καλλιτέχνες. Κάτι ξέρουν κι αυτοί για την τηλεοπτική κυριαρχία.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του ΑΠΕ στη συνέντευξη Τύπου μετείχαν οι ηθοποιοί

Μαρία Κανελλοπούλου, Κάτια Γέρου, Στέλιος Μάινας, Ρήγας Αξελός, Κάτια Σπερελάκη, Τάσος Ράπτης, Νένα Μεντή
οι σκηνοθέτες Γιώργος Κόρρας και Βαγγέλης Θεοδωρόπουλο
ο σκιτσογράφος Βαγγέλης Χερουβίμ
ο τραγουδοποιός Στάθης Δρογώσης,
ο συνθέτης Βασίλης Βασιλάτος
ο κινηματογραφιστής Χρήστος Βούπουρας.

Σήμερα η συναυλία αλληλεγγύης

Σήμερα στις 6.00 το απόγευμα στο Μουσείο πραγματοποιείται η συναυλία αλληλεγγύης στους 300 απεργούς πείνας, μετανάστες. Συμμετέχουν οι:
Φοίβος Δεληβοριάς, Στάθης Δρογώσης, Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, Ενέδρα, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Βασίλης Λέκκας, Πάνος Μουζουράκης, Μαρία Παπαγεωργίου, Δημήτρης Πουλικάκος, Pink Tank, Απόστολος Ρίζος, Σπυριδούλα, Υπόγεια Ρεύματα και Γιάννης Χαρούλης.


Η Επιτροπή αλληλεγγύης στο μεταξύ εξέδωσε και free press εφημερίδα για τη ενημέρωση των πολιτών. Στη διεύθυνση http://efimerida-kathreftis.blogspot.com/
μπορείτε να δείτε τον "Καθρέπτη". Και στο site  
http://hungerstrike300.espivblogs.net
όλα τα νεότερα για τους μετανάστες απεργούς.

Γιατί τα κανάλια δεν λένε και αυτά; Φοβούνται;

Όταν λέμε για την τήρηση των βασικών αρχών της δεοντολογίας εννοούμε πως πρέπει να ακούγεται και η διαφορετική από τη δική μας άποψη. Στην "Ελευθεροτυπία" της Πέμπτης δημοσιεύθηκε ένα ρεπορτάζ για τους απεργούς της Νομικής. Με την κλασική αρχή του έντυπου Τύπου. Κάντε ερωτήσεις, μην συγχέετε τα σχόλια με τα γεγονότα.

Θα ήταν τόσο απλό, αρκεί το Mega, o ANT1, το Alter να έκαναν τον κόπο μιας απλής αναπαραγωγής ενός ρεπορτάζ. Δεν θα χρειαζόταν καν να στείλουν δικό τους ρεπόρτερ ανάμεσα στους 250 της Νομικής, μήπως και "λερωθούν" από τις διαφορετικές απόψεις.Ή μήπως πληρώσουν βάρδια σε δεύτερο συνεργείο. Δεν τον έκαναν όμως. Γιατί έχουν προ πολλού εγκαταστήσει τη νέα τηλεοπτική εκδοχή της πραγματικότητας. Είδηση και ρεπορτάζ είναι ότι συζητάμε στις συσκέψεις μας. Και πάνω στις απόψεις των γνωστών τηλε-αστέρων που μετέχουν στη σύσκεψη, προκύπτουν οι τηλεοπτικές ειδήσεις. Οι δε ρεπόρτερ εκπαιδευμένοι πλέον στο σύστημα της τηλεοπτικής κατασκευής της πραγματικότητας ούτε καν τολμούν να προτείνουν διαφορετικό ρεπορτάζ.

Ιδού το δημοσίευμα της "Ε" με τις απόψεις των απεργών μεταναστών τους οποίους η τηλεόραση μετέτρεψε σε "εχθρό".

ΠΕΝΤΕ ΜΕ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 250
«Δώστε μας χαρτιά για να φύγουμε»
Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΔΑΜΑ

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=245339

«Είμαστε αποφασισμένοι να ζήσουμε νόμιμοι ή να πεθάνουμε. Η αδικία μάς ώθησε ν' αγωνισθούμε» απαντούν νεαροί Αραβες, απεργοί πείνας. Ολοι τους συμφωνούν ότι μόλις πάρουν χαρτιά στα χέρια τους θα εγκαταλείψουν τη χώρα.

Να σταματήσουν άμεσα οι άναρθρες κραυγές μίσους από δημοσιογράφους

Η πρώτη δημοσιογραφική παρέμβαση για το ζήτημα κάλυψης των 250 μεταναστών της Νομικής έγινε στη Θεσσαλονίκη. Η παράταξη του "Ασύνταχτου Τύπου" ζητώντας να τηρηθούν οι κανόνες δεοντολογίας, θέτει άμεσα ζήτημα για τους Έλληνες δημοσιογράφους που διαγκωνίζονται στην έκφραση μίσους και άναρθρων κραυγών από τα Μέσα τους. Η ανακοίνωση της παράταξης μοιράστηκε σε συνέντευξη Τύπου στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

Να πάψουν άμεσα οι άναρθρες κραυγές στα ΜΜΕ

«Αν εγκαίρως είχε αντιμετωπιστεί αυτή η σπίθα, δεν θα γινόταν αυτός ο χαμός»!
Η παραπάνω «εκτίμηση»-σχόλιο δημοσιογράφου που διατυπώθηκε (26/1/2011) σε πρωινή τηλεοπτική ενημερωτική εκπομπή μεγάλου ιδιωτικού καναλιού, συμπυκνώνει την πραγματική «αγωνία» που διακατέχει τα τελευταία 24ωρα το συντηρητικό πολιτικό-πανεπιστημιακό κατεστημένο της χώρας. Το τραγικότερο ήταν ότι το σχόλιο αναφερόταν εμμέσως πλην σαφώς στη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου τον Δεκέμβρη του 2008 και τα γεγονότα διαμαρτυρίας που ακολούθησαν. Η σύνδεση με την τωρινή κατάσταση της απεργίας πείνας τριακοσίων μεταναστών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και οι κραυγές περί της «αναγκαιότητας» εκκένωσης της Νομικής Σχολής Αθηνών και του Ε.Κ.Θ., προκαλεί ανατριχίλα. Δηλαδή, η προσαρμογή του παραδείγματος στη σημερινή κατάσταση, ποια θα μπορούσε να είναι; Βίαιη καταστολή και εκκένωση της Νομικής Σχολής με όποιο κόστος ακόμα και σε… ανθρώπινες ζωές (!) και κατόπιν έγκαιρη κατασταλτική αντιμετώπιση της «σπίθας» στο κύμα οργής που θα ξεσπάσει;! Ο παραλογισμός ξεχειλίζει κυρίως στα τηλεοπτικά παράθυρα και δυστυχώς σε αυτόν, συμμετέχουν και δημοσιογράφοι μέλη των Ενώσεων Συντακτών της χώρας ξεφτιλίζοντας κάθε έννοια δεοντολογίας με σχεδόν ολοκληρωτική απώλεια της οφειλόμενης ψύχραιμης μετάδοσης των γεγονότων και όχι της πρόκλησής τους.
Ανεξαρτήτως από το αν διαφωνεί ή συμφωνεί κανείς με τα αιτήματα των απεργών πείνας και την προσωρινή «στέγαση» του απεργιακού τους αγώνα σε πανεπιστημιακό κτίριο και σε κτίριο ενός Εργατικού Κέντρου, οι ρατσιστικές, ξενοφοβικές και ακραία αντιδραστικές κραυγές δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να χαρακτηρίζουν τους «λειτουργούς της ενημέρωσης». Πολύ περισσότερο δε, οι δημοσιογράφοι, όντας εργαζόμενοι στον κλάδο της ενημέρωσης που πλήττεται όπως και η υπόλοιπη κοινωνία από τα βάρβαρα μέτρα της κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της τρόϊκας, θα έπρεπε να βρίσκονται στο πλευρό των εργαζομένων, μεταναστών ή Ελλήνων και όχι στο πλευρό εκείνων των συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων όλων –σχεδόν- των… αποχρώσεων που βρήκαν την ευκαιρία για να χτυπήσουν τόσο το πανεπιστημιακό άσυλο όσο και να στοχοποιήσουν και πάλι τα πιο ζωντανά, αλληλέγγυα και διεκδικητικά τμήματα της ελληνικής κοινωνίας.

Σε κάθε περίπτωση, ως δημοσιογράφοι που θέλουν να διαθέτουν φωνή και αξιοπρέπεια, να υπηρετούν την κοινωνία και όχι την εξουσία, ως «λειτουργοί της ενημέρωσης» και όχι ως λειτουργοί των πιο σκοτεινών αντανακλαστικών του ανθρώπινου πνεύματος, καλούμε τους συναδέλφους:

Μετανάστες: Στη σκοτεινή ζώνη των ΜΜΕ

Του Στέλιου Ελληνιάδη
*αναδημοσίευση από το Δρόμο της Αριστεράς, 31 Ιουλίου


(Μέρος της ομιλίας του Στέλιου Ελληνιάδη σε δημοσιογράφους της Κρήτης, στο πλαίσιο διημερίδας ευαισθητοποίησης με θέμα «ΜΜΕ και μετανάστες» που οργανώθηκε από την Αναπτυξιακή Ηρακλείου, 22 και 23 Ιουλίου, και επαναλήφθηκε με προσαρμογές σε εκδήλωση για την εγκληματικότητα στο Δήμο Επισκοπής.)

Η ξαφνική έλευση ενός πολύ μεγάλου αριθμού ξένων σε μια χώρα απροετοίμαστη και άπειρη, ήταν σίγουρα ένα πολιτισμικό σοκ. Οι επιπτώσεις τής κοσμοσυρροής απρόβλεπτες και δύσκολα διαχειρίσιμες, όταν μάλιστα, το κράτος ολιγωρεί και αποφεύγει, εγκληματικά, να αντιμετωπίσει το ζήτημα έγκαιρα και σωστά, προτού αυτό εξελιχθεί σε μείζον πρόβλημα και μάλιστα ανεπίλυτο.
Το κράτος, οι κυβερνήσεις για την ακρίβεια, εξυπηρέτησαν καταστάσεις χωρίς να νοιαστούν καθόλου για τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες και παρενέργειες της μαζικής προσέλευσης και εγκατάστασης ενός εκατομμυρίου ανθρώπων φτωχών, εξαθλιωμένων και πεινασμένων που ούτε να συνεννοηθούν μπορούσαν με τους ντόπιους, ούτε ήξεραν πώς να φερθούν και να προσαρμοστούν αρμονικά σε μια διαφορετική και άγνωστη, γι’ αυτούς, κοινωνία. Το κράτος βολεύτηκε με τα άφθονα εργατικά χέρια, για να υλοποιήσει τα αμαρτωλά Ολυμπιακά Έργα. Βολεύτηκαν και οι εργολάβοι με το φτηνό και αναλώσιμο προσωπικό. Βολεύτηκαν και οι υπουργοί στις ντάτσες τους. Βολεύτηκαν και οι νεόπλουτοι που έχτιζαν στη Μύκονο πολυτελείς κατοικίες με πέτρα, χρησιμοποιώντας Αλβανούς και Βορειοηπειρώτες πετράδες, ένα επάγγελμα που είχε από καιρό εκλείψει στην Ελλάδα. Αλλά κανείς δεν νοιαζόταν να δει τι συμβαίνει τριγύρω και παρακάτω.
Όλες αυτές οι ολιγωρίες, οι παραλείψεις και τα λάθη θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν, αν τα ΜΜΕ ανταποκρίνονταν στη νοητή, αλλά όχι καθιερωμένη, αποστολή τους. Δεν το έκαναν. Γιατί τα ΜΜΕ και κυρίως η τηλεόραση δεν λειτούργησαν με κοινωνικά και πολιτιστικά κριτήρια. Λειτούργησαν και λειτουργούν υπέρ των διαπλεκομένων. Δημαγωγικά, ευκαιριακά και λαϊκίστικα. Πόνταραν όχι στην πλευρά της αγάπης που κάθε άνθρωπος έχει μέσα του, αλλά στην πλευρά του μίσους. Πόνταραν στο χειρότερο που είναι πιο εύκολο, κι όταν το ανοίξεις, διαδίδεται σαν πανούκλα, αποτελεσματικά, καταστροφικά.
Η τηλεόραση, πιο συστηματικά στα μικρά ακροδεξιά κανάλια, πιο ακατάστατα στα μεγάλα, υιοθέτησε, σε γενικές γραμμές, το μοντέλο «καλός Έλληνας» που είναι κολακευτικό και «κακός ξένος» που κάνει αμέσως αίσθηση και καταναλώνεται αβασάνιστα.
Για την τηλεόραση, οι ξένοι παραμένουν ξένοι ακόμα κι αν τα παιδιά τους μιλάνε μόνο ελληνικά και οι γονείς τους μένουν είκοσι χρόνια στην Κυψέλη ή την Πολίχνη. Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι -μονίμως ή προσωρινώς- διαμένοντες είναι σαν να μην υπάρχουν για τα ΜΜΕ. Οι ειδήσεις, οι πολιτιστικές εκπομπές, τα σίριαλ, οι συναυλίες, οι γιορτές, τα τοκ σόου δεν τους αφορούν ούτε τους συμπεριλαμβάνουν. Μόνο η Ανίτα Πάνια τους συμπεριλαμβάνει στον κουρελέ κόσμο της. Δεν καλούνται ποτέ σε στρογγυλά τραπέζια, ούτε σε πρωινές εκπομπές. Πρέπει να σκοτωθεί κάποιος, όπως στην περίπτωση του νεαρού Αφγανού που διαμελίστηκε από τη βόμβα στον σκουπιδοτενεκέ, για να βγάλουν τη μάνα και τον πατέρα να κλαίνε στα κανάλια.
Οι θετικές δράσεις των μεταναστών είναι παντελώς απούσες. Η συμβολή τους στην ανοικοδόμηση της χώρας - είτε πρόκειται για δρόμους και στάδια είτε πρόκειται για εξοχικές κατοικίες και εκκλησίες υποτιμάται. Η συμμετοχή τους στην παραγωγή, επίσης, είναι άφαντη. Μπορεί οι Πακιστανοί και οι Αιγύπτιοι να μαζεύουν μεγάλο μέρος της αγροτικής παραγωγής, να επανδρώνουν τα αλιευτικά σκάφη και τα εμπορικά και επιβατηγά πλοία, αλλά να παραμένουν αόρατοι. Μπορεί οι γυναίκες από τις Φιλιππίνες, τη Γεωργία και την Ουκρανία, να προσέχουν τα μικρά παιδιά, να τα ταΐζουν και να τα κοιμίζουν ή να φροντίζουν τους ανάπηρους και τους ηλικιωμένους γονείς μας, αλλά κι αυτή η συμβολή τους στην ευζωία μας να μην εμφανίζεται ποτέ από τα ΜΜΕ.