ΕΛΙΑΜΕΠ:ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ Η ΠΑΝΑΚΡΙΒΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΝΑΤΟ
Από την Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση
Τελικά, παρά τις βαρυσήμαντες τοποθετήσεις, τα εκατομμύρια που μοιράζονται αφειδώς και τη διαπλοκή με ξένες πρεσβείες, το ΝΑΤΟ, την κυβέρνηση και τη πολεμική βιομηχανία, μόνο οίκτο και αηδία μπορούν να προκαλέσουν τα επιχειρήματα της καθεστωτικής προπαγάνδας.
Η ανάγνωση κειμένων όπως αυτό του ΕΛΙΑΜΕΠ, μιας συντηρητικής δεξαμενής σκέψης που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ελληνικού αστικού κόσμου και των υπερατλαντικών συμμάχων συμβάλλει στην κατανόηση της επιχείρησης δικαιολόγησης καταρχήν της ύπαρξης του ΝΑΤΟ και ακολούθως της συνέχισης παρουσίας των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στις γραμμές του. Πολύ περισσότερο που είτε λόγω αποσαφήνισης ενός ξεκάθαρου ρόλου για τον ιμπεριαλιστικό στρατιωτικό σχηματισμό, είτε γιατί είναι δύσκολο να γίνει αποδεχτό ότι το ελληνικό κράτος πρέπει να συνεχίσει να καταβάλλει το 2% του προϋπολογισμού, σε εποχές κοινωνικής καταστροφής και πτώχευσης του κόσμου της εργασίας, όταν οι φόροι και τα χαράτσια καταλήγουν να σου παίρνει η τράπεζα και οι υπόλοιποι τοκογλύφοι ακόμη και το σπίτια!
Το κείμενο λοιπόν με τίτλο «ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΝΑΤΟ: ΠΟΙΑ ΤΑ ΠΙΘΑΝΑ ΩΦΕΛΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ;» αποκαλύπτει την αδυναμία των προπαγανδιστών της αστικής τάξης να δικαιολογήσουν την ύπαρξη ενός πολεμικού-κατασταλτικού διεθνούς οργανισμού που όχι μόνο επιβλήθηκε με τη βία του κράτους της ακροδεξιάς τρομοκρατίας στο λαό μας, στηρίζοντας τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών και συμβάλλοντας στην τραγωδία του Κυπριακού λαού, αλλά επιπλέον φανερώνει τη δυσκολία τους να αποδεχτούν ότι το ΝΑΤΟ πέθανε ως τέτοιο το 2003, με τη βάρβαρη Αμερικανοβρετανική ιμπεριαλιστική εισβολή στο Ιράκ.
Οι αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων κορυφώθηκαν –ενδεικτική η διαμάχη εντός της Ε.Ε. μεταξύ «της παλιάς και νέας Ευρώπης»- και έκτοτε ουσιαστικά επιλέγεται η συγκρότηση Συμμαχιών Προθύμων Ιμπεριαλιστών που εκστρατεύουν στη βάση των κοινών επιδιώξεων τους (περίπτωση Λιβύης, Μάλι, Κεντρική Αφρική κλπ).
Οι παραπάνω εκτιμήσεις δεν ανήκουν στην Αριστερά, αλλά τις βρίσκουμε στις κατά καιρούς τοποθετήσεις του GeorgeFriedman “Geopolitical Journey: Nostalgia for NATO, Stratfor 7 Μαίου 2013, όπου ο αμερικανός γεωπολιτικός αναλυτής και για πολλά χρόνια συνεργάτης της CIA, επισημαίνει τα εξής:
Το ΝΑΤΟ άρχισε να κατακερματίζεται όταν έχασε τον εχθρό του-Η Συμμαχία κατακερματίστηκε περαιτέρω όταν οι ΗΠΑ αποφάσισαν να εισβάλουν στο Ιράκ-δεν μπορεί να υπάρξει υπερατλαντική συμμαχία όταν η μια πλευρά έχει βαθύτατα αρνητική στάση ως προς σειρά ζητημάτων και η άλλη πλευρά δεν έχει την παραμικρή επιθυμία να εμπλακεί στη διένεξη- δεν υπάρχει ουδεμία αμερικανική σχέση με την Ευρώπη, αλλά μόνο με μεμονωμένες χώρες-υπήρξε κάποτε μια εποχή που ο Δυτικός Πολιτισμός ήταν ενωμένος. Αμφιβάλλω αν θα το ξαναδούμε ποτέ αυτό!
Τα επιχειρήματα του ΕΛΙΑΜΕΠ είναι φαιδρά. Διαβάζουμε: «το ΝΑΤΟ παραμένει το σημαντικότερο διατλαντικό φόρουμ σε θέματα ασφάλειας, ενώ αρκετές χώρες θεωρούν ότι πρέπει να διατηρηθεί έστω και υπό τη μορφή ασφαλιστηρίου υγείας: το πληρώνεις, ελπίζοντας ότι δεν θα σου χρειαστεί ποτέ».
Για να δώσουν στους λαούς την αίσθηση του «εθνικού συμφέροντος» αναφέρονται στα «κράτη-μέλη, κυρίως από την πρώην Ανατολική Ευρώπη, επιθυμούν την επαναδιατύπωση του παραδοσιακού ρόλου της Συμμαχίας, δηλαδή της υπεράσπισης της εδαφικής ακεραιότητας των μελών της, έχοντας προφανώς κατά νου τη Ρωσία». Όμως το παράδειγμα της Γεωργίας έδειξε ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να υπερασπιστούν καμιά χώρα από τη Ρωσία κάνοντας χρήση στρατιωτικών δυνάμεων, στο βαθμό που δε διακυβεύονται τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα.
Από την άλλη μεριά, το παράδειγμα της νατοϊκής επέμβασης και κατοχής του Αφγανιστάν, με την σημαντική αποτυχία να επιβληθούν οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί εντείνει τη διαφωνία για τη δραστηριοποίηση του ΝΑΤΟ εκτός περιοχής ευθύνης. Ενώ η πρόσφατη εμπειρία της Συρίας απέδειξε ότι δεν υπάρχουν οι οικονομικοί-διπλωματικοί παράμετροι του πρόσφατος παρελθόντος που ακολούθησαν την νέα εποχή που χάραξαν τα γεγονότα του 1989, και έδιναν τη δυνατότητα ανεμπόδιστης δράσης του Παγκόσμιου Χωροφύλακα. Η βαθιά καπιταλιστική κρίση και η παρουσία περισσότερων ιμπεριαλιστικών παιχτών, πλέον πιο ισχυρών, νοθεύουν την Αλαζονεία της Υπερδύναμης.
Τέλος, για μια ακόμη φορά αποκαλύπτεται ότι η σχέση των ΗΠΑ/Ε.Ε.-ΝΑΤΟ με τη μουσουλμανική τρομοκρατία είναι διφορούμενη. Καταρχήν, οι ακραίοι φονταμενταλιστές είναι οι «χρήσιμοι σύμμαχοι» για την επιχείρηση ανατροπής διαφόρων καθεστώτων που οι Δυτικές δυνάμεις αλλά και χώρες του Περσικού Κόλπου θεωρούν εμπόδια στα οικονομικά-γεωπολιτικά τους συμφέροντα, αφετέρου είναι «οι απαραίτητοι κακοί», που εύκολα θα δαιμονοποιηθούν με όρους Χόλυγουντ, για να ακολουθήσει η στρατιωτική επέμβαση των ιμπεριαλιστών. Είναι ένα σενάριο που επαναλαμβάνεται σε Λιβύη, Συρία, Σομαλία, Μάλι κλπ.
Ποια η σχέση του ΝΑΤΟ με την Ελλάδα, αναρωτιέται το άρθρο του ΕΛΙΑΜΕΠ. Είναι σήμερα σημαντικό το ΝΑΤΟ για την ελληνική ασφάλεια; Έχουμε κάτι ουσιαστικό να κερδίσουμε από την παραμονή μας; […]Με δεδομένο ότι η ΕΕ δεν έχει δυστυχώς καταφέρει να αναπτύξει μια αυτόνομη αμυντική ικανότητα, ούτε διαφαίνεται η απαραίτητη δυναμική, τουλάχιστον για το εγγύς μέλλον, και το ΝΑΤΟ –εκτός δραματικών εξελίξεων- θα συνεχίσει να διαδραματίζει λίαν κεντρικό ρόλο σε θέματα ευρωπαϊκής ασφάλειας, η Ελλάδα θα πρέπει να είναι παρούσα στις εξελίξεις. […]Οι σημαντικές οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα μας οδήγησαν στην απόφαση για σημαντική μείωση ή και απόσυρση της ελληνικής συμμετοχής σε πολυεθνικές επιχειρήσεις (ΙSAF/Αφγανιστάν, KFOR/Κόσοβο, Active Endeavour και Operation Ocean Shield/ναυτική επιχείρηση για την καταπολέμηση της πειρατείας στην Ερυθρά Θάλασσα). Η απόφαση είναι κατανοητή και σε γενικές γραμμές αποδεκτή χωρίς σοβαρές αντιρρήσεις από τη στιγμή που οι ανησυχίες για την εθνική ασφάλεια δεν έχουν ουσιαστικά μεταβληθεί και φυσικά δεν τίθεται ζήτημα προτεραιοτήτων όσον αφορά στις αποστολές των Ενόπλων Δυνάμεων. Ωστόσο, αναρωτιέται κανείς αν η Ελλάδα, με την πρώτη εμπορική ναυτιλία στον κόσμο, έχει την «πολυτέλεια» να είναι απούσα από τις προσπάθειες αντιμετώπισης της πειρατείας, έστω και αν η συμμετοχή έχει κυρίως συμβολικά οφέλη;».
Αν στη θέση της λέξης «Ελλάδα» βάλουμε ελληνική άρχουσα τάξη, μπορούμε ευκολότερα να διαβάσουμε τις απαντήσεις που δίνονται., επισημαίνοντας την αδυναμία της Ε.Ε. και τα συμφέροντα των Ελλήνων εφοπλιστών. Οι ιδιαίτεροι στόχοι αναβάθμισης του ρόλου της ελληνικής άρχουσας τάξης στην Ανατολική Μεσόγειο επισημαίνονται από το εξής χωρίο:
«Σε πολιτικό επίπεδο, σε μια εποχή όπου δεν αποκλείονται αλλαγές ακόμη και στον πολιτικό χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής, η Ελλάδα πρέπει να κάθεται σε όσο το δυνατόν περισσότερα «τραπέζια λήψης αποφάσεων», με δυνατότητα ισότιμης συμμετοχής (αξιοποιώντας τη γεωγραφική θέση και γεωστρατηγική σημασία, καθώς και τις προσφερόμενες στρατιωτικές εγκαταστάσεις). Εξάλλου, το ΝΑΤΟ μπορεί να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο διαχείρισης κρίσεων στη νότια γειτονιά της χώρας μας, σε περίπτωση που η κατάσταση εξελιχθεί με ιδιαίτερα αρνητικό τρόπο. Επίσης, να είναι σε θέση να εξισορροπεί τη θέση της Τουρκίας εντός της Συμμαχίας».
Συμμετέχοντας σε ένα διεθνές πολιτικό παζάρι, θέτοντας ως στόχο και την είσοδο της Κύπρου στο ΝΑΤΟ:
«Να μπορεί να προωθήσει τη συμμετοχή της Κύπρου στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (PfP) και αργότερα και στο ΝΑΤΟ, εφόσον η Κύπρος λάβει τη σχετική απόφαση. Μέσω της εποικοδομητικής στάσης σε διάφορα ζητήματα που δεν άπτονται άμεσα των εθνικών της συμφερόντων, να συγκεντρώνει διπλωματικό κεφάλαιο το οποίο θα εξαργυρωθεί την κατάλληλη στιγμή σε θέματα υψηλής σπουδαιότητας για την Ελλάδα. Να διατηρεί ένα βαθμό επιρροής στη διαδικασία διεύρυνσης της Συμμαχίας με τρόπο που να βοηθά τη διαχείριση εθνικών ζητημάτων υψηλής σπουδαιότητας. Να εκμεταλλευτεί τις καλές σχέσεις της με τη Ρωσία και, εφόσον το επιτρέψουν οι συνθήκες, να συμβάλλει –ενδεχομένως σε συνεργασία με άλλα ομοίως σκεπτόμενα κράτη-μέλη- στην οικοδόμηση μιας αμοιβαία επωφελούς στρατηγικής σχέσης μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας».
Η ελληνική άρχουσα τάξη βλέπει όμως το ΝΑΤΟ και ως ένα μηχανισμό καθυπόταξης του εξεγερμένου λαού:
«Σε στρατιωτικό επίπεδο, να είναι σε θέση να εκμεταλλευτεί στο βέλτιστο βαθμό την όποια δυνατότητα προσφέρει το ΝΑΤΟσε θέματα εκπαίδευσης και επιμόρφωσης στελεχών, απόκτησης τεχνογνωσίας σε ζητήματα επιχειρησιακών δογμάτων και οργανωτικών εξελίξεων, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της Έξυπνης Άμυνας (Smart Defence). Να έχει πρόσβαση σε πληροφορίες, να αποκτήσει τεχνογνωσία στον εξαιρετικά κρίσιμο τομέα του κυβερνοπολέμου, καθώς και στην αντιμετώπιση κάθε είδους τρομοκρατικών και εξτρεμιστικών ομάδων».
Επίσης, το άρθρο χωρίς να λέει κουβέντα για τις υπέρογκες δαπάνες που επέβαλε η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ (ελληνικά εκστρατευτικά σώματα, αγορές όπλων που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, απαίτηση αγοράς νέων φρεγατών με ωκεάνιους προσανατολισμούς κλπ), εμπλέκεται και στο νέο γύρο πολεμικών εξοπλισμών, επιχειρηματολογώντας για το κολπάκι που στήνεται με τα δωρεάν μεταχειρισμένα οπλικά συστήματα made in USA, που επιφέρουν όμως τεράστια συμβόλαια συντήρησης-εκπαίδευσης προσωπικού-προμήθειας πυρομαχικών κλπ!
«Παρά τη γενικότερη οικονομική δυσπραγία που πλήττει τόσο το ΝΑΤΟ, όσο και τα περισσότερα κράτη-μέλη, να είναι σε θέση να εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία συμμαχικής χρηματοδότησης στρατιωτικών υποδομών και δραστηριοτήτων ή τη δωρεάν απόκτηση αξιόμαχου στρατιωτικού εξοπλισμού».
ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ
Του συγκεκριμένου άρθρου είχαν προηγηθεί οι συνεντεύξεις στο περιοδικό του ΝΑΤΟ "NATO Review", του Θάνου Ντόκου, Διευθυντή του ΕΛΙΑΜΕΠ και του Φραγκούλη Φράγκου πρώην ΑΓΕΣ. Ο Θ.Ντόκος δηλώνει ότι «ακόμη και χωρίς την κρίση η Ελλάδα θα χρειαστεί μια σημαντική μεταρρύθμιση της αμυντικής πολιτικής της και του στρατιωτικού μηχανισμού της, για το πρόγραμμα του ΝΑΤΟ ωστόσο τονίζει αυτό δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό πρόβλημα. Πολλά έχουν αλλάξει σε αυτό το μέρος του κόσμου όπως και οι ανάγκες άμυνας, τα μέσα και οι τεχνολογίες και τώρα με ακόμη πιο περιορισμένα οικονομικά μέσα χρειάζεται να γίνει μια σημαντική αλλαγή».
Στις δηλώσεις του στο ίδιο μέσο, ο πρώην Α/ΦΕΕΘΑ Φραγκούλης Φράγκος αναφέρει ότι «όλες οι χώρες του ΝΑΤΟ πρέπει να ξοδεύουν τουλάχιστον 2% του εθνικού τους προϋπολογισμού, επειδή όπως εξηγεί, πρέπει να έχουν ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, όχι μόνο για να προστατεύουν τις ίδιες αλλά και για να έχουν τον έλεγχο παγκοσμίων προβλημάτων.
Ποια είναι αυτά τα παγκόσμια προβλήματα; «Είναι οι φυσικές καταστροφές, οι μετακινήσεις πληθυσμών αλλά και προβλήματα οργανωμένου εγκλήματος ή ακόμη και τρομοκρατίας» δηλώνει ο κύριος Ντόκος. Η Al queda όπως εξηγεί μπορεί να μην είναι ακόμη μέσα στο παιχνίδι αλλά η τρομοκρατία είναι, οπότε χρειάζονται ένοπλες δυνάμεις με πολλές δυνατότητες που να μπορούν να μετακινηθούν εύκολα και που έχουν πολλαπλές ικανότητες!
Σε μια διαφοροποιημένη προσέγγιση, ανάλογα αν το ακροατήριο είναι εθνικό ή υπερατλαντικό, επισημαίνει ο πρώην Α/ΓΕΕΘΑ Φράγκος ότι «η Ελλάδα και η Τουρκία πρέπει να λύσουν τα προβλήματα τους, "να βρουν λύσεις και μετά να μειώσουν τις ένοπλες δυνάμεις και να ξοδεύουν λιγότερα χρήματα. Αυτό να γίνει για τους άλλους, για τα παιδιά τους και για το μέλλον"».
Βεβαίως, για το εσωτερικό της χώρας κυκλοφορεί το βιβλίο που συνέγραψε με τον σερ της αντίδρασης και των ανοιγμάτων στη Ρωσία του Πούτιν, Β.Μαρκεζίνη, που ζητά ειδικό νομικό καθεστώς για τον πληθυσμό της Θράκης και ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων! Μ’ αυτά και μ’ αυτά έγιναν αρεστοί στη Χρυσή Αυγή!
Ας θέσουμε λοιπόν το ερώτημα: ποια «εθνικά συμφέροντα» εξυπηρετούνται την εποχή του ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ, της ΕΞΥΠΝΗΣ ΑΜΥΝΑΣ του ΝΑΤΟ, των Συμμαχιών Προθύμων για Επέμβαση, της Κοινής Ευρωπαϊκής Άμυνας και Ασφάλειας;
Αλήθεια, ο Αντιπτέραρχος Γιάγκος εξυπηρετούσε «εθνικά συμφέροντα» στην Σύνοδο ΑΓΕΕΘΑ στο Κατάρ, μετά την επέμβαση στη Λιβύη, εξασφαλίζοντας συμβόλαια για τους Έλληνες εφοπλιστές, ξενοδόχους, εμπόρους, ιδιοκτήτες νοσοκομείων-θεραπευτηρίων; Μια επέμβαση που υποστήριξαν με πάθος η τότε κυβέρνηση με Υπουργό Εθνικής Άμυνας τον Ευ.Βενιζέλο, η ΝΔ και το ΛΑΟΣ, η οποία κόστιζε ένα εκατομμύριο ευρώ ημερησίως στον λαό μας για τεσσεράμισι μήνες!
Ποιους εξυπηρετεί ο ΥΕΘΑ Δ.Αβραμόπουλος αν όχι τους εφοπλιστές, όταν ζητά μερίδιο από τη διαδικασία μεταφοράς Νατοϊκών στρατευμάτων-υλικών που αποχωρούν από το Αφγανιστάν;
Γιατί ο λαός μας πρέπει να συνεχίζει να υπερασπίζει τα εφοπλιστικά συμφέροντα, με τις δεκάδες φοροαπαλλαγές, τις άθλιες εργασιακές σχέσεις στα κάτεργα πλοία τους, με τις σημαίες ευκαιρίας;
Η απαίτηση αποχώρησης από ΝΑΤΟ/ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ/Ε.Ε. πρέπει να τεθεί με ιδιαίτερη μαχητικότητα από το εργατικό κίνημα και συνδέεται με την ανάγκη ανατροπής της βάρβαρης ταξικής κυβερνητικής πολιτικής.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου