Του Νάσου Μπράτσου, από τους financialcrimes
Αν η ιστορία είχε γραφτεί αλλιώς....
Μια ενδιαφέρουσα αφορμή για συζήτηση προκάλεσε την ανάρτηση αυτή. Στη συνέλευση των εργαζομένων της ελεύθερης ΕΡΤ το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013, υπήρξε μια αντιπαράθεση μεταξύ του προέδρου της ΠΟΣΠΕΡΤ και ομιλητή που είναι στο ΠΑΜΕ – ΚΚΕ, με τον πρόεδρο της ΠΟΣΠΕΡΤ, να του προσάπτει ότι έχει υπογράψει αίτηση πρόσληψης στη ΔΤ (γεγονός, έχει αναρτηθεί εδώ και μήνες στο διαδίκτυο) και τον δημοσιογράφο να απαντάει ότι οι κομμουνιστές επιλέγουν να δρουν και μέσα στη δημόσια τηλεόραση όπως πχ στον Σκαι, τον ΑΝΤ1, κλπ για να μην αφήνουν περιθώρια προς αξιοποίηση στους πολιτικούς τους αντιπάλους. Αν δεν μεταφέρω με ακρίβεια την ουσία, αναλαμβάνω και το κόστος γι΄ αυτό.
Δεν ήταν πάντως η πρώτη φορά άλλωστε που ακούστηκε το επιχείρημα αυτό, αφού με τη φρασεολογία της "διάσωσης όσων μπορούμε από το αγωνιστικό κομμάτι της ΕΡΤ", είχε δύο φορές επιχειρηθεί ανεπιτυχώς να πειστεί το σώμα της συνέλευσης, την καλοκαιρινή περίοδο, να αποδεχτεί την πρόταση Καψή για 2.000 «προσλήψεις» με τις γνωστές εργασιακές σχέσεις της ΔΤ και κατά συνέπεια 655 απολύσεις (αυτές χωρίς εισαγωγικά και κατά συνέπεια και το μη αγωνιστικό κομμάτι μπορεί και να απολυθεί).
Αφήνουμε στην άκρη της κριτικές επί της προσωπικής στάσης του κάθε προσώπου, που όταν συμμετέχει σε ψηφοδέλτια συνδικάτων, κομμάτων, κινήσεων, μαζικών χώρων εν γένει, σηματοδοτεί και ένα πολιτικό χώρο και τη στάση του. Ομοίως και ο γράφων - η δημόσια έκθεση σου δίνει το δικαίωμα να κρίνεις, αλλά και την υποχρέωση να κρίνεσαι, είναι οι όροι του παιχνιδιού.
Γι αυτά ας μην μιλήσουμε τώρα, στο τέλος της διαδρομής του κάνει κανείς ταμείο και πιστεύω ότι «τα στερνά τιμούν τα πρώτα». «Αριστερόσημα» δεν κουβαλάει κανένας εξ ορισμού και δια βίου, δεν είναι άλλωστε μακριά οι μέρες που λαλίστατοι και «μαχητές» εναντίον του «μαύρου» στην ΕΡΤ, πήγαν σούμπιτοι στη ΔNT ΤV.
Αφορμή του σχολίου, είναι μια αναπόφευκτη «προσωπική» ιστορική αναδρομή.
Αν…λέμε αν κάποτε κάποιοι (ανάμεσά τους και οι μη ευρισκόμενοι εν ζωή γεννήτορές μου) αποφάσιζαν να επιστρέψουν στον «αστικό ιστό για να δώσουν τη μάχη από εκεί» και υπέγραφαν δηλώσεις μετάνοιας, εγκαταλείποντας τον Άη Στράτη, τη Μακρόνησο και το Τρίκερι, θα μιλάγαμε με τους ίδιους όρους για την ιστορία των πολιτικών εξορίστων και την παρακαταθήκη τους ?
Οι για πολλούς δύσκολες μέρες που περνάνε όλους αυτές τις μέρες, όσοι αγωνίζονται με την ΕΡΤ, αλλά όχι μόνο γι αυτήν, μου δίνουν την «πολυτέλεια» να τις κάνω «εύκολες» κοιτάζοντας την επισυναπτόμενη έκθεση των ρουφιάνων εκείνης της εποχής.
Δεν μπορούμε να δώσουμε στους εαυτούς μας τίποτα λιγότερο, από αυτά που πήραμε από αυτούς που μας παρέδωσαν τη σκυτάλη…
Δεν ήταν πάντως η πρώτη φορά άλλωστε που ακούστηκε το επιχείρημα αυτό, αφού με τη φρασεολογία της "διάσωσης όσων μπορούμε από το αγωνιστικό κομμάτι της ΕΡΤ", είχε δύο φορές επιχειρηθεί ανεπιτυχώς να πειστεί το σώμα της συνέλευσης, την καλοκαιρινή περίοδο, να αποδεχτεί την πρόταση Καψή για 2.000 «προσλήψεις» με τις γνωστές εργασιακές σχέσεις της ΔΤ και κατά συνέπεια 655 απολύσεις (αυτές χωρίς εισαγωγικά και κατά συνέπεια και το μη αγωνιστικό κομμάτι μπορεί και να απολυθεί).
Αφήνουμε στην άκρη της κριτικές επί της προσωπικής στάσης του κάθε προσώπου, που όταν συμμετέχει σε ψηφοδέλτια συνδικάτων, κομμάτων, κινήσεων, μαζικών χώρων εν γένει, σηματοδοτεί και ένα πολιτικό χώρο και τη στάση του. Ομοίως και ο γράφων - η δημόσια έκθεση σου δίνει το δικαίωμα να κρίνεις, αλλά και την υποχρέωση να κρίνεσαι, είναι οι όροι του παιχνιδιού.
Γι αυτά ας μην μιλήσουμε τώρα, στο τέλος της διαδρομής του κάνει κανείς ταμείο και πιστεύω ότι «τα στερνά τιμούν τα πρώτα». «Αριστερόσημα» δεν κουβαλάει κανένας εξ ορισμού και δια βίου, δεν είναι άλλωστε μακριά οι μέρες που λαλίστατοι και «μαχητές» εναντίον του «μαύρου» στην ΕΡΤ, πήγαν σούμπιτοι στη ΔNT ΤV.
Αφορμή του σχολίου, είναι μια αναπόφευκτη «προσωπική» ιστορική αναδρομή.
Αν…λέμε αν κάποτε κάποιοι (ανάμεσά τους και οι μη ευρισκόμενοι εν ζωή γεννήτορές μου) αποφάσιζαν να επιστρέψουν στον «αστικό ιστό για να δώσουν τη μάχη από εκεί» και υπέγραφαν δηλώσεις μετάνοιας, εγκαταλείποντας τον Άη Στράτη, τη Μακρόνησο και το Τρίκερι, θα μιλάγαμε με τους ίδιους όρους για την ιστορία των πολιτικών εξορίστων και την παρακαταθήκη τους ?
Οι για πολλούς δύσκολες μέρες που περνάνε όλους αυτές τις μέρες, όσοι αγωνίζονται με την ΕΡΤ, αλλά όχι μόνο γι αυτήν, μου δίνουν την «πολυτέλεια» να τις κάνω «εύκολες» κοιτάζοντας την επισυναπτόμενη έκθεση των ρουφιάνων εκείνης της εποχής.
Δεν μπορούμε να δώσουμε στους εαυτούς μας τίποτα λιγότερο, από αυτά που πήραμε από αυτούς που μας παρέδωσαν τη σκυτάλη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου