Η καταγγελία της ΕΣΗΕΑ βάζει τα πράγματα στη θέση τους.
Τα ΜΑΤ που ξυλοκόπησαν επτά δημοσιογράφους προφανώς και είχαν εντολές να μην καταγραφούν οι σκηνές βίαιης επίθεσης στους διαδηλωτές της Τετάρτης.
Μόλις πριν 10 μέρες πάλι η ΕΣΗΕΑ είχε τοποθετηθεί για τις δηλώσεις του εκπροσώπου της αστυνομίας Θ. Κοκκαλάκη στην έκθεση των "Δημσιογράφων χωρίς σύνορα" με τις οποίες ουσιαστικά αποδεικνύεται πως δόθηκε το πράσινο φώς να θεωρούνται οι δημοσιογράφοι "εχθροί".
Μετά την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ αναδημοσιεύουμε το ρεπορτάζ της Α. Νταρζάνου στον "Κόσμο του Επενδυτή" για τις επισημάνσεις της έκεθσης της διεθνούς οργάνωσης για την αστυνομική αυθαιρεσία. Στην έκεθση τους οι Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα "Καλούν την κυβέρνηση να σταματήσει την καταστολή του Τύπου όταν τα μέλη του δηλώνουν την ταυτότητά τους στις αστυνομικές δυνάμεις και να εξετάσει με προσοχή τις μηνύσεις για αστυνομική βία που έχουν κατατεθεί από δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ".
Η ΕΣΗΕΑ για τις βάρβαρες επιθέσεις
Η κυβέρνηση του μνημονίου βαδίζει χέρι-χέρι με τη βαρβαρότητα των εκτελεστικών της οργάνων, έτσι όπως εκδηλώνεται εναντίον των εργαζομένων, που διαδηλώνουν για τα δίκαια αιτήματά τους. Στη χθεσινή συγκέντρωση στο Σύνταγμα, ενώ χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωναν ειρηνικά για το ψωμί και τη δουλειά τους, οι συνάδελφοί μας δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ, που κάλυπταν το γεγονός, δέχθηκαν την άγρια επίθεση από τους άνδρες των δυνάμεων καταστολής.
Τα ΜΑΤ εκτελώντας προφανώς τις οδηγίες, που τους είχαν δοθεί από τους πολιτικούς προϊσταμένους τους, τον υπουργό του κατευφημισμόν υπουργείου Προστασίας του Πολίτη κ. Παπουτσή, να μην επιτρέψουν την οποιαδήποτε αποτύπωση των αυθαιρεσιών τους εναντίον των πολιτών, ξυλοκόπησαν αγρίως επτά δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ, οι οποίοι «τόλμησαν» να καταγράψουν τις αστυνομικές αυθαιρεσίες και ακρότητες σε βάρος διαδηλωτών, περαστικών, ακόμη και ενός μικροπωλητή.
Έπραξαν δηλαδή, όπως ακριβώς και εναντίον του συναδέλφου Μανώλη Κυπραίου, του οποίου τα ασφαλιστικά μέτρα κατά του Ελληνικού Δημοσίου για την ολοσχερή στέρηση της ακοής του, που του φιλοδώρησαν «οι δυνάμεις της Προστασίας του Πολίτη», δικάζονται αύριο.
Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν είναι ιδιαίτερα προκλητική και ακούγεται σαν ανέκδοτο η διενέργεια ημερίδας στην έδρα των ΜΑΤ με θέμα «Αστυνομία και Ανθρώπινα Δικαιώματα» παρουσία όλης της αστυνομικής ηγεσίας, με την οποία είναι φανερό ότι επιζητείται η νομιμοποίηση του αγαθοεργού έργου των διαφόρων ειδικών σωμάτων ασφαλείας.
Το Διοικητικό Συμβούλιο διαμαρτύρεται έντονα για την προκλητική και βίαιη αυτή συμπεριφορά των οργάνων της τάξης και τους υπενθυμίζει ότι καθήκον τους είναι η αποκατάσταση της τάξης, όπου αυτή διαταράσσεται, και όχι η πρόκληση της αταξίας από τους ίδιους.
Πρώτιστο δε μέλημά τους πρέπει να είναι η απρόσκοπτη άσκηση των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων του συνέρχεσθαι και της πληροφόρησης από τους πολίτες. Άλλωστε, σε κάθε ευνομούμενη Πολιτεία η Αστυνομία οφείλει να βρίσκεται στην υπηρεσία του πολίτη.
Οι δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα για τη βία και τα ΜΜΕ
Της Αγγέλας Νταρζάνου από τον Κόσμο του Επενδυτή
Δραματικό περιορισμό της ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα διαπιστώνει η διεθνής οργάνωση για την ελευθερία του Τύπου «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα» - Reporters Sans Frontières: από την 31η καλύτερη θέση στον κόσμο το 2008, η Ελλάδα έπεσε μέσα σε τρία χρόνια στην 70ή θέση, τοποθετούμενη σε επίπεδο μαζί με τη Βουλγαρία.
Σε έρευνα που πραγματοποίησαν στη χώρα μας οι Olivier Basille και Angelique Kourounis τους προηγούμενους μήνες και δημοσιεύθηκε προ ημερών, διαπιστώνουν ότι «η οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση έφερε στο φως τις διαρθρωτικές δυσκολίες στη διαχείριση και τον τρόπο χρηματοδότησης των μέσων ενημέρωσης, ιδίως το γεγονός ότι χρησιμοποιούνται ως εργαλεία πίεσης από τους ιδιοκτήτες, μακριά από την αποστολή ενημέρωσης που ο Τύπος πρέπει να υπηρετεί». Συμπληρώνουν ότι «αν και οι δημοσιογράφοι αντιμετωπίζουν καθημερινά σημαντικά προβλήματα στην άσκηση του επαγγέλματός τους, η κύρια πηγή ανησυχίας τους προέρχεται από την ίδια την οργάνωσης της αγοράς των Μέσων Ενημέρωσης».
Στην πολυσέλιδη έκθεσή τους για την Ελλάδα οι RSF διαπιστώνουν: (α) υποχρηματοδότηση των μέσων ενημέρωσης και άμεσο κίνδυνο να καταρρεύσουν, αποτέλεσμα της χρηματοοικονομικής κρίσης, αλλά και παλαιότερων αδυναμιών και πρακτικών της αγοράς.
Η ιδιοκτησία μεταφέρεται από τις παραδοσιακές οικογένειες τους Τύπου στους «ανέγγιχτους» εφοπλιστές (β) ο Τύπος γνωρίζει κύματα απολύσεων, οι οποίες ενισχύουν την ανασφάλεια των δημοσιογράφων. Οι ίδιοι διαπιστώνουν μια αύξηση και γενίκευση της αυτολογοκρισίας και είναι πολύ απαισιόδοξοι για το μέλλον του επαγγέλματός τους. (γ) βαθιά κρίση εμπιστοσύνης από το κοινό: στο πλαίσιο της δυσπιστίας και της κοινωνικής βίας, τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι ενσαρκώνουν την Εξουσία, η οποία η οποία είναι σήμερα ένοχη για προδοσία ή για παραλείψεις. Απέναντι στις εκστρατείες δυσφήμισης με περιπαιχτικά συνθήματα έως και απειλές κατά της ζωής, οι δημοσιογράφοι πλέον σταθμίζουν τις υποχρεώσεις τους και τους κινδύνους. (δ) Φωτογράφοι και εικονολήπτες λειτουργούν σε δύσκολες συνθήκες από πλευράς ασφάλειας.
Η ριζοσπαστικοποίηση ενός μέρους του πληθυσμού που εκφράζει θυμό και απογοήτευση στις διαδηλώσεις αυξάνει τη βία. Τα κοινωνικά κινήματα προσομοιάζουν σε ορισμένους εμφυλίους πολέμους.
Φωτορεπόρτερ και εικονολήπτες βρίσκονται παγιδευμένοι ανάμεσα στη βία των εξτρεμιστικών κινήσεων και την καταστολή της αστυνομίας, πληρώνοντας βαρύ τίμημα για να παρέχουν στον κόσμο εικόνες μιας κοινωνίας που αποσυντίθεται επικίνδυνα.
Στην Έκθεσή τους, οι RSF περιλαμβάνουν παρατηρήσεις όχι μόνο για την αγορά των ΜΜΕ, την ιδιοκτησία, τη διαφήμιση, τα δάνεια των Ομίλων ΜΜΕ, αλλά επίσης για τις συνθήκες εργασίας των δημοσιογράφων, την καταστολή των ανθρώπων του Τύπου στις διαδηλώσεις –με ιδιαίτερη μνεία για τον Μανώλη Κυπραίο- τις απειλές που δέχονται δημοσιογράφοι, την ανασφάλεια και το φόβο που οδηγούν σε αυτολογοκρισία, τη διέξοδο του Διαδικτύου- με τα όριά του, αλλά και τον αυξημένο έλεγχο στο Διαδίκτυο.
Περιλαμβάνουν επίσης συστάσεις και υποδείξεις προς την ελληνική κυβέρνηση,ιδίως για την προστασία του Τύπου στην κάλυψη των διαδηλώσεων. Οι RSF θεωρούν απαράδεκτο για κράτος- μέλος της Ε.Ε. να διακόπτει τις συνδέσεις διαδικτύου και το σήμα κινητής τηλεφωνίας κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων και αστυνομικών επιχειρήσεων, χαρακτηρίζοντας τις ενέργειες ως «λογοκρισία».
Προειδοποιούν για κάθε προσπάθεια ελέγχου στην ανταλλαγή μηνυμάτων και στα κοινωνίκά δίκτυα. Το νομοσχέδιο που προτάθηκε από τον υπ. Δικαιοσύνης για απαγόρευση της ανωνυμίας στο Διαδίκτυο πρέπει να γίνει προηγουμένως αντικείμενο συζήτησης με την κοινωνία και τους διεθνείς οργανισμούς. Καλούν την κυβέρνηση να σταματήσει την καταστολή του Τύπου όταν τα μέλη του δηλώνουν την ταυτότητά τους στις αστυνομικές δυνάμεις και να εξετάσει με προσοχή τις μηνύσεις για αστυνομική βία που έχουν κατατεθεί από δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ.
Αναφέρονται προσφυγές των Μ.Κυπραίου, του Αριστοτέλη Μεσσίνη, φωτογράφου του Γαλλικού Πρακτορείου (AFP) και του Μάριου Λώλου, προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Φωτορεπόρτερ (ΕΦΕ). Καλούν τις ελληνικές αρχές να εγγυηθούν στα ελληνικά και τα διεθνή ΜΜΕ ελεύθερη και δίκαιη πρόσβαση στις δημόσιες πηγές πληροφόρησης, ιδιαιτέρως μάλιστα στις συνεντεύξεις Τύπου.
Συνιστούν στις αρμόδιες αρχές να εγκαταλείψουν τη σκέψη που εξέφρασε μιλώντας στους RSF ο εκπρόσωπος της Αστυνομίας Θανάσης Κοκκαλάκης, σύμφωνα με την οποία «οι δημοσιογράφοι να φορούν ένα γιλέκο ή ένα συγκεκριμένο ρούχο που να τους διακρίνει- όπως ακριβώς οι αστυνομικοί φοράμε μια στολή και είμαστε εύκολα αναγνωρίσιμοι». Η πρόταση για συγκεκριμένη ενδυμασία εν ώρα εργασίας διατυπώθηκε προκειμένου να αποφευχθούν στο μέλλον οι επιθέσεις αστυνομικών κατά δημοσιογράφων, αφού η αστυνομική ταυτότητα δεν αρκεί. Όπως σημειώνουν οι RSF το δικαίωμα στη συλλογή και διάδοση των πληροφοριών δεν ανήκει σε ένα συγκεκριμένο επάγγελμα ή σε μια εταιρεία.
 |
| φωτο: Γιάννης Μπεχράκης |
Τα ΜΑΤ που ξυλοκόπησαν επτά δημοσιογράφους προφανώς και είχαν εντολές να μην καταγραφούν οι σκηνές βίαιης επίθεσης στους διαδηλωτές της Τετάρτης.
Μόλις πριν 10 μέρες πάλι η ΕΣΗΕΑ είχε τοποθετηθεί για τις δηλώσεις του εκπροσώπου της αστυνομίας Θ. Κοκκαλάκη στην έκθεση των "Δημσιογράφων χωρίς σύνορα" με τις οποίες ουσιαστικά αποδεικνύεται πως δόθηκε το πράσινο φώς να θεωρούνται οι δημοσιογράφοι "εχθροί".
Μετά την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ αναδημοσιεύουμε το ρεπορτάζ της Α. Νταρζάνου στον "Κόσμο του Επενδυτή" για τις επισημάνσεις της έκεθσης της διεθνούς οργάνωσης για την αστυνομική αυθαιρεσία. Στην έκεθση τους οι Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα "Καλούν την κυβέρνηση να σταματήσει την καταστολή του Τύπου όταν τα μέλη του δηλώνουν την ταυτότητά τους στις αστυνομικές δυνάμεις και να εξετάσει με προσοχή τις μηνύσεις για αστυνομική βία που έχουν κατατεθεί από δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ".
Η ΕΣΗΕΑ για τις βάρβαρες επιθέσεις
Η κυβέρνηση του μνημονίου βαδίζει χέρι-χέρι με τη βαρβαρότητα των εκτελεστικών της οργάνων, έτσι όπως εκδηλώνεται εναντίον των εργαζομένων, που διαδηλώνουν για τα δίκαια αιτήματά τους. Στη χθεσινή συγκέντρωση στο Σύνταγμα, ενώ χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωναν ειρηνικά για το ψωμί και τη δουλειά τους, οι συνάδελφοί μας δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ, που κάλυπταν το γεγονός, δέχθηκαν την άγρια επίθεση από τους άνδρες των δυνάμεων καταστολής.
Τα ΜΑΤ εκτελώντας προφανώς τις οδηγίες, που τους είχαν δοθεί από τους πολιτικούς προϊσταμένους τους, τον υπουργό του κατευφημισμόν υπουργείου Προστασίας του Πολίτη κ. Παπουτσή, να μην επιτρέψουν την οποιαδήποτε αποτύπωση των αυθαιρεσιών τους εναντίον των πολιτών, ξυλοκόπησαν αγρίως επτά δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ, οι οποίοι «τόλμησαν» να καταγράψουν τις αστυνομικές αυθαιρεσίες και ακρότητες σε βάρος διαδηλωτών, περαστικών, ακόμη και ενός μικροπωλητή.
Έπραξαν δηλαδή, όπως ακριβώς και εναντίον του συναδέλφου Μανώλη Κυπραίου, του οποίου τα ασφαλιστικά μέτρα κατά του Ελληνικού Δημοσίου για την ολοσχερή στέρηση της ακοής του, που του φιλοδώρησαν «οι δυνάμεις της Προστασίας του Πολίτη», δικάζονται αύριο.
Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν είναι ιδιαίτερα προκλητική και ακούγεται σαν ανέκδοτο η διενέργεια ημερίδας στην έδρα των ΜΑΤ με θέμα «Αστυνομία και Ανθρώπινα Δικαιώματα» παρουσία όλης της αστυνομικής ηγεσίας, με την οποία είναι φανερό ότι επιζητείται η νομιμοποίηση του αγαθοεργού έργου των διαφόρων ειδικών σωμάτων ασφαλείας.
Το Διοικητικό Συμβούλιο διαμαρτύρεται έντονα για την προκλητική και βίαιη αυτή συμπεριφορά των οργάνων της τάξης και τους υπενθυμίζει ότι καθήκον τους είναι η αποκατάσταση της τάξης, όπου αυτή διαταράσσεται, και όχι η πρόκληση της αταξίας από τους ίδιους.
Πρώτιστο δε μέλημά τους πρέπει να είναι η απρόσκοπτη άσκηση των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων του συνέρχεσθαι και της πληροφόρησης από τους πολίτες. Άλλωστε, σε κάθε ευνομούμενη Πολιτεία η Αστυνομία οφείλει να βρίσκεται στην υπηρεσία του πολίτη.
Οι δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα για τη βία και τα ΜΜΕ
Της Αγγέλας Νταρζάνου από τον Κόσμο του Επενδυτή
Δραματικό περιορισμό της ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα διαπιστώνει η διεθνής οργάνωση για την ελευθερία του Τύπου «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα» - Reporters Sans Frontières: από την 31η καλύτερη θέση στον κόσμο το 2008, η Ελλάδα έπεσε μέσα σε τρία χρόνια στην 70ή θέση, τοποθετούμενη σε επίπεδο μαζί με τη Βουλγαρία.
Σε έρευνα που πραγματοποίησαν στη χώρα μας οι Olivier Basille και Angelique Kourounis τους προηγούμενους μήνες και δημοσιεύθηκε προ ημερών, διαπιστώνουν ότι «η οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση έφερε στο φως τις διαρθρωτικές δυσκολίες στη διαχείριση και τον τρόπο χρηματοδότησης των μέσων ενημέρωσης, ιδίως το γεγονός ότι χρησιμοποιούνται ως εργαλεία πίεσης από τους ιδιοκτήτες, μακριά από την αποστολή ενημέρωσης που ο Τύπος πρέπει να υπηρετεί». Συμπληρώνουν ότι «αν και οι δημοσιογράφοι αντιμετωπίζουν καθημερινά σημαντικά προβλήματα στην άσκηση του επαγγέλματός τους, η κύρια πηγή ανησυχίας τους προέρχεται από την ίδια την οργάνωσης της αγοράς των Μέσων Ενημέρωσης».
Στην πολυσέλιδη έκθεσή τους για την Ελλάδα οι RSF διαπιστώνουν: (α) υποχρηματοδότηση των μέσων ενημέρωσης και άμεσο κίνδυνο να καταρρεύσουν, αποτέλεσμα της χρηματοοικονομικής κρίσης, αλλά και παλαιότερων αδυναμιών και πρακτικών της αγοράς.
Η ιδιοκτησία μεταφέρεται από τις παραδοσιακές οικογένειες τους Τύπου στους «ανέγγιχτους» εφοπλιστές (β) ο Τύπος γνωρίζει κύματα απολύσεων, οι οποίες ενισχύουν την ανασφάλεια των δημοσιογράφων. Οι ίδιοι διαπιστώνουν μια αύξηση και γενίκευση της αυτολογοκρισίας και είναι πολύ απαισιόδοξοι για το μέλλον του επαγγέλματός τους. (γ) βαθιά κρίση εμπιστοσύνης από το κοινό: στο πλαίσιο της δυσπιστίας και της κοινωνικής βίας, τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι ενσαρκώνουν την Εξουσία, η οποία η οποία είναι σήμερα ένοχη για προδοσία ή για παραλείψεις. Απέναντι στις εκστρατείες δυσφήμισης με περιπαιχτικά συνθήματα έως και απειλές κατά της ζωής, οι δημοσιογράφοι πλέον σταθμίζουν τις υποχρεώσεις τους και τους κινδύνους. (δ) Φωτογράφοι και εικονολήπτες λειτουργούν σε δύσκολες συνθήκες από πλευράς ασφάλειας.
Η ριζοσπαστικοποίηση ενός μέρους του πληθυσμού που εκφράζει θυμό και απογοήτευση στις διαδηλώσεις αυξάνει τη βία. Τα κοινωνικά κινήματα προσομοιάζουν σε ορισμένους εμφυλίους πολέμους.
Φωτορεπόρτερ και εικονολήπτες βρίσκονται παγιδευμένοι ανάμεσα στη βία των εξτρεμιστικών κινήσεων και την καταστολή της αστυνομίας, πληρώνοντας βαρύ τίμημα για να παρέχουν στον κόσμο εικόνες μιας κοινωνίας που αποσυντίθεται επικίνδυνα.
Στην Έκθεσή τους, οι RSF περιλαμβάνουν παρατηρήσεις όχι μόνο για την αγορά των ΜΜΕ, την ιδιοκτησία, τη διαφήμιση, τα δάνεια των Ομίλων ΜΜΕ, αλλά επίσης για τις συνθήκες εργασίας των δημοσιογράφων, την καταστολή των ανθρώπων του Τύπου στις διαδηλώσεις –με ιδιαίτερη μνεία για τον Μανώλη Κυπραίο- τις απειλές που δέχονται δημοσιογράφοι, την ανασφάλεια και το φόβο που οδηγούν σε αυτολογοκρισία, τη διέξοδο του Διαδικτύου- με τα όριά του, αλλά και τον αυξημένο έλεγχο στο Διαδίκτυο.
Περιλαμβάνουν επίσης συστάσεις και υποδείξεις προς την ελληνική κυβέρνηση,ιδίως για την προστασία του Τύπου στην κάλυψη των διαδηλώσεων. Οι RSF θεωρούν απαράδεκτο για κράτος- μέλος της Ε.Ε. να διακόπτει τις συνδέσεις διαδικτύου και το σήμα κινητής τηλεφωνίας κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων και αστυνομικών επιχειρήσεων, χαρακτηρίζοντας τις ενέργειες ως «λογοκρισία».
Προειδοποιούν για κάθε προσπάθεια ελέγχου στην ανταλλαγή μηνυμάτων και στα κοινωνίκά δίκτυα. Το νομοσχέδιο που προτάθηκε από τον υπ. Δικαιοσύνης για απαγόρευση της ανωνυμίας στο Διαδίκτυο πρέπει να γίνει προηγουμένως αντικείμενο συζήτησης με την κοινωνία και τους διεθνείς οργανισμούς. Καλούν την κυβέρνηση να σταματήσει την καταστολή του Τύπου όταν τα μέλη του δηλώνουν την ταυτότητά τους στις αστυνομικές δυνάμεις και να εξετάσει με προσοχή τις μηνύσεις για αστυνομική βία που έχουν κατατεθεί από δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ.
Αναφέρονται προσφυγές των Μ.Κυπραίου, του Αριστοτέλη Μεσσίνη, φωτογράφου του Γαλλικού Πρακτορείου (AFP) και του Μάριου Λώλου, προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Φωτορεπόρτερ (ΕΦΕ). Καλούν τις ελληνικές αρχές να εγγυηθούν στα ελληνικά και τα διεθνή ΜΜΕ ελεύθερη και δίκαιη πρόσβαση στις δημόσιες πηγές πληροφόρησης, ιδιαιτέρως μάλιστα στις συνεντεύξεις Τύπου.
Συνιστούν στις αρμόδιες αρχές να εγκαταλείψουν τη σκέψη που εξέφρασε μιλώντας στους RSF ο εκπρόσωπος της Αστυνομίας Θανάσης Κοκκαλάκης, σύμφωνα με την οποία «οι δημοσιογράφοι να φορούν ένα γιλέκο ή ένα συγκεκριμένο ρούχο που να τους διακρίνει- όπως ακριβώς οι αστυνομικοί φοράμε μια στολή και είμαστε εύκολα αναγνωρίσιμοι». Η πρόταση για συγκεκριμένη ενδυμασία εν ώρα εργασίας διατυπώθηκε προκειμένου να αποφευχθούν στο μέλλον οι επιθέσεις αστυνομικών κατά δημοσιογράφων, αφού η αστυνομική ταυτότητα δεν αρκεί. Όπως σημειώνουν οι RSF το δικαίωμα στη συλλογή και διάδοση των πληροφοριών δεν ανήκει σε ένα συγκεκριμένο επάγγελμα ή σε μια εταιρεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου