Έχετε ποτέ αναρωτηθεί, από πού έρχονται τα ψάρια που τρώτε; Θα ήταν ένας τρόπος να ελέγξετε μια τεράστια πειρατική βιομηχανία που εγκληματεί στο πιάτο σας!
Το καινούριο ντοκιμαντέρ του Εξάντα «Κλέβοντας απ' τους φτωχούς» γυρίστηκε στη Σενεγάλη, όπου η πειρατική αλιεία που διεξάγουν τεράστια σκάφη ανεπτυγμένων κρατών αποστερεί από τους κατοίκους τον βασικό πόρο διαβίωσής τους.
Απόψε στη ΝΕΤ στις 11.00μ.μ από τον "Εξάντα". Το ντοκιμαντέρ μεταδίδεται ελεύθερα και στο http://www.exandasdocumentaries.com/gr/documentaries/chronologically/2010-2011/228-klevontas-apo-tous-ftoxous#disqus_thread
Η συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση για ψάρι στην παγκόσμια αγορά, έχει οδηγήσει ευρωπαϊκούς και ασιατικούς αλιευτικούς στόλους, στις ακτές της Δυτικής Αφρικής.
Εκατοντάδες βιομηχανικά σκάφη-πειρατές ψαρεύουν παράνομα στα χωρικά ύδατα των κρατών της περιοχής, ρημάζοντας τον ωκεανό από κάθε μορφή ζωής και καταδικάζοντας εκατομμύρια αφρικανούς στη φτώχεια και την πείνα.
«Εμείς είμαστε φτωχοί, δε μπορούμε να ανταγωνιστούμε τα μεγάλα πλοία, είμαστε στα χέρια του Θεού», μας λέει ο κος Ιμπραήμ. Σε ηλικία 57 ετών, είναι ακόμα υποχρεωμένος να βγαίνει για ψάρεμα για να ζήσει την οικογένειά του. Τα μέσα που διαθέτει είναι η παραδοσιακή πιρόγα και τα δίχτυα του. Μαζί του στη θάλασσα παίρνει και τους δύο μικρούς του γιους, 12 και 14 ετών. Στο Σεντ Λούις της Σενεγάλης, την «αφρικανική Βενετία», κάτι τέτοιο είναι αναμενόμενο. Τα παιδιά εκεί από μωρά παίζουν με μια μικρή τσίγκινη πιρόγα στα νερά του ποταμού, μετά βοηθούν τον πατέρα τους, μέχρι να φτάσουν κάποτε μεγαλώνοντας να γίνουν αληθινοί καπετάνιοι στον ωκεανό.
......
Στον ευρύτερο τομέα της αλιείας στη Σενεγάλη απασχολούνται 600.000 ντόπιοι εργαζόμενοι, δηλαδή το 15% του εργατικού δυναμικού. Όμως οι επιδρομές των ξένων αλιευτικών σκαφών έχουν διαταράξει τον παραδοσιακό τρόπο δουλειάς. «Στο παρελθόν, οι παππούδες μας έπιαναν ψάρια κοντά στη στεριά, τώρα ανοιγόμαστε στη θάλασσα και δε βγάζουμε τίποτα», εξηγεί ο κος Ιμπραήμ. «Είμαστε προλετάριοι, εξαρτώμαστε από τα δίχτυα μας για να ζήσουμε, αλλά τα μεγάλα πλοία έρχονται και τα καταστρέφουν.
....
Πολλοί περισσότεροι είναι εκείνοι οι ψαράδες που, μη μπορώντας να κερδίσουν πλέον τα απαραίτητα για να επιβιώσουν, παίρνουν τις ίδιες πιρόγες που έβγαιναν για ψάρεμα και κατά δεκάδες προσπαθούν να πλεύσουν στον ωκεανό και να φτάσουν στην ισπανική ακτή, με το όνειρο μιας καλύτερης ζωής. Η Ε.Ε., για να προλάβει το κύμα των μεταναστών, έχει στείλει στη Σενεγάλη πλοία της FRONTEX, του συνοριακού της στρατού. «Θα αρκούσε να πάρει μέτρα κατά τη πειρατικής αλιείας και κανείς δε θα προσπαθούσε να φύγει από εδώ. Θα ζούσε απ’ το ψάρεμα. Όμως ο βυθός των ωκεανών είναι γεμάτος από κουφάρια παιδιών, που χάθηκαν στην περιπέτεια», λέει θυμωμένα ο Μαμαντού, ένας αφοσιωμένος ντόπιος ακτιβιστής. «Οι ευρωπαίοι καταναλωτές πρέπει να το ξέρουν. Όταν τρώνε ένα ψάρι που έχει αλιευθεί παράνομα, τρώνε τη ζωή ενός Σενεγαλέζου ψαρά»…
Το καινούριο ντοκιμαντέρ του Εξάντα «Κλέβοντας απ' τους φτωχούς» γυρίστηκε στη Σενεγάλη, όπου η πειρατική αλιεία που διεξάγουν τεράστια σκάφη ανεπτυγμένων κρατών αποστερεί από τους κατοίκους τον βασικό πόρο διαβίωσής τους.
Απόψε στη ΝΕΤ στις 11.00μ.μ από τον "Εξάντα". Το ντοκιμαντέρ μεταδίδεται ελεύθερα και στο http://www.exandasdocumentaries.com/gr/documentaries/chronologically/2010-2011/228-klevontas-apo-tous-ftoxous#disqus_thread
Η συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση για ψάρι στην παγκόσμια αγορά, έχει οδηγήσει ευρωπαϊκούς και ασιατικούς αλιευτικούς στόλους, στις ακτές της Δυτικής Αφρικής.
Εκατοντάδες βιομηχανικά σκάφη-πειρατές ψαρεύουν παράνομα στα χωρικά ύδατα των κρατών της περιοχής, ρημάζοντας τον ωκεανό από κάθε μορφή ζωής και καταδικάζοντας εκατομμύρια αφρικανούς στη φτώχεια και την πείνα.
«Εμείς είμαστε φτωχοί, δε μπορούμε να ανταγωνιστούμε τα μεγάλα πλοία, είμαστε στα χέρια του Θεού», μας λέει ο κος Ιμπραήμ. Σε ηλικία 57 ετών, είναι ακόμα υποχρεωμένος να βγαίνει για ψάρεμα για να ζήσει την οικογένειά του. Τα μέσα που διαθέτει είναι η παραδοσιακή πιρόγα και τα δίχτυα του. Μαζί του στη θάλασσα παίρνει και τους δύο μικρούς του γιους, 12 και 14 ετών. Στο Σεντ Λούις της Σενεγάλης, την «αφρικανική Βενετία», κάτι τέτοιο είναι αναμενόμενο. Τα παιδιά εκεί από μωρά παίζουν με μια μικρή τσίγκινη πιρόγα στα νερά του ποταμού, μετά βοηθούν τον πατέρα τους, μέχρι να φτάσουν κάποτε μεγαλώνοντας να γίνουν αληθινοί καπετάνιοι στον ωκεανό.
......
Στον ευρύτερο τομέα της αλιείας στη Σενεγάλη απασχολούνται 600.000 ντόπιοι εργαζόμενοι, δηλαδή το 15% του εργατικού δυναμικού. Όμως οι επιδρομές των ξένων αλιευτικών σκαφών έχουν διαταράξει τον παραδοσιακό τρόπο δουλειάς. «Στο παρελθόν, οι παππούδες μας έπιαναν ψάρια κοντά στη στεριά, τώρα ανοιγόμαστε στη θάλασσα και δε βγάζουμε τίποτα», εξηγεί ο κος Ιμπραήμ. «Είμαστε προλετάριοι, εξαρτώμαστε από τα δίχτυα μας για να ζήσουμε, αλλά τα μεγάλα πλοία έρχονται και τα καταστρέφουν.
....
Πολλοί περισσότεροι είναι εκείνοι οι ψαράδες που, μη μπορώντας να κερδίσουν πλέον τα απαραίτητα για να επιβιώσουν, παίρνουν τις ίδιες πιρόγες που έβγαιναν για ψάρεμα και κατά δεκάδες προσπαθούν να πλεύσουν στον ωκεανό και να φτάσουν στην ισπανική ακτή, με το όνειρο μιας καλύτερης ζωής. Η Ε.Ε., για να προλάβει το κύμα των μεταναστών, έχει στείλει στη Σενεγάλη πλοία της FRONTEX, του συνοριακού της στρατού. «Θα αρκούσε να πάρει μέτρα κατά τη πειρατικής αλιείας και κανείς δε θα προσπαθούσε να φύγει από εδώ. Θα ζούσε απ’ το ψάρεμα. Όμως ο βυθός των ωκεανών είναι γεμάτος από κουφάρια παιδιών, που χάθηκαν στην περιπέτεια», λέει θυμωμένα ο Μαμαντού, ένας αφοσιωμένος ντόπιος ακτιβιστής. «Οι ευρωπαίοι καταναλωτές πρέπει να το ξέρουν. Όταν τρώνε ένα ψάρι που έχει αλιευθεί παράνομα, τρώνε τη ζωή ενός Σενεγαλέζου ψαρά»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου