"Οι συνάδελφοι μας στο Κέρδος νίκησαν"
Ενημέρωση από τον Τάσο Αναστιασιάδη, εκπροσώπου στο Μεικτό συμβούλιο τη ΕΣΗΕΑ στους εργαζόμενους του ΔΟΛ
Μετά από 4 εβδομάδες αντίστασης κατά των μειώσεων μισθών και των ατομικών συμβάσεων και με αποκορύφωμα την de facto απεργία διαρκείας (με επαναλαμβανόμενες 24-ωρες και 48-ωρες) από την περασμένη Πέμπτη.
Και χτες, Τρίτη, πέτυχαν μια καθαρή νίκη: η εργοδοσία απέσυρε τις ατομικές συμβάσεις και τις μειώσεις μισθών, πήρε πίσω τις απολύσεις και, τρίτον, άρχισε να πληρώνει τους εργαζόμενους -που τους είχε “κόψει” τους μισθούς έως ότου δεχτούν τον εξευτελισμό τους- και θα τους εξοφλήσει τις επόμενες μέρες.
Οι συνάδελφοί μας αξίζουν τα συγχαρητήρια όλων μας και μας τονώνουν με ελπίδα. Αλλά επιπλέον μας δίνουν και μάθημα αξιοπρέπειας καθώς και μάθημα συλλογικότητας. Γιατί, αν κατάφεραν κάτι που στις σημερινές συνθήκες όλοι θεωρούν δύσκολο αν όχι αδύνατο, είναι γιατί εφάρμοσαν ό,τι όλοι μας λέμε αλλά δεν κάνουμε -ή δεν κάνουμε με συνέπεια.
- Πρώτα-πρώτα, δεν υπέκυψαν στους εργοδοτικούς εκβιασμούς (“υπογράψτε για να σας πληρώσω“, “όποιος δεν υπογράφει απολύεται“, κλπ., κλπ.).
- Δεν αποθαρρύνθηκαν από τη δυσκολία (πραγματική ή και φανταστική) ότι “είμαστε μόνοι και ανήμποροι” ή ότι “τα ίδια συμβαίνουν παντού” ή ακόμα και ότι “το δικό μας αφεντικό είναι σχετικά καλό, κάνει προσπάθειες να μας σώσει και, άρα, πρέπει να το βοηθήσουμε“.
- Δεν ενέδωσαν στους “ρεαλισμούς” και στις καμπάνιες της διευθυντικής ιεραρχίας για “να βάλουμε όλοι πλάτη” μια και είμαστε όλοι “στην ίδια βάρκα” μαζί με την ιδιοκτησία, που “κάνει ό,τι μπορεί“.
- Δεν λύγισαν από τη φαντασίωση ότι “έχουμε ούτως ή άλλως χάσει και ας παζαρέψουμε κανένα ψίχουλο”.
- Δεν μετάθεσαν τις ευθύνες τους αλλού (“το σωματείο φταίει“, οι “συνδικαλιστές είναι ανυποχώρητοι” ή “είναι πουλημένοι“) και όλα αυτά που τα ακούμε παντού.
- Δεν μπήκαν στις λογικές “ο καθένας να σώσει το τομάρι του“, ατομικά ή κατά τμήματα προσωπικού (οι μεν κατά των δε, δημοσιογράφοι κατά διοικητικών, το ένα τμήμα κατά του άλλου). Μείναν δηλαδή ενωμένοι.
- Και τέλος κατάλαβαν αυτό που όλοι ξέρουμε: ότι μια νίκη, ακόμα και μικρή είναι σημαντική, έστω και αν δεν αρκεί. Πρέπει να βοηθήσουμε τα σωματεία μας να την κεφαλαιοποιήσουν σε όλο τον κλάδο επιβάλλοντας στους εργοδότες συλλογική σύμβαση.
Το οποίο μπορεί να γίνει μόνο αν ο καθένας μας και το κάθε μαγαζί δεν περιμένει να του λύσουν μαγικά το πρόβλημα οι άλλοι: μόνο αν είμαστε αποφασισμένοι να τα βάλουμε με το δικό μας εργοδότη, μπορούν τα σωματεία μας να έχουν τη δύναμη να επιβάλουν στους εργοδότες πραγματική διαπραγμάτευση -καθώς ώς τώρα μας κοροϊδεύουν συλλογικά. Ασφαλώς και οι συνάδελφοι του Κέρδους επίσης ταλανίζονται, όπως όλοι μας, από όλες αυτές τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς. Αλλά τα ξεπέρασαν στην πράξη και κατάφεραν αυτό που μας μένει και σε εμάς όλους να πετύχουμε και να το πετύχουμε όλοι μαζί, σαν κλάδος και ακόμα πιο πέρα. Μαζί τους, μαζί και με όλα τα άλλα μαγαζιά που αντιστέκονται και που κερδίζουν, μικρές νίκες αξιοπρέπειας ή και απλώς μικρές υποχωρήσεις της εργοδοσίας, μαζί και με όσους συναδέλφους υπέστησαν ήττες ή με όσους πλήττονται από απολύσεις, μειώσεις μισθών καθώς και τη νέα μόδα του εργοδοτικού κινήματος “Δεν πληρώνω – Δεν πληρώνω” (απλήρωτη εργασία), μπορούμε και πρέπει να συντονιστούμε, να αλληλοβοηθηθούμε και, στο τέλος, να επανέλθουμε στο δρόμο μιας κανονικής κοινωνίας, όπου δηλαδή η εργασία δεν είναι μόνο υποχρέωση, αλλά χρειάζεται και κανόνες (συμβάσεις) για να διεξάγεται ομαλά και αποδοτικά… Τάσος Αναστασιάδης εκπρόσωπος Βήματος στο Μεικτό της ΕΣΗΕΑ
Ενημέρωση από τον Τάσο Αναστιασιάδη, εκπροσώπου στο Μεικτό συμβούλιο τη ΕΣΗΕΑ στους εργαζόμενους του ΔΟΛ
Μετά από 4 εβδομάδες αντίστασης κατά των μειώσεων μισθών και των ατομικών συμβάσεων και με αποκορύφωμα την de facto απεργία διαρκείας (με επαναλαμβανόμενες 24-ωρες και 48-ωρες) από την περασμένη Πέμπτη.
Και χτες, Τρίτη, πέτυχαν μια καθαρή νίκη: η εργοδοσία απέσυρε τις ατομικές συμβάσεις και τις μειώσεις μισθών, πήρε πίσω τις απολύσεις και, τρίτον, άρχισε να πληρώνει τους εργαζόμενους -που τους είχε “κόψει” τους μισθούς έως ότου δεχτούν τον εξευτελισμό τους- και θα τους εξοφλήσει τις επόμενες μέρες.
Οι συνάδελφοί μας αξίζουν τα συγχαρητήρια όλων μας και μας τονώνουν με ελπίδα. Αλλά επιπλέον μας δίνουν και μάθημα αξιοπρέπειας καθώς και μάθημα συλλογικότητας. Γιατί, αν κατάφεραν κάτι που στις σημερινές συνθήκες όλοι θεωρούν δύσκολο αν όχι αδύνατο, είναι γιατί εφάρμοσαν ό,τι όλοι μας λέμε αλλά δεν κάνουμε -ή δεν κάνουμε με συνέπεια.
- Πρώτα-πρώτα, δεν υπέκυψαν στους εργοδοτικούς εκβιασμούς (“υπογράψτε για να σας πληρώσω“, “όποιος δεν υπογράφει απολύεται“, κλπ., κλπ.).
- Δεν αποθαρρύνθηκαν από τη δυσκολία (πραγματική ή και φανταστική) ότι “είμαστε μόνοι και ανήμποροι” ή ότι “τα ίδια συμβαίνουν παντού” ή ακόμα και ότι “το δικό μας αφεντικό είναι σχετικά καλό, κάνει προσπάθειες να μας σώσει και, άρα, πρέπει να το βοηθήσουμε“.
- Δεν ενέδωσαν στους “ρεαλισμούς” και στις καμπάνιες της διευθυντικής ιεραρχίας για “να βάλουμε όλοι πλάτη” μια και είμαστε όλοι “στην ίδια βάρκα” μαζί με την ιδιοκτησία, που “κάνει ό,τι μπορεί“.
- Δεν λύγισαν από τη φαντασίωση ότι “έχουμε ούτως ή άλλως χάσει και ας παζαρέψουμε κανένα ψίχουλο”.
- Δεν μετάθεσαν τις ευθύνες τους αλλού (“το σωματείο φταίει“, οι “συνδικαλιστές είναι ανυποχώρητοι” ή “είναι πουλημένοι“) και όλα αυτά που τα ακούμε παντού.
- Δεν μπήκαν στις λογικές “ο καθένας να σώσει το τομάρι του“, ατομικά ή κατά τμήματα προσωπικού (οι μεν κατά των δε, δημοσιογράφοι κατά διοικητικών, το ένα τμήμα κατά του άλλου). Μείναν δηλαδή ενωμένοι.
- Και τέλος κατάλαβαν αυτό που όλοι ξέρουμε: ότι μια νίκη, ακόμα και μικρή είναι σημαντική, έστω και αν δεν αρκεί. Πρέπει να βοηθήσουμε τα σωματεία μας να την κεφαλαιοποιήσουν σε όλο τον κλάδο επιβάλλοντας στους εργοδότες συλλογική σύμβαση.
Το οποίο μπορεί να γίνει μόνο αν ο καθένας μας και το κάθε μαγαζί δεν περιμένει να του λύσουν μαγικά το πρόβλημα οι άλλοι: μόνο αν είμαστε αποφασισμένοι να τα βάλουμε με το δικό μας εργοδότη, μπορούν τα σωματεία μας να έχουν τη δύναμη να επιβάλουν στους εργοδότες πραγματική διαπραγμάτευση -καθώς ώς τώρα μας κοροϊδεύουν συλλογικά. Ασφαλώς και οι συνάδελφοι του Κέρδους επίσης ταλανίζονται, όπως όλοι μας, από όλες αυτές τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς. Αλλά τα ξεπέρασαν στην πράξη και κατάφεραν αυτό που μας μένει και σε εμάς όλους να πετύχουμε και να το πετύχουμε όλοι μαζί, σαν κλάδος και ακόμα πιο πέρα. Μαζί τους, μαζί και με όλα τα άλλα μαγαζιά που αντιστέκονται και που κερδίζουν, μικρές νίκες αξιοπρέπειας ή και απλώς μικρές υποχωρήσεις της εργοδοσίας, μαζί και με όσους συναδέλφους υπέστησαν ήττες ή με όσους πλήττονται από απολύσεις, μειώσεις μισθών καθώς και τη νέα μόδα του εργοδοτικού κινήματος “Δεν πληρώνω – Δεν πληρώνω” (απλήρωτη εργασία), μπορούμε και πρέπει να συντονιστούμε, να αλληλοβοηθηθούμε και, στο τέλος, να επανέλθουμε στο δρόμο μιας κανονικής κοινωνίας, όπου δηλαδή η εργασία δεν είναι μόνο υποχρέωση, αλλά χρειάζεται και κανόνες (συμβάσεις) για να διεξάγεται ομαλά και αποδοτικά… Τάσος Αναστασιάδης εκπρόσωπος Βήματος στο Μεικτό της ΕΣΗΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου