IntroBooks: «Καλή ζωή» ή γοτθικός τρόμος;
Από το Σύλλογο Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών
http://www.smed.gr/
Το τελευταίο διάστημα φτάνουν στον Σύλλογό μας ολοένα περισσότερες καταγγελίες για καθυστερήσεις στις πληρωμές των εξωτερικών εργαζομένων ή και των υπαλλήλων διαφόρων εταιρειών – δεν είναι μάλιστα ασυνήθιστο οι καθυστερήσεις αυτές να μετριούνται σε πολλούς μήνες. Τέτοια είναι και η περίπτωση των εκδόσεων IntroBooks.
Μετά από μια πορεία με αρκετούς τίτλους λάιφ-στάιλ, επιτυχημένες σειρές με βαμπίρ, λυκάνθρωπους και άλλα συμπαθή τέρατα, και με αμοιβές που κυμαίνονταν από μέτριες ως κακές (τίποτα πρωτότυπο δηλαδή), τους τελευταίους μήνες η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Μεταφραστές και μεταφράστριες στους οποίους οφείλονται κάμποσες χιλιάδες ευρώ, με ακάλυπτες επιταγές στα χέρια, αγωνίζονται επί μήνες, αναζητώντας άφαντους υπευθύνους, για να πετύχουν διακανονισμούς εξόφλησης του τύπου «ελάτε να πάρετε δυο κατοστάρικα και ξαναμιλάμε από βδομάδα».
Παράλληλα, για να μη μένει κανείς παραπονεμένος, οι εσωτερικοί εργαζόμενοι παραμένουν επίσης απλήρωτοι εδώ και μήνες, ενώ έχουν απολυθεί μέχρι και οι πωλητές, με αποτέλεσμα να έχει σχεδόν παγώσει η διακίνηση των βιβλίων που κυκλοφορούν ήδη. Την ίδια στιγμή, απεγνωσμένοι έφηβοι αναγνώστες κατακλύζουν την ιστοσελίδα της εταιρείας με μηνύματα, ρωτώντας εναγωνίως πότε επιτέλους θα κυκλοφορήσει το τελευταίο βιβλίο της αγαπημένης τους σειράς…
Ωστόσο, παρά τα φαινόμενα, η IntroBooks δηλώνει ότι δεν πηγαίνει για κλείσιμο. Το μυστήριο που κρύβεται πίσω από την ακραία αυτή κατάσταση είναι ότι ο Όμιλος Imako, στον οποίο ανήκει η πλειοψηφία των μετοχών της εταιρείας, αποφάσισε ότι θέλει να απεμπλακεί από την IntroBooks και σταμάτησε απλώς να τη χρηματοδοτεί, μέχρι να βρεθεί άλλος επενδυτής που θα αγοράσει τις μετοχές του –μαζί φυσικά με τις υποχρεώσεις της εταιρείας– ώστε αυτή να επιστρέψει στην αγορά.
Οι συνέπειες που έχει η στάση αυτή για τους εργαζόμενους της εταιρείας, καθώς και η κραυγαλέα της ανηθικότητα, δεν φαίνεται να κάνει κανενός το αυτί να ιδρώνει. Με άλλα λόγια, έχουμε έναν μεγάλο όμιλο που αποφάσισε ότι μια από τις εταιρείες του δεν του κάνει πια, και το ευκολότερο πράγμα είναι να τη βάλει σε αναστολή. Οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να δουλεύουν κανονικά, να «επενδύουν» το χρόνο τους, μέχρι να φανεί αν η εταιρεία-ζόμπι θα μπορέσει τελικά να ξαναγυρίσει στους ζωντανούς ή αν ανήκει οριστικά στο βασίλειο των νεκρών.
Στην πρώτη περίπτωση, θα έχουν μια πιθανότητα να πάρουν αναδρομικά τα δεδουλευμένα τους (εάν έχουν καταφέρει να παραμείνουν κι αυτοί ανάμεσα στους ζωντανούς όλο αυτό το διάστημα), ενώ στη δεύτερη, με μια ευγενική επίκληση του Άρθρου 99, θα πάνε σπίτι τους, έχοντας τουλάχιστον την παρηγοριά ότι όλα αυτά γίνονταν κατά βάθος για χάρη τους. Η λογική της απλήρωτης εργασίας έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας.
Οι εργοδότες, που φρόντισαν γι’ αυτό, το γνωρίζουν πολύ καλά, και δεν διστάζουν να το χρησιμοποιήσουν σε κάθε ευκαιρία – ο Όμιλος Imako, συγκεκριμένα, επιδίδεται εδώ και τρεις μήνες στο άθλημα, κρατώντας απλήρωτους όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ που κατέχει, ακολουθώντας κατά πόδας σε αυτό την ιδιοκτησία της Ελευθεροτυπίας (δείτε σχετικό ψήφισμα του ΣΜΕΔ εδώ).
Οι εργαζόμενοι από τη μεριά τους προτιμούν, θέλοντας και μη, να κρατήσουν τη θέση τους, και μαζί την πιθανότητα να ξαναρχίσουν κάποια στιγμή να πληρώνονται, από το να βρεθούν οριστικά στην ανεργία.
Διαμορφώνεται δηλαδή μια εντελώς νέα αντίληψη για την εργασία, με την ίδια τη δουλειά να έχει αποσυνδεθεί από την αμοιβή της: οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να δουλεύουν, ενώ οι εργοδότες οφείλουν απλώς να τους δίνουν δουλειά, ανεξάρτητα από το αν θα τους πληρώνουν ή όχι. Στην περίπτωση, μάλιστα, των εξωτερικών εργαζομένων των εταιρειών, των συναδέλφων που, ως «ελεύθεροι επαγγελματίες», δύνανται να θεωρούνται ισότιμοι «συνεργάτες», ακόμα και… «συνέταιροι» των επιχειρηματιών, η απλήρωτη εργασία δεν φαίνεται καν ως τέτοια: καταχωνιάζεται στα συνολικά «χρέη» των εταιρειών προς προμηθευτές κι εμπόρους, με αποτέλεσμα να μεταμορφώνεται ως διά μαγείας από στυγνή μορφή εκμετάλλευσης των συναδέλφων σε βάσανο της εταιρείας.
«Είμαστε όλοι στο ίδιο καράβι και πρέπει να κάνουμε προσπάθειες αν δεν θέλουμε να βουλιάξουμε από τα γενικά έξοδα», κατά πως το θέτει και ο καπετάνιος…
Ο ΣΜΕΔ στηρίζει τις συναδέλφους που διεκδικούν τα χρήματά τους και θα σταθεί αλληλέγγυος σε οποιαδήποτε διεκδίκηση των υπαλλήλων και των εξωτερικών εργαζομένων της IntroBooks. Η μοναδική ρεαλιστική στάση που μπορούμε να κρατήσουμε απέναντι στην κατάσταση που διαμορφώνεται, απέναντι στο δίλημμα απλήρωτη εργασία ή ανεργία, είναι να αρνηθούμε το ίδιο το δίλημμα, να προτάξουμε συλλογικά την αντίστασή μας και να διεκδικήσουμε με κάθε μέσο το αυτονόητο: την αμοιβή για την εργασία μας, την αξιοπρέπειά μας ως εργαζομένων.
Όπως λέει το μότο της εταιρείας, «η IntroBooks βασίζεται στη φιλοσοφία της “Καλής Ζωής”». Σ’ αυτήν ακριβώς βασιζόμαστε κι εμείς. -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου