Χάνουν τον Τύπο οι κρατικοδίαιτοι και ερασιτέχνες εκδότες
Της Αγγέλας Νταρζάνου
(αναδημοσίευση από την Αυγή της Κυριακής)
Οι εκδότες έχουν σταματήσει προ πολλού να λειτουργούν από κοινού και ενιαία ως corpus, δηλαδή ως σώμα επιχειρηματιών σε κοινό κλάδο, με κοινά συμφέροντα και επιδιώξεις, συνεπώς και κοινές διεκδικήσεις και στρατηγικές απέναντι στο κράτος και την αγορά.
Η απώλεια του Χρήστου Λαμπράκη, προ δύο χρόνων, που με το προσωπικό του κύρος κρατούσε ενωμένα τα μέλη της ΕΙΗΕΑ (Ένωση Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών) και συντηρούσε την Ένωση ως θεσμό με κοινό παρονομαστή, άνοιξε τον ασκό, ώστε να φανεί περιτράνως αυτό που υπέβοσκε επί πολλά χρόνια: με τον πιο μυωπικό τρόπο, οι Έλληνες εκδότες στη συντριπτική τους πλειονότητα δρουν κατά μόνας, ο καθένας για το "μαγαζί" του, ασκούν επιχειρηματική δράση κοντόφθαλμα, σαν να μην υπάρχει αύριο, ενδιαφέρονται μόνο για τα άμεσα οφέλη: ο ανταγωνισμός των DVD, για παράδειγμα, ναι μεν έδωσε αύξηση στις πωλήσεις, όμως απονεύρωσε το περιεχόμενο και αδιαφόρησε για τον αναγνώστη.
Δεν επενδύουν ούτε στις επιχειρήσεις τους, τις οποίες έχουν φτάσει στον πάτο της αγοράς, ούτε στους αναγνώστες, τους οποίους υποτιμούν. Με ελάχιστες εξαιρέσεις. Η στάση αυτή των εκδοτών, που αποτυπώνει το πέρασμα από τον καπιταλισμό της συνοχής, το συντεταγμένο κράτος και τη συνάφεια των συμφερόντων, στο κράτος της παγκοσμιοποίησης και της καπιταλιστικής αποδιάρθρωσης, δεν είναι βέβαια μόνο δική τους στάση.
Επιβεβαιώνεται από μεγάλες μερίδες του κεφαλαίου και της ελληνικής αστικής τάξης, που λειτουργεί κοντόφθαλμα, επιταχύνοντας τις κεντρόφυγες δυνάμεις και την κατάρρευσή της. Η μεγαλύτερη πρόκληση για τον Τύπο, τις τελευταίες δεκαετίες, είναι η είσοδος της ψηφιακής διαδικτυακής ενημέρωσης και η αναγκαστική "μετάβαση" ή παράλληλη λειτουργία του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου.
Οι Έλληνες εκδότες, δεύτερη γενιά στη συντριπτική τους πλειονότητα, επέλεξαν περισσότερο να "συρθούν" στη δημιουργία sites, μιμούμενοι ο ένας τον άλλο, παρά να σχεδιάσουν με σοβαρότητα πώς θα αξιοποιήσουν τη νέα τεχνολογία προς όφελος των επιχειρήσεών τους και βεβαίως της ειδησεογραφίας, την οποία εμπορεύονται. Τρανταχτό παράδειγμα, ότι πολλοί δεν προστάτευσαν τις έντυπες εκδόσεις, ανεβάζοντάς τες στο Internet ως έχουν και συχνά με επιπλέον περιεχόμενο.
Η αποδυνάμωση του esprit de corps στο εκδοτικό κατεστημένο της χώρας βγάζει μάτι, όταν γίνεται η σύγκριση με τους εκδότες παγκοσμίως. Ήδη σε πολλές χώρες γίνονται σημαντικά βήματα για να προσελκύσουν νεαρότερης ηλικίας κοινά, τα οποία χάνουν, προς όφελος μη ενημερωτικών ιστοσελίδων ή άλλων που κλέβουν συστηματικά το περιεχόμενό τους.
Η Παγκόσμια Ένωση Εκδοτών (WAN- IFRA) συγκεντρώνει προσπάθειες από όλο τον κόσμο, σχετικές με την προσέλκυση νεαρών αναγνωστών: την εισαγωγή των εφημερίδων στην εκπαίδευση, την παιδεία στα media (media literacy), την υιοθέτηση μιας πιο "νεανικής αντίληψης" στον τρόπο που γράφονται οι εφημερίδες.
Όμως, για να προσελκύσουν νεανικό κοινό οι εφημερίδες, έστω οι ηλεκτρονικές εκδόσεις, «πρέπει να εξασφαλιστεί εγκαίρως ότι οι νέοι άνθρωποι έχουν μιντιακή παιδεία, δηλαδή έχουν την ικανότητα να διακρίνουν τι είναι αξιόπιστη online ενημέρωση και τι όχι», λένε στελέχη της WAN. Οι προσπάθειες διεθνώς, δύο χρόνια μετά την απόφαση Σαρκοζί να πριμοδοτήσει τις γαλλικές εφημερίδες ώστε να κάνουν έκπτωση στους συνδρομητές έως 26 χρόνων, είναι ενδεικτικές:
* Στις ΗΠΑ η Ένωση Εφημερίδων Αμερικής επικεντρώνει στους μαθητές δημοτικού και γυμνασίου, ηλικίας 10-13 χρόνων, μετά από έρευνα που δείχνει την τάση, τα παιδιά να σχηματίζουν τη διά βίου συνήθεια ανάγνωσης σε αυτό το στάδιο της ζωής τους.
* Η Κορέα επικεντρώνει στην εκπαίδευση: Με τη χρηματοδότηση του κράτους και του Ιδρύματος Τύπου της Κορέας, εκπαιδεύει ετησίως πάνω από 4.000 εκπαιδευτικούς στη χρήση εφημερίδων στην σχολική αίθουσα, εκδίδει εγχειρίδια, προωθεί εφημερίδες σε εκπαιδευτικά portal και sites και εκπαιδεύει γονείς για τη σημασία να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αναπτύξουν τη συνήθεια να διαβάζουν ειδήσεις.
* Στην Ιρλανδία της οικονομικής κρίσης, με πρωτοβουλία της Ένωσης Εκδοτών Εθνικών Εφημερίδων, 47 εφημερίδες, σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας, προωθούν εφημερίδες στην εκπαίδευση, με στόχο να βοηθήσουν τους νέους να αναπτύξουν την κατανόηση των κειμένων και το ενδιαφέρον για τις ειδήσεις. Οργανώνουν επίσης «εβδομάδα Τύπου» με στόχο να εξοικειωθούν οι μαθητές με τις εφημερίδες.
* Στην Ολλανδία μαθητές έχουν δημιουργήσει τον δικό τους on line χώρο ειδήσεων, που μεταδίδεται από το εθνικό ψηφιακό πρόγραμμα "Νέα από την τάξη". Οι μαθητές συλλέγουν ειδήσεις από τοπικές εφημερίδες, τις οποίες αναμιγνύουν με δικό τους περιεχόμενο.
* Στη Νότια Αφρική, μαθητές λυκείου ενθαρρύνθηκαν να συμμετέχουν ενεργά και να διαμορφώνουν τα δικά τους νέα με τη χρήση βίντεο ή των κινητών τους. Εταιρείες και εκπαιδευτικά Ιδρύματα προσφέρουν μαθήματα για να τους βοηθήσουν να στήσουν με τις πληροφορίες τους ένα παν-αφρικανικό δίκτυο ανταλλαγής ειδήσεων μέσω κινητών.
Πηγή: http://avgi.gr/
Της Αγγέλας Νταρζάνου
(αναδημοσίευση από την Αυγή της Κυριακής)
Οι εκδότες έχουν σταματήσει προ πολλού να λειτουργούν από κοινού και ενιαία ως corpus, δηλαδή ως σώμα επιχειρηματιών σε κοινό κλάδο, με κοινά συμφέροντα και επιδιώξεις, συνεπώς και κοινές διεκδικήσεις και στρατηγικές απέναντι στο κράτος και την αγορά.
Η απώλεια του Χρήστου Λαμπράκη, προ δύο χρόνων, που με το προσωπικό του κύρος κρατούσε ενωμένα τα μέλη της ΕΙΗΕΑ (Ένωση Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών) και συντηρούσε την Ένωση ως θεσμό με κοινό παρονομαστή, άνοιξε τον ασκό, ώστε να φανεί περιτράνως αυτό που υπέβοσκε επί πολλά χρόνια: με τον πιο μυωπικό τρόπο, οι Έλληνες εκδότες στη συντριπτική τους πλειονότητα δρουν κατά μόνας, ο καθένας για το "μαγαζί" του, ασκούν επιχειρηματική δράση κοντόφθαλμα, σαν να μην υπάρχει αύριο, ενδιαφέρονται μόνο για τα άμεσα οφέλη: ο ανταγωνισμός των DVD, για παράδειγμα, ναι μεν έδωσε αύξηση στις πωλήσεις, όμως απονεύρωσε το περιεχόμενο και αδιαφόρησε για τον αναγνώστη.
Δεν επενδύουν ούτε στις επιχειρήσεις τους, τις οποίες έχουν φτάσει στον πάτο της αγοράς, ούτε στους αναγνώστες, τους οποίους υποτιμούν. Με ελάχιστες εξαιρέσεις. Η στάση αυτή των εκδοτών, που αποτυπώνει το πέρασμα από τον καπιταλισμό της συνοχής, το συντεταγμένο κράτος και τη συνάφεια των συμφερόντων, στο κράτος της παγκοσμιοποίησης και της καπιταλιστικής αποδιάρθρωσης, δεν είναι βέβαια μόνο δική τους στάση.
Επιβεβαιώνεται από μεγάλες μερίδες του κεφαλαίου και της ελληνικής αστικής τάξης, που λειτουργεί κοντόφθαλμα, επιταχύνοντας τις κεντρόφυγες δυνάμεις και την κατάρρευσή της. Η μεγαλύτερη πρόκληση για τον Τύπο, τις τελευταίες δεκαετίες, είναι η είσοδος της ψηφιακής διαδικτυακής ενημέρωσης και η αναγκαστική "μετάβαση" ή παράλληλη λειτουργία του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου.
Οι Έλληνες εκδότες, δεύτερη γενιά στη συντριπτική τους πλειονότητα, επέλεξαν περισσότερο να "συρθούν" στη δημιουργία sites, μιμούμενοι ο ένας τον άλλο, παρά να σχεδιάσουν με σοβαρότητα πώς θα αξιοποιήσουν τη νέα τεχνολογία προς όφελος των επιχειρήσεών τους και βεβαίως της ειδησεογραφίας, την οποία εμπορεύονται. Τρανταχτό παράδειγμα, ότι πολλοί δεν προστάτευσαν τις έντυπες εκδόσεις, ανεβάζοντάς τες στο Internet ως έχουν και συχνά με επιπλέον περιεχόμενο.
Η αποδυνάμωση του esprit de corps στο εκδοτικό κατεστημένο της χώρας βγάζει μάτι, όταν γίνεται η σύγκριση με τους εκδότες παγκοσμίως. Ήδη σε πολλές χώρες γίνονται σημαντικά βήματα για να προσελκύσουν νεαρότερης ηλικίας κοινά, τα οποία χάνουν, προς όφελος μη ενημερωτικών ιστοσελίδων ή άλλων που κλέβουν συστηματικά το περιεχόμενό τους.
Η Παγκόσμια Ένωση Εκδοτών (WAN- IFRA) συγκεντρώνει προσπάθειες από όλο τον κόσμο, σχετικές με την προσέλκυση νεαρών αναγνωστών: την εισαγωγή των εφημερίδων στην εκπαίδευση, την παιδεία στα media (media literacy), την υιοθέτηση μιας πιο "νεανικής αντίληψης" στον τρόπο που γράφονται οι εφημερίδες.
Όμως, για να προσελκύσουν νεανικό κοινό οι εφημερίδες, έστω οι ηλεκτρονικές εκδόσεις, «πρέπει να εξασφαλιστεί εγκαίρως ότι οι νέοι άνθρωποι έχουν μιντιακή παιδεία, δηλαδή έχουν την ικανότητα να διακρίνουν τι είναι αξιόπιστη online ενημέρωση και τι όχι», λένε στελέχη της WAN. Οι προσπάθειες διεθνώς, δύο χρόνια μετά την απόφαση Σαρκοζί να πριμοδοτήσει τις γαλλικές εφημερίδες ώστε να κάνουν έκπτωση στους συνδρομητές έως 26 χρόνων, είναι ενδεικτικές:
* Στις ΗΠΑ η Ένωση Εφημερίδων Αμερικής επικεντρώνει στους μαθητές δημοτικού και γυμνασίου, ηλικίας 10-13 χρόνων, μετά από έρευνα που δείχνει την τάση, τα παιδιά να σχηματίζουν τη διά βίου συνήθεια ανάγνωσης σε αυτό το στάδιο της ζωής τους.
* Η Κορέα επικεντρώνει στην εκπαίδευση: Με τη χρηματοδότηση του κράτους και του Ιδρύματος Τύπου της Κορέας, εκπαιδεύει ετησίως πάνω από 4.000 εκπαιδευτικούς στη χρήση εφημερίδων στην σχολική αίθουσα, εκδίδει εγχειρίδια, προωθεί εφημερίδες σε εκπαιδευτικά portal και sites και εκπαιδεύει γονείς για τη σημασία να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αναπτύξουν τη συνήθεια να διαβάζουν ειδήσεις.
* Στην Ιρλανδία της οικονομικής κρίσης, με πρωτοβουλία της Ένωσης Εκδοτών Εθνικών Εφημερίδων, 47 εφημερίδες, σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας, προωθούν εφημερίδες στην εκπαίδευση, με στόχο να βοηθήσουν τους νέους να αναπτύξουν την κατανόηση των κειμένων και το ενδιαφέρον για τις ειδήσεις. Οργανώνουν επίσης «εβδομάδα Τύπου» με στόχο να εξοικειωθούν οι μαθητές με τις εφημερίδες.
* Στην Ολλανδία μαθητές έχουν δημιουργήσει τον δικό τους on line χώρο ειδήσεων, που μεταδίδεται από το εθνικό ψηφιακό πρόγραμμα "Νέα από την τάξη". Οι μαθητές συλλέγουν ειδήσεις από τοπικές εφημερίδες, τις οποίες αναμιγνύουν με δικό τους περιεχόμενο.
* Στη Νότια Αφρική, μαθητές λυκείου ενθαρρύνθηκαν να συμμετέχουν ενεργά και να διαμορφώνουν τα δικά τους νέα με τη χρήση βίντεο ή των κινητών τους. Εταιρείες και εκπαιδευτικά Ιδρύματα προσφέρουν μαθήματα για να τους βοηθήσουν να στήσουν με τις πληροφορίες τους ένα παν-αφρικανικό δίκτυο ανταλλαγής ειδήσεων μέσω κινητών.
Πηγή: http://avgi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου