Προβληματισμός περί κρίσης ΜΜΕ, μέρος 1ον

Picasso

Φίλε Γιάννη, συγγνώμη, για αρχή επιλέγω το τέλος στο σχόλιο σου

"Τα ΜΜΕ περνάνε παγκοσμίως δύσκολες ώρες. Που οφείλονται στις σαρωτικές τεχνολογικές αλλαγές στη μεταφορά της πληροφορίας. Στην Ελλάδα όμως η κρίση αυτή δε θα προλάβει να έρθει".

Η κρίση- ή μήπως η ακρισία;- των ΜΜΕ

Του Γιάννη Χρυσοβέργη

από τον "Άτακτο λόγο"

Με μια απεργία απελπισίας η ΕΣΗΕΑ και οι υπόλοιπες οργανώσεις των εργαζομένων στα ΜΜΕ προσπάθησαν να αντιδράσουν στις συνεχείς απολύσεις και στις μονομερείς ενέργειες οριζοντίων μειώσεων αποδοχών από μέρους της εργοδοσίας. Που κι αυτή, μάχες οπισθοφυλακών δίνει.
 Υπάρχει μέλλον για τα ελληνικά ΜΜΕ;
 Το ερώτημα μόνο φιλολογικό δεν είναι. Για περισσότερα από είκοσι χρόνια, ο πληθωρισμός των μέσων, η διαπλοκή των ιδιοκτητών τους με την πολιτική εξουσία και τα κάθε λογής νόμιμα και άνομα οικονομικά συμφέροντα, η αδιαφορία των ίδιων των δημοσιογράφων για την ποιοτική αναβάθμιση του επαγγέλματός τους και η αδιαφορία των παντων για τη δημιουργική ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών στη διαχείριση της ενημέρωσης προϊδέαζαν για αυτό που συμβαίνει πλέον.
 Οι δημοσιογράφοι της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ και του ALTER απεργούν έχοντας κλείσει τέσσερις μήνες απλήρωτοι. Η κυβέρνηση θέλει να εξομοιώσει μισθολογικά τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ και του Αθηναϊκού Παρακτορείου Ειδήσεων με τους γραφιάδες απόφοιτους δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Μέσα σε διάστημα 48 ωρών ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη και ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ ανακοίνωσαν μειώσεις μισθών 20% σε όλο το προσωπικό από 1ης Δεκεμβρίου ο πρώτος και μειώσεις αποδοχών 10% στους τεχνικούς ο δεύτερος. Δικαιολογίες υπάρχουν πολλές: η κατάρρευση των διαφημίσεων λόγω της κρίσης, ο αθέμιτος ανταγωνισμός των διαδικτυακών ΜΜΕ, η ανάγκη προσαρμογής σε νέες τεχνολογίες κ.λ.π. Και είναι αλήθεια ότι όλες ισχύουν.

Όμως δεν αρκούν. Ουδείς ασχολήθηκε με τη συνεχή μείωση της αναγνωσιμότητας των εφημερίδων, της τηλεθέασης των δελτίων ειδήσεων και της ακροαματικότητας των ενημερωτικών εκπομπών στα ραδιόφωνα. Κι όμως «βαστούσε χρόνια αυτή η κολώνια». Και η μόνη αντίδραση ήταν να μπουκώσουν οι εφημερίδες με δώρα, για να καταλήξουν σύντομα να προβάλλουν τα «δώρα» και όχι τα ρεπορτάζ τους.
Η μόνη αντίδραση των τηλεοπτικών σταθμών ήταν να μπουκώσουν το πρόγραμμά τους με γλυκανάλατες σαπουνόπερες από τη Βραζιλία, την Αργεντινή, την Τουρκία και, εσχάτως, από την Ινδία. Κι η μόνη αντίδραση των ραδιοφωνικών σταθμών ήταν να περιορίσουν δραστικά την ενημέρωση. Ουδείς ασχολήθηκε με την ύπαρξη δεκαεπτά ημερησίων πολιτικών εφημερίδων, τεσσάρων οικονομικών και δέκα αθλητικών μόνο στην Αθήνα. Και περισσοτέρων από 600 ημερήσια και εβδομαδιαία πολιτικά έντυπα στην περιφέρεια.
Οι περισσότερες από τις οποίες ήταν - και συνεχίζουν να είναι - κραυγαλέα μη βιώσιμες. Όπως ουδείς ασχολήθηκε - μηδέ της ΕΣΗΕΑ εξαιρουμένης - με το ότι όλες αυτές οι φυλλάδες εκδίδονταν χάρη στην απλήρωτη εργασία πλήθους νέων παιδιών. Ουδείς ασχολήθηκε με τα «ΙΕΚ Δημοσιογραφίας» που εδώ και είκοσι τουλάχιστον χρόνια φύτρωναν σα μανιτάρια, παράγοντας στρατιές αμόρφωτων δημοσιογράφων. Και στα οποία δίδασκαν όλοι οι «αστέρες» της ελληνικής δημοσιογραφίας.
Όπως ουδείς ασχολήθηκε με την ελλειπή πρακτική εκπαίδευση των αποφοίτων των πανεπιστημιακών τμημάτων δημοσιογραφίας. Ουδείς ασχολήθηκε με το όνειδος της απλήρωτης εργασίας που υποχρεώνονται να προσφέρουν οι νέοι δημοσιογράφοι, για όσο καιρό ευαρεστείται ο εργοδότης τους και ακούει στο όνομα «μαθητεία».
Ουδείς ασχολήθηκε με τους δημοσιογράφους που εργάζονταν, σε βάρος της ποιότητας της δουλειάς τους, σε δυο και τρία ΜΜΕ, χώρια τα γραφεία τύπου στα οποία φέρονταν ως απασχολούμενοι. Ουδείς ενδιαφέρθηκε για την αρμονική ένταξη του διαδικτύου στο χώρο των ΜΜΕ, ουδείς ενδιαφέρθηκε για την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, ουδείς ενδιαφέρθηκε να ασχοληθεί με τις νέες δεξιότητες που οι τεχνολογίες αυτές απαιτούσαν.
Κι όταν εμφανίστηκαν τα πρώτα «διαδικτυακά ΜΜΕ» ουδείς ασχολήθηκε με το ότι αντί να παράγουν πρωτογενή ενημέρωση ασκούσαν - και ασκούν - συστηματική λογοκλοπή.
Όλα τα παραπάνω, και πολλά άλλα, ουδέποτε συζητήθηκαν από δημοσιογράφους και εκδότες. Και σήμερα, που το Κράτος έπαψε να μοιράζει πακτωλούς χρημάτων σε διαφήμιση, που οι εργολάβοι δεν περιμένουν νέες προσοδοφόρες εργολαβίες η συντριπτική πλειονότητα των εργοδοτών ετοιμάζεται να περισώσει τα κέρδη της «εποχής που δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα», είτε αποσυρρόμενη από το χώρο των ΜΜΕ, είτε ελαχιστοποιώντας το κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεών τους.
Κάποιοι, λίγοι, θα χάσουν τα χρήματά τους.
Όσο για τους δημοσιογράφους, καλούμαστε να πληρώσουμε το τίμημα της έλλειψης επαγρύπνισης και του στείρου συντεχνιακού πνεύματος που επιδείξαμε όλα αυτά τα χρόνια. Επιλέγοντας ανάμεσα στην υποβάθμισή μας σε αυλοκόλακες, στη μακρόχρονη ανεργία ή στην αλλαγή επαγγέλματος.

 Υ.Γ. Τα ΜΜΕ περνάνε παγκοσμίως δύσκολες ώρες. Που οφείλονται στις σαρωτικές τεχνολογικές αλλαγές στη μεταφορά της πληροφορίας. Στην Ελλάδα όμως η κρίση αυτή δε θα προλάβει να έρθει.

Πηγή: http://ataktoslogos.blogspot.com/