ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΟΜΩΝ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ
Στηρίζουμε εκλογικά την «Πρωτοβουλία για την Ανατροπή»
Οι εκλογές της ΕΣΗΕΑ πραγματοποιούνται ακριβώς σε μια στιγμή κατά την οποία η περιορισμένη σημασία τους γίνεται προφανής στον οποιονδήποτε. Εχοντας βιώσει μόλις την απεργοσπασία στο μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ –απεργοσπασία που οργανώθηκε μεν από την εργοδοσία, αλλά απέκτησε μαζικά χαρακτηριστικά- και την ανεπάρκεια του κλάδου να σταθεί στο ύψος του αναφορικά με την αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της ΕΡΤ.
Τη στιγμή κατά την οποία ένας κλαδικός αγώνας στον χώρο του Τύπου βρέθηκε στην κεφαλή του κοινωνικού κινήματος, απέσπασε το μεγάλο ενδιαφέρον της κοινωνίας και προκάλεσε μείζονα πολιτική κρίση, όλες οι παθογένειες του κλαδικού μας συνδικαλισμού βγήκαν στην επιφάνεια με κρότο.
Συνδικαλιστική δομή ανίκανη να οργανώσει ή να περιφρουρήσει την απεργία και κλάδος βυθισμένος στον ατομισμό, την υποταγή και το φόβο –τουλάχιστον σε ό,τι αφορά μεγάλα τμήματά του.
Αλλωστε, της αποτυχίας να σταθεί ο κλάδος αλληλέγγυος στους εργαζόμενους της ΕΡΤ είχαν προηγηθεί μια σειρά ανάλογων αποτυχιών. Ανικανότητα να περιφρουρήσουμε τη συλλογική μας σύμβαση, αποτυχία να υπερασπιστούμε απολυμένους συναδέλφους και συχνά ταπείνωση του κλάδου μέσω της εμφάνισης υπερδραστήριων –στα όρια της υστερίας- εργοδοτικών μπλοκ σε κάθε συγκρότημα Τύπου, εφημερίδα ή σταθμό.
Οι «δηλώσεις νομιμοφροσύνης» εργαζομένων προς τα αφεντικά τους ενάντια στο σωματείο τους και τους άλλους συναδέλφους του υπήρξαν συχνό φαινόμενο. Σε έναν κλάδο που δουλειά του είναι να ελέγχει την εξουσία και να υπερασπίζεται την κοινωνία, τα γεγονότα αυτά καταδεικνύουν τη συνολική απαξίωση της δουλειάς μας.
Ενας άλλος συνδικαλισμός
Για εμάς, μερικές από τις αιτίες αυτής της κατάστασης είναι πολύ εμφανείς και έχουν να κάνουν με το είδος του συνδικαλισμού που κυριαρχεί στον χώρο των ΜΜΕ. Σωματεία – επιμελητήρια, σωματεία – συντεχνίες και σωματεία – Ταμεία, συγκροτούν μια δομή η οποία σε πρώτη φάση απομονώνει τους εργαζόμενους στον Τύπο από τη φυσική τους θέση, δηλαδή αυτή της αλληλεγγύης με τους υπόλοιπους εργαζόμενους.
Η ΕΣΗΕA εξακολουθεί να «διαπραγματεύεται» τη συλλογική μας σύμβαση με… μέλη της, αφού ένας σωρός από εργοδότες παραμένουν στις τάξεις της ως «δημοσιογράφοι». Αντίθετα αποκλείονται εκείνοι που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από τον καθένα τη συνδικαλιστική υποστήριξη: επισφαλείς, νέοι δημοσιογράφοι, «μπλοκάκια», εργαζόμενοι στο Ιντερνετ.
Την ίδια στιγμή, το «ευγενές σώμα» των δημοσιογράφων, φροντίζει να παραμένει «αμόλυντο» από τους υπόλοιπους εργαζόμενους του Τύπου: διοικητικούς υπαλλήλους, τεχνικούς, φωτογράφους, τυπογράφους. Με αυτόν τον τρόπο αποδυναμώνεται η δυνατότητα διεκδίκησης, αλλά παραμένει ζωντανή η αυταπάτη ότι παραμένουμε ένας ισχυρός κλάδος με προνόμια. Φευ, οι χιλιάδες απολύσεις, οι μειώσεις, οι ατομικές συμβάσεις, τα κλεισίματα και οι μη πληρωμές των τελευταίων ετών μαρτυρούν το αντίθετο.
Για εμάς ο συνδικαλισμός παραμένει το βασικό όπλο των εργαζομένων απέναντι στον εκβιασμό των αφεντικών τους. Και προϋποθέτει την ενότητα και την κατανόηση των κοινών τους συμφερόντων. Γι’ αυτό θεωρούμε ότι καμία νίκη δεν είναι δυνατή για τους εργαζομένους στα ΜΜΕ αν δεν υπερβούν τον αρτηριοσκληρωτικό, ψοφοδεή «συνδικαλισμό» του σήμερα.
Παλεύουμε για ΕΝΙΑΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΤΥΠΟΥ, που θα περιλαμβάνει όλους τους εργαζόμενους στον Τύπο, ανεξαρτήτως ιδιότητας ή σχέσης εργασίας. Παράλληλα, παλεύουμε για τη σύνδεση των εργαζομένων στον Τύπο με τον υπόλοιπο κόσμο της Εργασίας και τους ανέργους, κάτι που ποδοπατήθηκε τα τελευταία χρόνια –εκτός των άλλων- με τη θλιβερή συνήθεια των ξεχωριστών απεργιών.
Γιατί στηρίζουμε την «Πρωτοβουλία για την Ανατροπή»
Για όλα τα παραπάνω, δεν θεωρούμε τις εκλογές της ΕΣΗΕΑ «μητέρα των μαχών» -κάθε άλλο. Ωστόσο δεν παραμένουμε ουδέτεροι. Σε αυτό το διάστημα των σκληρών εργοδοτικών επιθέσεων και της συνδικαλιστικής ανεπάρκειας, βρεθήκαμε να μαχόμαστε για τα δικαιώματα των εργαζομένων στον ΔΟΛ, στη SportDay, στον Σπορ FM, στον Κόσμο του Επενδυτή και αλλού, όπως επίσης και στις Γενικές Συνελεύσεις του κλάδου. Σε αυτές τις μάχες συναντηθήκαμε με τους συναδέλφους της «Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή» και ανεξάρτητα από επιμέρους διαφωνίες παλέψαμε μαζί. Μοιραστήκαμε επίσης πολλές από τις αντιλήψεις μας για τη διαφορετική πορεία που μπορεί να έχει ο συνδικαλισμός στον χώρο του Τύπου.
Για τον λόγο αυτό, στηρίζουμε εκλογικά την προσπάθειά της, θεωρώντας ότι η ενίσχυσή της μπορεί να αποβεί εποικοδομητική στη διαδικασία αναγέννηση του συνδικαλισμού στα ΜΜΕ και όχι μόνο.
Σημαντικό ρόλο σε αυτό, παίζει το γεγονός ότι η «Πρωτοβουλία για την Ανατροπή» εγγράφεται σε ένα ευρύτερο συνδικαλιστικό ρεύμα με το οποίο εμείς, οι αναρχοσυνδικαλιστές, συνεργαζόμαστε σε χώρους δουλειάς και σωματεία, στην κατεύθυνση υπέρβασης του σημερινού γραφειοκρατικού και κρατικού συνδικαλισμού και την ανάπτυξη της άμεσης οριζόντιας και ταξικής δράσης των εργαζομένων. Αυτή είναι η συνθήκη μέσα από την οποία οι εργαζόμενοι μπορούμε να ανατρέψουμε τις πολιτικές του Κεφαλαίου που μας ακρωτηριάζουν εδώ και χρόνια.
Καλούμε τους εργαζόμενους – μέλη της ΕΣΗΕΑ να υπερψηφίσουν το ψηφοδέλτιο της «Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή» και από την επόμενη μέρα να βρεθούν στη μάχη για την αλλαγή του σημερινού τοπίου. Ενισχύοντας τον αγώνα των συναδέλφων της ΕΡΤ, οργανώνοντας εργασιακές και απεργιακές επιτροπές ενάντια στις απολύσεις, τις μειώσεις και τις ατομικές συμβάσεις, παλεύοντας για τη συγκρότηση του Συνδικάτου Τύπου, ανοιχτού για όλους τους εργαζόμενους και κλειστού για τους εργοδότες.
Οι εκλογές της ΕΣΗΕΑ πραγματοποιούνται ακριβώς σε μια στιγμή κατά την οποία η περιορισμένη σημασία τους γίνεται προφανής στον οποιονδήποτε. Εχοντας βιώσει μόλις την απεργοσπασία στο μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ –απεργοσπασία που οργανώθηκε μεν από την εργοδοσία, αλλά απέκτησε μαζικά χαρακτηριστικά- και την ανεπάρκεια του κλάδου να σταθεί στο ύψος του αναφορικά με την αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της ΕΡΤ.
Τη στιγμή κατά την οποία ένας κλαδικός αγώνας στον χώρο του Τύπου βρέθηκε στην κεφαλή του κοινωνικού κινήματος, απέσπασε το μεγάλο ενδιαφέρον της κοινωνίας και προκάλεσε μείζονα πολιτική κρίση, όλες οι παθογένειες του κλαδικού μας συνδικαλισμού βγήκαν στην επιφάνεια με κρότο.
Συνδικαλιστική δομή ανίκανη να οργανώσει ή να περιφρουρήσει την απεργία και κλάδος βυθισμένος στον ατομισμό, την υποταγή και το φόβο –τουλάχιστον σε ό,τι αφορά μεγάλα τμήματά του.
Αλλωστε, της αποτυχίας να σταθεί ο κλάδος αλληλέγγυος στους εργαζόμενους της ΕΡΤ είχαν προηγηθεί μια σειρά ανάλογων αποτυχιών. Ανικανότητα να περιφρουρήσουμε τη συλλογική μας σύμβαση, αποτυχία να υπερασπιστούμε απολυμένους συναδέλφους και συχνά ταπείνωση του κλάδου μέσω της εμφάνισης υπερδραστήριων –στα όρια της υστερίας- εργοδοτικών μπλοκ σε κάθε συγκρότημα Τύπου, εφημερίδα ή σταθμό.
Οι «δηλώσεις νομιμοφροσύνης» εργαζομένων προς τα αφεντικά τους ενάντια στο σωματείο τους και τους άλλους συναδέλφους του υπήρξαν συχνό φαινόμενο. Σε έναν κλάδο που δουλειά του είναι να ελέγχει την εξουσία και να υπερασπίζεται την κοινωνία, τα γεγονότα αυτά καταδεικνύουν τη συνολική απαξίωση της δουλειάς μας.
Ενας άλλος συνδικαλισμός
Για εμάς, μερικές από τις αιτίες αυτής της κατάστασης είναι πολύ εμφανείς και έχουν να κάνουν με το είδος του συνδικαλισμού που κυριαρχεί στον χώρο των ΜΜΕ. Σωματεία – επιμελητήρια, σωματεία – συντεχνίες και σωματεία – Ταμεία, συγκροτούν μια δομή η οποία σε πρώτη φάση απομονώνει τους εργαζόμενους στον Τύπο από τη φυσική τους θέση, δηλαδή αυτή της αλληλεγγύης με τους υπόλοιπους εργαζόμενους.
Η ΕΣΗΕA εξακολουθεί να «διαπραγματεύεται» τη συλλογική μας σύμβαση με… μέλη της, αφού ένας σωρός από εργοδότες παραμένουν στις τάξεις της ως «δημοσιογράφοι». Αντίθετα αποκλείονται εκείνοι που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από τον καθένα τη συνδικαλιστική υποστήριξη: επισφαλείς, νέοι δημοσιογράφοι, «μπλοκάκια», εργαζόμενοι στο Ιντερνετ.
Την ίδια στιγμή, το «ευγενές σώμα» των δημοσιογράφων, φροντίζει να παραμένει «αμόλυντο» από τους υπόλοιπους εργαζόμενους του Τύπου: διοικητικούς υπαλλήλους, τεχνικούς, φωτογράφους, τυπογράφους. Με αυτόν τον τρόπο αποδυναμώνεται η δυνατότητα διεκδίκησης, αλλά παραμένει ζωντανή η αυταπάτη ότι παραμένουμε ένας ισχυρός κλάδος με προνόμια. Φευ, οι χιλιάδες απολύσεις, οι μειώσεις, οι ατομικές συμβάσεις, τα κλεισίματα και οι μη πληρωμές των τελευταίων ετών μαρτυρούν το αντίθετο.
Για εμάς ο συνδικαλισμός παραμένει το βασικό όπλο των εργαζομένων απέναντι στον εκβιασμό των αφεντικών τους. Και προϋποθέτει την ενότητα και την κατανόηση των κοινών τους συμφερόντων. Γι’ αυτό θεωρούμε ότι καμία νίκη δεν είναι δυνατή για τους εργαζομένους στα ΜΜΕ αν δεν υπερβούν τον αρτηριοσκληρωτικό, ψοφοδεή «συνδικαλισμό» του σήμερα.
Παλεύουμε για ΕΝΙΑΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΤΥΠΟΥ, που θα περιλαμβάνει όλους τους εργαζόμενους στον Τύπο, ανεξαρτήτως ιδιότητας ή σχέσης εργασίας. Παράλληλα, παλεύουμε για τη σύνδεση των εργαζομένων στον Τύπο με τον υπόλοιπο κόσμο της Εργασίας και τους ανέργους, κάτι που ποδοπατήθηκε τα τελευταία χρόνια –εκτός των άλλων- με τη θλιβερή συνήθεια των ξεχωριστών απεργιών.
Γιατί στηρίζουμε την «Πρωτοβουλία για την Ανατροπή»
Για όλα τα παραπάνω, δεν θεωρούμε τις εκλογές της ΕΣΗΕΑ «μητέρα των μαχών» -κάθε άλλο. Ωστόσο δεν παραμένουμε ουδέτεροι. Σε αυτό το διάστημα των σκληρών εργοδοτικών επιθέσεων και της συνδικαλιστικής ανεπάρκειας, βρεθήκαμε να μαχόμαστε για τα δικαιώματα των εργαζομένων στον ΔΟΛ, στη SportDay, στον Σπορ FM, στον Κόσμο του Επενδυτή και αλλού, όπως επίσης και στις Γενικές Συνελεύσεις του κλάδου. Σε αυτές τις μάχες συναντηθήκαμε με τους συναδέλφους της «Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή» και ανεξάρτητα από επιμέρους διαφωνίες παλέψαμε μαζί. Μοιραστήκαμε επίσης πολλές από τις αντιλήψεις μας για τη διαφορετική πορεία που μπορεί να έχει ο συνδικαλισμός στον χώρο του Τύπου.
Για τον λόγο αυτό, στηρίζουμε εκλογικά την προσπάθειά της, θεωρώντας ότι η ενίσχυσή της μπορεί να αποβεί εποικοδομητική στη διαδικασία αναγέννηση του συνδικαλισμού στα ΜΜΕ και όχι μόνο.
Σημαντικό ρόλο σε αυτό, παίζει το γεγονός ότι η «Πρωτοβουλία για την Ανατροπή» εγγράφεται σε ένα ευρύτερο συνδικαλιστικό ρεύμα με το οποίο εμείς, οι αναρχοσυνδικαλιστές, συνεργαζόμαστε σε χώρους δουλειάς και σωματεία, στην κατεύθυνση υπέρβασης του σημερινού γραφειοκρατικού και κρατικού συνδικαλισμού και την ανάπτυξη της άμεσης οριζόντιας και ταξικής δράσης των εργαζομένων. Αυτή είναι η συνθήκη μέσα από την οποία οι εργαζόμενοι μπορούμε να ανατρέψουμε τις πολιτικές του Κεφαλαίου που μας ακρωτηριάζουν εδώ και χρόνια.
Καλούμε τους εργαζόμενους – μέλη της ΕΣΗΕΑ να υπερψηφίσουν το ψηφοδέλτιο της «Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή» και από την επόμενη μέρα να βρεθούν στη μάχη για την αλλαγή του σημερινού τοπίου. Ενισχύοντας τον αγώνα των συναδέλφων της ΕΡΤ, οργανώνοντας εργασιακές και απεργιακές επιτροπές ενάντια στις απολύσεις, τις μειώσεις και τις ατομικές συμβάσεις, παλεύοντας για τη συγκρότηση του Συνδικάτου Τύπου, ανοιχτού για όλους τους εργαζόμενους και κλειστού για τους εργοδότες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου