Από την Πρωτοβουλία για την Ανατροπή
Με την απόρριψη της υποψηφιότητας της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου, η ΕΣΗΕΑ βαθαίνει την απόκλισή της από την πραγματικότητα της κρίσης και της εργασίας μας.
Ήδη αποτελούσε σκάνδαλο το ότι η συναδέλφισσα δεν έγινε δεκτή στην Ένωση πριν από δύο χρόνια, παρά το σχετικό αίτημα των εργαζομένων του Βήματος (διά του εκπροσώπου τους), με καταστατικά προσχήματα (εκπρόθεσμη υποβολή αίτησης). Αποτελούσε επίσης σκάνδαλο πέρισυ, όταν το Μεικτό σύσσωμο απαιτούσε να γίνει δεκτή η συναδέλφισσα και πάλι σκόνταψε σε “καταστατικά” ζητήματα (όπως εκπρόθεσμη κατάθεση της προσφυγής από τον εκπρόσωπο εξαιτίας του πολέμου για τους μισθούς στον ΔΟΛ, απουσία της Γεν.Γραμματέως από την ψηφοφορία). Φέτος, για 3η χρονιά, χωρίς αιτιολόγηση, απορρίφθηκε η συναδέλφισσα, “έτσι, χωρίς λόγο”. Είναι αλήθεια ότι οι μασονικού τύπου μυστικές ψηφοφορίες επιτρέπουν στον καθένα να μεταθέτει την ευθύνη που του αναλογεί.
Όμως, πέραν των διαδικαστικών, η απόρριψη της Μαρινίκης αποτυπώνει και ενισχύει τις χειρότερες πλευρές ενός “συνδικαλισμού” που δεν είναι αυτός των εργαζομένων:
Αγώνας για ανοιχτό σωματείο στον κόσμο της δουλειάς
Με την απόρριψη της υποψηφιότητας της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου, η ΕΣΗΕΑ βαθαίνει την απόκλισή της από την πραγματικότητα της κρίσης και της εργασίας μας.
Ήδη αποτελούσε σκάνδαλο το ότι η συναδέλφισσα δεν έγινε δεκτή στην Ένωση πριν από δύο χρόνια, παρά το σχετικό αίτημα των εργαζομένων του Βήματος (διά του εκπροσώπου τους), με καταστατικά προσχήματα (εκπρόθεσμη υποβολή αίτησης). Αποτελούσε επίσης σκάνδαλο πέρισυ, όταν το Μεικτό σύσσωμο απαιτούσε να γίνει δεκτή η συναδέλφισσα και πάλι σκόνταψε σε “καταστατικά” ζητήματα (όπως εκπρόθεσμη κατάθεση της προσφυγής από τον εκπρόσωπο εξαιτίας του πολέμου για τους μισθούς στον ΔΟΛ, απουσία της Γεν.Γραμματέως από την ψηφοφορία). Φέτος, για 3η χρονιά, χωρίς αιτιολόγηση, απορρίφθηκε η συναδέλφισσα, “έτσι, χωρίς λόγο”. Είναι αλήθεια ότι οι μασονικού τύπου μυστικές ψηφοφορίες επιτρέπουν στον καθένα να μεταθέτει την ευθύνη που του αναλογεί.
Όμως, πέραν των διαδικαστικών, η απόρριψη της Μαρινίκης αποτυπώνει και ενισχύει τις χειρότερες πλευρές ενός “συνδικαλισμού” που δεν είναι αυτός των εργαζομένων: