Η δήλωση του προέδρου της ΕΣΗΕΑ Δημήτρη Τρίμη (αναρτάται παρακάτω) για το πως έγιναν και εξελίχθηκαν τα πράγματα με την απεργία στο συγκρότημα Μπόμπολα και το "λουκέτο" στην Ημερησία, έχει δυο ενδιαφέρουσες παραμέτρους.
Πρώτον: Η εταιρεία εκτός από την παραδοχή πως θα γίνονταν μαζικές απολύσεις στην Ημερησία (κατάθεση οικονομικού διευθυντή στην προσφυγή κατά της απεργίας ΕΣΗΕΑ), δηλώνει πως εντός του 2013 δεν αποκλείει διακοπή ορισμένων δραστηριοτήτων της. (Το σενάριο για μετατροπή της Ημερησίας σε εβδομαδιαίο φύλλο το οποίο γνωρίζουν πολύ καλά κυρίως οι δημοσιογράφοι που βρίσκονται κοντά-πολύ κοντά τον εκδότη και μυρίζονται τις προθέσεις του πριν καν τις εκφράσει μετατρέποντας τες σε απόψεις συνδικαλιστικές, είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό....)
Το δεύτερο: Ενώ στο ΔΣ γινόταν ένας ακόμη διαπαραταξιακός καυγάς για τη στάση της ένωσης συντακτών, όπως γίνεται πάντα, ο Μπόμπολας λες και έμαθε ΜΑΓΙΚΑ τα πάντα, ανακοίνωσε το λουκέτο στην εφημερίδα. Αφήνουμε στην άκρη τον πανικό των δημοσιογράφων, στο συγκρότημα έχει ξαναγίνει το έργο με τον Sentra, παλαιότερα πάλι με την Ημερησία.
Το ενδιαφέρον είναι πως καταφέρνει ο Μπόμπολας και ο κάθε εργοδότης να μαθαίνει πάντα μαγικά το τι συμβαίνει στην ΕΣΗΕΑ, για θέσεις, απόψεις, στάσεις και προτάσεις.
Πως μαθαίνει ο Χ εργοδότης πως ένας Ψ εργαζόμενος της εταιρείας ρώτησε κάτι τζίζ για την εταιρεία; (δεν έγινε στου Μπόμπολα).
Πως μαθαίνει ο Χ εργοδότης τι ζητάει ο Ψ εκπρόσωπος;
Η δήλωση Δ.Τρίμη
Για την αντίσταση στην εργοδοτική τρομοκρατία στα Μέσα Ενημέρωσης του Μπόμπολα και τη στάση της ΕΣΗΕΑ
Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ ομόφωνα, μπροστά στο νέο κύμα απολύσεων, περικοπών και εκβιασμών κατά των δημοσιογράφων στα ενημερωτικά Μέσα του Ομίλου Μπόμπολα κήρυξε 24ωρη προειδοποιητική απεργία. Η εισήγησή μου ήταν να ξεκινήσει η απεργία αιφνιδιαστικά το απόγευμα της Τρίτης (29/1/2013) ώστε να εμποδιστεί αποτελεσματικά η κυκλοφορία των εφημερίδων, πριν προλάβει η εργοδοσία να προσφύγει στο δικαστήριο κατά της απεργίας. Ωστόσο, η πρόταση αυτή δεν κατέστη δυνατό να υλοποιηθεί εφόσον στο Δ.Σ. δυστυχώς είθισται κάποια μέλη να μιλάνε ακατάπαυστα και εκτός θέματος ή να τσακώνονται περί όνου σκιάς, με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμος συνδικαλιστικός χρόνος.
Πρώτον: Η εταιρεία εκτός από την παραδοχή πως θα γίνονταν μαζικές απολύσεις στην Ημερησία (κατάθεση οικονομικού διευθυντή στην προσφυγή κατά της απεργίας ΕΣΗΕΑ), δηλώνει πως εντός του 2013 δεν αποκλείει διακοπή ορισμένων δραστηριοτήτων της. (Το σενάριο για μετατροπή της Ημερησίας σε εβδομαδιαίο φύλλο το οποίο γνωρίζουν πολύ καλά κυρίως οι δημοσιογράφοι που βρίσκονται κοντά-πολύ κοντά τον εκδότη και μυρίζονται τις προθέσεις του πριν καν τις εκφράσει μετατρέποντας τες σε απόψεις συνδικαλιστικές, είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό....)
Το δεύτερο: Ενώ στο ΔΣ γινόταν ένας ακόμη διαπαραταξιακός καυγάς για τη στάση της ένωσης συντακτών, όπως γίνεται πάντα, ο Μπόμπολας λες και έμαθε ΜΑΓΙΚΑ τα πάντα, ανακοίνωσε το λουκέτο στην εφημερίδα. Αφήνουμε στην άκρη τον πανικό των δημοσιογράφων, στο συγκρότημα έχει ξαναγίνει το έργο με τον Sentra, παλαιότερα πάλι με την Ημερησία.
Το ενδιαφέρον είναι πως καταφέρνει ο Μπόμπολας και ο κάθε εργοδότης να μαθαίνει πάντα μαγικά το τι συμβαίνει στην ΕΣΗΕΑ, για θέσεις, απόψεις, στάσεις και προτάσεις.
Πως μαθαίνει ο Χ εργοδότης πως ένας Ψ εργαζόμενος της εταιρείας ρώτησε κάτι τζίζ για την εταιρεία; (δεν έγινε στου Μπόμπολα).
Πως μαθαίνει ο Χ εργοδότης τι ζητάει ο Ψ εκπρόσωπος;
Η δήλωση Δ.Τρίμη
Για την αντίσταση στην εργοδοτική τρομοκρατία στα Μέσα Ενημέρωσης του Μπόμπολα και τη στάση της ΕΣΗΕΑ
Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ ομόφωνα, μπροστά στο νέο κύμα απολύσεων, περικοπών και εκβιασμών κατά των δημοσιογράφων στα ενημερωτικά Μέσα του Ομίλου Μπόμπολα κήρυξε 24ωρη προειδοποιητική απεργία. Η εισήγησή μου ήταν να ξεκινήσει η απεργία αιφνιδιαστικά το απόγευμα της Τρίτης (29/1/2013) ώστε να εμποδιστεί αποτελεσματικά η κυκλοφορία των εφημερίδων, πριν προλάβει η εργοδοσία να προσφύγει στο δικαστήριο κατά της απεργίας. Ωστόσο, η πρόταση αυτή δεν κατέστη δυνατό να υλοποιηθεί εφόσον στο Δ.Σ. δυστυχώς είθισται κάποια μέλη να μιλάνε ακατάπαυστα και εκτός θέματος ή να τσακώνονται περί όνου σκιάς, με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμος συνδικαλιστικός χρόνος.