Της bloggerIrina Gkini
(αναδημοσίευση από http://theartfoundation.metamatic.gr/
Ανήκω στην γενιά που χαρακτηρίστηκε ως «απολιτίκ». Η δική μου απάθεια, όπως και αυτή των συμμαθητών και συμφοιτητών μου απέναντι στα πολιτικά γεγονότα είναι, για πολλούς, μια από τις αιτίες του οικονομικού και κοινωνικού αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα σήμερα. Για κάποιους από εμάς, ήταν απλώς η αντίδραση των παιδιών που μεγάλωσαν στην κομματικά πολωμενη Ελλάδα του 1980.
Όχι ότι είχαμε και πολλά ερεθίσματα για να αλλάξουμε αντιλήψεις. Η πολιτική απουσίαζε από κάθε έκφανση της ζωής μας, αλλά και της λεγόμενης pop κουλτούρας, σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο. Ακόμα και οι τηλεοπτικές σειρές που παρακολουθούσαμε έμοιαζαν να διαδραματίζονται σε ένα «απολιτίκ» σύμπαν, όπου παρέες εικοσάχρονων ζούσαν σε πολυτελή διαμερίσματα στο Greenwich Village, γυναικοπαρέες ανέλυαν τα γκομενικά τους πίνοντας cosmopolitan και ένας ρομαντικός αρχιτέκτονας αναζητούσε τη μητέρα των παιδιών του (αυτός ακόμα την ψάχνει).
Χρειάστηκε μια τεράστια παγκόσμια οικονομική κρίση και κινήματα όπως το «Occupy Wall Street» και αυτό των απανταχού ευρωπαίων «Αγανακτισμένων» για να ξαναμπεί η πολιτική στη ζωή μας. Και από τις συζητήσεις μας, σε online και... offline περιβάλλοντα, να απεικονιστεί και στους τηλεοπτικούς μας δέκτες.
Τις δύο τελευταίες σεζόν, το πρόγραμμα των μεγάλων τηλεοπτικών δικτύων είχε έντονο... άρωμα πολιτικής. Αντίθετα απ’ ότι θα περίμενε κανείς όμως, η πολιτική στις τηλεοπτικές ζωές δεν εκφράζεται μέσα από επαναστατημένους χαρακτήρες και αναπαραστάσεις κοινωνικών κινημάτων · αντίθετα, οι τηλεοπτικοί σεναριογράφοι σήμερα έχουν διάθεση να «βουτήξουν» στα βαθιά νερά της πολιτικής και να αναδείξουν το πολιτικό παρασκήνιο, αλλά και λιγότερο πολιτικά δημοφιλείς απόψεις.
Μια από τις πολιτικές σειρές που ξεχωρίζουν είναι το Newsroom. Όπως έγραφε πρόσφατα κάποιος στο twitter «φήμες λένε ότι υπάρχει άτομο που είδε το πρώτο επεισόδιο του Newsroom και δεν κόλλησε». Η σειρά που αφηγείται τη μεταστροφή ενός βολεμένου παρουσιαστή ειδήσεων σε μαχητικό δημοσιογράφο, εκτυλίσεται στην αίθουσα σύνταξης ενός φανταστικού καναλιού, όμως η ιστορία κάθε επεισοδίου αφορά σε πραγματικά γεγονότα: τον θάνατο του Οσάμα Μπιν Λάντεν, τη διαρροή πετρελαίο της BP στον κόλπο του Μεξικού, την πυρηνική καταστροφή στη Φουκοσίμα. Αυτό που καθιστά τη σειρά ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι ότι ο πρωταγωνιστής Jeff Daniels υποδύεται έναν υποστηρικτή του ρεπουμπλικανικού κόμματος (που όμως δεν διστάζει να ασκήσει σκληρή κριτική στο Tea Party), κι αυτό είναι ένα στοιχείο μάλλον ασυνήθιστο, καθώς οι αμερικανοί σεναριογράφοι προτιμούν σχεδόν πάντα οι ήρωές τους να υποστηρίζουν τους «καλούς» Δημοκρατικούς. Η σειρά πήρε το πράσινο φως για τη δεύτερη σεζόν της, η οποία θα επικεντρωθεί θεματικά στις πρόσφατες αμερικάνικες εκλογές.
Τη σκληρή πλευρά της πολιτικής παρουσιάζει η σειρά «Boss», η οποία περιστρέφεται γύρω από το προσωπικό δράμα του φανταστικού διεφθαρμένου δημάρχου του Σικάγο Tom Kane. Παιχνίδια εξουσίας, δωροδοκίες, μίζες σε εργολάβους για μεγάλα έργα, αμφιλεγόμενες επικοινωνιακές τακτικές: ο Tom Kane καταφεύγει σε κάθε μέσο προκειμένου να διατηρήσει την εξουσία του. Η σειρά ολοκλήρωσε δύο σεζόν χωρίς να ανανεώσει το συμβόλαιο της με το κανάλι, κάτι που μάλλον απομακρύνει την πιθανότητα να τη δούμε σύντομα σε κάποιο ελληνικό κανάλι. Κρίμα, γιατί οι έλληνες ψηφοφόροι θα την έβρισκαν εξαιρετικά επίκαιρη.
Η πολιτική ωστόσο βρίσκεται στο επίκεντρο του τηλεοπτικού χάρτη και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η δανέζικη σειρά «Borgen» περιγράφει τη μάχη της μυθοπλαστικής πρωθυπουργού της Δανίας Birgitte Nyborg να σταθεί όρθια σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι, στην περίπτωση του Borgen, η ζωή αντέγραψε την τέχνη, καθώς, έναν χρόνο μετά την πρεμιέρα της σειράς, η Δανία απέκτησε γυναίκα πρωθυπουργό, για πρώτη φορά στην ιστορία της. Το Borgen προβάλλεται με μεγάλη επιτυχία και στην Αγγλία, ενώ μεταδίδεται και στην ελληνική τηλεόραση, μέσω της ΝΕΤ.
Εικόνα (τηλεοπτική) σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω. Θα ήταν ίσως αφελές να ισχυριστούμε ότι η στάση των πολιτών απέναντι στα πολιτικά δρώμενα αλλάζει μέσα από τις καλογυρισμένες σειρές αμερικάνικων και ευρωπαϊκών σειρών. Ωστόσο, όλα δείχνουν πως κάτι αλλάζει. Και για εμάς τους Έλληνες, η πολιτική -και όχι οι πολιτικοί- στο γυαλί είναι μια ευχάριστη αλλαγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου