Το τέλος της «δημοσιογραφίας» έτσι όπως την ξέραμε και του «συνδικαλισμού» της
(αναδημοσίευση από antinews)
Αυτή την περίοδο, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, προκαλεί έκπληξη ότι εκδίδονται η μια μετά την άλλη, εφημερίδες. Όλες είναι χαμηλού κόστους, με μισθούς περί τα 800 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση, και με «μπλοκάκια». Στη συντριπτική πλειοψηφία τους, αν δεν είναι αδιάφορες, είναι «μια από τα ίδια». Όχι βέβαια, ότι τα παλαιότερα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα. Η δημοσιογραφία βρίσκεται στο ναδίρ και ο εκδοτικός χώρος τύποις υφίσταται. Καταρρέει αλματωδώς. Κάποιοι λοιπόν, ευελπιστούν, άλλοι βάσιμα κι’ άλλοι όχι, ότι εάν πλασαριστούν σήμερα ως «νέο προϊόν», μπορεί να μείνουν στο νέο, υπό διαμόρφωση σκηνικό. Ορισμένοι μάλιστα κάνουν όνειρα ότι αύριο θα είναι τα «νέα αφεντικά».
(αναδημοσίευση από antinews)
Αυτή την περίοδο, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, προκαλεί έκπληξη ότι εκδίδονται η μια μετά την άλλη, εφημερίδες. Όλες είναι χαμηλού κόστους, με μισθούς περί τα 800 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση, και με «μπλοκάκια». Στη συντριπτική πλειοψηφία τους, αν δεν είναι αδιάφορες, είναι «μια από τα ίδια». Όχι βέβαια, ότι τα παλαιότερα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα. Η δημοσιογραφία βρίσκεται στο ναδίρ και ο εκδοτικός χώρος τύποις υφίσταται. Καταρρέει αλματωδώς. Κάποιοι λοιπόν, ευελπιστούν, άλλοι βάσιμα κι’ άλλοι όχι, ότι εάν πλασαριστούν σήμερα ως «νέο προϊόν», μπορεί να μείνουν στο νέο, υπό διαμόρφωση σκηνικό. Ορισμένοι μάλιστα κάνουν όνειρα ότι αύριο θα είναι τα «νέα αφεντικά».