Ένας χρόνος "μαύρο" στην ΕΡΤ: Οι χούντες κλείνουν πριν από όλα την τηλεόραση

Της Μ.Παπαχριστούδη στη στήλη mediaλογώντας στο "Δρόμο της Αριστεράς"

Το πρώτο βήμα για την επιβολή των δικτατοριών όπως και των εξεγέρσεων-επαναστάσεων, βέβαια, είναι το κλείσιμο ή η κατάληψη της τηλεόρασης. Μέσα στις βαρύγδουπες αρλούμπες του ελεγχόμενου συστήματος των Media, τα τελευταία χρόνια, η βασική αυτή αρχή ξεχάστηκε. Το λουκέτο στην ΕΡΤ δεν ήταν μια τυχαία πράξη, ένα μεμονωμένο γεγονός της τροϊκανής συγκυβέρνησης που έγινε με τον απόλυτα μαφιόζικο τρόπο του Αντώνη Σαμαρά και του επιτελείου του Μαξίμου. Απόδειξη ότι ένα χρόνο μετά το λουκέτο στην ΕΡΤ, η ίδια άθλια κυβέρνηση έβαλε εσπευσμένα λουκέτο στη Βουλή.

Το κλείσιμο της ΕΡΤ και τα όσα επακολούθησαν έδειξε, αυτό το χρόνο, τρία πράγματα. Δεν πρόκειται για μια τυχαία ενέργεια. Το λουκέτο συνέβη την περίοδο που σε ολόκληρο τον κόσμο, κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αμφισβητείται με έντονο τρόπο η δυνατότητα των ραδιοτηλεοπτικών φορέων δημοσίου συμφέροντος, όπως αυτό είναι κατοχυρωμένο με τις ευρωπαϊκές συνθήκες και τα Συντάγματα των χωρών της Ευρώπης, να παρέχουν ραδιοτηλεοπτικές υπηρεσίες. Στην προώθηση της αγοράς τηλεπικοινωνιών και ελεύθερης τηλεόρασης με ψηφιακό τρόπο, τα κρατικά ΜΜΕ δεν θα πρέπει να έχουν χώρο. Αντιθέτως, θα πρέπει να μετατραπούν σε μικρές, ευέλικτες κρατικές υπηρεσίες ενημέρωσης που θα προβάλλουν-αναπαράγουν την κυβερνητική ενημέρωση. Απόδειξη για αυτό;

Σήμερα θα σας πω ένα παραμύθι για την πτώση στελεχών media

WD street art

Της Ματίνας Παπαχριστούδη στη στήλη
mediaλογώντας στο "Δρόμο της Αριστεράς"

Για εποχές αλλοτινές, χρόνους ευδαιμονίας. Για στελέχη αλαζονικά με ολάκερη την εξουσία στα χέρια τους. Να τρέχουν πριν καν το μεγάλο αφεντικό στα Media διανοηθεί να εκφωνήσει την επιθυμία του, να την κάνουν στόχο. Επί πλάνων, οργανογραμμάτων και ανθρώπων. Στελέχη καλομαθημένα, σε εταιρίες Media που επειδή έδιναν τον χρόνο τους στα πόδια των αφεντικών απαιτούσαν οδηγό σε λιμουζίνα, μπάτσο για προσωπική φύλαξη και ελικόπτερο για να μετακινούνται στην Αθήνα. Για εταιρίες «χρυσές» που ό,τι έβαζαν στο portofolio τους το πλήρωναν αδρά οι τράπεζες με τους κρουνούς των δανείων να ρέουν συνεχώς, χωρίς σταματημό.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ευδαιμονίας και φούσκας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, το στέλεχός μας υπηρετούσε πιστά το μεγάλο αφεντικό. Βγάζοντας καθημερινά με μόχθο και ώρες ατελείωτες, μακριά από την οικογένεια του, όλες τις ενέργειες, όλα τα σχέδια που εκπονούσαν οι ανώτεροι του, αθώα, λογικά, απαραίτητα, αδιαπραγμάτευτα. Το μεσαίο στέλεχος έπρεπε να μεταβιβάζει χαμηλότερα τις επιπτώσεις των όποιων σκληρών εντολών των επάνω ορόφων διακυβέρνησης της εταιρίας. Τα ρεπορτάζ έπρεπε να μην ενοχλούν τις τράπεζες, τις διαφημιστικές, τους διαφημιζόμενους, τις κυρίες των διαφημιζόμενων και τις ερωμένες τους. Τα ρεπορτάζ έπρεπε να προβάλουν τους διαφημιστές, τους διαφημιζόμενους, τους πολιτικούς προϊστάμενους και τους φίλους τους. Τα project παραγωγής έπρεπε να δοθούν σε φίλους και κολλητούς και τις ερωμένες τους.
Εκείνοι οι ανώτεροι είχαν ελικόπτερο για τις μετακινήσεις τους. Κι αυτός όμως, δεν κακοπερνούσε.

Και τώρα πόλεμος για μια καρέκλα στη ΝΕΡΙΤ!

Της Ματίνας Παπαχριστούδη
στη στήλη mediaλογώντας στο "Δρόμο της Αριστεράς" 

Το ερώτημα γιατί τελικά έκλεισε η ΕΡΤ έρχεται και επανέρχεται. Κάθε φορά που ο ειδικός διαχειριστής του λουκέτου και των αδιάθετων εσόδων εκατομμυρίων ευρώ της ΕΡΤ Α.Ε., Γκίκας Μάναλης, υπογράφει αναθέσεις ή προσλήψεις. Κάθε φορά που ένας ακόμη γνώριμος στο σύστημα της «διεφθαρμένης» ΕΡΤ ή κάποιος παρουσιαστής, δημοσιογράφος, υπάλληλος, τεχνικός ή στέλεχος της πρώην κακοδιαχειριζόμενης κρατικής τηλεόρασης αναλαμβάνει θέση στην υπηρεσία τηλεόρασης του υπουργείου Οικονομικών, τη Δ.Τ.
Η προηγούμενη εβδομάδα έχει τίτλο Tης προσλήψεως.
Πρώτα βγήκε η πληροφορία πως το Mέγαρο Μαξίμου, απόντος του Αντ. Σαμαρά ο οποίος βρισκόταν στις Βρυξέλλες, «είδε» τους Γκίκα Μάναλη και Παντελή Καψή και έδωσε εντολές του πρωθυπουργού(!) για την επίσπευση στη λειτουργία της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, δηλαδή της ΝΕΡΙΤ. Ξεπερνάμε τη σκέψη πως η διατυμπανισμένη «ανεξαρτησία» της ΝΕΡΙΤ φθάνει ώς τα κάγκελα του Μεγάρου Μαξίμου και πάμε στο διά ταύτα και στο αποτέλεσμα της συνάντησης αυτής.
Ο Γκίκας Μάναλης ανακοινώνει την πρόσληψη 71 ατόμων, οι περισσότεροι εκ των οποίων δημοσιογράφοι. Προφανώς συμβασιούχοι με 2μηνες συμβάσεις που θα μπορούν να γίνουν 6μηνες. Κανείς από την υπηρεσία του δεν νιώθει την υποχρέωση να αιτιολογήσει, έστω για τα μάτια του κόσμου, τη λίστα των ονομάτων στα οποία έβαλαν και τον αριθμό μορίων επιτυχίας τους. Ούτε για πόσο, πού θα εργαστούν κ.λπ. Διαπιστώνεται, λοιπόν, πως εκεί υπάρχουν υποψήφιοι βουλευτές της Ν.Δ., πρώην διευθυντές (της διεφθαρμένης ΕΡΤ βέβαια), άγνωστα ονόματα που δεν ανακοινώθηκαν στις δυο αιτήσεις προσλήψεων για τη Δ.Τ. Όλοι κατανοούμε το πώς ακριβώς γίνεται η προώθηση των νεοπροσληφθέντων στη Δ.Τ.

Η ώρα των διαπλεκόμενων συμφερόντων στα media

Από τη στήλη mediaλογώντας στο Δρόμο της Αριστεράς

Της Μ.Παπαχριστούδη

Οτι ήταν να δώσει, να δωρίσει η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου στα διαπλεκόμενα συμφέροντα, το έδωσε.

Με μια έννοια, πράγματι το 2014 θα είναι το έτος της ανάπτυξης. Όχι γενικά, αλλά ειδικά. Της δικής τους ανάπτυξης. Αυτής που πατάει στο αίμα που έχυσε και συνεχίζει να χύνει από το 2010 και δώθε, η ελληνική κοινωνία.

Το τραπέζι στο μέσον της «ανάπτυξης τους» έχει λοιπόν στηθεί και γύρω του θα παίξουν σε ρουλέτα την τύχη της ίδιας της χώρας. Ειδικότερα το τραπέζι εν μέσω των διαπλεκόμενων εκδοτικών συμφερόντων έχει σερβιριστεί. Τώρα, το 2014, είναι η δική τους σειρά. Για να φανερωθούν οι ανταγωνισμοί τους, τα κοινά τους συμφέροντα, οι τυχόν συγχωνεύσεις ή το τέλος για όσους δεν βρουν οικονομικό και πολιτικό στήριγμα.

Η δημοσιογραφία «πέθανε», τα ΜΜΕ τους βασιλεύουν

Της Μ.Παπαχριστούδη στο "Δρόμο της Αριστεράς"

Το μόνο κλειστό επάγγελμα που δεν έχει το φόβο της κατάρρευσης στην Ελλάδα είναι το επάγγελμα του μιντιάρχη.

Κι ας έγραφαν τα ρεπορτάζ από το 2010 για το σπάσιμο της φούσκας των ΜΜΕ, την πρόθεση της τρόικας να ελέγξει τα «κόκκινα δάνεια», τις εκτιμήσεις πως τα Μedia θα πεθάνουν. Τα Μedia, τα παραδοσιακά διαπλεκόμενα, τα παραδοσιακά Μέσα, όσα χρέη κι αν έχουν «στο κόκκινο», όχι μόνο δεν έχουν πεθάνει αλλά ετοιμάζονται να καβαλήσουν ξανά το άλογο στην ουρά των μελλοντικών δανειοδοτήσεων. Με τη συνδρομή της κάστας «δημοσιογραφικών» στελεχών που, παρ’ ότι υπεύθυνοι της φούσκας, συνεχίζουν να κινούν τα νήματα στη διαπλοκή με τους πολιτικούς υπαλλήλους της κυβέρνησης.
Το συνολικό χρέος των επιχειρήσεων ΜΜΕ που δίνουν ακόμη στοιχεία στο Χρηματιστήριο, ξεπερνά το ένα δισεκατομμύριο ευρώ. 

Να σώσουμε τα κανάλια από τους .. πλειστηριασμούς

Από τη στήλη media-λογώντας στο "Δρόμο της Αριστεράς"

Της Μ.Παπαχριστούδη

Προκλητικά, πλέον, η κυβέρνηση κοροϊδεύει τους πολίτες χωρίς ίχνος τσίπας. Με τα μικρόφωνα των επίσης προκλητικών ντελάληδων της σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συχνότητες τα μέλη της υποκρίνονται το ρόλο των κυβερνώντων με δηλώσεις εναντίον όσων έχουν στις τράπεζες χρήματα αλλά δεν πληρώνουν τους φόρους τους. Είναι οι ίδιοι δηλωσίες που το βράδυ θα συνφάγουν με όσους δεν πληρώνουν τους φόρους τους, οι οποίοι, όμως, τυχαίνει, για παράδειγμα, να διαθέτουν ένα Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης.

Είναι, δε, τόση η ξεφτίλα των προκλητικών δήμιων της κοινωνίας που μπορεί να συνφάγουν δημόσια ακόμη και με επιχειρηματίες-μιντιάρχες υπόλογους στη Δικαιοσύνη ή κατηγορούμενους για εισφοροδιαφυγή. Προφανώς μαζί γελάνε σε βάρος των κορόιδων που ακόμη πιστεύουν ότι το τέλος του μαρτυρίου τους είναι κοντά. Ότι διανύσαν, ας πούμε, τα τρία τέταρτα της κόλασης, όπως φωνασκούνκαθ' υπόδειξη των πολιτικών non paper Μαξίμου, οι ρεπόρτερ σε ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά ρεπορτάζ, και θα φανεί φως στις διαπραγματεύσεις μα την τρόικα. Και έτσι, αντί των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, θα συναποφασίσουν για τους πλειστηριασμούς των μισθών τους με επιμήκυνση δανείων έως και 70 χρόνια.

Η δημοσιογραφία δεν μένει πια στα ΜΜΕ

Της Ματίνας Παπαχριστούδη στη στήλη mediaλογώντας στο "Δρόμο της Αριστεράς"

Καθημερινά το πρωί ανοίγω τα newsletter της ειδησεογραφίας, μέσω των δημοφιλών μηχανών αναζήτησης όπου, ως γνωστόν, δεσπόζει η ενημέρωση-πληροφόρηση των κυρίαρχων Μέσων, έντυπων αλλά και ιντερνετικών.

Επίσης ανοίγω τα «παράθυρα» πληροφόρησης στον ανεξάρτητο, μη ελεγχόμενο από επιχειρηματίες-ιδιοκτήτες κόσμο του Internet. Ε, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μεταξύ τους. Είναι σαν τη μέρα με τη νύχτα. Σαν να ζουν οι μεν και οι δε σε διαφορετικούς πλανήτες.
Στο δικό μας, για παράδειγμα, το ρεπορτάζ των Media το μείζον θέμα είναι η συνέχιση λειτουργίας της ΕΡΤ των εργαζομένων, η πρόθεση βίαιης εκκένωσης του Ραδιομεγάρου, το χάρισμα των τηλεοπτικών αδειών στα τηλεοπτικά διαπλεκόμενα, η σκανδαλώδης (ν)ντροπολογία για ανανέωση των συμβάσεων στη Δ.Τ. Στην κατηγορία Μedia των μηχανών αναζήτησης κυρίαρχων ειδήσεων ενημερωνόμαστε για: Τις δηλώσεις Καψή για τη ΝΕΡΙΤ, την καλεσμένη που δεν ήξερε πως η Μπαλατσινού είχε παιδιά, τις Δούκισσα Νομικού, Μαρία Μπεκατώρου που πήγαν μαζί για νύχια και άρχισαν το κους- κους, για την καινούργια εκπομπή με την Ελένη Τσολάκη, τον Καραφώτη που διασκέδασε στο Vox κ.λπ., κ.λπ.

Στο "Δρόμο της Αριστεράς" μνημονιακό κράτος και παρακράτος χέρι-χέρι

Χέρι-χέρι μνημονιακό κράτος και παρακράτος

Κρίσιμη καμπή - Η δολοφονία και ο ανεξέλεγκτος φασισμός καθορίζουν τις πολιτικές διεργασίες του Γιάννη Τσούτσια
Editorial: Υπάρχουν αντανακλαστικά;
Πιθανώς παρανοϊκοί, σίγουρα επικίνδυνοι. Εμείς τι κάνουμε; του Αχιλλέα Σταύρου
Οργή για τη δολοφονική συμμορία - Τα γραφεία της Χ.Α. στο στόχαστρο των διαδηλωτών σε όλη την Ελλάδα των Ηλία Σταθάτου, Μάριου Διονέλλη

Η σημασία του αγώνα της ΕΡΤ για το εργατικό κίνημα

Αγώνας ενάντια στο μαύρο – πρόσκληση αντίστασης κι ανατροπής.

Του Γιώργου Κατερίνη στο "Δρόμο της Αριστεράς" 

Πρωτοφανή αντοχή και διάρκεια επιδεικνύει ο αγώνας που εξελίσσεται στην ΕΡΤ με τους εργαζόμενους να έχουν αναλάβει επί 25 ημέρες τώρα τη λειτουργία και τη συνεχή εκπομπή τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού προγράμματος, παράλληλα με πολύμορφες εκδηλώσεις τόσο στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής, όσο και σε πολλές άλλες πόλεις. Το κύμα αλληλεγγύης που εκφράστηκε από την πρώτη στιγμή, ξεπέρασε τα στενά όρια ενός εργατικού αγώνα και δημιούργησε μια στέρεη θωράκιση που παρέλυσε μέχρι σήμερα την κυβερνητική πυγμή, δημιουργώντας εσωτερικό πρόβλημα και αδυναμία επιβολής στα κυβερνητικά σχέδια.
Ο ορισμός ως νέου υπουργού… (αντι)ΕΡΤ ενός γνώριμου στο δημοσιογραφικό κόσμο στελέχους των ΜΜΕ αποδείχτηκε αναποτελεσματικός ελιγμός. Ο Π. Καψής, αντιμέτωπος με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που ζητά να παύσει το «μαύρο» και να εκπέμψει πρόγραμμα (την οποία αγνοεί προκλητικά η κυβέρνηση εδώ και είκοσι μέρες) επιδιώκει να δημιουργήσει «εναλλακτικό» πρόγραμμα (πειρατικό το χαρακτηρίζουν τα συνδικάτα του χώρου) αναζητώντας πρόθυμους εργαζόμενους. Όμως παρά τις επίμονες προσπάθειές του δεν έχει κατορθώσει να διασπάσει το μέτωπο των εργαζομένων, αφού οι προτάσεις του για ομαλή μετάβαση σε ένα νέο σχήμα συνοδευμένες από υποσχέσεις παροχών δεν φαίνεται να πείθουν ούτε τους φιλικά προσκείμενους προς τα δυο κόμματα της συγκυβέρνησης. Η μαζική απόρριψη αυτών των προτάσεων από τις συνελεύσεις τόσο των δημοσιογράφων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, όσο και των υπολοίπων εργαζομένων, η κατηγορηματική αντίδραση των συνδικαλιστικών οργάνων, η καθολική υιοθέτηση του τρίπτυχου «να ανοίξει τώρα η ΕΡΤ με πλήρες πρόγραμμα ως να μην έκλεισε μια μέρα, χωρίς απολύσεις, χωρίς κανένα δικαίωμα χαμένο» δημιουργεί αμηχανία στα κυβερνητικά επιτελεία. 

Πώς να διαλύσετε μια εταιρία σε τρία απλά βήματα

(αναδημοσίευση από το Δρόμο της Αριστεράς)

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

Γεγονός είναι πως, σε αντίθεση με όλες τις χώρες της Ευρώπης, στην Ελλάδα τέθηκε εξαρχής το αξίωμα στο πλαίσιο συνύπαρξης της κρατικής ραδιοτηλεόρασης της ΕΡΤ με τα ιδιωτικά κανάλια. Απλώς απαγορευόταν να ξεπεράσει σε τηλεθέαση την ιδιωτική τηλεόραση. 

Αρχή με την οποία πορεύτηκαν περισσότερες από δέκα διοικήσεις μετά το 1990 και κανένα πολιτικό κόμμα δεν αμφισβήτησε. Σε βαθμό που να εντάξει το ρόλο της ΕΡΤ ως Μέσο δημοσίου συμφέροντος για την ενημέρωση του πολίτη, στο κέντρο της πολιτικής του. Η κομματική και πολιτική εκμετάλλευση της ΕΡΤ ως Μέσο προπαγάνδας, διορισμών ημετέρων και αναθέσεων σε ημετέρους ή φίλα προσκείμενους, χωρίς ενδιαφέρον ή κριτήριο την ενημέρωση και τηλεοπτική ψυχαγωγία, χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει ίσαμε σήμερα τη στρατηγική και τακτική για το δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα.
Η είδηση ότι η νυν τρικομματική κυβέρνηση αποδέχθηκε το σενάριο Στουρνάρα πως η εύκολη λύση στην εξεύρεση 2.500 υπαλλήλων για απόλυση, είναι το άμεσο λουκέτο στην ΕΡΤ, δεν εκπλήσσει. Μάλλον είναι φυσιολογική εξέλιξη για τροϊκανούς υπαλλήλους και εξυπηρετητές των κάθε λογής επιχειρηματικών και τηλεοπτικών ιδιωτικών συμφερόντων. Ίσως να εκπλήσσει η μούγγα των χρυσοκάνθαρων της πολιτικής εξουσίας, των ευνοημένων που στέλνονται μισθοδοτικά στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής για να παρέχουν υπηρεσίες προπαγάνδας και εξυπηρετήσεων πάσης φύσεως, στην κυβέρνηση και τα πολιτικά της στελέχη.
Θα κλείσει, τελικά, η ΕΡΤ; Να το πρώτο βήμα διάλυσης. 

Μαθήματα… γραφειοκρατίας και επαιτείας στην ΕΣΗΕΑ

Ανα δημοσιεύουμε το ρεπορτάζ του Βασίλη Τσάκου με τίτλο "Οι άνεργοι δημοσιογράφοι ακόμα περιμένουν τα χρήματα των σεμιναρίων" 

από το "Δρόμο της Αριστεράς" του Σαββάτου. Και προσθέτουμε μόνο μια ερώτηση. Τα ΙΕΚ που συμμετείχαν στο πρόγραμμα, τηλεφωνούσαν με θέρμη στους ανέργους της λίστας της ΕΣΗΕΑ πριν αρχίσουν τα σεμινάρια και τα οποία θα πληρωθούν με κάτι περισσότερο από όσα λαμβάνουν οι συμετέχοντες άνεργοι δημοσιογράφοι, έλαβαν άραγε τα χρήματα τους από το υπουργείο; 

Το ρεπορτάζ: 
Και οι άνεργοι δημοσιογράφοι δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση του κανόνα σε σχέση με τα όσα βιώνουν οι προερχόμενοι από άλλους κλάδους της οικονομίας άνεργοι, που παρακολουθούν επιδοτούμενα σεμινάρια κατάρτισης. Γραφειοκρατία, εμπαιγμός και καθυστέρηση στην πληρωμή τους, από ένα κράτος-«μάγειρα» στη διαχείριση της ανεργίας και των ποσοστών της.
Ο λόγος για το επιδοτούμενο πρόγραμμα κατάρτισης 1.400 άνεργων δημοσιογράφων στις νέες τεχνολογίες, και τη μη καταβολή του εκπαιδευτικού επιδόματος σε όσους το έχουν παρακολουθήσει.

Με τα σχέδια υπό μάλης τα ΜΜΕ στον προθάλαμο τραπεζών

(Αναδημοσίευση από  mediaλογώντας στο Δρόμο της Αριστεράς)

 Όσο γρήγορα άνοιξαν τα σενάρια για τη συγχώνευση των δύο μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων, του ΔΟΛ και του Πήγασου, άλλο τόσο γρήγορα έκλεισαν.
Όσο γρήγορα απειλούν οι εκδότες πως θα κλείσουν τις εφημερίδες τους, άλλο τόσο γρήγορα παίρνουν πίσω τις απειλές. Στο μεταξύ, πάντα στα παρασκήνια, τα σενάρια αφθονούν και ανακυκλώνονται Στελέχη που έχουν πίσω τους τη μεγαλύτερη αποτυχία, αυτή της γιγάντωσης της φούσκας των ΜΜΕ, συνεχίζουν από άμβωνος εξουσίας, τα πάρε-δώσε με οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα.
Δεν γίνεται τίποτα, δηλαδή; Πέρα από ένα νέο κύκλο περικοπών, ατομικών συμβάσεων, απολύσεων σε όσα Μέσα συνεχίζουν και πληρώνουν το προσωπικό τους, θα συμβεί κάτι άλλο στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης;
Το ερώτημα διατυπώνεται κάθε φορά που μια πληροφορία σκάει στα παραπολιτικά των Μedia. Ή όταν παίρνει δημοσιότητα ένα σενάριο περικοπών. Ή όταν γίνονται απολύσεις, όπως οι πρόσφατες στο συγκρότημα του Σταύρου Ψυχάρη. Το οποίο συγκρότημα βρέθηκε με πολλές αφορμές στη μιντιακή επικαιρότητα. Από την πρόσληψη(!) του πρώην διευθύνοντος συμβούλου της Cosmote, Βαγγέλη Μαρτιγόπουλου, στη θέση του επιχειρησιακού διευθυντή του ΔΟΛ με ευρείες αρμοδιότητες επάνω στα νυν διευθυντικά στελέχη του συγκροτήματος. Για την ιστορία και τη συνέχεια των πραγμάτων, επί δικής του ηγεσίας ο ΟΤΕ εξαγόρασε την αλυσίδα Π. Γερμανός. Ο επιχειρηματίας, βέβαια, έσπευσε να διαψεύσει ότι μπήκε στο μετοχικό κεφάλαιο του ΔΟΛ. 

Σιγά μην ασχοληθούν τα ΜΜΕ με την αθώωση των οροθετικών

<<Το υπουργικό δίδυμο χρησιμοποίησε τα ΜΜΕ ως φονικό όπλο, κι αυτά το αποδέχθηκαν χωρίς καμία απολύτως αντίρρηση. Τουναντίον, το ευχαριστήθηκαν. Ήταν μια «καλή είδηση» για αυτά>>.

Όταν τα ΜΜΕ «σκοτώνουν», φροντίζουν να εξαφανίσουν το πτώμα

Μια είδηση πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων, στα ακόμη πιο ψιλά των τηλεοπτικών δελτίων.
«Αθώες κρίθηκαν τρεις από τις οροθετικές γυναίκες που έμειναν 8,5 μήνες στη φυλακή», κατηγορούμενες για «βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη», μετά την περσινή γιγάντια κρατική επιχείρηση με την πλήρη κάλυψη των ΜΜΕ. Μετά βίας μπορεί να θυμηθεί ο αναγνώστης και τηλεθεατής σε ποιο ακριβώς γεγονός αναφέρεται η «είδηση». Κι όπως γρήγορα πέρασε το τηλεοπτικό δελτίο από τη 45η είδηση στη 46η σε ενάμιση-δύο δεύτερα του λεπτού, έτσι και η μνήμη του τηλεθεατή έκλεισε ταχύτατα την είσοδο ενεργοποίησής της. Η είδηση εξαφανίστηκε στο σωρό των τρεχουσών σημαντικών, σαρωτικών εξελίξεων.
Με αυτό το συνήθη για τη λειτουργία των Μέσων Ενημέρωσης τρόπο τα τηλεοπτικά κανάλια αλλά και οι κυρίαρχες εφημερίδες έκρυψαν «το πτώμα της δολοφονίας» στην οποία εκουσίως και ευχαρίστως συμμετείχαν την άνοιξη του 2012. Μια περίοδο που η τότε κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου βρισκόταν υπό πίεση σφοδρών κοινωνικών αντιδράσεων ενάντια στην πολιτική ΔΝΤ και τρόικας, που δεν μπορούσε να διαχειριστεί. Οι πιο ψυλλιασμένοι, όμως, ξέρουν πού να ψάξουν. Αποκάλυψη.

Η είδηση-μονόστηλο αναφέρεται στις οροθετικές γυναίκες που συνελήφθησαν κατά δεκάδες το Μάιο του 2012 σε μια καλά προετοιμασμένη επιχείρηση-σκούπα. 

Τι συμβαίνει με την ΕΡΤ και δεν λένε ειδήσεις;

Αναδημοσίευση από το Δρόμο της Αριστεράς

 Χωρίς ειδήσεις (κρατικές και ελεγχόμενες) και ενημερωτικές εκπομπές θα παραμείνουν τα δυο κρατικά κανάλια της ΕΡΤ, ΕΤ-1 και ΝΕΤ, ώς την ερχόμενη Τρίτη. Αλλά και το Αθηναϊκό Πρακτορείο και τα δημοτικά ΜΜΕ, όπως ο Αθήνα 9,84 και το Κανάλι 1 του Πειραιά έχουν ενημερωτικά σιγήσει.
Οι απεργιακές κινητοποιήσεις των δημοσιογράφων στα δημόσια ΜΜΕ με απόφαση της ΕΣΗΕΑ συνεχίζονται ώς την ερχόμενη Τρίτη. Τα αιτήματα (άρνηση του ενιαίου μισθολογίου-φωτοχολογίου που επιβάλλει τις μνημονιακές εργασιακές σχέσεις και μετατρέπει τους συντάκτες σε κρατικούς υπαλλήλους) αφορούν, αποκομμένα από τ’ άλλα ιδιωτικά ΜΜΕ, μόνο το χώρο των κρατικών Μέσων.

 Βέβαια τα δικά τους αιτήματα αφορούν πολύ περισσότερο την κοινωνία. Γιατί η απαίτηση για αποστασιοποιημένη, ακηδεμόνευτη δημοσιογραφία είναι μεγαλύτερη από την ΕΡΤ και το ΑΠΕ. 

Αυτά πληρώνουν οι πολίτες απευθείας από την τσέπη τους και όχι με τη διαμεσολάβηση των διαφημίσεων, όπως συμβαίνει με τα ιδιωτικά ΜΜΕ. 

Και η αλήθεια είναι πως πολύ πρόσφατα όταν οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ αφέθηκαν για λίγο διάστημα «ελεύθεροι» από τη θηλιά της κυβερνητικής γραμμής, η κρατική TV εκτιμήθηκε ως περισσότερο «ανεξάρτητη» σε σύγκριση με τη βάρβαρη χειραγώγηση των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών. 

Κάθε εκδότης μόνος του κι όλοι μαζί εναντίον εργαζομένων

(Από τη στήλη Media-λογώντας στο "Δρόμο της Αριστεράς)

Στη χώρα της διαπλοκής και της ανομίας για τα ΜΜΕ, η κοινή στάση εκδοτών, η ενιαία πολιτική και τα κοινά αιτήματα δεν υπήρξε ποτέ. Δείγμα της κατάστασης αυτή η ύπαρξη και λειτουργία της περίφημης ένωσης ιδιοκτητών Τύπου, της ΕΙΗΕΑ, στην οποία επί δεκαετίες κυριαρχούσε το συγκρότημα Λαμπράκη. Μέχρι που αποχώρησαν από τη ένωση οι μισοί εκδότες όπως ο Θ. Αλαφούζος και η Μ.Τεγοπούλου και η διοίκηση της εκδιώχθηκε για να διατηρείται ως σήμερα σε ημιθανή λειτουργία.
Η ένωση των εκδοτών, η ΕΙΗΕΑ εμφανιζόταν μόνο σε περιόδους υπογραφής συλλογικών συμβάσεων εργασίας με τις συνδικαλιστικές ενώσεις των εργαζομένων. Διατηρεί μια ιστοσελίδα που παραπέμπει στο Internet της δεκαετίας του ’90. Και επίσημα έναντι των κρατικών φορέων και μηχανισμών δεν εμφανιζόταν ποτέ. Με εξαίρεση κάτι ετήσια υπομνήματα κυκλοφοριών και αιτήματα δεύτερης και τρίτης κατηγορίας σε θέματα που εμπλεκόταν το κράτος. Όπως η πιστοποίηση της κυκλοφορίας, τα σημεία πώλησης, κ.λ.π. Τα δυο τελευταία έχουν ήδη καταργηθεί με το Μεσοπρόθεσμο, οπότε εκλείπει και η τελευταία κλωστή κοινών συμφερόντων στο εκδοτικό μέτωπο. Έμεινε μόνο στους τηλεοπτικούς σταθμούς που επίσης παραπαίουν οικονομικά, η κοινή τους απαίτηση στο πολιτικό σύστημα, να μην αναπτυχθεί δημόσια τηλεόραση από την ΕΡΤ.
Οι εκδότες σε όλες τις δουλειές τους, εκδοτικές, πολιτικές, επιχειρηματικές ήταν και δρούσαν μόνοι τους. Σε πρόσκαιρες συμμαχίες ανά δυο ή τρεις εναντίον ενός «εχθρού», εναντίον ενός «ανταγωνιστή» που ήθελαν να εξαφανίσουν από την αγορά τους. 

Για τις συχνότητες τα κανόνισαν media και τρόϊκα

Μη φοβού τους τροϊκανούς και δώρα ...δόθηκαν

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

Από το Δρόμο της Αριστεράς

Στο χώρο των media συμπυκνώνεται σε υπερθετικό βαθμό η ουσία της πολιτικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, ΔΝΤ και τρόϊκας. Τόσο ξεκάθαρα όπως σε εποχές καθαρής χούντας. Να εξηγούμαστε. Τα ΜΜΕ στη χώρα μας, στην πλειονότητα τους είναι από τις πλέον κρατικοδίαιτες ιδιωτικές επιχειρήσεις. Στον εκδοτικό χώρο είχαν τα προνόμια, κρατική διαφήμιση, θέσεις εργασίας σε γραφεία Τύπου, ατέλειες χαρτού και διακίνησης, δάνεια και ασυλία σε όσους δεν τηρούσαν νόμους και θεσμούς. Στα ηλεκτρονικά Μέσα, εξ’ αρχής ήταν όλα δικά τους. Είκοσι δύο χρόνια λειτουργίας ιδιωτικών καναλιών χωρίς άδειες, σε καθεστώς προσωρινής νομιμότητας, με όρους αλληλοομηρίας πολιτικών και ιδιοκτητών σε σφιχτή πολυπλεκόμενη σχέση διαπλοκής. Για τις συχνότητες που κατέχουν οι σταθμοί δεν πληρώνουν, άδειες δεν υπάρχουν ώστε να υπόκεινται στους ισχύοντες κανόνες για όλες τις επιχειρήσεις. Η λειτουργία τους στη μεγένθυση της φούσκας των ΜΜΕ στηρίχθηκε και γιγαντώθηκε με τη συμμετοχή του τραπεζικού κεφαλαίου.

Με το που τελείωσαν όλα τα παραπάνω, με το που έσκασε η φούσκα οι επιχειρήσεις media τηρώντας σχεδόν απαρέγκλιτα την ίδια συμπεριφορά εξουσίας και αλαζονείας, περιμένουν τις ενισχύσεις. Την κρατική στήριξη μέσω των αποφάσεων των πολιτικών από τις τράπεζες που θα πάρουν τα λεφτά. Αφού προηγουμένως πρόσφεραν το εμπόρευμα τους, την ενημέρωση, στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα. Περιμένουν τα νέα δάνεια ή το σβήσιμο των παλαιών τους χρεών-ζημιών. Στη χειρότερη περίπτωση θα αναδανειοδοτήσουν ή αναχρηματοδοτήσουν τα χρέη των εταιρειών τους με κουρεμένο επιτόκιο. ‘Η περιμένουν του νέους μετόχους οι οποίοι επίσης θα λάβουν δάνεια για να βάλουν λεφτά στα media.

Στο τηλεοπτικό τοπίο η εικόνα δεν είναι τόσο θολή. Κυρίως επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση έκανε την επιλογή της. Η «Digital agenda» με δική της Επίτροπο πιέζει και σπρώχνει την ψηφιακή οικονομία που σε επίπεδο TV οδηγεί στη ψηφιακή πια τηλεόραση, στην απελευθέρωση επίγειων συχνοτήτων ώστε να επενδύσουν οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών σε νέες, εμπορικές, συνδρομητικές υπηρεσίες. Πλατφόρμες βασισμένες στο κινητό τηλέφωνο. Για αυτό και στο μνημόνιο 1 και το μνημόνιο 2, εντάχθηκε ως δέσμευση της Ελλάδας η τηλεοπτική αδειοδότηση, τα βήματα της ψηφιακής μετάβασης, η δημοπράτηση των συχνοτήτων που θα απελευθερωθούν από την ελεύθερη τηλεόραση στα UHF για τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, το ποσό που θα εισέπραττε το δημόσιο (300 εκατ.) για αυτές εντάχθηκε στον προϋπολογισμό για το 2012.

Διαπλεκόμενα ΜΜΕ, στρατευμένοι δημοσιογράφοι

"Καθημερινή" στήριξη με ανταλλάγματα
Το συγκρότημα Αλαφούζου κερδίζει ασύστολα από την ιδεολογική του στράτευση. 

Του Γιώργου Κατερίνη

(αναδημοσίευση από το "Δρόμο της αριστεράς"

«Το μπλόκο στις επενδύσειςΟι όποιες αντιδράσεις ή ενστάσεις σε ιδιωτικοποιήσεις ή επενδύσεις πρέπει να περιορίζονται στο πλαίσιο της νομιμότητος. Κανένας επενδυτής δεν πρόκειται να έλθει στην Ελλάδα εφόσον ξέρει ότι η επένδυσή του κινδυνεύει συνεχώς από καταληψίες, μπλόκα, μολότοφ κ.λπ. Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που να επιτρέπει αυτού του είδους τη συμπεριφορά απέναντι σε ανθρώπους που έρχονται να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους. Χρειάζεται αποφασιστικότητα από την πλευρά της κυβέρνησης και του κράτους και βεβαίως αυτοσυγκράτηση από την πλευρά των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που επιμένουν σε ένα ημισοβιετικό οικονομικό μοντέλο».

Οι "αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι" στον ΕΟΠΥΥ

(αναδημοσίευση από το "Δρόμο της Αριστεράς"-media)

Οι δημοσιογράφοι μαζί με τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ απεργούν και πάλι μεθαύριο Δευτέρα. Μια μέρα πριν τη 48ωρη γενική απεργία που κήρυξαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ ενάντια στα νέα μέτρα τρόϊκας, κεφαλαίου, συγκυβέρνησης που αποτελειώνουν αντοχές και λαό μαζί. Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ απήργησαν αιφνιδιαστικά την περασμένη Τετάρτη, τα Μέσα σίγησαν, με εξαίρεση τους γνωστούς απεργοσπάστες δημοσιογράφους-ιδιοκτήτες, διευθυντές, στελέχη ειδησεογραφικών ιστοσελίδων που το παίζουν «ανεξάρτητοι της εξουσίας», υπέρ της κοινωνίας. Απήργησαν γιατί εξίσου αιφνιδιαστικά ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας έβαζε τα ασφαλιστικά ταμεία υγείας και πρόνοιας του ΕΤΑΠ ΜΜΕ (όλα δηλαδή εκτός των δημοσιογράφων-διοικητικών που ανήκουν στον ΕΔΟΕΑΠ) στον ΕΟΠΥΥ μαζί με την περιουσία τους.

Τα όσα συνέβησαν είναι λίγο πολύ γνωστά. 

Τα Media καταρρέουν, τα Μέσα αναπτύσσονται!

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

(αναδημοσίευση από το Δρόμο της Αριστεράς)

 Η δημοσιογραφία βρίσκεται σε ρόλο αμήχανου θεατή, οι δημοσιογράφοι σε ρόλο έκπληκτου χειροκροτητή.
Αυτή η φράση θα μπορούσε να συμπληρώσει τον παραπάνω τίτλο. Γιατί οι πληροφορίες και τα γεγονότα στη «βιομηχανία» του έντυπου Τύπου και των ηλεκτρονικών Μέσων θα τους τρελάνουν τους αναλυτές. Και τους εργαζόμενους δημοσιογράφους μαζί. Στο χώρο που χτυπιέται πιο βάναυσα από όλους τους άλλους από τη μνημονιακή πολιτική. Στο χώρο όπου σε δυο χρόνια έκλεισαν επιχειρήσεις, απολύθηκαν περισσότεροι από 2.500 εργαζόμενοι. Στο χώρο που τα σωρευμένα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα χρέη φθάνουν το 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Στο χώρο που οι εκδότες-ιδιοκτήτες, συνδεδεμένοι με ομφάλιο λώρο διαπλοκής με την πολιτική εξουσία, περιμένουν ως μάνα εξ Ευρωπαϊκής Ένωσης την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών για τη συνέχιση λειτουργίας των επιχειρήσεών τους. Σε αυτό το χώρο, λοιπόν, παρατηρείται οργασμός νέων εκδόσεων, νέων εφημερίδων, εξαγορών και νέων παιχτών!
Στις αρχές του επόμενου μήνα τρεις νέες ημερήσιες εφημερίδες θα εμφανιστούν στα περίπτερα. Μάλιστα, τρεις! Οι δυο από αυτές διεκδικούν με σοβαρές αξιώσεις το ακάλυπτο από έντυπη ενημέρωση, μεγάλο κοινό της «κεντροαριστερής παράταξης». 

Ένας καλοπληρωμένος στρατός στην κρατική TV

Η λίστα των προσλήψεων και οι
οι αμοιβές τους

Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις 

για "τον καλοπληρωμένο στρατό των ημετέρων της ΕΡΤ"

Από το "Δρόμο της Αριστεράς"

19 στελέχη με 50 χιλιάδες ευρώ
Πάνω στα συντρίμμια της ελληνικής κοινωνίας, λοιπόν, όπου μια θέση εργασίας είναι το ζητούμενο, ο Σίμος Κεδίκογλου, παρέα με τα άλλα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης, άνοιξαν το μπαούλο των ρουσφετιών και τις πύλες της ΕΡΤ, δημιουργώντας μια νέα φουρνιά στελεχών. Αυτή των Ειδικών Θέσεων, των Ιδιαιτέρων Γραμματέων και των Ειδικών Συμβούλων. Αλήθεια, πόσοι συμβασιούχοι των 1.000 ευρώ θα μπορούσαν να μονιμοποιηθούν και να προσφέρουν στην πραγματική ενημέρωση της κοινωνίας στη θέση των ρουσφετιών;
Διαβάζοντας τη λίστα που αποκαλύπτει σήμερα ο "Δρόμος της Αριστεράς" (διαθέτουμε τα πλήρη στοιχεία, αλλά δημοσιεύουμε τα αρχικά των ονομάτων) παρατηρεί κάποιος πως μόνο 19 στελέχη σε θέσεις όπως γραμματείς, συνεργάτες, ειδικοί σύμβουλοι και προσωπικό ειδικών θέσεων κοστίζουν το μήνα σχεδόν 50.000 ευρώ μεικτά, χωρίς τα δώρα!
Πιο συγκεκριμένα: