Εξπέρ στον εμπαιγμό οι εργοδότες
(αναδημοσίευση από asyntaxtostypos)
Στο… αγενές σπορ του συγχρονισμένου εμπαιγμού προς τους εργαζόμενους επιδίδονται τα δύο μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα της πόλης, η Εκδοτική Βορείου Ελλάδος και η Μακεδονική Εκδοτική Εκτυπωτική, επιτυγχάνοντας αξιοθαύμαστες επιδόσεις. Θυμίζουμε πως την τελευταία διετία – τριετία καταγράφονται διαρκείς περικοπές σε μισθούς και προσωπικό, διαρκείς παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, διαρκής υποχωρητικότητα των ενώσεων των εργαζομένων, ατομικές συμβάσεις, εκβιαστικές εθελούσιες και απολύσεις.
Ο αναβρασμός σπανίως σταματά, οι ψίθυροι και το παρασκήνιο ποτέ.
(αναδημοσίευση από asyntaxtostypos)
Στο… αγενές σπορ του συγχρονισμένου εμπαιγμού προς τους εργαζόμενους επιδίδονται τα δύο μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα της πόλης, η Εκδοτική Βορείου Ελλάδος και η Μακεδονική Εκδοτική Εκτυπωτική, επιτυγχάνοντας αξιοθαύμαστες επιδόσεις. Θυμίζουμε πως την τελευταία διετία – τριετία καταγράφονται διαρκείς περικοπές σε μισθούς και προσωπικό, διαρκείς παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, διαρκής υποχωρητικότητα των ενώσεων των εργαζομένων, ατομικές συμβάσεις, εκβιαστικές εθελούσιες και απολύσεις.
Ο αναβρασμός σπανίως σταματά, οι ψίθυροι και το παρασκήνιο ποτέ.
Κάθε μακρά περίοδο τρικυμίας ακολουθείται από μια σύντομη περίοδο νηνεμίας. Και μετά ξανά αναταραχή και καλούν οι εργοδότες τα σωματεία «δεν βγαίνω μάνα μου, δείξε κατανόηση, βάλε πλάτη κι εσύ εργαζόμενε, έλα να δουλεύεις τζάμπα για κάνα δυο μήνες ή να σε πληρώνω όσο θέλω όποτε θέλω, διαφορετικά θα το κλείσω το μαγαζί», και προκειμένου να μην κλείσει το μαγαζί δέχονται οι εργαζόμενοι κι άλλες περικοπές και άλλες καθυστερήσεις και άλλες απολύσεις.
Τα μόνα που αυξάνονται είναι η εντατικοποίηση της εργασίας και το ποσοστό της ανεργίας. Και τα σωματεία παρακολουθούν και συναινούν προτάσσοντας τη λογική της μικρότερης ζημίας. Η υποχωρητικότητα αυτή, η -προβαλλόμενη ως ρεαλιστική και συνετή- αποδοχή της αδυναμίας να διαφυλαχθούν τα κεκτημένα δεκαετιών, απλώς δίνει χρόνο ζωής στον ασθενή που είναι σε κώμα.
Τα μόνα που αυξάνονται είναι η εντατικοποίηση της εργασίας και το ποσοστό της ανεργίας. Και τα σωματεία παρακολουθούν και συναινούν προτάσσοντας τη λογική της μικρότερης ζημίας. Η υποχωρητικότητα αυτή, η -προβαλλόμενη ως ρεαλιστική και συνετή- αποδοχή της αδυναμίας να διαφυλαχθούν τα κεκτημένα δεκαετιών, απλώς δίνει χρόνο ζωής στον ασθενή που είναι σε κώμα.