(ανταπόκριση από τη χώρα των ονείρων)
Θα φταίνε οι πλαστικές σφαίρες στην πλατεία του χωριού προς χάριν του εργολάβου. Δεν εξηγείται αλλιώς. Και το τόσο διαφωτιστικό "ρεπορτάζ" στο κανάλι με τον Δένδια γκρο πλαν, μέθοδος ρεπορτάζ περιγραφόμενη άριστα από τον Νόρμαν Σπίνραντ στο "Τζακ Μπάροουζ και η αιωνιότητα". Γενικό πλάνο ομάδες μεταναστών στην Αθήνα, φλου πλάνο ορδές ΜΑΤ, γκρο πλαν ο καθησυχαστικός υπουργός. Στον ήχο το μονταρισμένο με ακρίβεια νυστεριού δημοσιογραφικό ρεπορτάζ. Η τομή στον εγκέφαλο δεν αφήνει ουλή. Η κατασκευή των υπηκόων εξελίσσεται ομαλά.
Ή πάλι μπορεί να φταίει η κουβέντα, χαλαρή επάνω στο βουνό, με τον αέρα να παίρνει τους ήχους, να τους σπρώχνει θεότρελα στο βάθος, στη θάλασσα. Χαλαρές κουβέντες για παραδόσεις, μουσική, κοτσάκια και καταγωγές. Στο βάθος η γκρίζα οθόνη εκπέμπει μίσος. Και συμφέροντα. Δεν ακούει κανείς μας.
Δεν εξηγείται αλλιώς. Το βράδυ το μαξιλάρι μούσκεψε στον ιδρώτα. Δεν ξύπνησα. Κι ας διψούσα σαν κοράκι στο κενό. Ανάμεσα σε πραγματικότητα και μια παράλληλη, όπου ο χρόνος κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις.
Κεντρικό πρόσωπο η αγωνία. Η αποστολή του δημοσιογράφου. Αυτό το κόκκινο φωτάκι που αστράφτει όταν υπάρχουν χωρίς να φαίνονται οι συνάφειες, λεπτές γραμμές ένωσης και άπωσης στα γεγονότα. Στο κέντρο εξελίσσεται ευρεία επιχείρηση-σκούπα μεταναστών. Έγινε ένα έγκλημα σε νησί, λένε οι συνάδελφοι στο γραφείο. Τον έπιασαν. Ο δράστης είναι μετανάστης. Δεν είναι δουλειά μου. Ούτε η επιχείρηση-σκούπα μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας.
Η πληροφορία ήταν σαφής. Πίσω από μια αγγελία για βίλες που ζητούν να αγοράσουν ξένοι επενδυτές βρίσκεται ένας σημαίνων επιχειρηματίας της χώρας. Αυτό είναι το δικό μου ρεπορτάζ. Με μερικά τηλέφωνα η υπόθεση ανοίγει. Ο γνωστός επιχειρηματίας, αδικημένος από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, όταν ματαίως συμμετείχε σε δημόσιους διαγωνισμούς, βαρέθηκε να χάνει από τον μεγάλο ανταγωνιστή του, χωμένο μέχρι το λαιμό στον κρατικό μηχανισμό. Στράφηκε στις νέες δυνάμεις του τόπου. Τους νεοφασίστες. Τους χρηματοδοτεί γενναιόδωρα και αυτοί αναλαμβάνουν να στήσουν το προστατευτικό δίκτυο τους στην περιφέρεια των επιχειρήσεων του. Ένα κομμάτι τους βάλλεται από τις επιθετικές διαθέσεις του ανταγωνιστή του. Τα ακίνητα είναι μόνο το προκάλυμμα. Ενέργεια, σκουπίδια, χρυσός, ορυκτά, εκεί είναι να φιλέτα.
Ο άνθρωπος του υπουργού είναι ακλόνητος με τα επιχειρήματα του. "Η χώρα χρειάζεται επενδύσεις. Κακό του κεφαλιού μας ως τώρα που αφήσαμε τον δικό μας επιχειρηματία να εμφανιστεί με ξένη, υπερατλαντική εταιρεία για τα χρυσωρυχεία. Θα αλλάξει αυτό. Δεσμευόμαστε". Κλείνω το τηλέφωνο. Πολλά μπλα μπλα, μηδέν πληροφορίες. Κάτι μεγάλο ετοιμάζεται. Αυτό είναι βέβαιο. Αλλά τι;
Χρειάζομαι επειγόντως μια επαφή. Η "φίλη" μου κλείνει συνωμοτικά συνάντηση σε μια διαδήλωση. Έξω από το χρυσωρυχείο. Κανείς δεν θα υποπτευθεί εκεί πως μου δίνει πληροφορίες.
Τι στο διάολο! Αντί για τη διαδήλωση βρίσκομαι σε ένα πολυτελές γραφείο. Κάμερες παντού. Η φωνή στο βάθος ακούγεται σταθερή, είναι συνηθισμένη να μην δέχεται αντιρρήσεις. Από το παράθυρο φαίνεται ολόκληρη η αίθουσα σύνταξης. Γνωστός χώρος, οικείος. Κατά περίεργο τρόπο δεν με βλέπει κανείς. Ακούω. "Η συνηθισμένη δόση, ναι, 25 χιλιάδες. Στο γνωστό λογαριασμό. Στη Σιγκαπούρη. Τι; Δεν θέλω να ακούω βλακείες. Φυσικά και δεν έκλεισε ακόμη η υπόθεση. Οι εμπειρογνώμονες αυτής της διεύθυνσης πιέζουν τον υπουργό μας και έγινε ανήσυχος. Κάντο". Ακούγεται ο ήχος κινητού. "Λέγε". Ακούει συνοφρυωμένος. Κλείνει. Παίρνει αμέσως ένα αριθμό. "Να επιτεθούν αμέσως οι δικοί σου. Δεν με νοιάζει πως, δεν με νοιάζει με τι. Δακρυγόνα, σφαίρες, μόνο σταμάτησε το. Βρες ένα πρόσχημα, μια αιτία. Ναι, και στο χωριό. Παντού. Οι μαλάκες έφθασαν μέχρι το ορυχείο. Κάντο".
Ανοίγω την πόρτα πανικοβλημένος. Πέφτω στο κενό. Ξύπνησα. Ευτυχώς, ήταν μόνο ένα όνειρο. Σήμερα στο χωριό θα ζητήσω να κλείσει η τηλεόραση. Να πιούμε τις ρακιές άφοβα, χωρίς τον τρόμο αυτών που μας κυβερνούν. Αύριο. Αύριο θα αναμετρηθούμε στις πόλεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου